گزارش كار آموزي راه

1-مقدمه:

2-فهرست:

فصل اول:آشنايي كلي با مكان كار آموزي:

1-تاريخچه سازمان

2-نمودار سازماني وتشكيلاتي

3-انواع محصولات توليدي يا خدماتي

4-شرح مختصري از فرآيند تولبيد يا خدمات:

فصل دوم:ارزيابي بخشهاي مرتبط با رشته علمي كارآموز

1-موقعيت رشته كارآموز در واحد صنعتي با بررسي جزئيات سازماني رشته كارآموز در واحد صنعتي

2-بررسي شرح وظايف رشته كارآموز در واحد صنعتي

3-امور جاري در دست اقدام

4-برنامه هاي آينده

5-تكنيكهايي كه توسط رشته مورد نظر در واحد صنعتي به كار مي رود.

فصل سوم:آزمون آموخته ها ونتايج (بررسي وتحليل موضوع كارآموزي)

مقدمه:

در دل سياه شب كه تاريكي قامت طبيعت را پوشانده،در آن سوي جاده هايي كه مملو از برف ويخبندان است و هراس سياهي شب از يك طرف وپيچ وخم وكوهستانهاي صعب العبور از طرف ديگر جان مسافران جاده ها را تهديد مي كند نوري از دور بازتاب مسير مسافران خسته دل است دستي مهربان آنان را به عبور از پيچ وخم جاده ها رهنمون مي شود چشماني كه از آن سوي عشق ومهرباني براي به سلامت رسيدن مسافران شب همچنان بيدار مانده است وكيست كه اين همه رنج وطاقت وسختي را در خود ترجمه كرده باشد جز نگاه مهربان راهدار،كه دستان آرامش بخش او فرشته نجات جاده ها گشته است جاده ها در هراس از كولاك فرورفته اند ومسافران خسته در پناه چشمان بيدار راهدار مأوي …در كشمكش بادهاي سخت درنقاط دور دست ويخبندان تنها نگاه گرم راهدار ياراي گامهاي خسته مسافر در راه مانده خواهد بود.

فصل اول: آشنايي كلي با مكان كار آموزي

خلاصه اي از تاريخچه وزارت راه وترابري:

ساختن ونگهداري راههاي شوسه در كشور وسيع وكوهستاني ايران چون هزينه زيادي داشته لذا تا مقارن جنگ جهاني اول راههاي ايران به همان وضع سابق باقي بود وهمان راههاي كاروان رو را شامل مي شد.ولي از سال1299هجري شمسي دولت اقدام به احداث راه شوسه به معناي امروزي آن نمود ومي توان تاريخ شروع ساختمان راههاي شوسه را از سال 1301 تا 1304 دانست.

تا اين زمان اعتبارات راهسازي وراهداري از طريق اخذ باج يا حق العبور در راههاي شوسه تأمين مي گرديد ومبلغ آن حداكثر به 300000 تومان مي رسيد.در 11 فروردين 1301 اداره كل طرق وشوارع در وزارت فوائد عامه تشكيل ومأمور ساختن ونگهداري راههاي كشور شد.در سال 1304 با پيشنهاد دولت وقت وتصويب دوره پنجم مجلس شوراي ملي دريافت حق العبور در راهدار خانه ممنوع ومقرر شد از وزن غير خالص صادرات و واردات مملكتي ماليات راه دريافت شود.

وبه اين ترتيب اعتبار ساليانه به 1500000تومان رسيده وراههاي كشور را به نواحي مختلف تقسيم ومسؤليني را براي اداره امور وتعمير ونگهداري راهها معين كردند.در اين تقسيمات راهها به ده ناحيه تقسيم وهر يك شماره گذاري شد وتحت نظر يك نفر اداره مي شد.در سال 1305 برنامه مدوني تحت عنوان «پروژه پيشنهادي ساختمان طرق در ايران »جهت راهسازي تدوين گرديد.مدت اين پروژه 9 سال ومخارج آن 45ميليون تومان پيش بيني شده بود.در اين برنامه ساختمان 17021كيلومتر راه شوسه درجه 1و2و3 پيش بيني شده بود،اولين برنامه ساختمان راههاي شوسه ايران است.

(راههاي ايلام به اسلام آباد،ايلام به دهلران وراه تنگ نياز به گذار خوش به هلاله در اين برنامه قرار داشته اند.)

توجه به توسعه راههاي موجب گرديد در تاريخ 27/12/1308اداره كل طرق وشوارع به موجب قانوني كه از مجلس شوراي ملي گذشت به صورت يك وزارتخانه به نام وزارت طرق و وشوارع در آيد.

اصول وظايف وزارتخانه مذكور طبق ماه دوم اين قانون «مراقبت در ايجاد ونگهداري راههاي آهن،شوسه وتنظيم وتوسعه كشتيراني واداره كردن امور بندري شد»

سپس در سال 1315 با عنوان وزارت راه مأمور احداث ونگاهداري راهها ،راه آهن واداره امور بندي وكشتيراني كشور گرديد.

از آغاز جنگ دوم جهاني طي مدتي قريب به بيست ودو سال يعني تا بهمن ماه 1341 كشور ما نشيب وفرازهاي عجيبي را گذارند ودر اين دوران اجراي برنامه هاي عمراني كشور آغاز گرديدو وزارت راه نيز هماهنگ با اين تحولات برنامه هاي راهسازي ونگاهداري راههاي ساخته شده ،توسعه راه آهن وگسترش وتجهيز بنادر وفرودگاههاي كشور را هم گام با پيشرفت هاي سريع ساير اركان كشور دنبال كرده است.

وزارت راه به موجب قانون تغيير نام «وزارت راه«به«وزارت راه وترابري «مصوب 2/4/53به وزارت راه وترابري تغيير نام يافت وبا تشكيلات جديد،اعتبارات بيشتر و وظايف وسيعتري به فعاليت پرداخت.

هدف وزارت راه وترابري عبارتست از پي ريزي سياست جامع وهماهنگ براي ترابري كشور ،توسعه وتجهيز ،گسترش ،نگاهداري وايجاد تأسيسات زير بنايي آن با توجه به مقتضيات توسعه اقتصادي،اجتماعي وعمراني ودفاع ملي.بدين ترتيب احداث راههاي ارتباطي كشور اعم از زميني(راه آهن)وراههاي آبي وفراهم آوردن وسايل ترابري وتنظيم مقررات استفاده صحيح از آنها،تأمين ترابري كشور جزو اهداف اساسي اين وزارتخانه محسوب مي شود.

در آغاز سلسله پهلوي راههاي كشور از 3900كيلومتر تجاوز نمي كرد.در دوران رضا خان ،طول راههاي ايران به 24000 كيلومتر بالغ گرديدوتا پابان سلسله مذكور طول راههاي فرعي

گزارش كار آموزي راه