مقاله کامل گياه خشخاش

دانشگاه پيام نور
واحد شهر جديد پريس
دانشکده کشاورزي
موضوع تحقيق:‌
گياه خشخاش
نام درس:
زراعت عمومي
استاد مربوطه:‌
جناب آقاي محمود پور
محقق:‌
آرزو ترسان
ارديبهشت:‌88
فهرست مطالب
عنوان صفحه
مقدمه 2
نام علمي و مختصري در مورد تيره ي خشخاش…………………………………. 3
طول عمر و ارتفاع، ريشه، ساقه، برگ، گل، ميوه دانه ي خشخاش……… 5
شرايط اقليمي مناسب براي رشد خشخاش 7
مناطقي که امروزه خشخاش در آنجا کشت مي شود 11
منشأ ترياک 12
موارد مصرف خشخاش 13
خواص دارويي خشخاش 14
مقدمه:
خشخاش گياهي است که بومي که اروپاي جنوب شرقي و آسيا (خاورميانه) است.
کشت خشخاش نخستين بار 3400 سال پيش از ميالد در جنوب ميان رودان صورت گرفت. در برخي از مقالات هم زکر شده که، اين گياه حدود 2500 سال قبل در منطقه ي مديترانه کشت مي شده است و سابقه ي گياه را تا 5000 سال قبل ذکر مي کنند.
به طور کلي بيشتر مواد مخدر از ترياک به دست مي آيد و آن نيز محصول نوعي خشخاش است. از آثاري كه از سومري ها باقي مانده است چنين برمي آدي که آنها قديمي ترين و مشهورترين ماده ي مخدر يعني ترياک را استعمال مي کردند و به خشخاش گياه شادي بخش هم مي گفتند. سوري ها خشخاش را گياه لذت مي ناميدند. پس مي توان عمر کشت خشخاش را با عمر شناسايي ترياک و مواد مخدر توسط انسان برابر دانست.
هنر کشت خشخاش بعدها از سوري ها به آشوريان و سپس به بابليها منتقل شد و از آن جا به مصر راه يافت. در دهه ي 13 پيش از ميلاد دوران طلايي ترياک با کشت گسترده ي خشخاش در تبس پايتخت مصر آغاز شد. بازرگانان، ترياک و همراه آن کشت خشخاش را از مصر به کارتاژ، يونان و اروپا مي بردند، پس از آن« کشت خشخاش در قبرس پيشرفت قابل ملاحظه اي داشت و ترياک در قرن چهارم به چين هم رسيد و به اين ترتيب، کشت خشخاش در سراسر کره ي زمين گسترش يافت.
نام علمي خشخاش:‌
در طبقه بندي، هر گياهي داراي يک اسم ژنريک است که از دو کلمه تشکيل يافته است. اولين کلمه معرف جنس و دومي معرف گونه ي گياه مورد نظر است. گياه خشخاش با نام علمي papaver somniferuml (پاپاور سومنيفرم)گياهيست متعلق به تيره يا خانواده ي papaveraceae (شقايق) و جنس ياژانر papaver و گونه ي somniferume مبدأ خشخاش را از گونه ي papaverse tigerum مي دانند.
شرح تيره خشخاش:
Papaveraceae گياهاني عموماً علفي بندرت داراي اعضاي چوبي و يا به صورت درختچه اند شامل 700 گونه مي باشند که تعداد فراواني از آنها تعلق به papaver ها دارند وسعت انتشار آنها در کره زمين زياد مي باشد بطوريکه در غالب نواحي معتدله نيمکره شمالي و حتي در مناطق سرد يافت مي شوند ولي در نيمکره جنوبي بندرت ممکن است نمونه هايي از آنها مشاهده گردند اين گياهان برگهايي به وضع منفرد بر روي ساقه دارند پهنک برگ آ«ها نيز غالباً منقسم به قطعات باريک فراوان است گلهاي آنها نر- ماده شامل 2 کاسبرگ زود افت 4 گلبرک(در 2 رديف) تعداد زيادي پرچم و مادگي از تخمداني چند خانه است. در بعضي از آنها 3 کاسبرگ و6 گلبرگ ديده ميشود.
از اختصاصات آنها اين است که گلبرگ هاي آنها در حالت غنچه وضع چين خورده دارند ولي پس از شگفتن گل صاف مي گردند.
ميوه آنها پوشينه يا خورچين مانند و محتوي دانه هاي ريز بسيار است.
غالب گياهان اين تيره مانند papaverها، Glauciumها، Cheledoniumها و غيره مجاري ترشحي لاتکس مرکب از سلولهاي منفرد با پشت سر هم با جدار عرضي سوراخ دار و يا بصورت مشبک دارند اين سلولها و مجاري در پارانشيم ها مخصوصا در بافت آبکش ديده مي شوند. شيرا به آنها ممکن است شيري رنگ (papaver) ها يا زرد رنگ (Chelidonium)ها و يا قرمز رنگ در (Sanguinaria)ها باشد. گياهان داروئي مهمي در اين تيره وجود دارند که ارزش درماني ارزنده آنها سبب گرديده که در بسياري از مداواها با اثر قاطع بکار مي روند از بعضي از آنها مواد موثر بسيار مهمي استخراج مي گردد که در پزشکي اهميت فراواني دارد.
طول عمر و ارتفاع خشخاش:‌
خشخاش گياهي است يک ساله (يعني طول دوره ي رشد آن کمتر از يکسال زراعي است) خشخاش سريع الرشد وبه صورت بوته ي تقريباًٌ صاف و بدون کرک است. تعداد کروموزوم هاي اين گياه، 22 جفت مي باشد. ارتفاعش حدود 1متر و در صورت مرغوب بودن زمين به 5/1 متر هم مي رسد.
ريشه ي خشخاش:
بوته ي خشخاش داراي ريشه هاي سطحي و کم قوت است. ريشه ي خشخاش مخروطي يا مارپيچي شکل است.
ساقه ي خشخاش:‌
ساقه ي اين گياه نازک واستوانه اي و باريک و سبز رنگ بوده و از ماده ي مومي مستور گشته و اصولاً انشعابات کمي توليد مي نمايد.
برگ خشخاش:‌
برگهاي خشخاش به صورت متناوب در روي ساقه قرار مي گيرند ودراز وشکاف دار يا دندانه دار بوده وشفافنند.برگهاي قسمت تحتاني ساقه خيلي بزرگ و بادمبرگ هستند در حالي که برگهاي قسمت فوقاني ساقه کوچکتر و دمبرگ و ساقه را در آغوش مي گيرند. شکل برگ ها نسبتاً بيضي و طول آن به 10 تا 25 سانتيمتر مي رسد.
گل خشخاش:‌
گل خشخاش درشت و در انتهاي ساقه باپدانکول طويل قرار مي گيرد و رنگهاي مختلفي از جمله: سفيد، قرمز وارغواني مايل به قرمز يا بنفش است. گلهاي خشخاش را دو کاسبرگ مقعر از بدون احاطه نموده به طوري که بعد از باز شدن گلها اين دو کاسبرگ مي افتند. خشخاش دارا ي چهار گلبرگ نازک و گرد است که دو به دو روبه هم قرار مي گرفته در موقع بازشدن گلها گسترده شده و اندامهاي مذکري که از اطراف تخمدان خارج مي گردند را نمايان مي کنند. قبل از باز شدن گل، بيشتر پرچم ها به صورت غنچه مچاله گرديده اند.
اندام مذکر داراي يک ميله ي نازک پرچم است که انتهاي آن ها بساکهاي (ANTHER)‌ کوچکي قرار دارند. تخمدان خشخاش در روي نهنج نسبتاً پيش آمده اي قرار گرفته و داراي شکلي کروي بوده که از چندين حفره ي به هم پيوسته ساخته شده است. بعد از بارور شدن تخمدان خشخاش کپسولي توليد مي کند، که، تخم مرغي يا کروي شکل فاقد کرک با رنگ سبز روشن و طولي در حدود 5سانتيمتر دارد. در انتهاي کپسول صفحه اي دائمي که همان کلاله باشد، قرار دارد. در بين اين صفحه ي فوقاني وکپسول در اغلب نژادهاي خشخاش،موقع رسيدن شکاف هاي افقي به وجود مي آيند که، باعث شکوفا شدن يا باز شدن گشته و دانه هاي ريز خشخاش از آن خارج مي شوند.
گلبرگها بلافاصله بعد از باز شدن گلها معمولاً يک روز بيشتر درام نخواهد داشت و خواهند ريخت.

فایل : 19 صفحه

فرمت : Word