مقاله کامل بررسی میزان آگاهی آموزگاران از بازی ها و نقش آن در رشد شناختی ، اجتماعی و روانی دانش آموزان2 پایه های چهارم و پنجم ابتدایی استان اردبیل

دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل
عنوان :
بررسی میزان آگاهی آموزگاران از بازی ها و نقش آن در رشد شناختی ، اجتماعی و روانی دانش آموزان پایه های چهارم و پنجم ابتدایی استان اردبیل
استاد راهنما:
سرکار خانم سلیمانی
پژوهشگر:
مریم ذکاوت
سال تحصیلی 90-91
t
فهرست مطالب
مقدمه 5
بیان مسئله 6
اهمیت و ضرورت تحقیق 11
اهداف کلی : 13
اهداف اختصاصی : 13
فرضیه های تحقیق 13
تعاريف نظري: 14
تعریف بازی وتربیت: 14
تعریف بازی از نظراندیشمندان وبزرگان: 14
کایوادرتوصیف و تعریف بازی شزایط زیر را می گنجاند: 15
ادبیات تحقیق 17
جنبه های بازی 21
رشد اجتماعی دانش آموز 21
ارزش اخلاقی بازی 24
رشدجسماني دانش آموز 25
رشدشناختی دانش آموز 28
روش تحقیق 28
جامعه آماری و نمونه آماری 29
روش تجزیه و تحلیل داده ها 29
ابزار گرد آوری اطلاعات 30
تيجه گيري 34
مقدمه
بازی یکی از نیازهای اساسی دانش آموزان به شمار می‌رودحتی در تمام مراحل عمرجریان داردوالبته که در دوران دانش آموزی از شدت بیشتری  برخوردار است ومهم‌ترین و اساسی‌ترین فعالیت دانش آموز به شمار می‌رود که در عین سرگرم کردن دانش آموز کارکردهای مهم دیگری را داراست که هر یک از این کارکردها به جنبه‌ای از زندگی دانش آموز مربوط می‌شوند که او را برای ورود به زندگی بزرگسالی آماده می‌سازند. از این لحاظ شرایط بازی ، آزادی دانش آموز در بازی ، اسباب بازیهای مورد استفاده دانش آموز و مدت زمانی که به بازی با دانش آموز اختصاص داده می‌شود اهمیت شایان توجهی دارد.
مهم است بدانیم این یک روند است که باید طی شود بطوري که تاهفت سالگي بازي کار دانش آموز محسوب مي شود. اگرفرزند در سنین دانش آموزی خوب بازی نکند نمی تواند خوب تعلیم ببیند.
خداوند نخستین دوره رشد انسان را با بازی همراه کرده است.در اسلام نیزدستور است که فرزندتان را 7 سال رها کنید تا بازی کند . این دستور نشانگر تاثیر بازی در تربیت دانش آموز است بعد می فرماید در 7 سال دوم  او را تعلیم دهید و ادب به او بیاموزید و باید فرمانبردار باشد و در 7 سال سوم وزیراینکه می فرماید فرزندتان را رها کنید تا بازی کند منظور این نیست که اصلا به او کار نداشته باشید و او را تربیت نکنید بلکه منظور اینست که خیلی از آموزشهای تربیتی را می‌توان در خلال بازیها به دانش آموز نشان داد و به راحتی دانش آموز را در مسیر درست تربیت نمود زیرادانش آموز در این سن حرف شنوی چندانی ندارد و نمی توان با امر و نهی او را تربیت کرد .
از خلال بازیهای دانش آموز نیز می‌توان به شرایط عاطفی دانش آموز ، احساسات و افکار دانش آموز می‌توان پی برد بنابراين محروم کردن دانش آموز ازاين نيازطبيعي موجب خسارت هاي روحي ورواني است که جبران آن غيرممکن يامشکل است.
بازی وسیله ای برای رشد همه جانبه ی دانش آموز است چراکه بازی انواع واقسام گوناگون داردوهرکدام مناسب با دوره ی سنی دانش آموز است.بازی وسیله ای برای شناخت از خود وشناخت از دیگران است.بازی ارزش آموزشی دارد,دانش آموز پیش از مدرسه خیلی از مسائل راازطریق کار های عملی یادمی گیرد این یادگیری عملی در ضمن بازی صورت می گیرد.
لذابسیار لازم است که علاوه بروالدین, مربیان نیز به اهمیت بازی در زندگی دانش آموز توجه داشته و شرایط مناسب را برای بازیهای مناسب فراهم سازند.
بیان مسئله
شروع بازی را می توان به گذشته های دور ، حتی از بدو پیدایش انسان نسبت داد . در حقیقت بازی جزئی از زندگی انسان ازبدو تولد تا زمان مرگ است انسان از نظر فیزیولوژیکی نیاز به جنبش و حرکت دارد و بازی جزء مهم این جنبش و حرکت است . انسان برای رشد ذهنی و اجتماعی خود نیاز به تفکر دارد و بازی خمیر مایه تفکر است در ابتدا بازیچه بشر ، مواد و اشیا خام و طبیعی به دست آمده از طبیعت بود. قطعه ای سنگ ، به دست گرفتن آن ، حرکت دادن آن و سرانجام غلتاندن یا پرتاب آن نوعی بازی محسوب می گردید (مهجور،1391).
ابداع زبان در جهت انتقال اندیشه ها و تشکیل جوامع بزرگ بشری به علت آسان تر شدن راه تبادل اطلاعات بدعت جدیدی در بازی به وجود آورد و سرانجام کشف کتابت، دست ما رادر کنکاش برای آشنایی با بازی ها گشاده تر کرد . از بازی تعریف های زیادی شده است . بازی و ورزش دو کلمه قابل تبدیل به یکدیگر است و تفاوت چندانی باهم ندارند .اسپنسر و طرفداران نظریه انرژی مازادی عقیده دارند ، بدن مقداری انرژی دارد که آن را به صورت فعالیت های هدف دار یعنی کار و یا فعالیت های بدون هدف یعنی بازی مصرف می کند . فرهنگ عمید ، بازی را به عنوان اسم چنین
تعریف کرده است : سرگرمی به چیزی ، ورزش ، تفریح ،چیزی در دست گرفتن و خود را بیهوده با آن سرگرم کردن و فریفتن(مهجور،1391).
فرانک می گوید بازی راهی است که بچه ها به وسیله آن امور را می آموزند بازی دریچه ای است برای کشف واقعیت های خارج ازطرف دانش آموز (مهجور،1391).
ادبیات کلاسیک ایران نیز گویای چگونگی و تربیت فرزندان و پر کردن اوقات فراغت آنهاست ایدئولوژی و اعتقادات رایج در جامعه یکی ازعوامل شکل دهنده بازی در دانش آموزان است . فلسفه ی بازی های دانش آموزان ، آمادگی جسمی و روحی آنها برای مواجهه با مشکلات است و به همین جهت هرچه گسترده تر و پیچیده تر و اجتماعی تر باشد ، به آنها نیرو و آمادگی بیشتر می دهد و آنها را از وجود روانی هرچه مصونیت یافته تر برخوردار می سازد(مهجور،1391).
دربازی ، تن و روان دانش آموز واکسینه می شود . بازی ها صحنه ورود فرضی دشمنان و تحقق مشکلات و مصائب است . طفل در حقیقت در بازی مانور می دهد و با مانور روبه رو می شود(مهجور،1391).
او طراحی می کند ، اشکالات را به صحنه می آورد ، مصائب را خلق می کند ، نیروها را ارزیابی می کند ، اشتباهات و نقش آنها را می شناسد ، نقش زیرکی ها و هوشیاری ها و موقع شناسی را درک می کند و استعداد ها را می شناسد و از جمیع جهات ، خود و همسالان را برای ورود به صحنه های حقیقی مشکلات ،مصائب، تلخی ها، جنگ ها و رقابت ها آماده می سازد (مهجور،1391).
معمولاً با شروع شش هفت سالگی دانش آموز وارد مرحله ی جدیدی از زندگی خود می شود دانش آموز در این ایام همزمان با بازی های دسته جمعی و فعالیت های گروهی به یادگیری مطالب جدی مشغول می شود و سعی می کند تا کنجکاوی خود را در مورد پدیده های طبیعی ارضا کند . تمایل او به بازی های گروهی بیشتر می شود
و سعی در برقراری ارتباط با دیگران می کند ولی دوستی های به وجود آمده ثبات چندانی ندارند . از این رو که حافظه ی دانش آموز در این سن به سرعت رشد می کند لذا بازی های او منظم تر شده و از لحاظ زمانی طولانی تر می شود (مهجور،1391).
شکل بازی پسران و دختران بر اساس تفاوت های جسمی و عاطفی آنها از هم دیگر متفاوت است . در این سنین شخصیت دانش آموز تا حدودی شکل گرفته است . پسرها به کارها و فعالیت های بدنی رغبت بیشتری نشان می دهند گروه های متحرک و پویا را که در آن فعالیت ها و رقابت های ورزشی و بدنی وجود داشته باشد انتخاب می کنند دختران به گروههایی ملحق می شوند که فعالیتهای ساکتی را مد نظر دارد . گروه بازی دختران معمولاً کم تحرک تر از پسران است و آنها با استفاده از برتری رشد زبانی و کلامی در مقایسه با پسران بیشتر به بازی هایی مشغول می شوند که نیاز به صحبت و فعالیت های کلامی دارد . پسران در اوایل سن ۷ سالگی سعی دارند با مواد در دسترس خود پدیده هایی تازه ابداع کنند . آنها نسبت به بازی با انواع وسایل بازی مکانیکی از قبیل ماشین ، ترن و هواپیما رغبت نشان داده و ضمن دقت در بازی با آنها سعی می کنند تا با کنجکاوی از کار آنها سر در بیاورند . آنها نسبت به قبول مسئولیت و ماجراجویی تمایل نشان داده و سعی می کنند تا در بازی ها نقش مردان ماجرا جو و قوی را به عهده بگیرند دخترها درست مانند مادران خود نقش مادر کوچکی را به عهده می گیرند و در بازی ها سعی در انجام مشاغلی همچون آموزگاری ، پرستاری ، آشپزی و بچه داری می کنند . بازی ها معمولاً تا سنین هفت سالگی به صورت خود مختار و بی قرارداد است . اما از اواخر این دوران بازی آن ها نظم و قاعده مخصوصی پیدا می کند . نوع بازی ها در این سنین نشانی بارز از بافت شخصیتی خاص دختران و پسران است . پسران به بازی های پر هیجان و پر تحرک تمایل دارند و این خواست خود را با آشوب و جنجال توام می کنند . دختران به بازی های رویایی و خیال پردازی می پردازند پسران خود را رهبر می دانند و در حقیقت برون گرا هستند ، درحالی که دختران درون گرا بوده و بیشتر تابع احساس هستند آنها
دوست دارند در کلاسهای درس بیشتر شنونده باشند تا گوینده ، لذا از اظهار نظر خودداری کرده وسعی می کنند افکار واندیشه های دیگران را بدون هیچگونه اظهار نظری بپذیرند(مهجور،1391).
با ورود به مدرسه، دانش آموزان فرصت کمتری برای بازی پیدا می کنند و از طرف دیگر در محیط خانه هم مانند دوره ی قبل، از آزادی برخوردار نیستند والدین و سایر اعضای خانواده در ارتباط با امور خانه از دانش آموزان انتظارات و توقعات بیشتری دارند . بنابراین در این دوره دانش آموزان ، هم در محیط خانه و هم در محیط مدرسه با محدودیت زمانی از حیث بازی روبرو می باشند و فرصت کمتری برای بازی دارند در حالی که به آن سخت نیازمند می باشند (مهجور،1391).
بازی در این دوره از حیث موضوع بسیار متنوع می شود و به صورت کاملاً منظمی برگزار می شود و در رابطه با بازی ها تفاوت های فردی بیشتری نسبت به دوره ی قبل، از دانش آموزان دیده می شود . هم پسران و هم دختران تلاش می کنند به بازی های متناسب با جنس خودمشغول شوند و از فعالیت های مربوط به جنس مخالف پرهیز کنند . دانش آموزان باهوش هرچه که بزرگتر می شوند در بازی هایشان بیشتر تنها می شوند و کمتر از همسالان خود به بازی های بدنی پر جنب و جوش می پردازند (مهجور،1391).
دانش آموزانی که معاشرتی و اجتماعی می باشند و با گروه همسالان خود رابطه ی دوستانه دارند بیشتر به بازی های اجتماعی می پردازند در حالی که دانش آموزانی که غیر معاشرتی هستند و از روابط دوستانه ی محدودی برخوردارند بیشتر به بازی های انفرادی می پردازند و بیشتر وقت خود را با اشیاء می گذرانند و یا خودشان را با تماشای تلویزیون و گوش دادن رادیو و یا مطالعه سرگرم می کنند (مهجور،1391).
اهمیت و ضرورت تحقیق
با آنکه میل به بازی در سنین بالا کم‌کم کاهش پیدا می‌کند و کارهای مهمی جای آن را می‌گیرد ولی به اعتقاد روان‌شناسان تا سالهای پایانی عمر نیز تمایل به بازی در انسان وجود دارد هر چند شکل و ظاهر و هدف بازی عوض شده باشد. شاید دانش آموز دلیل بازی کردن خود را نداند و یا آنکه نتواند برای آن علتی بیان کند ولی با این همه نتواند از بازی کردن دست بکشد. امروزه ثابت شده است که دانش آموزانی که به اندازه کافی و به درستی بازی نمی‌کنند از رشد ذهنی مناسب ، رشد اجتماعی درست بی‌بهره هستند.
در اسلام توصیه اکید به این موضوع شده است که دانش آموزان را تا هفت سالگی آزاد بگذارید تا بازی کنند. در روایتی آمده است که حضرت محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم با جمعی از یاران از محلی عبور می‌کردند دانش آموزان را در حال خاک بازی دیدند برخی از یاران خواستند آنها را از بازی کردن باز دارند. پیامبر فرمودند: بگذارید بازی کنند که خاک محل پرورش دانش آموزان است.
اسلام علاوه بر آنکه از واپس زدن این تمایل در دانش آموزان جلوگیری می‌کند توصیه می‌نماید که پدران و مادران امکانات لازم برای بازی دانش آموز را فراهم کنند و در هر موقعیت و مقام اجتماعی نیز که هستند وقتی را برای بازی با فرزندان خویش اختصاص دهند و خیال نکنند که درصورت بازی کردن با فرزندانشان اقتدار یا متانت آنان خدشه‌دار می‌شود. از دیدگاه«ویجیناساکس روان‌شناس بازی و بازی درمانگر معروف:بازی یکی از فعالیتها و اهداف مهم دانش آموز در زندگی است. او نمی‌تواند از راه دیگری غیر از بازی به کشف محیط پیرامون خود بپردازد. استعدادهای خود و توانایی هایش را شناسایی کند و آنها را بکار بگیرید. دانش آموز در حین بازی به تمرین زندگی بزرگسالی می‌پردازد.

فایل : 31 صفحه

فرمت : Word