مقاله در مورد عرفان و تصوف

عرفان و تصوف
یکی از پرسشهای نظری که در حوزه عرفان و تصوف مطرح است این است که تصوف و عرفان چه تفاوتها و اشتراکهایی با یکدیگر دارند. آیا اینها دو مکتب متفاوت را شامل می‌شوند و یا اینکه یکی روش رسیدن به دیگری است. این مقال به این پرسش جواب می‌دهد.عارفان در مسائل مربوط به عرفان همانند توحید، فنا، عشق و محبت، فقر، اخلاص و رضا، در مواردی موقعیت خاص مخاطب را در نظر گرفته اند – مثلا در برابر جاه طلبان بر ذم جاه تاکید کرده اند و در برابر مال دوستان بر ذم مال – لذا ممکن است در پاسخ یک سوال بیانات گوناگونی داشته باشند. در مواردی بر اساس موقعیت معرفتی و سلوکی خود سخن گفته اند که طبعا سخنان مقام توکل با سخنان مقام رضا فرق خواهد داشت.نکته مهم این است که عرفای دوره های اولیه با اصطلاحات رسمی و عنوان های اساسی موفق و روش تعریف که بعدها در مراحل مختلف سیر تصوف و عرفان پدید آمد، آشنایی چندانی نداشتند.بعد از قرن ششم، تعالیم عرفانی انتظام می یابد و به عنوان نمونه می توان به تعریفی که داود بن محمود بیصری از عرفای بنام و شاگرد ملاعبدالرزاق کاشانی اشاره کرد، وی در رساله توحید و نبوت و ولایت می گوید: عرفان عبارت است از علم به حضرت حق سبحان از حیث اسماء و صفات و مظاهرش و علم به احوال مبدا و معاد و به حقایق عالم و چگونگی بازگشت آن حقایق به حقیقت واحدی که همان ذات احدی حق تعالی است و معرفت طریق سلوک و مجاهده برای رها ساختن نفس از تنگناهای قید و بند جزئیات و پیوستن به مبدا خویش و اتصاف وی به لغت اطلاق کلیت.چنان که از تعریف فوق بر می آید، محور اساسی در علم عرفان و معروف این علم خدای سبحان از حیث اسماء و صفات است. اما نکته ای که برای فهم بهتر عرفان حائز اهمیت است، توجه به این مسئله است که آیا عرفان و تصوف یک چیزند و یا معانی اصطلاحی آنها با هم فرق می کند.چه در لغت عرفان به معنای شناخت است و تصوف به معنای پشمینه پوشی و آشکار است که این دو معنا با هم فرق دارند. اما دیده می شود که از نظر اصطلاحی این دو واژه را به جای هم به کار می برند، چنان که به نظر می رسد که مترادف باشند.در خصوص تصوف گفته اند: تصوف نوعی روش است، نوعی طریقه است، پس علم نیست،

فایل : 2 صفحه

فرمت : Word