مقاله کامل نگاهي به آموزش مجازي (الكترونيك)

نگاهی به آموزش مجازی (الكترونیك)
مقدمه
امروزه استفاده از رایانه، زندگی بشر را در تمامی وجوه دگرگون ساخته است. مطالعات انجام شده در ارتباط با برنامه‌‌های توسعه‌‌‌ی اغلب كشورها، نشان دهنده‌‌‌ی محوری بودن نقش فناوری اطلاعات و ارتباطات در اینگونه برنامه‌‌هاست.فناوری اطلاعات و ارتباطات را‌ می‌توان به عنوان ابزاری نیرومند و قوی برای ارتقای كیفیت و كارآیی آموزش مورد استفاده قرار داد، به گونه‌ای كه شیوه‌‌های سنتی آموزش را دستخوش تغییر قرار دهد و دیگر نیازی به حضور فیزیكی در كلاس‌‌های درس نباشد. این مقاله سعی دارد تا با معرفی آموزش‌‌های مجازی و الكترونیك، بررسی وضعیت آموزش مجازی در ایران و بیان این مسئله كه دیگر در هزاره‌‌‌ی سوم، آموزش مجازی تنها یك امر جایگزین به شمار نمی رود، بلكه یك ضرورت است، توجه و عنایت هر چه بیشتر طراحان و برنامه ریزان آموزشی را به خود معطوف دارد و گامی هر چند كوچك در جهت پایه ریزی زیرساخت‌‌های لازم، به منظور مهیا سازی بستر فرهنگی برای حركت به سمت مجازی شدن بردارد.
“آموزش الكترونیك” به مجموعه فعالیت‌‌های آموزشی گفته‌ می‌شود كه با استفاده از ابزارهای الكترونیكی اعم از صوتی، تصویری، رایانه ای، شبكه‌ای و مجازی و… صورت‌ می‌گیرد. به عبارتی كلیه‌‌‌ی برنامه‌‌هایی را كه از طریق شبكه‌‌های رایانه‌ای به ویژه اینترنت، منجر به یادگیری‌ می‌شود، یادگیری الكترونیكی‌ می‌نامند.
دایره المعارف ویكی پدیا،آموزش الكترونیك را اینگونه تعریف‌ می‌كند: “اصطلاحی است كه معمولاً برای آموزش از راه دور مبتنی بر وب، بدون تعامل رو در رو مورد استفاده قرار‌ می‌گیرد، اما تعریفی رایج ندارد.” (سایت ویكی پدیا)
با این همه، تعاریف گسترده تری نیز رایج است. برای مثال برخی تعاریف تمامی انواع آموزش‌‌ها از طریق فناوری را كه در آنها فناوری برای حمایت و پشتیبانی از روند آموزش مورد استفاده قرار‌ می‌گیرد، شامل‌ می‌شود. اگر چه فن آموزش و پرورش در اغلب موارد بخشی از تعریف نیست، اما تعاریف دیگری نیز وجود دارد كه بر این جنبه تأكید‌ می‌كنند. تعاریفی از این قبیل كه به آموزش و پرورش مجهز به فناوری دیجیتال میپردازند.مهم است كه بدانیم كه اصطلاح “آموزش الكترونیك”
(E- Learning) دارای جنبه‌‌های مختلفی است. به علاوه این اصطلاح اغلب به طور جایگزین برای اصطلاحات مربوط دیگر مثل آموزش از راه دور، و آموزش الكترونیك. مورد استفاده قرار‌ می‌گیرد. (منبع انگلیسی) همچنین به نظر‌ می‌رسد كه معنای این اصطلاح به متنی كه در آن بكار رفته بستگی دارد.
در مجموع،اصطلاح آموزش الكترونیك،مجموعه‌‌‌ی وسیعی از كاربردها و عملكردها، از جمله آموزش مبتنی بر وب، آموزش مبتنی بر كامپیوتر، كلاس‌‌های مجازی و همكاری‌‌های الكترونیكی را شامل‌ می‌شود و اینترنت،اینترانت،اكسترانت،انتشار ماهواره ای،نوارهای ویدیویییا صوتی، تلویزیونی و محاوره‌ای و دیسك‌‌های فشرده از ابزارهای این شیوه‌‌‌ی آموزش محسوب‌ می‌شوند.
در ایران، دانشگاه شیراز، بنا بر ادعای خود، به عنوان اولین دانشگاه كشور موفق به آغاز رسمی این نوع دوره آموزشی دانشگاهی شده است. در این نوع آموزش، عمده فعالیت‌‌های آموزشی از قبیل ثبت نام، انتخاب واحد، دریافت مطالب درسی و مذاكره با استاد از طریق شبكه‌‌‌ی كامپیوتری اجرا و در برخی موارد كلاس‌‌های رفع اشكال و برخی كلاس‌‌های آزمایشگاهی به صورت حضوری ولی با زمان بندی مناسب اجرا‌ می‌شود.
همچنین در حال حاضر دانشگاه‌‌های دیگری چون دانشگاه خواجه نصیر،دانشگاه علم و صنعت،امیركبیر،علوم و حدیث و دانشگاه الكترونیك دانشگاه آزاد،در رشته‌‌های مختلف،پذیرای دانشجو به صورت مجازیهستند.
كلمات كلیدى:آموزش مجازی (الكترونیك)، آموزش سنتی،فناوری اطلاعات،مدیریت استراتژیك،تمدن اطلاعاتى،مدیریت دانش محور، جهانى شدن، زیرساخت‌‌های مجازی.
زمینه‌‌ها و تاریخچه
آموزش از راه دور در سال‌‌هاى نه چندان دور مطرح شد. این نوع آموزش ویژگى‌‌هاى خود را داشت و داراى مزایا و معایبى بود. ابتدا آموزش به صورت مكاتبه اى بود و تنها راه ارتباط استفاده از نامه بود.با پیشرفت تكنولوژى و از همه مهم تر ارزانتر شدن هزینه‌‌‌ی استفاده از تكنولوژى، استفاده از ابزارهاى جدیدتر براى انتقال دانش مطرح شد. با به وجود آمدن و گسترش اینترنت، این پدیده جدى تر دنبال شد و ابزارها و روش‌‌ها و استانداردهایى براى آموزش الكترونیك
مطرح شد و هر روز اصلاحات جدیدترى در این زمینه انجام مى شود.
با گسترده شدن فناورى اطلاعات و نفوذ وسایل ارتباط از راه دور به عمق جامعه، ابزارها و روش‌‌هاى آموزش نیز دچار تحول شدند. تحول این ابزارها و روش‌‌ها در جهتى است كه هر فرد در هر زمان و هر مكان بتواند با امكانات خودش و در بازه‌‌‌ی زمانى كه خودش مشخص مى كند مشغول یادگیری شود.
در مورد دامنه‌‌‌ی آموزش الكترونیك و محیط‌‌هایی كه این شیوه‌‌‌ی آموزش در آنها مطرح‌ می‌شود، همچنین ابزارها و نحوه‌‌‌ی ارائه‌‌‌ی آن باید گفت كه آموزش الكترونیك دامنه‌‌‌ی گسترده اى دارد و بسته به نوع استفاده و امكانات به چند دسته تقسیم بندی‌ می‌شود.
آموزش بر پایه وب: در این روش آموزش از طریق اینترنت خواهد
بود. در اكثر موارد آزمون‌‌ها و ارائه‌‌‌ی مدرك هم از طریق الكترونكى و وب است. كلاس‌‌هاى درس، یادداشت‌‌هاى درس، جزوه‌‌ها، اتاق بحث، پست الكترونیكى و غیره جزء ویژگى‌‌هاى این روش هستند و همگى روى وب ذخیره مى شوند. البته به علت انعطاف پذیرى فوق العاده‌‌‌ی آموزش الكترونیك، مى توانید نحوه‌‌‌ی آموزش را به طریق دلخواه، مناسب با فعالیت خودتان، شرایط موجود و امكانات طراحى و پیاده سازى كنید؛ از این رو بعضى از ویژگى‌‌هاى گفته شده مى توانند در سیستم شما وجود نداشته باشند یا ویژگى‌‌هاى دیگرى جایگزین آنها باشند.
آموزش مبتنى بر كامپیوتر: در این روش احتیاجى به اتصال به اینترنت و حتى به شبكه نیز نیست، مگر در موارد خاص. در این روش اطلاعات بر یك واسط الكترونیكى ذخیره مى شود و كاربر با استفاده از یك كامپیوتر یا ابزار خواننده آن واسط الكترونیكى مى تواند از آن استفاده كند. یك مثال متعارف آن استفاده از CD آموزشى است كه در كشور خودمان بسیار از آن استفاده‌ می‌شود.
آموزش از طریق وسایل و ابزار دیجیتال همراه: آموزشى است كه از طریق و سایل و ابزارهاى دیجیتالى همراه از جمله PDA و TabletPC و… ارائه‌ می‌شود.
آموزش از طریق تلفن همراه: آموزشى است كه كاملاً جدید است و تقریباً مى تواند در گروه بالا قرار گیرد، اما به علت افزایش تعداد افراد دارنده‌‌‌ی تلفن همراه و تمركز بر
این روش كه به Mlearningشهرت یافته، دسته اى جدا براى آن در نظر گرفته‌ می‌شود.
دسته بندى انوع آموزش مجازی
یادگیرى یا آموزش الكترونیك را مى توان به سه دسته تقسیم كرد:
یادگیرى شخصى
یادگیرى جمعى
كلاس‌‌هاى مجازى
یادگیرى شخصى: در این دسته، فرد رشته‌‌‌ی مورد علاقه‌‌‌ی خود را انتخاب مى كند و در محیط اطراف خود مخصوصاً اینترنت، به دنبال اطلاعات مرتبط با آن مى گردد و در آن زمینه تحقیق مى كند، سپس سؤالات خود را از اساتید آن رشته به صورت offline مى پرسد.
یادگیرى جمعى: در این دسته شرایطى براى افراد مهیا مى شود تا با یكدیگر و اساتید خود ارتباط برقرار كنند. از جمله این ابزار Forum و chat و غیره است. در این روش معمولاً زمان شروع و خاتمه‌‌‌ی دوره‌‌‌ی آموزشى و امتحانات براى همه‌‌‌ی آن گروه یكسان است.
كلاس‌‌هاى مجازى: در این دسته، شرایط كاملاً مانند كلاس درس است و حتى در بعضى از موارد در كلاس‌‌هاى فیزیكى برگزار مى شود. در این جا از ویدئو كنفرانس و به جاى تخته سیاه از یك ویدئو پروژكتور استفاده مى شود. گاهى از اوقات براى هر فرد یك كامپیوتر در نظر گرفته مى شود و ارتباط ویدئویى از طریق صفحه‌‌‌ی نمایشگر و دوربین یا وب كم خواهد بود و هر كسى مى تواند از طریق كامپیوتر با استاد ارتباط برقرار كند. این روش مخصوصاً براى برگزارى كلاس‌‌هایى كه استاد مربوط به آن درس به تعداد كافى موجود نیست و امكان جابجایى اساتید هم وجود ندارد، مفید مى باشد؛ به ویژه براى دانشگاه‌‌ها.
شاخه اى از این دسته در پزشكى از راه دور نیز استفاده مى شود.
مزیت‌‌های آموزش مجازی
نیازى به صرف وقت و حضور در كلاس نیست.
برخوردارى از یك روش مطالعه‌‌‌ی انعطاف پذیر كه مطابق نیاز دانشجو است.
سرعت مطالعه دست دانشجو است.
مانند كلاس‌‌هاى درسى برنامه‌‌‌ی آموزشى،راهنمایى درس، دروس مرجع و… وجود دارد.
در مطالعه به صورت online از مزایاى كار گروهى بهره مند مى شوید.
كنجكاوى و ابتكار بیشتر و دسترسى به تكنولوژىهاى جدید.
اطلاعات به روز است و از اطلاعات به روز مى توانید استفاده كنید.
ارزیابى به صورت online است.
می توانید هر كجا كه باشید مدرك خود را از طریق اینترنت به دیگران و رییس خود نشان دهید.
مى توانید بیش از یك درس یا رشته را فرا گیرید.
آموزش الكترونیك را با استفاده از هر فراهم كننده‌‌‌ی خدمات اینترنتى و بدون محدودیت مى توان بكار برد. اما ارائه دهنده‌‌‌ی دروسمىتواند از یك اینترانت براى این كار استفاده كند كه در این صورت محدوده آموزش محلى خواهد بود.
مى توان از هر مرورگرى براى آموزش الكترونیك استفاده كرد، به شرطى اینكه برنامه‌‌هاى سایت با plug inهاى مرورگر مطابقت نماید. مثلاً حمایت مرورگر از كدهاى جاوا.
در هر زمان مى توان یاد گرفت.
در هر مكانى امكان یادگیرى وجود دارد.
هزینه‌‌هاى یادگیرى كاهش مى یابد.
دانش و اطلاعات را عموم مردم مى توانند بدست آورند.
نتیجه آموزش و یادگیرى شما سریع تر مشخص مى شود.
با استفاده از امكانات Multimedia مطالب بیشتر در ذهن مى ماند.
تبعیض و پارتى بازى كمتر اتفاق مى افتد.
پیش شرط‌‌هاى آموزش الكترونیك
سرعت تغییر و پیشرفت در جوامع اطلاعاتى امروزى چنان است كه هر جامعه اى مى كوشد خود را با این تغییرات سریعاً وفق دهد.بحث آموزش نیز اینك از شكل سنتى خود خارج شده و به سمت آموزش‌‌هاى الكترونیكى و مجازى رفته است. در این نوع آموزش، فعالیت‌‌هاى آموزشى از طریق وسایل الكترونیكى صورت مى گیرد. از این رو، مى بینیم آموزش در هر كجا و هر زمان
فرزند زمانه‌‌‌ی ما است.در این نوع یادگیرى كه براساس استفاده از فناورى اطلاعات و ارتباطات است، كیفیت آموزش بسیار مهم است. چرا كه براى افرادى كه تحت تعلیم از طریق دوره‌‌هاى مجازى قرار مى گیرند،این نوع آموزش جایگزین آموزش سنتى شده باید بتواند بازدهی مشابه با آموزش سنتی داشته باشد.
درتمام دنیا، این نوع آموزش محیط مناسبى را براى افرادى كه به دلیل تعهدات شغلى یا شخصى قادر به شركت كردن در كلاس‌‌های آموزشی سنتی نیستند، فراهم كرده است.
در حقیقت با توجه به این كه فرآیند آموزش پویاست و دانشجو در همان حال كه مى آموزد، مى آموزاند، از نظر فنى اگر یك محیط آموزش الكترونیكى بخواهد سودمند و كارا باشد، باید بتواند به سادگى ابزارهاى این نوع آموزش را از جمله دسترسى به رایانه و اینترنت با پهناى باند زیاد، در اختیار فراگیران و معلمان قرار دهد، تا فراگیران بتوانند به راحتى در محیطى تعاملى به یادگیرى بپردازند.
بدون در نظر گرفتن زیرساخت‌‌های آموزش مجازی و اهداف آن، نمی توان به پیاده سازی و اثربخشی آن امیدوار بود. لازم است قبل از هر گونه تصمیم گیری، این زیرساختارها را شناسایی و سپس نسبت به پیاده سـازی آن در راسـتای اهـداف آموزش مجازی اقدام نمود. شایان ذكر است اهداف آموزش مجازی با آموزش از راه دور اگر چه سنخیت دارد، ولی متفاوت است.
بحث آموزش مجازی در ایران جزء بحث‌‌های روز است و اكثر صاحب نظران در این باره اظهارنظر‌ می‌كنند.اما در مورد آموزش مجازی اگر بخواهیم اصولی به آن بپردازیم، باید به یك سری نكات كه زیرساخت‌‌های آن هستند، توجه كنیم. این زیر ساخت‌‌ها عبارتند از:
زیر ساخت‌‌های “مخابراتی” كه هر چند در ایران امكانات
مخابراتی مطلوب نیست، ولی با ورود تكنولوژی‌‌های نوین در آینده‌‌‌ی نزدیك این ضعف برطرف خواهد شد و به احتمال قوی این بخش جلوتر از سایر بخش‌‌های آموزش مجازی خواهد بود؛ ولی متأسفانه در حال حاضر، اساس كار آموزش مجازی را بر همین نكته یعنی تهیه‌‌‌ی سخت افزار و ایجاد ارتباطات مخابراتی گذاشته اند.
دومین مسئله “فنون همكاری” و یكی از مهم ترین زیرساخت‌‌ها است. این مبحثی است كه اروپائی‌‌ها خود حتی بیشتر از مفاد آموزشی روی آن تأكید دارند. به عنوان
مثال فردی كه پشت كامپیوتر نشسته و از طریق اینترنت در رشته‌ای دكترا گرفته است، یعنی فردی كه ارتباطات اجتماعی نداشته، چگونه‌ می‌تواند فردا مدیر مؤسسه یا سازمانی شود كه 30 یا 40 نفر كارمند دارد و آن را هدایت و رهبری كند. “فنون همكاری” حتی در بخش مطالعات دسته جمعی و همكاری روی متون در درس‌‌ها هم مطرح است.
نكته‌‌‌ی بعدی “مفاد آموزشی” است. مفاد آموزشی در آموزش مجازی با آموزش سنتی كاملاً متفاوت است و با همین مفاد اگر بخواهیم آموزش مجازی راه بیاندازیم، اشتباه محض خواهد بود. مفهوم آموزش مجازی، تنها تبدیل متون درسی سنتی به متون كامپیوتری نیست؛ در آموزش مجازی 40 یا 50 درصد متن آموزشی از طریق استاد ارائه‌ می‌شود و بقیه‌‌‌ی درس از طریق همكاری و ارتباط دانشجویان تعیین و تدوین‌ می‌شود؛ یعنی موضوع اصلی را استاد‌ می‌گوید و بقیه موارد از طریق ایده‌‌ها، كارها، پژوهش‌‌ها و تحقیق‌‌های خود دانشجویان تكمیل‌ می‌شود. بر همین اساس اینجا بار دیگر بحث “فنون همكاری “مطرح‌ می‌شود.اگر دانشجویان با یكدیگر همكاری نداشته باشند، آموزش مجازی موفق نخواهد بود. در حال حاضر یكی از مشكلات در دانشگاه‌‌ها این است كه كارهای پژوهشی بسیار كم صورت‌ می‌گیرد.در آموزش مجازی بخش اصلی مبحث مطرح شده در كلاس را دانشجویان تعیین‌ می‌كنند، به طوری كه به عنوان مثال مباحث صورت گرفته یا تحقیق‌‌ها و پروژه‌‌های انجام شده روی یك واحد درسی در ترم‌‌های بعدی متفاوت است.
دانشگاه مجازی
دانشگاه مجازی عبارت است از محیطی كه با بهره گیری از ابزارهای چندرسانه‌ای مناسب و با دارا بودن زیرساخت ارتباطی مناسب (چون كامپیوتر، شبكه، اینترنت، فاكس، دوربین، نرم افزارهای تسهیل كننده‌‌‌ی ارتباطات بر خط و…) ارائه دهنده‌‌‌ی خدمات آموزش الكترونیك و یادگیری الكترونیك است؛ به گونه‌ای كه معمولاً نیازی به مكان فیزیكی به شكل دانشگاه سنتی ندارد و دانشجویان قادرند از هر مكان و در هر زمانی كه مایل باشند، از بسیاری از خدمات ارائه شده نظیر درس‌‌های الكترونیك یا ارزیابی الكترونیك استفاده كنند. در واقع دانشگاه مجازییك سیستم مستقل جهت ارائه‌‌‌ی خدمات الكترونیك و با بهره گیری از فناوری‌‌های نوین اطلاعاتی و ارتباطی است. این سیستم با بهره گیری از
قابلیت‌‌ها و امكانات ارائه شده توسط شبكه‌‌‌ی اینترنت و ابزارها و فناوری‌‌های چند رسانه‌ای و با هدف بالا بردن سطح فرهنگ جامعه، جلوگیری از خروج منابع مادی و نیز سرمایه‌‌های علمی كشور، ارتقای سطح علمی جامعه و امكان توزیع گسترده‌‌‌ی دانش، بهره گیری از تخصص و توانایی‌‌های موجود در دانشگاه‌‌ها ایجاد‌ می‌شود.
در این سیستم، ابزاری در اختیار استاد قرار‌ می‌گیرد كه از طریق آن‌ می‌تواند اطلاعات و دانش خود را با كمترین هزینه به نحو مطلوبی در قالب محتویات چند رسانه ای، به صورت الكترونیك تولید كند. علاوه بر این نحوه‌‌‌ی آموزش، ارزیابی و سنجش در این سیستم، پیش بینی شده و مدیریت آموزشی از طریق اینترنت قابل پیاده سازی است.
قالب دیجیتال به وجود آمده تحت عنوان درس مجازییا الكترونیك‌ می‌تواند به دو صورت همزمان و یا غیرهمزمان در اختیار دانشجو قرار گیرد. سیستم با دارا بودن امكان برگزاری كلاس‌‌های مجازی، دانشجویان را قادر‌ می‌سازد در یك محیط با قابلیت همكاری و تعامل به یادگیری به صورت همزمان بپردازند. همچنین با بهره گیری از یك كتابخانه‌‌‌ی دیجیتال، سیستم قادر است منابع غنی علمی را در اختیار دانشجو و استاد، جهت پربار كردن فرآیند آموزش قرار دهد.
خصوصیات دانشگاه مجازی
نیاز نداشتن به حضور فیزیكی استاد و دانشجو در كلاس.
وابسته نبودن كلاس درس به زمان خاص.
كیفیت بالاتر ارائه‌‌‌ی دروس.
پشتیبانی از تعداد زیاد دانشجو در یك درس.
بالا بردن سطح علمی جامعه.
اقتصادی بودن و سهولت دسترسیاجزای دانشگاه مجازیاجزای دانشگاه مجازی عبارتند از:
اتاق اطلاعات: كه به دانشجویان در فهم دانشگاه مجازی، خدمات آن، سرفصل‌‌های دروس و مدارج تحصیلی كمك‌ می‌كند.
واحد تدریس: دفاتر و واحدهای آموزشی كه واحدهای درسی، سمینارها،آزمایشگاه‌‌ها،پایان نامه‌‌ها و برنامه‌‌‌ی امتحانات را ارائه‌ می‌دهند.
اداره دانشجویان: مسئول خدمات اجرایی و اداری مانند ثبت نام دروس، سمینارها، امتحانات و كارگاه‌‌هاست.
كتابخانه دیجیتال: امكان دسترسی به فهرست‌‌های اطلاعاتی و كتابخانه‌ای را فراهم‌ می‌كند.
كافه تریا: ارتباطات و اجتماعات دانشجویی را برای دانشجویان دور از دسترس و نیز گفتگو و بحث را برای آنها فراهم‌ می‌آورد.
تخته سیاه: دانشجویان را در جریان اخبار قرار‌ می‌دهد.
مركز جستجو:این مركز به دانشجویان درباره‌‌‌ی فعالیت‌‌های تحقیقاتی و انتشارات اطلاع‌ می‌دهد و نیز امكان ارتباط بین دانشجویان و محققان را فراهم‌ می‌سازد.
مغازه: در این محل امكان خرید منابع درسی میسر است.
دفتر ثبت نمرات: دفتر ثبت نمرات در واقع یك پایگاه داده است كه ریز نمرات دانش پژوهان در آن ذخیره شده و از مكانیزم‌‌ها و سیستم‌‌های امنیتی خاصی برای حفظ امنیت آن استفاده‌ می‌شود. استاد، دانشجو و اپراتور آموزش به آن دسترسی دارند، ولی سطوح دسترسی آنها با هم متفاوت است.
اتاق بحث: به فضایی در اینترنت، جهت به اشتراك گذاشتن دانش و ایده‌‌‌ی دانش پژوهان اطلاق‌ می‌شود. در این محل، موضوعات طرح شده به بحث و گفتگو گذاشته‌ می‌شود و دانش پژوهان بسته به علاقه، در مباحث شركت‌ می‌كنند.
اتاق گفتگو: به فضایی در اینترنت اطلاق‌ می‌شود كه دو یا چند نفر‌ می‌توانند در آن یك گفتگوی نوشتاری (یا صوتی) را در یك زمان داشته باشند. در یك اتاق گفتگو، كلیه‌‌‌ی نوشته‌‌هاییك دانش پژوه یا كاربر به تمام افراد داخل اتاق نشان داده‌ می‌شود و برعكس. در اینجا مباحث الزاماً علمی نیستند، بلكه مباحث غیر علمی نیز در این اتاق مورد تبادل قرار‌ می‌گیرند.
كلاس مجازی: دانشگاه‌‌های مجازی همچنین مفهوم كلاس سنتی درس را تغییر داده اند.گرچه بسیاری از فعالیت‌‌هایی كه در كلاس‌‌های مجازی صورت‌ می‌گیرد،مشابه آنهایی هستند كه در برنامه‌‌ها و كلاس‌‌های درس سنتی انجام‌ می‌شود، اما ماهیت و فضایی كه این فعالیت‌‌ها در آن انجام‌ می‌شود، متفاوت است. در كلاس‌‌های مجازی، دانشجویان در دوره‌‌هایی به صورت كنفرانس‌‌های رایانه‌ای شركت‌ می‌كنند. این دوره‌‌ها از طریق اینترنت و شبكه‌‌های وب ارائه‌ می‌شوند و از نرم افزارهایی استفاده‌ می‌كنند كه امكان برقراری ارتباط را برای دانشجویان فراهم‌ می‌سازند. در كلاس‌‌های مجازی، دانش پژوهان امكان طرح سؤال و امكان دیدن یا شنیدن پاسخ سؤال خود و دیگران را دارند و همچنین امكان دسترسی به پرونده‌‌های آرشیو شده نیز برایشان میسر است.
آموزش مجازی در ایران
هدف آموزش مجازی، تبدیل آموزش سنتی به مجازی نیست، بلكه آموزش‌‌های تخصصی با شیوه‌‌های مدرن است. شعار آموزش مجازی آموزش برای همه كس و برای همه‌‌‌ی سنین است. باید دید امكان ارائه‌‌‌ی چه چیزهایی از طریق آموزش سنتی وجود ندارد كه آنها را‌ می‌توان از طریق آموزش مجازی ارائه كرد. باید از امكانات در جهت بهبود، نه جایگزین كردن آنها استفاده كنیم.
بعضی از كشورها كه مشكل كمبود دانشجو دارند، آموزش مجازی را جایگزین آموزش سنتی كرده اند؛ چون مقرون به صرفه نخواهد بود
برای درسی با دو نفر در یك منطقه كلاس دایر كنند و استاد بفرستند، اما در ایران ما مشكل تراكم دانشجو داریم و با اعزام یك استاد پروازی به دورترین نقطه، امكان تشكیل كلاس با ظرفیت كامل هست. پس ما نباید آموزش مجازی در ایران را از روی آموزش مجازی كشورهای غربی كپی برداری كنیم، چون هدف ما متفاوت از هدف آنهاست.
هدف آموزش مجازی در ایران باید روی دروس و رشته‌‌هایی متمركز شود كه امكاناتمان كمتر است و یا سیستم آموزش سنتی ما جوابگو نیست.
در خصوص تازه ترین خبر در زمینه‌‌‌ی آموزش مجازی در ایران، شنیده شده است كه مسئولان آموزش عالی و برخی مقامات ذیربط جلسه‌ای تشكیل داده اند و‌ می‌خواهند دانشگاه پیام نور را مجازی كنند كه این غلط است، چون همان كتاب‌‌هایی را آموزش‌ می‌دهند كه دانشگاه‌‌های سنتی آموزش‌ می‌دهند، منتهی هدفش دسترسییك سری افراد به این مراكز و آموزش‌‌های آن بوده كه بسیار چیز خوبی است، اما نباید آن را تبدیل به آموزش مجازی كنیم؛ چرا كه پیام نور آموزش از راه دور است كه باید بماند و نیاز به آن هم زیاد است. در حالی كه آموزش مجازی برای هدف دیگری است و نحوه‌‌‌ی پیاده سازی آن متفاوت است.
برنامه‌‌های توسعه‌‌‌ی منابع انسانییكی از مهم ترین چالش‌‌های دولت‌‌ها،در استقرار نظام‌‌های جامع مبتنی بر فناوری ارتباطات و اطلاعات است. همان گونه كه فناوری ارتباطات و اطلاعات مكمل بازآفرینی سازمان‌‌ها در بسیاری از فرآیندهای كاری روزمره‌‌‌ی خود بوده است كه نمونه‌‌های آن شامل بانكداری الكترونیك، تجارت الكترونیك، پست الكترونیك،دولت

فایل : 14 صفحه

فرمت : Word