مقاله کامل شمشیربازی

تاریخچه شمشیربازی
شمشیر مهمترین اسلحه بشر، طی چندین هزار سال بوده است. در دوران باستان و در تمدنهای بزرگی همچون ایران، روم، یونان و مصر، جنگجویان و دلاورمردان در مبارزات خود از شمشیر بیشترین استفاده را می‌کردند و برای قدرت یافتن در مبارزه به آموزش فنون شمشیربازی زیر نظر مربیان و استادان با تجربه می‌پرداختند.

شمشیر مهمترین اسلحه بشر، طی چندین هزار سال بوده است. در دوران باستان و در تمدنهای بزرگی همچون ایران، روم، یونان و مصر، جنگجویان و دلاورمردان در مبارزات خود از شمشیر بیشترین استفاده را می‌کردند و برای قدرت یافتن در مبارزه به آموزش فنون شمشیربازی زیر نظر مربیان و استادان با تجربه می‌پرداختند.
در معابد مصر باستان نقشهای برجسته‌ای بر روی سنگ وجود دارد که تاریخ آن ۱۱۹۰ سال قبل از میلاد مسیح باز می‌گردد و شمشیربازهایی را در حال شمشیر زدن و مسابقه نشان می‌دهد. در بیشتر مجسمه‌ها و حجاریهای مربوط به تمدنهای باستانی، جنگاورانی مسلح به شمشیرهای گوناگون دیده می‌شوند. این شمشیرها بیش از کشف آهن، از جنس مفرغ و برنز و اغلب به شکل کوتاه و پهن ساخته می‌شدند.
با کشف آهن، شمشیرها وزن بیشتری پیدا کردند و انواع شمشیرهای کوتاه و بلند و پهن و کج به دست جنگاوران نقاط مختلف جهان افتاد. اما با گذشت زمان به تدریج از وزن شمشیرها کاسته شد و به استحکام آن افزوده گردید تا جنگجویان بتوانند با سهولت بیشتری از آن استفاده کنند و کمتر خسته شوند.
در موزه ژاپن مجموعه‌ای از شمشیرهای قدیمی نگهداری می‌شود که حدود دو هزار سال از زمان ساختن آنها می‌گذرد. در این گنجینه شمشیری وجود دارد به نام روزانازینو که توسط پرنس پامانومیگوتو آخته شده است. البته در افسانه‌ها آمده است که لبه تیغ شمشیر به اندازه‌ای آخته شده که با یک ضربه سطح چمن باغ ملکه را صاف می‌کرده‌اند.
در این کشور، همچنین ورزشی با سابقه چند هزارساله متداول است به نام کندو که در آن به کمک قطعه چوبی بلند از جنس نی خیزران، به حمله و دفاع می‌پردازند و این در حقیقت شیوه‌ای برای آموزش فنون و اصول شمشیربازی و مهارت یافتن در آن است. در مسابقات امروزی کندو شرکت کنندگان از لباس محلی و ماسک توری مخصوص استفاده می‌کنند تا بدن و ناحیه سر و صورت آنها در برابر ضربه‌های حریف آسیب نبیند.
ولی با این تفاصیل کهن‌ترین آثار در دنیای قدیم از ایام سلطنت پادشاه ساراگون قدیم به جای مانده است. از آن زمان تا قرن ۱۲ و ۱۳ شمشیری که دارای تیغه برنزی باشد دیده نشده است. ورزش شمشیربازی در ابتدای قرن چهارم میلادی در اروپا متولد شده است. کشور آلمان پیش‌قدم این ورزش بوده است و در ابتدای قرن پانزدهم، شمشیربازی از آلمان به ایتالیا راه یافت و در قرن بعدی در اروپا متداول گردید و مدارس شمشیربازی به آموزش علاقمندان این ورزش پرداختند.
البته انگیزه‌ اصلی برای کسب مهارت در شمشیربازی آن بود که افراد خود را مهیای دوئل (جنگ تن به تن) کنند. در اواخر قرن هفدهم میلادی که بسیاری از کشورها دوئل را ممنوع اعلام کردند، زمینه بسیار بیشتری برای گسترش شمشیربازی به عنوان یک ورزش فراهم شد و باشگاههای زیادی تأسیس شد تا به تربیت شمشیربازان بپردازند. در اواخر قرن نوزدهم این ورزش به قدری در اروپا متداول بود که حتی قبل از تصویب مقررات مربوط به آن، جزو برنامه رسمی اولین دوره بازیهای المپیک (آتن- ۱۸۹۶) قرار گرفت. فدراسیون جهانی شمشیربازی تأسیس و شروع به کار کرد.
درباره شمشیربازی
ورزش شمشیربازی که قدمتی طولانی دارد، به صورت دو نفره برای مردان و زنان انجام می شود. مسابقات شمشیربازی، هم بصورت انفرادی و هم بصورت تیمی صورت می گیرد. شمشیربازها در موقع مسابقه می بایست لباس های مخصوصی بپوشند و از دستکش، زیرپوشهایی از پارچه ضخیم و یک ماسک با تور فلزی استفاده نمایند تا صورت و بدن از ضربه های احتمالی حریف محفوظ بماند.
ورزش شمشیربازی که قدمتی طولانی دارد، به صورت دو نفره برای مردان و زنان انجام می شود. مسابقات شمشیربازی، هم بصورت انفرادی و هم بصورت تیمی صورت می گیرد. شمشیربازها در موقع مسابقه می بایست لباس های مخصوصی بپوشند و از دستکش، زیرپوشهایی از پارچه ضخیم و یک ماسک با تور فلزی استفاده نمایند تا صورت و بدن از ضربه های احتمالی حریف محفوظ بماند. به لباس شمشیربازها یک کابل سیم متصل است، این سیم به دستگاه مخصوصی ارتباط پیدا می کند که می تواند ضربه های وارد را ضبط و محاسبه کند. محوطه مسابقه شمشیربازی که به آن پیست می گویند، چهارده متر طول و ۸/۱ تا دو متر پهنا دارد. این پیست با هفت خط افقی به نواحی مختلف تقسیم می شود و می تواند از چوب،‌ لینولئوم، لاستیک،‌ پلاستیک و توری فلزی باشد.
● اصطلاحات شمشیربازی
▪ امتیاز: هر ضربه ای که به هدف وارد شود و شرایط لازم را داشته باشد یک امتیاز به حساب می آید و برنده کسی است که به امتیاز ۵ برسد و در حالت مساوی، برنده کسی است که در ادامه بازی اولین امتیاز را به دست آورد.
▪ آپل: آپل عبارت از کوبیدن پای راست به زمین. این عمل برای ترساندن حریف و برهم زدن تمرکز حواس او انجام می شود و باید به طور ناگهانی و شدید انجام گیرد.
▪ آتاک: گرفتن حالت حمله به خود را آتاک می گویند. در این حالت، شمشیرباز دست را پیش می گیرد و حمله می کند و طرف دیگر دفاع کننده است.
▪ سپر: قسمتی از شمشیر است که دست را در مقابل حریف حفاظت می کند.
▪ فول: خطا و نقض قانون بازی است. عمده خطاها عبارتند از:
۱) بی ادبی و توهین به حریف.
۲) اعتراض به داور یا حریف پس از اعلان رأی داوران.
۳) گرفتن بدن حریف و جلوگیری از بازی وی.
۴) نداشتن وسایل کامل مسابقه.
۵) پرتاب کردن شمشیر به طرف حریف.
۶) خشونت پس از اخطار.
۷) تکرار حمله به حریف بعد از فرمان ایست داور.
● رده های سنی مسابقات
ـ نونهالان (زیر ۱۴ سال).
ـ نوجوانان (زیر ۱۷ سال).
ـ جوانان (زیر ۲۰ سال).
ـ بزرگسالان (سن آزاد است).
▪ تعداد نفرات: یک تیم شمشیربازی از ۴ نفر تشکیل می شود که شامل ۳ نفر اعضای اصلی و ۱ نفر ذخیره می باشد،‌ البته مسابقات به شکل انفرادی و تیمی انجام می شود.
▪ مدت مسابقه: زمان هر مسابقه ۴ دقیقه می باشد و وقت های تلف شده در حین مسابقه محاسبه می شود. با دستور سرداور بازی شروع می شود و بعد از هر ضربه امتیازدار، دو شمشیر باز به وضع سابق خود در پشت خط گارد باز می گردند.
● وسایل شمشیربازی
۱) لباس کاملاً سفید (جلیقه و شلوار).
۲) ماسک صورت و دستکش.
۳) جلیقه کوتاه در رشته سابر.
۴) جلیقه بلند در رشته های فلوره و اپه. (البته جلیقه بلند قابل استفاده در هر سه رشته است.)
شمشیربازی
مختصري از ورزش و اصول بازي:
شمشير بازي يک ورزش مهارتي است که نيازمند هوشياري فراوان و کار دقيق با پا و زبدگي قدرت مچ دست مي باشد. همچنين سرعت و تعادل فراوان بعلاوه متانت ، بردباري از عوامل پيروزي در اين بازي مي باشد .
اين بازي بين دو حريف انجام مي شود . در اين بازي هدف تماس بيشتر شمشير با بدن حريف و جلوگيري از برخورد شمشير حريف بابدن است . ورزشکار شمشير خود را بر روي شمشير حريف به حرکت در مي آورد تا براي حمله خود يا جلوگيري از ضربه هاي احتمالي حريف ، فضاي خالي و مطمئن ايجاد نمايد . مسابقات در اين رشته ورزشي بر روي مسير مشخص که آن را پيست بازي مي نامند ، انجام مي شود و بازيکنان مجاز به خروج از اين مسير ميسر نيستند. در مسابقات المپيک وجهاني به موجب قوانين و مقررات مسابقات ، سه نوع اسلحه مورد استفاده قرا مي گيرد که عبارتند از : فلوره ، آپه ، سابر.
اين نوع سه سلاح از حيث مدل و ساختمان به سه نوع فرانسوي ، ايتاليايي ، آناتوميک تقسيم مي شوند که طرز در دست گرفتن هر يک از آنان از ديگري متفاوت است .در مسابقات جهاني و المپيک براي آقايان با استفاده از اسلحه فلوره ، آپه ، سابر و براي خانمها با اسلحه فلوره انجام مي شود .
فلوره (فويل):
اسلحه اي است که مبناي پيدايش آن فقط براي تمرين و قوي کردن دستها براي استفاده دو سلاح ديگر بوده ، ليکن به مرور زمان همراه دو اسلحه ديگر وارد مسابقات شده است . هدف از بازي با شمشير فلوره ، وارد
کردن ضربه با نوک شمشير به قسمتهايي از بدن است . اين قسمتها شامل دست و پا و سر نبوده و فقط ضربه هايي که به بدن ، سينه ، شکم ، پشت و ساير محلهاي مجاز وارد مي شود ، داراي ارزش مي باشد.
آپه :
در اين نوع بازي حملات با نوک شمشير آغاز مي شود و هدف تمام بدن حريف شامل سر تا پا يعني تمام سطوح لباس حريف است .
سابر :
شمشير سابرهم براي وارد کردن ضربه با فشار نوک و هم براي برش با لبه به کار مي رود . هدف داراي امتياز در مسابقات سابر تمام قسمتهاي بدن در بالاي خط افقي است که بين بالاي آنها و بدن در حالت آن گارد کشيده مي شود .
شمشير بازي بر روي مسيري به عرض 8/1 تا 2 متر و طول 14 متر انجام مي شود . مجموعه اي از مسير ها که عرضي معادل 8 متر و طولي برابر 17 تا 18 متر را داشته باشد، يک پيست شمشير بازي را تشکيل مي دهد . در اطراف مسير ها بايد حدفاصل مشخصي پيش بيني گردد . اين مقدار در دو انتهاي مسير 5/1 تا 2 متر . در پهلوي آن 25/1 تا 5/2 متر مي باشد . هر شمشير باز بايد به فاصله دو متري از خط وسط قرار گيرد و يک فاصله 4 متري براي عقب روي در پيست خود داشته باشد . ارتفاع مفيد اين سالنها حداقل 6/3 متر پيشنهاد مي گردد.
پيش بيني محل استقرار تماشاچيان در سالنهاي شمشير بازي ضروري است . تماشاچيان بايد در راستاي موازي با پيستهاي بازي قرار گيرند تا بهترين ديد را نسبت به مسابقه داشته باشند . ظرفيت تماشاچي تابع وسعت

فایل : 18 صفحه

فرمت : Word