مقاله کامل سمينار كارشناسي ارشد عمران

-1-پيشگفتار:

زمين لرزه پديده اي طبيعي است كه با شدت هاي گوناگون ودر نقاط مختلف كره زمين اتفاق مي افتد و به دليل عدم شناخت لايه هاي زيرين نمي توان زمان وشدت آن را پيش بيني نمود.

گستره زلزله هاي واقع شده در نقاط مختلف كره زمين، ارتباطي را بين اين نقاط نمايان مي نمايد. امروزه مشخص شده است كه اكثر زلزله هاي دنيا بر روي نوارهايي به نام كمربند زلزله خيزي واقع شده اند.با توجه به تكتونيك صفحه اي موجود، ايران در حال فشرده شدن بين صفحه اروپا،آسيا وصفحه عربستان است. بهترين نشانه اين عمل نيز رشته كوه هاي زاگرس والبرز مي باشدكه در فصل مشترك اين صفحات واقع شده اند. اكثر زلزله هاي مهم ايران نيز در حوالي اين فصل مشترك ها رخ داده است.

نقشه پهنه بندي لرزه خيزي ايران نشان دهنده اين است كه هيچ نقطه اي از كشورمان را نمي توان در مقابل اثر زلزله مصون پنداشت.در شكل( 1-1)نقشه پهنه بندي لرزه خيزي ايران طبق آيين نامه 2800 را مشاهده مي نماييد.]8[

بنابراين طراحي وساخت سازه هايي كه بطور مناسب بتوانند در مقابل زلزله ها پايدار باشد الزامي است،اين موضوع درك وشناخت رفتار سيستم هاي سازه‌اي را آشكار مي سازد.

براي طراحي يك سازه مقاوم در برابر زلزله ركورد شتاب و مشخصات زمين لرزه نيز نياز مي‌باشد، تا اثرات زمين لرزه بر سازه شناسايي گردد اثرات زمين لرزه بر سازه هاي طراحي شده از موضوعات جالب توجه مي‌باشد، زيرا نتيجه آزمايش واقعي روي سازه هاي طراحي شده براساس آخرين آيين نامه هاي تدوين شده هستند.

معمولا هر چاپ جديد از آيين نامه ساختماني بازتابي از نتايج حاصل از آخرين زمين لرزه هاي ثبت شده و تجزيه وتحليل آنها مي‌باشد.

به طور كلي دو روش براي ساخت سازه اي مقاوم در برابر زلزله موجود است:]18[

1-سازه صلب

2-سازه نرم

سازه صلب: در اينگونه سازه ها، پارامتر طراحي تغيير شكلهاي جانبي سازه تحت اثرات زلزله است بطوريكه سازه به قدري صلب ساخته مي شود كه كليه انرژي را جذب مي نمايد و بايستي با انتخاب اجزا بسيار مقاوم، توانايي جذب انرژي را به سازه داد.

سازه نرم: در اينگونه سازها، پارامتر انعطاف پذيري سازه در برابر حركات رفت وبرگشتي كه ناشي از خاصيت خميري آن است مورد استفاده قرار مي گيرد. بدين صورت كه سازه، انرژي را با حركات نوساني و درصد ميرايي آزاد مي‌كند.

با توجه به مطالب گفته شده تعيين سيستم مقاوم(اين سيستم مقاوم شامل تركيبي از عناصر سازه اي افقي وعناصر مهاربندي عمودي مي‌باشد) در برابر نيروهاي جانبي يك موضوع اساسي در طراحي سازه ها مي باشد، كه در اينجا روي سيستم هاي مهاربندي عمودي بحث خواهد شد.

شكل (1-1)- نقشه پهنه بندي خطر نسبي زمين لرزه در ايران

فصل دوم

رفتار سازه ها تحت بار زلزله

2-1-فلسفه طراحي سازه هاي مقاوم تحت بار زلزله ]13[و]9[

براي دست يافتن به سازه اي ايمن واقتصادي ،سازه هاي طراحي شده در نواحي زلزله خيز با خطر نسبي بالا بايد دو معيار عمده طراحي را تامين كنند:

الف)بايد در برابر زلزله هاي خفيف كه در طول عمر سازه اتفاق مي افتد سختي كافي به منظور كنترل تغيير مكان نسبي بين طبقات و جلوگيري از هر گونه خسا رت سازه اي و غيرسازه اي را داشته و در ضمن بايد سختي كافي براي انتقال نيروهاي زلزله به فونداسيون را دارا باشند

ب) در برابر زلزله هاي شديد بايد شكل پذيري و مقاومت كافي براي جلوگيري از خرابي كامل و فروريزي سازه را داشته باشند.

بنابراين طراحي در برابر زلزله به هيچ وجه به اين معني نمي باشد كه در برابر هر زلزله اي سازه اصلا خسارت نديده ووارد مرحله پلاستيك نشود،بلكه به منظور اقتصادي كردن طرح بايد در برابر زلزله هاي شديد به سازه اجازه داده شود كه وارد مرحله غيرخطي شده وبا تغيير شكل هاي پلاستيك به جذب واستهلاك انرژي پردازد و به همين منظور هم در آيين نامه هاي تحليل نيروي زلزله، نيروي بدست آمده از تحليل طيف الاستيك را به يك ضريب كاهش تقسيم كرده و سازه را براي برش پايه كمتري طرح مي كنند.

اين فلسفه ايجاب مي‌كند كه در طراحي سازه هاي مقاوم در مقابل زلزله به دو مطلب اساسي زير توجه شود:

الف) ايجاد سختي و مقاومت كافي در سازه جهت كنترل تغيير مكان جانبي، تا از تخريب اعضا سازه اي تحت زلزله هاي خفيف، جلوگيري به عمل آيد.

ب)ايجاد قابليت شكل پذيري واتلاف انرژي مناسب در سازه تا در يك زلزله شديد از فرو ريزش سازه جلوگيري گردد.

تامين سختي مناسب و بخصوص سختي جانبي سازه از عوامل اساسي طراحي ساختمانها مي‌باشد. در حد نهايي مقاومت، تغيير شكل هاي جانبي بايد طريقي محدود گردند كه اثرات ثانويه ناشي از بارگذاري قائم  باعث شكست وانهدام سازه نگردند.

در حد بهره برداري ،اولا تغيير شكل ها بايد به مقاديري محدود شوند كه اعضاي غيرسازه اي نظير درها و آسانسورها، بخوبي عمل نمايند.ثانيا بايد براي جلوگيري از ترك خوردگي وافت سختي، از ازدياد و تشديد تنش در سازه جلوگيري نمود و از توزيع بار بر روي اعضاي غيرسازه اي نظير          ميانقابها ونماها خودداري كرد. ثالثا سختي سازه بايد در اندازه اي باشدكه حركتهاي ديناميكي آن محدود شده و باعث اختلال ايمني وآرامش استفاده كنندگان وايجاد مشكل در تاسيسات حساس ساختمان نگردد.