مقاله کامل دیابت و ورزش

) ديابت چيست ؟ 1
ديابت يك بيماري مزمن است كه در ان پانكراس (لوزالمعده ),انسولين توليد نمي كند ويا بدن نمي تواندازانسولين توليد شده استفاده موثركند. توقف توليدانسولين يا استفاده نكردن ازانسولين هردوباعث افزايش گلوكز درخون مي شود‏ .‏
طبق برآورد فدراسيون بين المللي ديابت ,درسال ‏2008 ‏,‏199 ‏ميليون ديابتي درسراسرجهان زندگي مي كنندوتخمين زده مي شودكه درسال ‏2025 ‏اين تعدادبه ‏333‏ميليون نفربرسد‏.‏ باتوجه به اين تخمینها مي توان گفت كه بالغ بر‏6/3 ‏درصدازجمعيت جهان باديابت زندگي مي كنند. درحال حاضرديابت چهارمين علت مرگ وميردربيشتركشورهاي توسعه يافته است. دیابت انواع مختلفی دارد.
‏ ) دیابت نوع 1 1-1
درافراد ديابتی نوع اول بدن مقدارخيلي كمي انسولين توليدمي كنند و يا اصلا انسوليني هیچ انسولینی در بدن توليد نمي شود و لازم است كه فرد دیابتی براي ادامه زندگي انسولين تزريق كند.اين نوع ديابت بيشتردركودكان و نوجوانان دیده می شود . دیابت نوع 1 حدود 5 درصد افراد دیابتی دنیا را تشکیل می دهد.
) دیابت نوع 21-2
ديابت نوع دوم یا دیابت غیر وابسته به انسولین که با افزایش مقاومت بدن نسبت به اثر انسولین در بافتها مشخص می شود. در این افراد بدن مقدار کمتری انسولین ترشح می کند و یا اینکه بدن سبت به انسولین ترشح شده مقاومت نشان می دهد در نتیجه انسولین نمی تواند به طور مطلوبی قند خون را پایین بیاورد. در دیابت نوع ۲ اکثر مبتلایان چاق می باشند و سن بروز ان بالای چهل سال می باشد.دراین نوع دیابت قرصهای تحریک کنند ترشح انسولین ویا کاهش دهنده مقاومت به نسولین مورد استفاده قرار می گیرد. ورزش وتغذیه دیگر رکنهای درمان این نوع دیابت می شوند. تعدادی از مبتلایان به دیابت نوع 2 بعد از چند سال مجبور به استفاده از انسولین می شوند.طبق آماربيشتر از‏90 ‏درصد افراد دیابتی به این نوع دیابت مبتلا می باشند.
دیابت نوع 3‏ )1-3
نوع سوم ديابت دربعضي موارد حاملگي اتفاق مي افتد، اما معمولاپس از حاملگي برطرف مي شود.‏
‏) عوامل ایجاد بیماری2
تا کنون علت دقیق بیماری قند شناخته نشده است، اما مهمترین عواملی که در ایجاد این بیماری دخالت دارند عبارتند از:
وراثت -1
-عوامل محیطی (تغذیه و تحرک بدنی)2
-عفونت های ویروسی3
چاقی (بیش از ۸۰ درصد از بیماران چاق هستند) -4
5-حاملگی (به بیان دیگر، خانم هایی که نوزادان با وزن زیاد به دنیا می آورند و یا سقط های مکرر داشته باشند.)
نشانه های بیماری قند یا دیابت ( 3
تظاهرات بالینی از فردی به فرد دیگر متفاوت است اما در اکثر بیماران با علائم افزایش قند خون مثل افزایش حجم ادرار، افزایش میزان مصرف مایعات – غذا، لاغری، نزدیک بینی، ضعف و خارش بدن خود را نشان می دهد . این علایم موقتی هستند و با پایین امدن مجدد قند خون نا پدید می شوند. نکته قابل توجه در مورد علایم بیماری دیابت این است که در بیماران دیابتی نوع دوم ممکن است این علایم حتی با گذشت چندین سال از شروع دیابت خود را نشان ندهند. اما معمولا در افراد دیابتی نوع یک بعد از چند هفته این علایم بروز می کند.
عوارض دراز مدت دیابت(4
دیابت تمامی اعضا بدن را تحت تاثیر قرار می دهد به طوری که در بیمارانی که قند خون به مدت طولانی بالا است با گذشت زمان قند در مویررگها رسوب می کند و به جداره انها اسیب می رساند. با اسیب دیدن مویرگها قسمتهای مختلف بدن درگیر عوارض دیابت می شوند. به طور کلی عوارض دیابت شامل این موارد می باشد: اختلال در بینایی و نابینایی ، اختلالات گردش خون، اسیب به کلیه ها، زخم پا، بيماريهاي قلبي عروقي، سکته مغزی و اخلالات اعصاب محیطی.
راههای درمان (5
بیماران مبتلا به قند را می توان با ، ورزش منظم روزانه و تزریق به موقع انسولین و یا مصرف قرصهای کاهش دهنده قند خون وکنترل رژیم غذایی درمان نمود. منظور از رژیم غذایی، تنظیم مواد مصرفی مورد نیاز بدن است.بیماران دیابتی نیازمند رژیم غذایی خاصی نیستند و می توانند از همان غذایی که سایرین استفاده می کنند مصرف نمایند اما آنان باید از مصرف شیرینی جات و تنقلات خودداری نمایند. همچنین این بیماران نیاز دارند تا غذای مصرفی را به جای سه وعده در ۵ یا ۶ وعده تقسیم نموده و میل کنند. این کار موجب می شود تا قند خون آنان به یکباره بالا نرود. از سوی دیگر ورزش و فعالیت جسمانی موجب جذب قند بیشتری به بافت های عضلانی شده و در نتیجه قند خون پایین بیاید. در واقع می توان گفت که در درمان بیماری قند، ورزش نقش انسولین یا سایر داروهای پایین آورنده قند خون را ایفا می کند. البته ورزش و تغذیه زمانی اثر خود را نشان می دهد که با مصرف دارو همراه شوند.
پژوهشها ی انجام شده در ضمینه رابطه ورزش و دیابت (6
امروزه بروز دیابت در کشورهای جهان به موازات کاهش میزان فعالیت مردم و افزایش چاقی به طور فزاینده ای بیشتر شده است. با توجه به نقش ورزش در افزایش سطح فعالیت و کاهش وزن می توان به اهمیت آن در پیشگیری و درمان دیابت پی برد. اکثر افرادی که دیابت خود را کنترل می کنند کسانی هستند که به طور منظم ورزش می نمایند. در واقع ورزش یکی از سه پایه اصلی درمان دیابت را علاوه بر رژیم غذایی و داروها تشکیل می دهد
اخیرا پژوهشگران دريافته اند که استراحت براي درمان بيماران ديابتي ، کارنادرستي است . مطالعات نشلن داده که استراحت در تخت براي مدت حداقل 7 روز باعث اختلال در قند خون ميشود.
محققان کانادايي اعتقاد دارند که تمرينات ورزشي در تثبيت سطح قند خون به بيماران ديابتي نوع دوم کمک مي کند. بيشتر بيماران دیابتی به نوع دوم بيماري ديابت مبتلا هستند که ريشه اين بيماري عوامل ارثي و کمبود ورزش و نوع تغذيه است. ورزش ، گلوکز و گليکوژن را در داخل ماهيچه هاي بدن مي سوزاند (اين پديده در صورتي رخ مي دهد که ديابت کنترل شده باشد) و در حين و بعد از ورزش ، قند خون وارد ماهيچه ها ميگردد وسطح گلوکز را به حد طبيعي مي رسد.
مشخص شده است که تمرينات ورزشي به صورتي که فرد را در نفس کشيدن دچار مشکل نکند موچب کاهش عوارض دراز مدت ديابت نوع دوم می شود زيرا نه تنها باعث پائين آوردن قند خون و كاهش مقاومت به انسولين مي شود، بلكه میزان فشار خون و کلسترول خون را نیز کاهش می دهد.از انجایی که پایین بودن میزان کسترول و فشار خون از میزان اسیب به سیستم قلبی و عروقی می کاهد، بروز بيماريهاي قلبي عروقي در افرادی که ورزش می کنند به تعویق می افتد.
در حالی که مفید بودن انجام تمرینات سبک برای افراد دیابتی مورد تایید است، نسبت به سلامتي بدن در انجام دادن تمرينات سنگين ترديد وجود دارد. دکتر رونالد سيگال از دانشگاه کالگاري و همکارانش در دانشگاه اوتاوا شرایط 251 بیمار مبتلا به ديابت نوع دوم را در گروه سني 39 تا 70 سال را بررسي کردند که هيچ يک از انها تمرينات منظم انجام نمي داده اند. اين محققان اين بيماران را به چهار گروه تقسيم کردند ، گروه اول تمرينات ورزشي هوازي به مدت چهل و پنج دقيقه و هفته اي سه بار انجام دادند ، گروه دوم با تمام توان خود به انجام تمرينات مقاومتي پرداختند ، گروه سوم دو نوع تمرين گروه اول و دوم را به مدت يک ساعت و نيم و سه بار در هفته انجام دادند و گروه چهارم هم هيچ گونه تمرين اضافي انجام ندادند. دکتر سيگال مي گويد شرکت کنندگان در اين تحقيقات از دستگاههاي ورزشي يا دوچرخه و يا از ابزار الات کاهش وزن در باشگاه سلامت استفاده کردند.و براي جلوگيري از کمبود وزن به انها رژيم غذايي مناسب داده شد و ميزان قند خون ، کلسترل ، وزن و امار حياتي ديگر انها را ثبت گردید. در سه ماه انجام تحقيقات متوسط قند خون در کساني که يک نوع ورزش را انجام دادند نيم درجه پائين امد و در کسانيکه دو نوع تمرين ورزشي را انجام دادند يک درجه کاهش يافت. اگرچه در افرادی که تمرینات مقاومتی زیادی انجام می دادند کاهش یک درجه ای در قند خون مشاهده می شد اما این افراد نوسانات قند خون زیادتری را تجربه کرده بودند. نتیجه این تحقیقات نشان داد که تركيب كردن تمرينات قدرتي مثل بلند كردن وزنه‌ با ورزش‌هاي اروبيك يا هوازي بيش از هر يك از آنها براي كنترل قند خو ن سودمند است.
در پژوهش دیگری چند پژوهشگرنیوزلندی براي تعيين نوع ورزشي كه ممكن است كه بيشترين تاثير را در كنترل قند خون داشته باشد، نتایج 27 مطالعه را كه بر روي بيش از 1000 نفر انجام شده بود، مورد تجزيه و تحليل قرار دادند تا تاثير ورزش را بر ‌ هموگلوبين گليکوژنه افراد دیابتی بررسي كند.(این معیار میانگین میزان قند خون افراد را در 3 ماه گذشته نشان می دهد). نتايج نشان داد كه هر نوع ورزشي كه 12 هفته يا بيشتر طول بكشد، باعث
مي‌شود ميزان هموگلوبين گليکوژنه این افراد به اندازه 0.8 درصد پايين بيايد. همچنین این نتایج نشان داد که تركيب ورزش‌هاي قدرتي و هوازي تاثير بيشتري از انجام هر يك از اين ورزش‌ها موثر است.
اثرات مثبت ورزش در ديابت نوع 2 بسیار زیاد است. تحقيقات جديد بر اين امر تأکيد مي کنند که ورزش منظم در دراز مدت نه تنها باعث بهبود کنترل ديابت نوع 2 خواهد شد بلکه حتي قادر است تا از بروز آن در افراد در معرض خطر نيز جلوگيري کند.نکته مهم ديگر در مورد نقش ورزش در کنترل ديابت نوع 2 اهميت شروع زود هنگام آن است. در واقع هر چه قدر ورزش در مراحل اوليه ديابت و قبل ازاينکه نياز به دارو در شخص مبتلا پيدا شود شروع گردد، اثرات آن در بهبود کنترل ديابت بيشتر خواهد بود.
اثرات ورزش در افراد دیابتی(7
کنترل بهتر قند خون (7-1
همانطور که مي دانيد يکي از علل عمده افزايش قند خون در ديابت نوع 2 مقاومت نسبت به عملکرد انسولين در بدن است. ورزش با کم کردن اين مقاومت وافزايش اثر انسولين در بدن (يعني افزايش ورود گلوکز به داخل سلولهاي بدن مخصوصأ سلولهاي عضلاني) باعث کاهش قند خون مي شود و اين اثر خود را با کم کردن قند خون ناشتا و مقدار هموگلوبين گليکوژنه که بيانگر وضعيت دراز مدت قند خون در طول 3-2 ماه گذشته است نشان خواهد داد. از آنجايي كه اين حساسيت ايجاد شده به انسولين 48 ساعت بعد از ورزش دوباره از بين مي رود، تكرار ورزش در دوره هاي منظم براي كاهش مقاومت به انسولين در ديابت نوع 2 لازم است. ورزش همچنين از اثر هورمون هاي ضدانسوليني مي كاهد و باعث بهبود كنترل گلوكز مي شود. البته براي رسيدن به این حالت ، بايد ورزش را با یک رژيم غذايي صحيح همراه کرد.
در ورزشهاي دراز مدت مشاهده شده است که حساسيت سلولهل به انسولين افزايش مي يابد . اين امر در بهبود وضعيت ديابت بخصوص در افراد مبتلا به ديابت نوع 2 بسيار با اهميت است . ورزش اگر در شرايط مناسب صورت گيرد . ِیعني قند خون بيمار تحت کنترول باشد غلضت گلوکز پلاسما را ثابت نگه مي دارد . علت اين پديده توازن بين برداشت گلوکز توسط عظلات و توليد متقابل گلوکز در کبد است.
کاهش کلسترول خون (7-2
مطالعات زيادي نشان داده اند که ورزش منظم در کاهش کلسترول بد و افزایش کلسترول خوب بدن بسيار موثر است. اهمیت این موضوع به این خاطر است که در افراد دیابتی
عوارض دراز مدت دیابت با بالا بودن چربی خون به شدت افزایش می یابد. بنابراین باید چربی خون افراد دیابتی در حد مطلوبی قرار داشته باشد و بهترین وسیله برای رسیدن به این هدف داشتن برنامه مرتب ورزشی می باشد.
درمان چاقي و افزايش وزن (7-3
چاقی یکی از مهمترین عوامل بروز دیابت نوع 2 می باشد .زمانی که فرد دیابتی اضا فه وزن داشته باشد بدن باید بیشتر انسولین ترشح کند و این امر در دراز مدت سبب از کار افتادن لوزلمعده می شود.يک برنامه صحيح کنترل قند خون در افراد ديابتي غير وابسته به انسولين به کاهش وزن آنها کمک مي کند . کاهش وزن ناشي از ورزش ، باعث کاهش بافت چربي مي شود ودر کنترول دیابت موثر خواهد بود.
آمادگي عضلانی (7-4
ورزش مناسب توده عضلاني را افزايش مي دهد و باعث حفظ توده عظلاني در حد مطلوب مي شود در حین ورزش انقباضات عضلاني و عمل انسولين هر دو با هم مصرف گلوکز را افزایش می دهند.
نکته مهم این است که اگر کاهش وزن در افراد ديابتي فقط با رژيم غذايي انجام گيرد ، بيش از 25 % وزن از دست رفته از توده عضلاني خواهد بود .در حالي که هدف از کاهش وزن ، کاهش بافت چربي است نه از بين رفتن پروتين هاي بدن . بنابراين کاهش وزن با ورزش بهتر از کاهش بوسيله رژیم غذايي تنهاست.
پیشگیری از ابتلا به دیابت نوع 2 (7-5
پژوهشها نشان مي دهد که افزايش فعاليت بدني ، در پيشگيري از پيدايش ديابت نوع دو موثر است . اين موضوع به ويژه در افرادي که بيشتر در معرض خطر ابتلا به ديابت هستند ، اهميت بسياري دارد . اين افراد شامل افراد چاق ، فرزندان افراد مبتلا به ديابت و افراد با فشار خون بالا مي باشند. بسیاری از افراد که در مرحله پیش دیابت هستند می توانند به وسیله ورزش از ابتلا به دیابت چلوگیری کنند.
تحقیقات جدیدی که روی بیماران مستعد دیابت( یعنی افرادی که قند خونشان کمی بالاتر از
حد طبیعی است امّا هنوز در حدّی نبوده که بعنوان دیابت فعّال طبقه بندی شود ولی خطر بروز دیابت در آنها خیلی زیاد است) انجام شده است،این مطالعات نشان می دهد افرادیکه حداقل 150دقیقه در هفته(روزانه30دقیقه بمدت پنج روز) ورزش کرده اند وحداقل 7-5 درصد وزن خود را از دست داده اند،احتمال بروز دیابت نوع 2 را در خود بمیزان 58% کاهش داده اند
-جلوگیری از عوارض دیابت(7-6
همان طور که می دانید بیماری های قلبی – عروقی (سکته قلبی، سکته مغزی، نارسایی کلیوی، فشار خون بالا و…) در افراد مبتلا به دیابت شایع تر از دیگران است. ورزش احتمال تصلب شرایین و بروز بیماری های عروق را کاهش می دهد و می تواند بر طول عمر افراد دیابتی بیفزاید. البته برای اینکه این نتیجه به دست آید، برنامه ی ورزشی باید در تمام طول عمر بیمار، حالت منسجم و منظم داشته باشد.
ورزش به دیابتی‌ها کمک می‌کند که از شر حمله‌های قلبی و نابینایی و آسیب‌های عصبی در امان باشند.افراد دیابتی وقتی که غذا می‌خورند سطح قند خونشان افزایش می‌یابد. هر چه بیشتر سطح خون افزایش یابد قند بیشتری به یاخته‌ها می‌چسبد. وقتی که قند به یاخته بچسبد دیگر نمی‌تواند از آن جدا شود و تبدیل به ماده‌ای زیان‌آور بنام سوربیتول می‌شود که این ماده می‌تواند باعث نابینایی و ناشنوایی و آسیب‌های مغزی و قلبی و نشانگان پاهای سوزان و… گردد.
کاهش فشار خون (7-7
فشار خون بالا یکی ازدلایل از کار افتادن کلیه ها می باشد در افراد دیابتی فشار زیادی به کلیه ها وارد می شود بنابراین باید از فشار خون بالا را کنترول کرد. فشارخون در اثر ورزش كاهش مي يابد و حتی مشخص شده است كه بيماري فشار خون در حد خفيف تا متوسط در اثر ورزش بهبود مي يابد.
کاهش نياز به دارو هاي خوراکي و انسولین (7-8
همراه با کنترل مطلوب قند خون و انجام تمرينهاي ورزشي مرتب ، مصرف قرصهاي خوراکي در برخي افراد ديابتي غير وابسته به انسولين کم مي شود .د ر بيماران ديابتي دريافت کننده انسولين نيز به علت بهبود عملکرد انسولین نياز به ان کاهش مي يابد. مطالعات نشان
داده است که در ماههاي اوليه شروع برنامه هاي ورزشي ، انسولين تزريقي گاهي تا 20در صد يا حتي بيشتر کاهش مي يابد.
تحمل تنش هاي عصبي (7-9
فشارهای روحی و روانی یکی از دلایل افزایش قند خون می باشد. ورزش وسيله موثري براي مبارزه با تنش هاي عصبي است . هنگام ورزش موادي به نام آندروفين در خون ترشح مي گردد که موجب تسکين درد و آرامش رواني مي گردد.
( غیر وابسته به انسولین) 2غير وابسته به انسولين( 8
از انجای که بیشتر این گروه از افراد در سنین بالا دچار دیابت می شوند معدل سنی انها بالا می باشد بنا براین ورزش در این بیماران از اهمییت بیشتری بر خوردار است. از طرف دیگر به علت استفاده از قرصهای پایین اورنده قند ، به نسبت مصرف کننده گان انسولین در اين افراد افت قند خون در طول ورزش کمتر رخ مي دهد، به همین دلیل است که ورزش در میان این گروه از بیماران دیابتیک بیشتر مورد استقبال قرار می گیرد. در این گروه از بیماران انجام ورزش همراه با رعايت رژيم غذايي ، سبب تسريع در رسيدن به اهداف درماني مورد نظر مي شود. از این رو ورزش بايد جزئی از زندگي روزانه افراد مبتلا به اين نوع ديابت باشد.
9) ورزش ودیابت نوع 1 (یا وابسته به انسولین)
افراد مبتلا به ديابت نوع 1 مي توانند درتمام سطوح فعاليت ورزشي از آماتور تا حرفه اي شرکت کنند، البته به شرط اينکه دچار عوارض ديابت نشده باشند و کنترل قند خونشان در حد قابل قبولي باشد. تنظيم مقدار انسولين تزريقي و غذاي مصرفي براساس شدت و زمان انجام فعاليت ورزشي مهمترين اصل در انجام ورزش در ديابت نوع 1 است و جايگاه مهمي در کنترل آن دارد. انجام آزمايش قند خون جهت اطلاع از چگونگي پاسخ بدن به ورزش نيز از اهميت اساسي برخوردار است و باعث افزايش کارآيي و جلوگيري از حملات هيپوگليسيمي مي گردد.
ورزشهاي منظم براي افراد ديابتي وابسته به انسولين بسيار سودمند است . پژوهشگران کانادايي طي 16-12 هفته ورزش دادن به بيماران ديابتي وابسته به انسولين ، بهبود مطلوبي
را در غلظت قند خون ناشتا و هموگلوبين گليکوزيله آنها مشاهده نمودند. در افراد ديابتي وابسته به انسولين ، تغييرات غلظت قند خون در طول ورزش بستگي زيادي سطح انسولين خون دارد . سطح انسولين خون نيز به ميزان انسولين تجويز شده و مقدار جذب انسولين بستگي دارد. ازاینرو بهترين زمان پيشنهاد شده براي ورزش در ديابتي هاي وابسته به انسولين ، بعد از مصرف ميان وعده بعد از ظهر و یا قبل از شام است.
هدف اصلي از انجام ورزش در ديابت نوع 1 (9-1
از انجای که در افراد دیابتی وابسته به انسولین ، انسولین به میزان کافی به بدن می رسد و در اکثر موارد به دلیل سن کم، بدن این افراد به انسولین مقاومت نشان نمی دهد ، در اینجا ورزش به اندازه دیابت نوع دوم حیاتی نیست. اصلی ترین هدف ورزش در این بیماران ايجاد يک حس اعتماد به نفس بالا در فرد است. البته فوائد ديگر ورزش که در مورد ديابت نوع 2 گفته می شود دراينجا نیز صادق است.
توصیه های جهت ورزش کردن (10
1مشورت با پزشک: افرادی دیابتی باید قبل از شروع به ورزش با پزشک خود مشورت نمایند. تا از میزان غذا ونحوه وزمان مصرف داروی خود مطلع شوند. در اکثر موارد میزان دارو کم شده و فرد نیاز بیشتری به مواد غذایی پیدا می کند.
1- نوشیدن مایعات فراوان :افراد دیابتی باید برای جایگزینی آبی که از طریق تعریق در طول ورزش طولانی دفع می شود. حدود ۲ ساعت قبل و بعد ازورزش اب بنوشند.
2- پوشیدن کفش و لباس مناسب: افراد دیابتی باید کفشهای را انتخاب کنند که دارای یک لایه نرم باشد و از نظر طول و پهنا به انگشتان پا فشار نیاورد و پاها کاملاً‌ راحت باشند . جورابها نیز تا رطوبت پا را گرفته و پاها را خشک نگهدارد. برای مثال در هنگام دویدن و پیاده روی های طولانی باید از کتانی سبک استفاده کرد. استفاده از کفی های پلاستیکی مخصوص نیز از تاول زدن پاهایتان جلوگیری می کند. با این حال فرد دیابتی باید همیشه قبل و بعد از ورزش پاهای خود را معاینه کند و در صورت وجود تاول یا قرمزی حتماً پزشک تماس بگیرد.
3- استفاده کردن ازعلامت شناسایی کننده: بیماران دیاتی باید در حین ورزش یک دستبند ، برچسب شناسائی ویا پلاک به همراه خود داشته باشند تا در مواقع بروز بیهوشی نشان دهنده ی وضعیت فرد باشد. در این دستبند یا پلاک باید نوع بیماری و درمان ذکر شده باشد.
· 4- دانش و آگهی شخص از چگونگی پاسخ قند خون بدنش به ورزش: فرد دیابتی باید از نحوه واکنش بدن خود به فعالیت بدنی مطلع باشد. بعضی افراد با انجام فعالیت بدنی نیاز به کاهش قابل توجهی در میزان انسولین یا قرص پاین اورنده قند خود دارند. این در حالی است که بدن بعضی دیگر ازافراد دیابتی واکنش ملایم تری نسبت به فعالیت بندنی دارد.
5- تست قند خون قبل و بعد از ورزش: افراد دیابتی به خصوص بیماران وابسته به انسولین باید حتما از میزان قند خون خود در قبل و بعد از ورزش مطلع باشند.ممکن است قبل و بعد از ورزش لازم باشد بمنظور پیشگیری از افت قند خون(هیپوگلیسمی)،یک وعده کوچک خورده شود.مقدار این میان وعده به سطح قند بستگی دارد. بعد از ورزشهای سخت و طولانی افراد دیابتی ممکن است به کربوهیدارت اضافه تری برای جایگزینی کربوهیدرات سوخته شده در حین ورزش نیاز داشته باشند.در غیر این صورت ممکن است فرد دچار هیپوگلسیمی ( کاهش قند خون ) تاخیری شود. از انجایی که ورزش سبب افزایش حساسیت بدن نسبت به انسولین می شود فرد باید غذای بیشتری صرف کند در غیر این صورت این نوع کاهش قند خون چند ساعت بعد از اتمام ورزش خود را نشان می دهد . در كل با يك ساعت افزايش در مدت ورزش، خوردن 15 گرم کربوهيدرات اضافه تر قبل يا بعد از ورزش، نياز مي شود. براي ورزشهاي پرشدت تر،خوردن 30 گرم كربوهيدرات در هر يك ساعت ممكن است ضروری باشد. البته بهتر است در طول ورزشهای طولانی هر 20 تا 30 دقیقه قند خون اندازه گیری شود.
6- مدت زمان ورزش کوتاه باشد: تحقیقات نشان می دهد که با افزایش تمرینات احتمال ترشح هورمونهای افزاش قند خون بالا می رود و در نتیجه فرد ممکن است دچار افزایش ناگهانی قند خون می شود البته این مورد بیشتر در افراد غیر وابسته به انسولین دیده می شود.
7-مدت و شدت برنامه ورزشی خود را بتدریج(ونه ناگهانی)افزایش دهید تا بتوانید آن را با غلظت گلوکز خون تنظیم نمائید: افراد دیابتی باید سعی کنند که ورزش خود را طوری تنظیم

فایل : 19 صفحه

فرمت : Word