مقاله کامل در مورد BCG قديمي ترين واكسن

بررسي متون:
Bacille Calmette Guerin vaccine:
(BCG):
BCG قديمي ترين واكسني است كه هنوز از آن استفاده مي شود و تا به حال به حداقل 4 بيليون فرد داده شده است و استفاده از آن به صورت رويتن از سال 1960 آغاز شده است در همة كشورها به جز Netherland و united state . هنوز به رقم استفاده گسترده ازBCG ، سل به عنوان عامل مرگ زيادي در جهان باقي مانده است و بيان ميشود كه حدود% 3/1 مردم جهان در حال حاضر به مايكوباكتريوم توبركلوزيس مبتلا هستند و سالانه 2 تا 3 ميليون مرگ ناشي از اين ارگانيسم وجود دارند . گرچه بسياري از كشورهاي پيشرفته راههايي را براي كنترل آن پيدا كرده اند اما بروز اين بيماري در بسياري از مناطق فقير
جهان هنوز رو به افزايش است . اثر اين واكسن در افراد مختلف بسيار متفاوت است . بعضي اوقات حفاظتي بسيار قوي انجام مي دهد و گاهي در بعضي افراد هيچ اثري ندارد . بسياري از مشكلات در ارزيابي واكس BCG مربوط مي شود به توبركلوزيس و ديگري مشكل كمبود آزمايشگاههاي قابل اعتماد و ماركرهاي سرولوژيك براي ايمني نسبت به مايكوباكتريوم و همچنين عدم امكان استفاده از مدلهاي حيواني است . و عدم رعايت نكايت لازم در تزريق واكسن جهت ايجاد ايمني كافي .
دو عامل هم اكنون باعث شده كه واكسن BCG دوباره در كشورهاي پيشرفته بيدرنگ موردتوجه قرار بگيرد 1) تداخل بين توبركلوزيس و عفونت با HIV2) گسترش سل به دليل مقاومت بعضي شاخه هاي آن به دوراروي ازونيازيد وريفامپين
بنابراين مطرح شده كه انجام واكسيناسيون BCG در اين كشورها بايد به صورت روتين و بوقت در افراد پر خطر انجام شود .
در سال 1982 Robert koch باسيل كه را كه عامل تربركلوزيس انساني بود كشف كرد كه به عنوان مايكوباكتريوم توبركلوزيس شناخته شد . همة اعضاي اين گروه اسيد فاست هستند . هر شاخه از مايكو باكتريوم خصوصيات واحد را از نظر مايكوليك اسيد دارد .
بسياري از شاخه هاي مايكوباكتريوم خصوصيات رشد شبيه به هم و واكنشهاي بيوشيميائي مشترك با هم دارند و جزء يك كمپكس طبقه بندي مي شوند . 3 گروه مايكوباكتريوم توبركلوزيس ، مايكوباكتريوم آفريكانوم ، مايكوباكتريوم اولسرانس 3 عامل اولية پاتوژن انساني هستند . مايكوباكتريوم بويس چهارمين عضو اين كمپكس
باعث توبركلوزيس در حيوانات مي شود ولي مي تواند عامل عفونت انساني هم شود . در آنهايي كه در تماس نزديك يا حيوانات آلوده هستند يا شير حيوانات الوده به اين ارگانيسم را مي خورند ولي هيچگاه اين موضوع به صورت قطعي بيان نشد كه چرا Calmette و Guerin شاخة مايكوباكتريوم بويس را براي ساختن واكسن توبركلوزيس استفاده كردند مدت كوتاهي بعد از كشف كخ مايكوباكتريومهاي non-tuberculaus هم كشف شدند و تا سال 1940 هنوز به عنوان عامل پاتوژنز انساني شناخته نشده بودند .
ميزان مرگ و مير ناشي از سل در اروپا 700 در 000/600 و در آمريكا 400 در 000/100 بود كه اين ميزان تا سال 1900 به دليل پيشرفت شرايط اقتصادي و اجتماعي از استفاده از واكس BCG به 200 در 000/100 و تا سل 1950 به 26 در000/100
در اروپا رسيد . كشف اين موضوع كه تو بر كلوزيس يك بيماري عفوني است باعث چند پيشرفت شد :
باعث پاستوريزه كردن شيرگاو شد تا عامل بيماري انساني يعني مايكوباكتريوم bovis حذف شود .
سومين پيشرفت ساخت واكسن BCG بود .
آخرين آن كشف داروهاي ضندتوبركلوزيس كه مي توانست بيماري درمان و از پيشرفت عفونت جلوگيري كند . اينها باعث توانايي كنترل توبركلوزيس در آمريكا شد .
بيماري سل چند مرحله دارد : 1) Tuberculous infection كه در آن است پوستي مشبت است ولي علائم راديوگرافي سنيه نرمال است و هيچ نشانه اي از بيماري نيست . 2) Tuberculous Disease وقتي است كه علائم كلينيكي ريوي و خارج يكي ظاهر مي شود 3
3) Tuberclosis به خود بيماري بر مي گردد ممكن است از زمان عفونت تا شروع بيماري هفته ها يا ماهها بگذرد و اين فاصله يكي از فاكتورهايي است كه واكسن BCG را در استفاده سخت كرده است . (1)
در مقاله از claiciuI، Barbulescu R، Popescu E، poential ، Iliesurf در سال 1975: در اين مقاله مطالعه روي 167 مورد افرادي كه بعد از تجويز BCG دچار Adenitis شدند انجام شد. ابتدا 1187 نوزاد تازه متولد شده توسط دو گروه واكسن از دو لابراتوار مختلف واكسينه شدند. تظاهرات Adenitis پيشرفته فقط بعد از تجويز واكسن با ويرولانس بالا و غلظت قابل توجه جرم زندة واكسن B فقط يك Adenitis التهابي ايجاد شد. در گروهي كه واكسن A درافت كرده بودند در تزريق اينترادرمال وقوع Fistulizatio در كودكاني كه دوزهاي mg1/0 و mg05/0
واكسن دريافت كرده بودند به ترتيب 79/7% و 68/6% بود. در بيشتر موارد پيشرفت ADENITIS در 6 ماه اول دريافت واكسن بود (77/86%)
ولي در بعضي موارد بعد از 2-1 سال بود. در (%3/78) موارد آدنيت طولاني بود و فقط در 7/21% موارد به سرعت پيشرفت كرد. آدنيت وضعيت عمومي كودكان را درگير نكرد ولي توجه خانواده‌هايشان را به آن جلب كرد. طول مدت تكامل آدنيت از ماهها تا 2-1 سال يا حتي بيشتر بود و درمان با INH توبر كلواستاتيك ها اثر خيلي مهمي در تغيير تكامشتان نداشت. وقتي تمايل براي تشكيل آسبه بود مخصوصاً در Adenitisهاي بزرگ و غول پيكر كاهش سير تكامل آنها بوسيلة puncture عملي بود، مخصوصاً با كورتاژ لنف نودها. در اينجا پيشنهاد مي شود قبل از استفاده از واكسن بايد تست انجام داد

فایل : 47 صفحه

فرمت : Word