مقاله در مورد قاچاق انسان

قاچاق انسان
قاچاق انسان شکل نوینی از برده‌داری در دنیای مدرن است که شامل استخدام انسان‌ها، انتقال و دریافت آنها برای وادار کردن افراد به تن‌فروشی یا مجبور کردن به کارهایی سخت و طاقت‌فرسا در کارخانجات، رستوران‌ها، مزارع و دامداری‌ها و پروژه‌های ساختمانی است. قاچاق انسان پس از قاچاق اسلحه و مواد مخدر، سومین تجارت غیرقانونی در دنیا به شمار می‌رود. از انواع رایج آن قاچاق کودکان می‌باشد.
نگاهی به سیر تاریخیقاچاق انسان
بر اساس بررسی های به عمل آمده، تقریبا از ابتدای دهه 1990 میلادیبه ویژه پس از فروپاشی اتحادیه جماهیر شوروی بود که قاچاق انسان البته بیشتر قاچاقزنان در سطح جهان ابعاد گسترده ای یافت. به طوری که امروزه ژاپن و تمام کشورهایاروپایی و آمریکایی در امور واردات زن به صورت کالا و کارگر جنسی فعالیتدارند.
در آلمان 10 هزار زن از شهروندان کشورهای چک، لهستان و بلغارستان بر خلافمیل خود در کلوپ ها و میخانه ها کار می کنند.
همچنین بر اساس برآوردهای کمیسیوناروپا، سالانه 500 هزار زن و کودک به اروپای غربی قاچاق می شوند. (خبرگزاریفرانسه)
آنچه مسلم است در حال حاضر اگر قاچاق انسان رونق بیشتری از مواد مخدر واسلحه نداشته باشد، کم رونق تر از آن نیست.
قاچاقچی زنان به کسانی اطلاق می شودکه از طریق اعمال زور، باج خواهی، فریبکاری یا از طرق دیگر به بهره برداری جنسی یاسایر انواع استثمار زنان و دختران همانند کار اجباری، برداشتن اندام و … اقدام میکنند.
تاریخچه قاچاق زنان برای فحشاء در دوران باستان نیز رواج داشته است.براساس اطلاعات و تحقیقات 56 اداره پلیس و 125 موسسه خدمات اجتماعی در کشور انگلستانمیزان درآمد حاصله از فحشای کودکان بالغ بر دو میلیارد دلار است.کارشناسانشورای اروپا در گزارشی آماری درباره تجارت زنان اروپایی به عنوان بردگان هزاره سومنشان می
دهند که میزان درآمد ناشی از این تجارت سفید، سالانه تا 13 میلیارد دلاراست.
آلمانی ها سالانه 35 میلیارد یورو خرج روسپی خانه ها می کنند که درآمد اینتجارت بیش از تجارت هروئین است.
در آغاز قرن 19 فقط زنگیان یا سیاه پوستان درایران برده بودند، در اوایل قاجاریه هنوز فروش برده متداول بود.
مقدمه
آگاهی و نگرانی در خصوص رشدفزاینده بازار جهانی برده داری جنسی در سراسر جهان در حال افزایش است. رسانه هایدیداری و شنیداری، اینترنت و مجلات زنان، در ایران و سراسر جهان درباره ظلم ها و بیعدالتی های قاچاق انسان و فحشای اجباری در ایران بسیار سخن گفته اندبا توجه به گزارش روزنامه شرق در ٢٦می،خبرگزاری خبرنگاران جوان با برگزاری میزگردی در همین رابطه، اعلام کرد که،٢٨٦ زن در فجیره امارات متحده عربی به حراج گذاشته شدند. در این نشست، یک خلبانایرانی که در خطوط هوایی امارات متحده کار می کند، مصطفی بن یحیی _اعلام کرد به طورمتوسط ده تا پانزده دختر، هر روز از طریق نه پرواز منظم و بیست پرواز غیر منظم ازایران به دبی فرستاده می شوند. بعلاوه، جسد سه تا پنج دختر به صورت ماهیانه به دولتایرات تحویل داده می شود.
پروفسور دونا ام. هیوز، صاحب کرسی کارلسون ان دودبرنامه مطالعات زنان در دانشگاه رود آیلند گزارش می دهد که “با توجه به اظهارات یکمنبع رسمی در تهران، فحشا در میان نوجوانان دختر دارای یک رشد ٦٣٥درصدی بوده است وتنها در تهران،شمار زنان و دختران مشغول به فحشا ٨٤٠٠٠ نفر بر آورد شده است کهتعداد زیادی از آنها در خیابان ها کار می کنند و در حدود ٢٥٠ فاحشه خانه بنابر اینگزارش در شهر فعال است. از آنجایی که، برآورد دقیق آماری امکان پذیر نیست، ایناعداد نمی تواند گویای ابعاد واقعی مسئله باشد. با در نظر گرفتن این نکته که، اینآمار حرفی از تعداد زنان فروخته شده در بازار برده داری جنسی در خارج از ایران نمیزند.این صورت مشمئز کننده بهره کشی فقط محدود به زنان
بالغ نمی شود، بلکهنوجوانان را نیز در گیر کرده است. بنابر اظهارات عالی ترین مقام قضایی استان تهران،قاچاقچیان به دنبال فروش قربانیان در بارازبین المللی فروش دختران بین ١٧-١٣سالهستند و حتی گزارشهایی از فروش دختران بین ١٠-٨ هم وجود دارد. دختران کم سن اغلبمجبور به کارهای پیش خدمتی هستند و اندکی بعد تاجران برده دار آنها را برای کار بهمتل ها، هتل ها و کلوب های شبانه می برند.
شمار زیادی از زنانی که به دنبالیافتن منبع در آمد بهتری هستند، اغلب اوقات با وعده های اغوا بر انگیز کارهای سودآور فریب داده می شوند. اینها اکثرا در نهایت مجبور به فحشا می شوند. تاجران بردهاکثرا زنان را در استخرها ی شنا، باشگاه های ورزشی و حتی مدارس دولتی شناسایی میکنند وپیشنهاد کارهای پر پول خارج از خانه و خانواده معمولا به عنوان منشی آنها رابه وسوسه می اندازند. گاهی و در صورت اقتضاء، آنها قرارداد ازدواج موقت را بین خودمنعقد می کنند که در واقع و به لحاظ ماهیتی خود نوعی از فحشاست.قراردادهایی کهمدتشان گاه به ٢٤ ساعت می رسد.
در بعضی از موارد زنان ربوده شده و سپس بهکار (اجباری )در فاحشه خانه ها یا خارج از کشور می شوند. در سال ٢٠٠٣ ،هزاران نفراز این زنان پس از زلزله ویرانگر بم، بی خانمان شدند و بسیاری از دختران یتیم اینفاجعه، خیابان ها دزدیده شده و وارد حلقه رده داری جنسی شدند.بعلاوه، قاچاقچیانانسان، طعمه های خود را از میان دختران نوجوان فراری که تعدادشان در تهران به ٢٥٠٠٠نفر تخمین زده می شود، انتخاب می کنند. تعدادی از زنان جوان که مجبور به فحشا میشوند، کسانی هستند که توسط والدینشان فروخته می شوند.
علل پنهان معضل قاچاقانسان پیچیده و چند چهره است. والدینی که فرزندان دختر خود را به قصد فحشا می روشندغالبا معتادان به مواد مخدر هستند. همانطورکه خبر گزاری فارس گزارش می دهد، رئیسانجمن علمی آسیب های اجتماعی در ایران، معتقد است که “بیش از  ٥٠ درصد ازمردم ایرانبه طور مستقیم یا غیر مستقیم در گیر مواد مخدر هستند”. با توجه به گستردگی
معضلاعتیاد در ایران بعضی از والدین معتاد به قصد تامین نیاز مواد خود، اقدام به فروشفرزندان خود می کنند. فراری ها و زنان (آسیب دیده) به دلایل متعدد اجتماعی و مسائلشخصی و درگیری های روحی از ایران می گریزند. نا امیدی آنها خود را در آخرین آمارهایمنتشر شده از خود کشی ها در ایران نشان می دهد.
دبیر کل مسائل اجتماعی استانکهکیلویه و بویر احمد اعلام کردکه میزان خود کشی ها در سال ٢٠٠٣ نسبت به سال پیش بارشد ٤٦درصدی روبرو بوده است. بعلاوه،٧٤درصد از خود کشی های موفق از این تعداد متعلقبه زنان بوده است و این در حالی است که تعداد دقیق خود کشی ها همچنان نا معلوم باقیمانده است و می توان حدس زد که آمار واقعی به مراتب بالاتر از آنچه اعلام شده باشد. مسئله ای که سایت پیک ایران با اشاره به این می نویسد که، ٩٠ درصد از این زنان راافرادی بین ٣٥-١٧ سال تشکیل می دهند.
چهره های متعددی از دانشگاهیان،سیاستمداران و جامعه شناسان ایرانی اذعان دارند که این معضل نتیجه غیر قابل انکارفقر گسترده و کمبود فرصتهای آموزشی برای زنان است. شکاف بین فقیر و غنی در ایران درحال گسترش است. با نرخ ٤٣ درصدی بیکاری زنان که  ٥٣ از کل جمعیت فقیر را تشکیل میدهند، بسیاری از زنان جوان تحت فشار برای پذیرش یک شغل یا ازدواج اجباریهستند.
پاسخ حکومت ایران به این سری از معضلات جدا ناکافی است. هیچ ساختارحقوقی برای جلوگیری از این مشکلات خاص وجود ندارد و مشکلات فنی- حقوقی بسیاری ازاین گریز های فانونی به ویژه در عقد های ازدواج موقت (صیغه یا متعه) را تشدید میکند. بسیاری از ایرانیان طرح این مسائل را، اتهام یا شایعه و توهینی به شان ملی یاافترایی به حکومت تلقی می کنند. حکومت اعلام کرده است که هرگز اجازه چنینجابجایی(قاچاق) را نمی دهد و این در حالی است که، اعضاء کمیسیون حقوق بشر سازمانملل متحد بارها قطعنامه هایی را علیه آنچه قاچاق گسترده انسان خوانده می شود، صادرکرده اند. گزارشهایی نیز از تنبیه و مجازات این دسته از زنان
رسیده است. قربانیانیکه به واقع انتخابی جز فحشا نداشته اند.
در این میان حتی گزارشهایی نیز وجودارد که گویای بهره جویی خود حکومت از این تجارت ضد انسانی است.در این راستا، حکومتاز برخورد قانونی جدی با فساد پلیس خوددار کرده و سوء استفاده از پناهگاههایی کهبرای این دسته از زنان در نظر گرفته اند را پنهان کرده است و این خود به ابعادمسئله کمک کرده است و بهشت امنی را برای فراری ها به وجود آورده است.
اینمعضل دارای ریشه های بین المللی و محلی است. برخی از جامعه شناسان و دانشگاهیانروند جهانی شدن را منبع اصلی فقر نکبت بار در ایران می دانند. آنتونی گیگینز معتقداست که، شرکت های جهانی از طریق تضعیف خرده بازرگانی های محلی به یک نوع مدرن ازامپریالیسم اقتصادی دامن زده است. با توجه به شکاف های نه تنها میان فقرا وثروتمندان بلکه،میان کشورهای فقیر و غنی، جهان سوم خود مقصد برده داری شده است. دراین بین، سازمان ملل نیز جهانی شدن را عامل مهمی در افزایش فقر در جهان سوم اعلامکرده است. اعضاء سازمان ملل متحد “پیش نویس قطعنامه ای را در خصوص جهانی شدن وپیامدهای آن بر برخورداری کامل از حقوق بشر” تهیه کرده است.
در تقابل با اینادعا که جهانی شدن را مقصر می داند، شماری از گروههای مدافع حقوق زنان و سازمان هایدموکراتیک، بر این باورند که سخت گیری ها و محدودیت های افراطی است که فقر را بهوجود می آورد و بهره کشی از زنان را تسهیل می کند. محدودیت هایی که در واقع هماننقض حقوق زنان است. گروههای مدافع زنان همچون کمیته ملی برای یک ایران دمکراتیک،گزارش می دهد که بسیاری از نوجوانان فراری و زنان فریب داده شده با وعده های شغلیخوب خارج از ایران، در واقع فراریانی هستند که از سخت گیری های محبوس کننده افراطیدر کنار مسائل شخصی و یا خانوادگی مجبور به فرار می شوند. این دسته دختران در خانهمورد فشار توهین و محدودیت های خانگی هستند و خانه برای آنان سر پناه امنی نیست. درغیر اینصورت نیز محکوم به زندگی مراه با بهره کشی یا نوع دیگیری از توهین هاهستند.
اگر صحت چنین گزارشها و شاخص هایی ثابت شود، رفاه، امنیت و آیندهزنان د رایران در معرض خطر جدی است. در یک سطح فردی-شخصی، مشکل می تواند با توسعهپناهگاههای امن واقعی و مراکز مشاوره بهبود پیدا کند. در حال حاضر مراکز مشاوره ایکه زنان درگیر مسائل خانوادگی، شخصی یا رابطه ای را حمایت کند، وجودندارد.
در یک سطح ملی، افزایش در قاچاق انسان گویای ناکافی بودن اقدام وپاسخ حکومت برای این معضل است. و در یک سطح بین المللی، یک همکاری مرزی موثر تر بینکشورهای مبدا و مقصد قاچاق و گسترش همکاری های امنیتی مطلوب است. از همه مهمتراینکه، در قلب چنین آمارهایی _اقتصادی، اجتماعی و سیاسی_ یک بحران انسانی خود رانشان می دهد.
امکان برده داری جنسی که توهین آمیز ترین و بهره جویانه ترینشکل اجبار است نه مسئله ای تنها تراژیک و غمبار که متاسفانه موضوعی واقعیاست.
قاچاق زنان در ايران از دوران قاجار شروع شد
قاچاق زنان در ايران منحصر به عصر حاضر نيست و اسناد تاريخي به جاي مانده حكايت از قاچاق زنان ايراني در دوره قاجاريه دارد.
3 هزار سند درباره قاچاق زنان در ایران در اسناد کتابخانه ملی وجود دارد که از این میان حدود 40 سند مربوط به دوره پهلوی دوم و سایر اسناد مربوط به دوره قاجاریه و پهلوی اول است.
در آغاز قرن 19 فقط زنگيان يا سياه پوستان برده بودند. در اوايل قاجاريه هنوز فروش برده متداول بود، با وجود قانون منع خريد و فروش برده در كشورهاي خليج فارس، باز هم در اوایل مشروطه گزارش هايي درباره خريد و فروش دختران قوچانی داده شده است. در تاریخ آمده است که در اوايل مشروطه از آصف الدوله، والی خراسان درباره قاچاق دختران این منطقه سئوال مي‌كنند و او در دادگاه محكوم مي‌شود. این اتفاقات در دهه اول مشروطه روی می دهد كه دوره اغتشاش است. امين الدوله درباره این دوره مي نويسد: «ايران در این دوره فقط هرج و مرج بود.» ضعف دولت چنان بود كه 12 كابينه در دوران جنگ جهاني اول سركار آمدند. از طرفي نظام سياسي جديد باب ميل
حكمرانان قديمي نبود و آنها خود عاملان آشوب‌ها بودند.»
در قبل از مشروطه امکان سو استفاده دختران به علت اضافه ماليات گيري بيشتر شد. سيستم ماليات گيري طوري بود كه معدي مالياتي كه دهخدا يا كدخدا بود هر چه مي خواست از رعايا مي‌گرفت. بعد از مشروطه و شروع جنگ جهاني اول، حضور كشورهاي خارجي در ايران در وضع زنان بسيار تاثيرگذار بود، مخصوصا از آن جا که ژاندارمري توسط مشاوران سوئدي اداره مي شد.
دهه اول مشروطه در بم و نرماشي، از توابع سیستان و بلوچستان، خرید و فروش دختران رواج داشته و فيروز فرمانفرما از ابراهيم خاني نام مي برد كه از برده فروشي اكراه نداشت.
در بم و نرماشي خريد و فروش دختران آزاد بود. حكام هم در اين مساله كاملا مداخله داشتند. در منطقه سيستان كه بخش وسيعي از آن به افغانستان واگذار شده و خشك و بي آب بود، این خرید و فروش نوعی درآمد زایی به همراه داشت. با بررسي اوضاع كشور در آن دوره مشخص می شود که خريد و فروش دختران در بخش شرقي، حتي بین حكمرانان و مرزداران آزاد بود. فشار اقتصادي چنان بود كه خانواده های فقیر دختران خود را به حکمرانان یا افغان ها می فروختند.به اين امر هم اصلا رسيدگي نمی شد. حتي امروزه هم مي توان اين تساهل را مشاهده كرد. ما بايد براي جلوگيري از این پدیده، ريشه هاي تاريخي آن را بازشناسیم تا با آن مقابله كنیم.
اسناد موجود در مورد قاچاق زنان
«سند شماره 1 نشانگر اين است كه افغان ها زنان طبقات پايين منطقه سيستان را خريداري كرده و در افغانستان مي فروختند. آنها دختران اين منطقه را به بهانه ازدواج مي بردند و پس از ازدواج، آنها را طلاق داده و به دیگران می فروختند.
سند شماره 2 : طبق اين سند به كارگزاري سيستان دستور داده شده است كه زن ايراني با مرد افغاني ازدواج نكند. مگر اينكه افغان‌ها تابعيت ايراني داشته باشند. اين مساله در قائنات بيشتر از هر جاي ديگر رواج داشته است.
سند شماره 3، نصيرالدوله گزارش مي دهد كه خريد و فروش كه رواج دارد و به آن اشاره می شود، نفی قانون بين المللي است.
در سند شماره 4 نصيرالدوله با وزارت امور خارجه مكاتبه مي كند و منع اين مساله را تاكيد كرده و تنبيهاتي براي افراد در نظر گرفته مي شود.
قاچاق زنان در آن دوره زمانی خاص و به علت جنگ های اول و دوم جهانی، در همه دنیا بسیار رایج بوده است. از جمله به سرنوشت زنی اشاره کرد که نخستین بار در اروپای شرقی به 150 دلار فروخته شده بود و پس از 18 بار خرید و فروش در آمریکا به قیمت 5 هزار دلار به فروش رسیده بود.
علل قاچاق انسان و راههاي پيشگيري از آن
قاچاق انسان يکي از جرايم سازمان يافته جهان است که پيشگيري از آن نياز به فعاليت هاي گسترده اي دارد.
گزارش پايگاه اطلاع رساني پليس به نقل از سايت “نيويورک آنتي هيومن ترافيکينگ” حاکي است، پديده قاچاق انسان يکي از جرايم سازمان يافته است که زندگي بسياري از مردم به خصوص زنان و کودکان را به شدت تهديد مي کند.
باندهای قاچاق دختران چگونه فعالیتمی کنند
گزارش سازمان دفاع از قربانیان خشونت نشان می دهد ،سن قربانیان در شماریاز موارد حتی کمتر از 14 سال است.این صغر سن نشان دهنده میزان آسیب پذیری کودکاندختر در برابر جرم قاچاق و اهمیت برخورد سریع و وسیع باچنین پدیده شومیاست.یکی دیگر از وظایف ایندلالان،ایستادن در کنار سفارتخانه ها و ادارات کاریابی و دادن پیشنهاد کار پردرآمدبه کسانی است که به دلیل اطلاعات کم یا احتیاج به یافتن شغل،سریعا جذب چنین افرادیمی شوند.گروه دیگری که در معرض خطر قرار دارند،افراد کم سواد و کم اطلاع هستند کهدر مناطق روستایی ساکنند”.
وی تاکید می کند،حتی گاهی دیده شده است دلال ها برخیدختران کم سن و سال را با پرداخت پول به والدینشان ویا وعده زندگی بهتر به عقدازدواج خود در آورده و سپس به قاچاقچیان انسان در خارج از کشور تحویل میدهند.
در سال های اخیر نوع جدید تری نیز به روش های اغفال دختران و زنان افزودهشد که حاصل مدرینزه شدن جوامع از جمله جامعه ما می باشد و آن از طریق اینترنتاست.به طور مثال اتاق گفت و گو یا اصطلاحا چت روم یکی دیگر از راه هایی است کهدلالان از آن برای اغفال دختران وزنان استفاده می کنند.به این ترتیب که ابتدا ازطریق گفت و گوی تایپی،گاهی شنیداری ودادن تصویر خود،طرح دوستی با آنان را می ریزندو سپس با وعده ازدواج، کارخوب،درآمد بالا و حتی فرستادن بلیط و ویزا برای دوستانفریب خورده خود آنان را به کشور مورد نظر هدایت کرده و در انجا تحویل قاچاقچیان میدهند.
اشکال متفاوت قاچاق زنان و دختران در ایران
بطور کلی پدیده قاچاق زنانو دختران به دو شکل متفاوت در کشور قابل ملاحظه است؛ قاچاق زنان به پاکستان ،کشورهای حاشیه خلیج فارس و از همه مهمتر امارات متحده عربی.
این تقسیم بندی بدینجهت صورت می گیرد که هر کدام از اشکال بالا نوع به دام کشیده شدن قربانیانقاچاق،طریق انتقال آنها و شرایط زندگی پس از قاچاق قربانیان از یکدیگر متفاوت و درنهایت هر کدام نیز ما را به نتایج متفاوتی خواهد رساند..
قاچاق زنان و دختران بهپاکستان
بر اساس این تحقیقات قاچاق زنان در استان های خراسان و سیستان وبلوچستان،در واقع استان های همجوار کشور با پاکستان و افغانستان رایج است.بر اساسگزارش ماهنامه خواندنی و گزارش جامعی که توسط کمیته زنان سازمان دفاع از قربانیانخشونت به همراه یکی از کارشناسان بهزیستی در سفر خود به مشهد تهیه شده،شیوه کارقاچاقچیان به این صورت بوده است که دختران رااز خانواده هایشان که غالبا در شرایطنابسامان اقتصادی به سر می بر ده اند ،خواستگاری نموده به عقد خود در می آوردند وسپس آنها را به خانه های فساد در پاکستان که به خرابات موسومند می فروختند.(بر اساساین گزارش یکی از مناطق حاشیه نشین مشهد(قلعه ساختمان) از مناطق مبتلا به این پدیدهاست.
بر اساس گزارش های فوق قاچاقچیان،خانواده های فقیر را شناسایی می کردند وبا معرفی خود به عنوان اهالی زاهدان که صاحب مال و مکنتی نیز هستند دختران را ازخوانواده هایشان خواستگاری می کردند.
این دختران همراه آنها به زاهدان انتقال مییافتند و در شهرهای کویته،کراچی و راولپندی به کنیزی و یا روسپی گری کشانده میشدند.
متاسفانه اخیرا پدیده فروختن دختران توسط خانواده هایشان یا شوهرانشان درشهرهای مختلف مرزی ابعاد نگران کننده ای پیدا کرده است.مطابق بررسی هایی که انجامشده،همه افراد قربان اولا هیچگونه آگاهی از قاچاق شدن خود نداشته اند .در واقع همهقربانیان به صورت کاملا رسمی ازدواج کرده بودند و تنها چند روز بعد از ازدواج همراهبا اجبار ،زور،تهدید و فریب و نیرنگ به زاهدان و سپس پاکستان انتقال داده شدهبودند.
دوما،همه قربانیان از وضعیت بوجود آمده اظهار نارضایتی می کردند و خواهانبازگشت به ایران و خانواده های خود بودند.
سوما،همه قربانیان از طریقصیغه،ازدواج موقت،ازدواج کرده بودند و عدم ثبت رسمی عقد آنها در این شکل یکی ازمعضلات اساس بود.
چهارما،برای بازگرداندن آنها در اغلب موارد خانواده هایقربانیان و از طریق سفارت ایران در پاکستان اقدام کرده بودند.
پنجم اینکه بهگفته قربانیان عدم حفاظت و نگهبانی کامل از مرزهای شرقی کشور دلیل عمده ای برایسهولت کار قاچاقچیان بود.
ششم، اغلب قربانیان هیچ پولی بابت کار جنسی خود دریافتنمی کردند و معمولا خانواده شوهران آنها تمام پول را دریافت می کردند.انها دربدترین شرایط زندگی قرار داشتند.قربانیان اغلب از خانواده هایی بودند که در حاشیهشهر زندگی می کردند. دچار فقر بسیار شدید بودند.
2-قاچاق زنان و دختران بهامارات متحده عربی
معمولا دختران که به امارات متحده عربی(دوبی) قاچاق می شوندبین 10 تا 16 سال سن دارند و برای دو مناسبت

فایل : 23 صفحه

فرمت : Word