مقاله فارسی گل میخک

گل میخک
گل شاخه بريده ميخك را مي توان 20 روز در دماي 25 درجه سانتيگراد نگهداري كرد.
به گزارش واحد مركزي خبر ، گل ميخك يكي از گلهاي شاخه بريده مقاوم است كه كشت آن به صورت قلمه صورت مي گيرد.
تقوي كارشناس جهاد كشاورزي از كشت گل ميخك به دو صورت خاكي و هيدروپونيك در كشور نام برد و گفت: با كشت قلمه هاي ريشه دار شده مي توان اين گل را در باغچه نيز پرورش داد.
وي افزود: اين گل به دو دسته تك شاخه اي و خوشه اي، طبقه بندي مي شود كه در رنگهاي بسيار زيادي وجود دارد.
كشت اين گل در فصلهاي گرم سال كاهش مي يابد.

گاو زبان گياهي است چند ساله و داراي ريشه هاي نيمه غده اي كه بطور عمودي تا عمق 50 سانتيمتر در خاك فرورفته است و بعلت داشتن ريشه هاي اصلي و فرعي در اعماق خاك مقاومت آن در برابر خشكي خاك زياد است. برگهاي آن زبانه اي و پوشيده از خارهاي ظريفي است كه به آن حالت خشن ميدهد و به همين علت به گاوزبان معروف است. گلهاي آن به رنگ قرمز خوشرنگي است كه پس از خشك شدن به رنگ آبي تيره در مي آيد.
تركيبات شيميايي :
اين گياه حاوي مواد موسيلاژ، قندي، تانن و تركيبات فنلي و نيز مقدار كمي آلكالوئيد ميباشد (آرام بخش)
خواص درماني : گاوزبان حواس پنجگانه آدمي را تقويت مي كند. دمكرده آن نشاط آور بوده و رنگ رخسار را باز مي كند.سينه را نرم مي كند. تنگي نفس و دردگلو را شفا مي دهد. دلهره و وحشت را از بين مي برد. غم و غصه را كم كرده و براي كساني كه با خود حرف مي زنند بسيار خوبست. از برگهاي تازه آن براي درمان جوشهاي چركي دهان و درمان برفك استفاده مي شود .
سازگاري :
گاوزبان بيشتر در ارتفاعات رامسر، رودسر و تنكابن بصورت خودرو و نيز زراعي وجود دارد. بطور كلي شرايط آب و هوايي كوهستاني سردسير و نيمه مرطوب كه در طول بهار و تابستان داراي بارانهاي متناوب هستند، براي كشت اين گياه مفيد است.
روش تكثير و كاشت :
كشت گاوزبان در دو فصل پائيز و بهار انجام مي شود و بهترين روش كاشت بذر در فصل پائيز است. عمق كاشت 2 1 سانتيمتر و فاصله بين بوته ها 50 40 سانتيمتر و فاصله بين رديف ها 7060 سانتيمتر است.
ميزان مصرف بذر در هر هكتار 15 10 كيلوگرم است. عمر مفيد بوته گاوزبان 2 سال و حداكثر عمر آن 4 سال است. در مناطقي كه بارندگي به اندازه كافي و پراكندگي بارش آن مناسب باشد، كشت به صورت ديم صورت مي گيرد. اما در مناطق خشك مانند اصفهان نياز به آبياري مرتب مي باشد. مهمترين آفت اين گياه كرم برگ خوار است كه بيشترين خسارت خود را در زمان برداشت به گياه مي زند و چون در اين زمان مبارزه شيميايي صلاح نيست، لازم است از مبارزه بيولوژيك استفاده شود .
برداشت محصول :
عمل گل چيني در اوايل خرداد صورت مي گيرد و گلهاي چيده شده را در كنار مزرعه روي پارچه يا سفره هاي پلاستيكي به ارتفاع 3-2 سانتيمتر پهن مي كنند و براي آنكه آفتاب نخورد، روي آن پارچه مي اندازند. البته خشك كردن محصول در سايه بهتر بوده و محصول مرغوبتري خواهد داد. بهم زدن گلها حين خشك شدن ضروري است. گل مرغوب گلي است كه داراي دم سفيد و گلبرگهاي بنفش باشد. ميزان عملكرد آن حدود 1100-1000 كيلوگرم گل تازه مي باشد كه از اين ميزان حدوداً 300-250 كيلوگرم گل خشك بدست مي آيد .
بابا آدم Arctium lappa
ريشه‌ي گياه باباآدم يا اراقيطون، مزه‌ي شيريني دارد و آن را به صورت پخته يا سرخ‌شده مي‌خورند. طبخ ساقه‌هاي جوان آن همانند مارچوبه است. باباآدم در ژاپن مثل يك سبزي خوردن معمولي كشت مي‌شود. اين گياه از لحاظ درماني يك تصفيه ‌كننده‌ي خون است. گياه‌پزشكان براي مداواي اختلالات پوستي مانند آكنه و پسوريازيس آن را تجويز مي‌كنند .
زيستگاه طبيعي :
گياه باباآدم در زمين‌هاي شخم نزده، در امتداد نرده ها در كنار جاده‌ها مي‌رويد. اين گياه در بريتانيا، شمال ايالات متحده و شمال ايران به طور خودروو به عمل مي‌آيد .
مشخصات ظاهري :
گياه دو ساله‌اي است كه ساقه‌ي اصلي آن سبز پررنگ و نرم مي‌باشد. طول اين ساقه به حدود يك متر مي‌رسد. گياه بر روي يك ريشه‌ي عمودي بلند به رنگ قهوه‌اي مايل به خاكستري قرار گرفته است. برگ‌ها موجدار است. بالاي برگ‌ها چروكيده و زير آنها كركدار است كه با گذشت زمان سخت مي‌شوند. گل‌هاي كوچك قرمز يا ارغواني آن، كه شبيه سوت مي‌باشند، بر روي سرشاخه‌هاي ميوه دهنده قرار مي‌گيرند و با كپسول‌هايي قلاب مي‌شوند. گياه باباآدم، در اواخر تابستان به گل مي‌نشيند .

تنباکوي كوهي
تنباكوي كوهي از گذشته‌ي دور به عنوان درمان خانگي ضربديدگي‌ها و كشيدگي رباط‌هاي مفصلي، بخصوص در مناطق كوهستاني اروپا كه حادث شدن چنين صدماتي فراوان و معمول است، شهرت و اعتبار داشته است. جالب اينكه تنباكوي كوهي در نواحي كم شيب كوهستاني بهتر رشد مي‌كند و به اين ترتيب در دسترس افرادي كه از بلندي سقوط مي‌كنند، قرار دارد .
استعمال خارجي پماد گياه التهاب و تورم را كاهش مي‌دهد. در آلمان اين گياه از اجزاي اصلي چندين داروي مسكن است كه استعمال خارجي دارند. البته گل‌هاي تنباكو كوهي مي‌توانند سبب التهاب در پوست‌هاي بسيار حساس شوند. اين گياه شايد شناخته شده‌ترين داروي پزشكي هومئوپاتي باشد كه در شكل‌هاي قرص، كرم
و تنتور مورد استفاده قرار مي‌گيرد. هومئوپات‌ها و گياه‌پزشكان هر دو بر اين عقيده‌اند كه پماد اين گياه نبايد بر روي قسمتي از پوست بريده يا خراشيده شده است، اما از دوزهاي بسيار كم آن در درمان‌هاي پزشكي هومئوپاتي استفاده مي‌شود و به عقيده‌ي پزشكان هومئوپات، استفاده از اين گياه در ضربديدگي باعث كاهش شوك ناشي از صدمه مي‌شود .
دوز كم اين گياه توانايي تحريك نيروي خود ترميمي بدن را دارد و بعد از وضع حمل، جراحي و كشيدن دندان، استفاده از آن كمك به بهبود سريع مي‌نمايد.
زماني از برگ‌هاي خشك آن به جاي تنباكو استفاده مي‌شده است. ‌به همين دليل به آن تنباكوي كوهي گفته مي‌شود .
زيستگاه طبيعي :
تنباكوي كوهي در مرغزارها، جنگل‌هاي كوهستاني اروپاي مركزي و سيبري و در ارتفاعات 1200 تا 2800 متري به طور طبيعي و خودرو مي‌رويد. تنباكوي كوهي در خاك‌هاي رسي و شني در محل‌هاي آفتابي خوب رشد مي‌كند. در بعضي از قسمت‌هاي اروپاي مركزي اين گياه براي مصرف گياه درماني كشت مي‌شود.
مشخصات ظاهري  :
تنباكوي كوهي گياه بادوام معطري است كه داراي بوته‌هاي نرم و برگ‌هاي بيضي شكل، كركي و تيغ دار به رنگ سبز روشن است كه روي زمين قرار مي‌گيرند. ساقه‌ي آن سي تا شصت سانتي‌متر طول دارد، كركي است و يك تا دو جفت برگ بدون ساقه،‌ در اندازه‌ي كوچكتر دارد كه در جهت‌هاي مخالف يكديگر رشد مي‌كنند. گل‌هاي زرد نارنجي شبيه گل آفتابگردان آن كه بوي بسيار مطبوعي نيز دارند، در اواسط تا اواخر تابستان ظاهر مي‌شوند. گلبرگ‌هاي آن كه با كرك‌هاي پشمي و نرم پوشيده شده‌اند، در نوك، فرورفتگي پيدا مي‌كنند .

نگهداري از كاكتوس
كاكتوسها از جمله جذابترين و متنوعترين گياهان خانگي هستند. اكثر انواع كاكتوس حتي در دست يك صاحب تازه كار، به راحتي رشد ميكنند. هرچند كاكتوسها در تمام مدت سال در گل فروشيها، فروشگاههاي لوازم خانگي و حتي سوپرماركتها به فروش ميرسند، اما بهترين فصل تهيه آنها تابستان است.
كاكتوس، جذابترين و متنوعترين گياهان خانگي
كاكتوسها از جمله جذابترين و متنوعترين گياهان خانگي هستند. اكثر انواع كاكتوس حتي در دست يك صاحب تازه كار، به راحتي رشد ميكنند. هرچند كاكتوسها در تمام مدت سال در گل فروشيها، فروشگاههاي لوازم خانگي و حتي سوپرماركتها به فروش ميرسند، اما بهترين فصل تهيه آنها تابستان است.
ممكن است شما هنگام خريد يك كاكتوس جديد به چند مورد زير هم نياز پيدا كنيد:
گلدان:
در ابتدا، گلداني براي كاكتوس انتخاب كنيد. معمولا زماني كه كاكتوسي را ميخريد، مدت زيادي از رشد آن در گلدان فعلي گذشته است و به احتمال زياد به يك تغيير گلدان نياز دارد. گلداني را انتخاب كنيد كه تنها اندكي از گلدان فعلي بزرگتر باشد زيرا فضاي بيش از حد به آبياري بيش از اندازه منجر ميشود. در ضمن توجه كنيد كه ته گلدان سوراخهايي براي خروج آب اضافه موجود باشد، زيرا بدون وجود آنها، كاكتوس پوسيده و خواهد مرد.
خاك:
خاك كاكتوس، كالاي بعدي سبد شماست. بهترين نوع خاك كاكتوس، اصلا براي اين گياه تهيه ميشود و در اكثر فروشگاههاي لوازم خانگي و باغباني و گل فروشي موجود است. اگر موفق به تهيه
اين خاك نشديد، ميتوانيد با مخلوط كردن يك قسمت خاك گلدان با يك قسمت ماسه و كمي شن براي عبور راحت تر آب، خاك مناسبي تهيه كنيد.
كاكتوس عمودي
تعويض گلدان:
اگر امكان دارد، هنگام تعويض گلدان بهتر است گلدان قبلي را بشكنيد و گياه را از آن خارج نماييد. زيرا خارج كردن كاتوس با بيلچه موجب زخمي شدن ريشه ميشود. مقداري خاك كاكتوس تازه در ته گلدان ريخته و كاكتوس را روي آن قرار دهيد و اطراف آن را با خاك بيشتر پر كنيد.
اين كاكتوس تا يك هفته پس از تعويض گلدان نبايد در معرض نور شديد آفتاب قرار بگيرد و آبياري آن نيز بايد به اندازه باشد تا بتواند به محيط جديد خو بگيرد. پس از اين جابجايي، كاكتوس تنها در صورتي به گلدان ديگر منتقل ميشود كه اين تعويض كاملا ضروري باشد.
پس از تعويض گلدان، مراقبت از كاكتوس ساده ترين كار ممكن است، تنها مورد بسيار مهم اين است كه بدانيد كاكتوس دو فصل دارد، فصل رشد فعال كه در طي بهار و تابستان رخ ميدهد و فصل استراحت كه در پاييز و زمستان است، زماني كه كاكتوسها به خواب زمستاني فرو ميرند.
كاكتوس گرد
آبياري:
در طي فصل رشد فعال كاكتوس بايد بيش از دوران استراحت آبياري شود. برنامه خاص و تعريف شده اي براي آبياري كاكتوس وجود ندارد و برنامه آن به گلدان، خاك، آب و هوا و عوامل مشابه بستگي دارد.
بهترين روش براي تعيين مقدار آب مورد نياز كاكتوس، اين است كه گياه را مدتي با دقت زيرنظر بگيريد. هنگام آبياري سعي كنيد تمام سطح خاك خيس نشود و مراقب خروج آب نيز باشيد. دور بعدي ابياري بايد در زماني باشد كه خاك كاكتوس كاملا خشك شده باشد. ساده ترين روش حصول اطمينان از خشكي خاك اين است كه يك خلال دندان را با احتياط در خاك فرو كنيد، اگر خلال دندان نمناك شد، باز هم يكي دو روز صبر كنيد. گياه در فصل استراحت خود تنها چند هفته يكبار به آبياري نياز دارد.
كود:
كاكتوس در طي پاييز و زمستان تنها هر دو تا سه ماه يك مرتبه به كود احتياج دارد. يك كود كم ازت براي كاكتوس مناسب است. كودهايي كه به تدريج در خاك آزاد ميشوند نيز براي كاكتوس مناسب هستند، اما اين كودها تنها يك مرتبه در بهار به خاك افزوده ميشوند.
نور:
كاكتوس به نور فراوان نياز دارند و قرار دادن آنها در داخل اتاق و پشت پنجره هاي جنوبي بسيار مناسب است. در صورت ناكافي بودن نور طبيعي، نور مصنوعي نيز ميتواند به عنوان مكمل، به كار رود.
دما:
كاكتوسها ميتوانند در فصل رشد خود دماي 32 تا 38 درجه را تحمل كنند و بهترين دما در فصل استراحت آنها، 7 تا 12 درجه سانتيگراد است. اين دمايي است كه كاكتوس در محل طبيعي زندگي با آن روبرو ميشود. هواي سرد در فصل استراحت، ميتواند به گل دهي گياه در فصل رشد منجر شود.
ريختن خاك در گلدان
مشكلات:
بزرگترين مشكل براي صاحبان كاكتوس، آبياري بيش از حد است. اما اين مشكل تنها با كمي دقت قابل حل است. آبياري بيش از حد موجب پوسيدگي ساقه و ريشه گياه ميشود و متاسفانه هنگامي كه ريشه كاكتوس بپوسد يا حتي پوسيدگي در آن آغاز شود، ديگر نميتوان گياه را نجات داد.
آفتهاي كاكتوس به نسبه معدود هستند، اما هنگام خريد كاكتوس توجه كنيد كه حشره اي مشكوك روي آن لانه نكرده باشد. در صورتي كه آفات كاكتوس به سراغ گياه شما آمدند، با اندكي حشره كش ميتوانيد آنها را از بين ببريد.
فقط فراموش نكنيد: كاكتوس را به اندازه آب دهيد!
كاكتوس عمودي: گلدان مناسب براي اين نوع كاكتوس، ظرفي است كه دهانه آن به اندازه نصف قد گياه باشد و بهتر است به جاي عريض بودن، عميق باشد.
لايه هاي خاك كاكتوس
كاكتوس گرد: گلدان مناسب اين كاكتوس تنها بايد 4 تا 5 سانتيمتر عريضتر از كاكتوس باشد.
براي جلوگيري از زخمي شدن دست، كاكتوس را با يك ورق روزنامه كه چندلا تا زده ايد جابجا كرده و براي ريختن خاك در گلدان نيز از يك برگ كاغذ تا شده استفاده كنيد.
لايه هاي خاك كاكتوس: 1- ريگ ريز 2-خاك گلدان + ماسه 3- خزه يا پوست برنج 4- ريگ يا خرده سفال
درماني جديد براي صافي كف پا
پزشكان يك روش جديد براي درمان صافي مادرزادي پاي كودكان يافته‌اند.
به گزارش سلامت نيوز و به نقل از پايگاه خبري نيوكرالا؛ برخلاف درمان‌هاي پيشين كه مستلزم جراحي گسترده براي تصحيح كامل اين مشكل بود، در روش جديد با حداقل جراحي مي‌توان صافي كف پا در نوزادان را برطرف كرد.
بنابراين گزارش، صافي كف پا يك اختلال نادر در پاست كه چنانچه درمان نشود منجر به ايجاد درد شديد در كف پا و كاهش توان حركتي فرد مي‌شود.
در روش درماني جديد يك سوزن كوچك را به داخل مفصلي در پا در محل اتصال به قوزك وارد مي‌كنند تا موقعيت صحيح را به مدت دو ماه نگهدارد.
بنابراين گزارش؛ عكسبرداري اشعه ايكس از پاي بيماران نشان داد كه اين عمل موفقيت آميز بوده است.

بابونه‌ي چشم گاوي
خاصيت حشره‌كشي گل بعضي از انواع بابونه‌ي‌گاوي ابتدا توسط ايرانيان قديم كشف شده است. بعدها گونه‌اي از آن در ناحيه دالماسي (در مغرب يوگسلاوي) پيدا شد كه خاص حشره‌كشي قويتري
داشت و بدين ترتيب بابونه‌ي گاوي به عنوان يكي از قويترين حشره‌كشهاي غير شيميايي براي كنترل آفت (شته) براي گياهان داخل ساختمان و فضاي آزاد شناخته شد .
زيستگاه طبيعي :
گياه بومي نواحي ساحل يوگسلاوي و جزاير اطراف آن است. بابونه‌ي‌چشم گاوي سواحل گچي يا سنگريزه‌دار را ترجيح مي‌‌دهد، اما سرزمين‌هاي دور از ساحل هم بر روي تپه‌هاي خشك و سنگي مي‌رويد. بابونه‌ي چشم‌گاوي به مقدار انبوه و تجارتي در ژاپن، آفريقاي جنوبي و كاليفرنيا كشت مي‌شود .
مشخصات ظاهري :
گياه بته‌اي بادوام و بلنداست كه طول آن به 30 تا 75 سانتي‌متر مي‌رسد. ساقه‌هاي آن باريك و پوشيده از كرك هستند برگ‌هاي بابونه‌ي‌چشم گاوي كه با برش‌هاي عميق به هفت قسمت تقسيم شده‌اند، به رنگ سبز تيره هستند. از اوايل تابستان تا اوايل پاييز گل‌هاي منفرد آن به شكل گل آفتاب‌گردان و به رنگ سفيد هستند، ظاهر مي‌شوند .

بومادران
گياه بومادران از زمانهاي بسيار قديم به واسطه ي خواص درماني اش از شهرت و اعتبار بالايي برخوردار بوده و حتي گرده
هاي اين گياه در كنار مدفنهاي انسان عصر نئاندرتال يافت شده است. چينيان باستان شاخه هاي بومادران را در هنگام تفال و پيشگويي با كتاب فالگيري به نام آي چينگ، در اراف مي پراكنده اند و عنوان «ساقه ي پيشگو» را به آن داده اند. يونانيان در طول جنگها از خواص درماني اين گياه استفاده مي كرده اند. بر اساس بعضي از منابع معتبر، اين گياه به نام آشيل نيز معروف است، زيرا قهرمان بزرگ يونان، آشيل، اين گياه را براي شفاي زخمهاي سربازان خود در ميدان جنگ به كار مي برده است. بيشتر خواص درماني اين گياه توسط يك گياه پزشك به نام آچيلس كشف شد. نام علمي اين گياه، ميلفوليوم، به معني هزار برگ است كه به شاخه هاي پر برگ بومادران اشاره دارد .
مردم روستاهاي انگليس اين گياه را با نامهاي زخم بند سرباز و علف بخار مي شناسند كه گواهي بر شفابخشي و التيام زخم گياه ميباشد. از خاصيت بندآوري خونريزي برگهاي ساييده شده بومادران براي جلوگيري از خونريزي زخمها استفاده شده است. نام ديگر اين گياه خون دماغ ميباشد كه دليل اين نامگذاري استفاده از آن براي بند آوردن خونريزي دماغ بوده است. روستاييان برگهاي تازه ي بومادران را در سوراخهاي بيني فرو مي كرده و خونريزي را بند مي آورده اند. سرخپوستان آمريكايي نيز به خواص شفابخش بومادران پي برده بوده و بعضي از قبايل سرخپوست از اين گياه براي درمان زخمها، بريدگيها و كوبيدگيها استفاده مي كرده اند .
سرخپوستها همچنين از دم كرده ي اين گياه براي درمان بسياري زا بيماريها از جمله خونريزي، تب و غيره استفاده مي كرده اند. بعضي ديگر از اين قبايل بومادران را براي هضم غذا و تقويت عمومي بدن مصرف مي كرده اند. در طب سنتي آمريكا و نيز طب سنتي اروپا، بومادران براي كاهش تورم و بهبود مفصلهاي روماتيسمي تجويز ميكند و چاي داغ اين گياه درمان خانگي سرماخوردگي هاي سخت ميباشد. امروزه گياه پزشكان بومادران را به عنوان يكي از داروهاي ضدتب، سرماخوردگيهاي تب دار و آنفلونزا مي شناسند و آن را به همراه اقطي و نعنا صحرايي تجويز ميكنند .
از نظر بهداشتي، اين گياه يك پاك كننده و تقويت كننده پوست است كه اين ويژگي ناشي از خواص قابض كنندگي بومادران است. چاي بومادران كه از ساقه هاي گلدار تهيه شده باشد بخصوص براي پوستهاي چرب مفيد است .
زيستگاه طبيعي :
گياه بومادران در مرتع ها، در كناره هاي خاكريزها و حاشيه جاده ها و زمينهاي باير يافت ميشود .
مشخصات ظاهري :
گياه بادوامي است كه ساقه ي اصلي آن مستقيم بالا مي رود و طول آن به نود سانتي متر مي رسد. در فواصل مختلف ساقه، شاخه هاي زاويه دار و پر برگ زيبايي مي رويند. برگهاي پر مانند و ريز گياه، شاخه را به طرف بالا در بر ميگيرند و شاخه هاي حامل برگ در پايين منشعب مي شوند و به صورت شاخه هاي فرعي در ميآيند. هم ساقه و هم برگها با كركهاي ريز و سفيدي پوشيده شده اند. در سرتاسر فصل تابستان، گلهاي كوچك و بيشماري شبيه گل آفتابگردان، به صورت خوشه هايي كه در بالا مسطح هستند، ظاهر ميشوند. اين گلها معمولا به رنگ سفيد هستند كه گاهي سايه ي صورتي رنگ هم در آنها ديده ميشود .

بنفشه ي عطري
بر اساس اسطوره هاي يوناني، زئوس، الهه ي «آيو» را به يك گوساله ي ماده ي سفيد تبديل كرد تا از خشم و غضب همسرش «هرا» در امان بماند. سپس بنفشه ها را در پاي آيو سبز كرد تا غذاي كافي در دسترس داشته باشد. براي سلتي هاي باستان، بنفشه يك وسيله ي زيبايي و آرايش بوده است. كولپپر ادعا نموده است كه بنفشه از قوانين سياره ي ناهيد پيروي مي كند. در زبان گلها، بنفشه علامت تواضع و وفاداري است؛ به همين دليل دسته هايي از گل بنفشه به طور مرتب ميان ناپلئون و ژوزفين رد و بلد مي شده است. بعدها ناپلئون گل بنفشه را زمينه ي مهر امپراطوري خود كرد .
در جنوب فرانسه، زماني بنفشه به عنوان جايزه ي اشعار عاشقانه اهدا ميشد و علت آن احتمالا اسطوره هاي يوناني بوده اند و ارفئوس شاعر يوناني همراه با اين گلها تصوير شده است.
از گذشته ي خيلي دور، بنفشه ي عطري براي ايجاد آرامش و خواب راحت استفاده مي شده است. آتنيها يك شربت خواب آور از بنفشه و گلهاي ديگر كه خشم را آرام مي كرده است تهيه مي نموده اند. چيدن گل بنفشه عطري دور سر بيمار، يك شيوه ي درماني قديمي و خانگي براي سرگيجه است و كولپپر بر اين عقيده بوده كه بنفشه اختلالاتي را كه در سر موجب خواب آلودگي مي شوند درمان ميكند. جرارد نيز، شربت بنفشه را براي بيخوابي و سردرد و همچنين سوزش گلو تجويز مي نموده است. گياه پزشكان جديد به ارزش خلط آوري برگها و گلهاي بنفشه ي عطري واقف شده اند و براي درمان سرفه، التهاب نايژه و زكام آن را تجويز مي كنند. چندين آزمايش در دهه ي 1960 انجام گرفت و معلوم شد عصاره ي برگ بنفشه ي مانع از رشد غدد سرطاني در موش شده است .
بيش از 2000 سال است كه بنفشه ها را به سبب بوي مطبوع و معطري كه دارند كشت ميكنند. عرق و عطر بنفشه در عصر ويكتوريا در انگلستان از محبوبيت زيادي برخوردار بوده است. امروزه در قناديها از گلبرگهاي نباتي شده ي بنفشه ي عطري براي تزئين كيك، شيريني و شكلات استفاده مي شود. در فرانسه، رسم بر اين است كه غذاهاي تهيه شده با گوشت گوساله را با گلبرگهاي بنفشه تزئين كنند. برگ و گلهاي بنفشه ي عطري، سرشار از ويتامينهاي آ و سي هستند .
زيستگاه طبيعي :
گياه بومي اروپا، آفريقاي شمالي و آسيا مي باشد. بنفشه ي عطري در كناره ي پرچينها و جنگلها، بخصوص در جايي كه خاك مرطوب باشد، به خوبي مي رويد. البته اين گياه به صورت تجارتي و انبوه نيز كشت ميشود .
مشخصات ظاهري :
بنفشه ي عطري، گياه با دوام، كوتاه و معطر است و طول آن به 15 سانتيمتر مي رسد. برگهاي آن به شكل قلب و به رنگ سبز تيره هستند و بر روي شاخه هاي بلندي كه پايه ي آنها در خاك قرار دارد، مي رويند. پشت برگها نرم و كركي و لبه هاي آنها شبيه صدف دو كپه اي است. از اوايل تا اواسط بهار، گلهاي زيبا، معطر و افتاده ي بنفشه ي عطري به طور منفرد شكوفه مي كنند. گلهاي پنچ گلبرگي هستند. گلبرگي كه از همه پائين تر است، داراي نوك تيز است. رنگ گلها از ارغواني تا بنفش متغير است، ولي به رنگ بنفش مايل به صورتي و سفيد نيز ديده شده است .

اوكاليپتوس
اوكاليپتوس از يك واژه‌ي يوناني به معني پوشاننده يا در پوش گرفته شده است، زيرا غنچه‌هاي اوكاليپتوس با نوعي غشا پوشيده شده‌اند. كره‌ي كوچك يا گلوبرلوس، (نامي كه يك گياه‌شناس فرانسوي به اين گياه داده است) به سبب شكل فنجاني ميوه‌هاي اوكاليپوتس مي‌باشد كه شبيه دكمه‌هايي بوده‌اند كه زماني در فرانسه متداول بوده است. اوكاليپتوس مقادير زيادي آب در ريشه‌هاي خود ذخيره مي‌نمايد. زماني در مناطق باتلاقي مالاريا خيز كاشته ميشد تا مرداب‌ها را خشك گرداند و از شيوع بيماري مالاريا باتلاقي جلوگيري نمايد. مردم بويم استراليا به خواص درماني روغن اوكاليپتوس پي برده‌ بودند و از آن در درمان بيماريها استفاده مي‌كرده‌اند. اين گياه ضد ميكروب قوي در اواسط قرن نوزدهم به اروپا راه يافت و تا امروز هم طب علمي و هم طب سنتي گياهي از صمغ آبي رنگ ضد باكتري و قابض اين گياه در درمان بيماري‌ها استفاده ميكنند .
روغن اين گياه در قرص مكيدني گلو، داروهاي سرماخوردي و خمير دندان به كار مي‌رود. بخور روغن اوكاليپتوس بخصوص در درمان سرماخوردگي و زكام مؤثر مي‌باشد. به سبب خواص ميكروب كشي، دامپزشكان روغن اين گياه را براي از بين بردن شپش‌ها و كك مورد استفاده قرار مي‌دادند. در قسمت‌هايي از آمريكاي جنوبي و آفريقا به منظور زهكشي زمين و جلوگيري از فرسايش خاك. ايجاد درختزارهاي اوكاليپتوس متداول شده است .
درخت اوكاليپتوس،به سبب خواص دارويي خود، بيشتر از هر نوع ديگر از درختان با برگ غير سوزني در استراليا كاشته ميشود و يك منبع عظيم تهيه الوار در اين كشور تشكيل مي‌دهد. طرفداران حفظ محيط زيست،و كشت اوكاليپتوس را به منظور توليد خمير كاغذ به شدت مورد انتقاد قرار داده‌اند. آنها معتقدند كه از اين طريق در بيشتر نقاط جهان، جنگل‌هاي بكر اين درخت سودمند. رطوبت نگهدار و سريع‌الرشد به نابودي كشيده مي‌شوند .
احتيــــــــاط :
بخور زياد با روغن اين گياه، سبب اختلال در كار كليه ميشود و كاهش شديد فعاليت دستگاه اعصاب مركزي را به وجود مي‌آورد .
زيستگاه طبيعي  :
اوكاليپتوس، گياه بومي تاسمانيا و استراليا مي‌باشد. از اين نقاط به آمريكاي مركزي و جنوبي، كاليفرنيا، آفريقا، هند و ديگر كشورهاي آسيايي، اروپاي جنوبي و ايرلند نيز برده شده است .
مشخصات ظاهرِي :
اوكاليپتوس درختي بلند و جذاب است كه ارتفاع آن به 60 متر (در مناطق سردتر تا سي و پنج متر) مي‌رسد. تنه درخت صاف و به رنگ كرم مي‌باشد و پوسته‌اي به رنگ آبي مايل به خاكستري روي تنه را پوشانيده است كه اين پوسته‌ها به صورت نوارهاي باريكي كنده مي‌شوند. برگ‌هاي باريك، چرم مانند و شمشيري شكل داراي يك رگبرگ مركزي و اصلي مي‌باشند. سرتاسر برگها را غده‌هاي روغن‌دار پوشانيده است. اين برگ‌ها معطر به رنگ آبي مايل به سبز هستند. گل‌هاي سفيد مايل به كرم بر روي ساقه‌هاي كوتاه و صاف درخت مي‌رويند و بعدا به ميوه‌هايي محصور در فنجان چوبي كه معطر هستند و رايحه‌ كافوري دارند تبديل مي‌شوند .

تاتوره
طبق برخي از داستانها و منابعن كاهنه ي بزرگ معبد آپولو در دلفي، پيشگوئيهاي عجيب خود را بعد از استنشاق دود
تاتوره، بر زبان آورده است. گياه اثر قوي افيوني و مخدر دارد و توهم و دوبيني از نتايج آنست.
سرخپوستان بومي جنوب غربي آمريكا با راهنمايي جادوگران قبيله، تاتوره را در تشريفات مذهبي مخصوص سن بلوغ و ديگر مراسم خاص خود به كار ميبرده اند. ساكنان اوليه آمريكا تاتوره را گياه خطرناك ميشناخته اند و به آن سبب ديوانه يا سيب شيطان نام داده بودند. مردم حتي از كاشتن تاتوره در باغچه و مزارع خود نيز خودداري ميكرده اند. به اعتقاد مردم، تاتوره قدرت آن را داشته است كه جادوگردان را احضار كند. اما جادوگران قبيله براي اين گياه كه احساس عجيب پرواز را در انسان به وجود مي آورد، ارزش زيادي قائل بوده اند.
تاتوره يك گياه سمي است كه اثر افيوني بسيار قوي دارد و شبيه بلادون است و مانند بلادون داراي ارزش دارويي و پزشكي نيز هستند؛ مشروط به آنكه به مقدار دقيق و حساب
زيستگاه طبيعي :
گياه بومي اروپا و غرب آسياست. در خاكهاي حاصلخيز و خمرطوب و خاكهاي شن دار و اغلب در گودالهاي، كنار نهرها، حوضچه ها و استخرها مي رويد.
مشخصات ظاهري :
 پونه معطر متعلق به خانواده ي نعناع و به شكل بوته هاي كوتاهي در روي زمين مي رويد و ساقه مستقيم آن تا 30 سانتيمتر هم رشد ميكند. ساقه ي شاخه دار و چهار بر آن داراي برگهاي تخم مرغي شكل است كه با كرك كم پشتي پوشيده شده اند و به رنگ سبز مايل به خاكستري هستند. لبه هاي برگها دندانه دار و يا به شكل حلوزونهاي دو كپه اي مي باشند.
پونه بوي تندي شبيه نعناع از خود متصاعد ميسازد. در اواخر تابستان، گلهاي دو لبه اي آبي رنگ مايل به بنفش در محور برگها شكوفه ميكنند و تشكيل حفه هاي گل فشرده اي را ميدهند.

فایل : 16 صفحه

فرمت : Word