گزارش كارآموزي در فتوگرامتري براي تهيه نقشه

مراحل كار فتوگرامتري براي تهيه نقشه

طراحي و انجام پرواز براي عكسبرداري:

عكسبرداري به سبب اينكه عكس هاي مورد نياز براي تهية نقشه يا اندازه گيريهاي در اين دهه تهيه مي شوند و نيز دارا بودن بالاترين هزينة (شامل هزينة هواپيما، مخارج و گروه پرواز و …) از مهمترين مراحل كار فتوگرامتري است كه بايد به طور دقيق و صحيح برنامه ريزي و اجرا شود تا هم با پيشگيري از تكرار عكسبرداري هزينه به حداقل برسد و هم با تهيه عكسهايي با شرايط هندسي و مقياس مناسب و كيفيت، بتوان به دقت خواسته شده دست يافت. براي انجام عكس برداري ، مسير حركت هواپيما، موقعيت ايستگاههاي عكسبرداري و سرعت هواپيما با توجا به نوع نقشه، دقت خواسته شده و نوع منطقه مورد نظر براي عكسبرداري و شرايط محيطي از
قبل تعيين و بر روي نقشه اي پياده مي شوند كه به آن راهنماي اندكس پرواز مي گويند.
نقشه راهنماي پرواز در اختيار اكيپ پرواز و عكس برداري قرار داده مي شود تا پرواز در امتداد و شرايط تعيين شده انجام مي شود و عكسبرداري نيز در موقعيت هاي مناسب در نظر گرفته شده طبق شرايط هندسي انتخاب شده صورت مي پذيرد .
2-1) تهيه اندكس پرواز:
تعريف اندكس عكسي: تهيه اندكس عكسي يعني رسم نوارهاي پرواز و مشخص نمودن
مراكز عكس برداري بر روي اين نوارها در مقياس چهار يا پنج برابر كوچكتر از مقياس اسمي عكسبرداري.
هدف از تهيه اندكس (راهنماي پرواز):
هدف از تهيه اندكس عكسي ايجاد يك ديد كلي بر روي كليه نوارهاي پرواز شده مي باشد. بگونه اي كه به كمك آن بتوان از وضعيت پرواز تعداد و موقعيت نسبي عكس هاي تهيه شده و وجود فضاهاي خالي احتمالي بين نوارهاي پرواز اطلاع يافت. لازم به ذكر است طراحي نقاط كنترل زميني مورد نياز هر بلوك فتوگرامتري (جهت آنجام مثلث بندي هوايي) به كمك اندكس مذكور و با مشخص نمودن حد كار بر روي آن انجام مي پذيرد.
3-1 ) تعيين مسير پرواز و پوشش عكس ها:
الف) مسير پرواز: براي اينكه عكس هاي برداشت شده كامل منطقة مورد نظر را بپوشاند منطقه را به بازيابي موازي تقسيم مي كنند. هواپيما پرواز را در مسير خطي مستقيم و افقي و موازات محور با نراول آغاز مي كند. كمي قبل از ورود
به محدوده منطقه عكس برداري شروع و همچنانكه ارتفاع هواپيما در مسير پرواز تعيين شده به پيش مي رود در فواصل مشخص عكس برداري مي شود. پس از خارج شدن از منطقه باز هم عكس برداري ادامه مي يابد يا بيرون از حد منطقه از هر طرف چند عكس در دست باشد. با اتمام عكسبرداري باند اول هواپيما دور مي زند و باند دوم از منطقه در حاليكه پرواز در خطي مستقيم و افقي موازي با محور پرواز باند اول و بفاصله تعيين شده از محور پرواز باند ماقبل ادامه مي يابد و عكس برداري به همين صورت تا آخر گرفته مي شود.
ب) پوشش عرضي: براي اينكه منطقه اي به طور كامل توسط عكسها پوشيده شود بايد عكسهاي هر باند پرواز با عكسهاي باندهاي مجاور در قسمتي از منطقه مشترك باشد تا در اثر بروز عواملي
كه سبب ايجاد تنير در پوشش عكسها مي شود بين عكسهاي باندهاي مجاور (گپ) ايجاد نشود تا بتوان عكسها يا نقشه باندهاي مختلف را به كمك قسمت مشترك آنها به يكديگر اتصال و ارتباط داد. قسمت مشترك عكسهاي هر دو باند مجاور را پوشش عرضي گويند. زيرا در جهت عمود بر امتداد محور پرواز ( محور x) مي باشد و معمولاً 20 تا 30 درصد ضلع عكس در نظر گرفته مي شود.
اگر D عرض باند عكسبرداري شده و d = ضلع عكس، L = فاصله دو محور پرواز مربوط به دو باند مجاور و ps = درصد قسمت مشترك دو باند باشد رابطه زير بين آنها برقرار است:

ج) پوشش طولي: اگر واحد در نظر بگيريم براي بتوان كل منطقه را با مدل ها پوشانيد سپس هر دو مدل مجاور بايد با يكديگر قسمت مشتركي داشته باشند تا با تغيير پوشش بين مدلهاي مجاور خلاء (گپ) ايجاد نشود. اگر پوشش عكسهاي مجاور در صورت عدم وجود جابه جايي هاي تصويري دقيقاً مماس خواهند بود و در نتيجه پوشش هر دو عكس مجاور از هر باند كه به پوشش طولي معروف است. زيرا در امتداد محور پرواز (محور x ) مي باشد. علاوه بر اينكه نبايد كمتر از 50% باشد بلكه حتماً بايد بيش تر از 50% باشد. پوشش طولي معمولاً بين 60% تا 80% انتخاب مي شود.
اگر D ضلع منطقه باشد و B باز هوايي و PE در صد پوشش طولي دو عكس مجاور مي باشد داريم:

مساحت قسمت مشترك دو عكس با پوشش طولي PE در صد بر روي زمين برابر است با:

D2 (PE%)= سطح هر مدل
د) سطح مفيد مدل و تعداد عكسها: ملاحظه مي شود كه به دليل وجود قسمت مشترك بين هر دو مدل مجاور چه از نظر طولي و چه از نظر عرضي حدود مفيد هر مدل حد وسط قسمت مشترك مدلها مي باشد كه سطح محصور بين اين حدود را از نظر طولي (عرض مدل مفيد) حد يين در مركز عكس هاي هوايي (بازهوايي) و از نظر عرضي (طول مفيد

فایل : 89 صفحه

فرمت : Word