مقاله کامل مطالعه ي هدف درمانی نانوذرات حاوي دي فروئیل متان در رده سلولی سرطان پستان

مطالعه ی هدف درمانی نانوذرات حاوی دی فروئیل متان در رده سلولی سرطان پستان
چکیده
مقدمه: امروزه تلاش برای آماده سازی داروهای پایدار با کارایی دارورسانی بالا اجتناب ناپذیر است. دی فروئیل متان با ساختار آبگریزی که از گیاه کورکومالانگا بدست آمده است، کاربرد وسیعی در درمان سرطان دارد اما حلالیت آبی پایین و قابلیت زیستی پایین منجر به دلیوری پایین دارو می شود.
هدف: هدف از این مطالعه بررسی اثرات مهاری نانوذرات حاوی دی فروئیل متان بر روی بیان ژن تلومراز می باشد.
روش: دی فروئیل متان به درون نانوذرات لود شد و میزان دی فروئیل متانبرآورده شد. اثرات سیتوتوکسیسیتی نانوذرات حاوی دی فروئیل متانبه وسیله تکنیک MTT Assay مشخص شد. سپس مهار بیان ژن تلومراز توسط تکنیک Real time PCR تعیین گردید.
نتیجه: نتایج MTT Assay نشان داد که نانوذرات به تنهایی اثرات سیتوتوکسیسیتی روی سلول ها ندارند. بیان ژن تلومراز روی سلول به طور موثری با افزایش غلظت نانوذرات حاوی دی فروئیل متان کاهش یافت. نانوذرات حاوی دی فروئیل متان اثرات سیتوتوکسیسیتی خود را روی رده ی سلولی از طریق کاهش بیان ژن تلومراز و القای آپوپتوزیس از طریق افزایش دریافت دی فروئیل متان توسط سلول ها القا می کند. درنتیجه میتوان گفت نانوذرات حامل خوبی برای داروهای هیدروفوب هستند.
کلمات کلیدی: تلومراز، نانوذره، سرطان پستان، هدف درمانی
مقدمه
سرطان پستان دومین عامل شایع سرطان در بین زنان میباشد(1). تلومراز آنزیم ریبونوکلئوپروتئینی که مانع پیری سلولی و کوتاه شدن طول تلومرها می شود. در حدود 85 تا 90 درصد سلول های سرطانی انسان از جمله سرطان پستان افزایش بیان فعالیت تلومراز مشاهده شده است(4،3،2). در نتیجه مهار فعالیت تلومراز برای هدف درمانی سرطان پستان کاندید مناسبی می باشد(1). مشخص شده که دی فروئیل متان موجب بیان کم زیرواحد کاتالیتیکی آنزیم تلومراز می شود(6،5).دی فروئیل متان یک ترکیب پلی فنولی از گیاه کورکومالانگا (زردچوبه) است و کاربردهای مختلفی در طب سنتی دارد(9،8،7). علی رغم همه ی کاربردهای درمانی دی فروئیل متان استفاده از آن به دلیل حلالیت کم، ناپایداری و سرعت تجزیه ی بالا محدود می گردد(10). جهت بهبود پایداری و حلالیت این دارو لود کردن به درون نانوذرات روش مناسبی است(11).مشاهده شده است که نانوذرات سیکلودکسترینی نسبت به دی فروئیل متان آزاد دارورسانی را افزایش می دهد(11). در نتیجه هدف اصلی این مطالعه بررسی اثرات مهاری نانوذرات حاوی دی فروئیل متان بر بیان ژن تلومراز در رده سلولی T47D می باشد.
مواد و روش ها: رده ی سلولی T47D (رده ی سلولی سرطانی پستان شبه اپیتلیالی) از بانک سلولی انستیتو پاستور ایران تهیه گردید. سپس در محیط کشت ( RPMI1640 (Gibco, Invitrogen, UKبا ۱۰ درصد،FBS) (Gibco, Invitrogen (mg/ml UK ۲) بیکربنات سدیم، 0.05 پنیسیلین جی، (Serva co, Germany)، 0.08
mg/mlاسترپتومایسین (co, Germany Merck)، در ۳۷ درجه و ۵ درصد CO2 انکوبه گردید.

فایل : 8 صفحه

فرمت : Word