مقاله کامل عرفان عملي در اسلام

مقدمه

اگر تاريخ اديان را در طول قرون و اعصار گذشته ورق بزنيم، بي شك بايد به اين حقيقت واقف شويم كه آنچه بيش از همه درتكامل و تفكر بشري اثر گذاشته،‌ازكانال دين ويامذهب بوده است: قطعا با مطالعه دقيق چنين تفكري است كه موقعيت وشرايط خاص روحي و يا حياتي هر ملتي را ميتوان تعيين ومشخص كرد. در اين باب مستشرقين اروپايي هم بنوبه خود كتابها و رساله ها به رشته تحرير در آورده اند و هر كدام بنحوي اظهارات خود را به خوانندگان منعكس نموده اند:اما در اين ميان عرفان ويا تصوف جايگاهي بس عظيم  وانديشه اي خاص داشته:زيرا اعتقادداشته اند كه كرامت به صاحبش اختصاص دارد بنابراين تصوف وعرفان با الهام از مكتب انسان ساز اسلام از مقام و منزلت ويژه اي برخوردار است و عرفان اصلي هميشه سرمايه خود را از اسلام گرفته و با ارائه تعليمات درست و نشات گرفته از تعاليم اسلامي الهام بخش معارف عميق گردد.

در مكتب اسلام: تصوف وعرفان با مشخصات بارزي ارائه گرديده و در مراحل اوليه جهت تزيكه نفس وآراستن خود به ملكات الهي بايد از تمام هواههاي نفاني خود رهايي يابد تا خود را مظهر حق بداند: شخص عارف و يا صوفي بر مبناي كشف و شهود و عشق بسوي توحيد مطلق: فناي في الله و بقاي باالله به مقام والاي انساني خود ميرسد تا آن حد كه نمي توان مفاهيم عاليه آن را در قالب كلام در آورد: موضوع تحقيق اينجانب مباحثي در زمينه هاي حالات ومقامات است:اما لازم ميدانستم جهت تشريح وتوضيح اقدام به پيش نيازهاي بحث و موارد مرتبط به آن اشاره بشود: تا باديدي روشنتر و واضحتر:به موضوع پرداخته شود :اين تحقيق كه نتيجه مطالعات اينجانب در طول تدرسيم بوده مرهون اهداف پاك توام با حساس مسئوليت دست اندركاران نهاد نمايندگي و معاونت محترم امور اساتيد و دروس معارف اسلامي ميدانم: زيرا به منيت رضاي حق وبمنظور دانش افزايي در راستاي مهارت بيشتر دين خودمان را نسبت به جوان مسلمان دانشجو دعا كنيم انشاء الله

«حشمت الله احمدي»

عرفان عملي در اسلام

«مقام و حال»

براي شناخت و آشنايي بيشتر با مقام وحال در عرفان عملي: لازم است ابتدا مبحثي در رابطه با عرفان و تاريخچه آن وسپس عرفان عملي ارائه گردد وآنگاه به چگونگي مقام و حال در عرفان عملي بپردازم.

كلمه عرفان در زبان انگليسي مترادف ست با واژه Gnosis يعني دانش رازهاي روحاني وتصوف مترادف است با واژه Mystic به معناي رمز پسري پوشيده[1] عرفان معرفت بر حالي روحاني وتوصيف ناپذير است كه در آن حال عارف ارتباط مستقيم و بي واسطه با وجود مطلق پيدا مي كند در چنان لحظه اي عارف ذات مطلق دانه وسيله برهان بلكه در ارتباط با ذوق وشوق درون خود احساس ميكند: اين تجارب را به مدد الفاظ و كنايات خويش بيان مي داد. اما فهم وشناخت مقاصد او براي كسي كه از آن عالم بيگانه است بدرستي حاصل نمي شود.

بهر حال عرفان دانشي است كه در مكتب اسلام متولد شده و با گذشت زمان راه تكاملي خود را پيموده است:

عرفان عملي است كه از دو ديدگاه ميتوان با آن نگاه كرد.

الف: بعد اجتماعي

ب:بعد فرهنگي

بعد اجتماعي: اگر اهل عرفان به عنوان يك پديده اجتماعي ملاحظه شودمعمولا با آن متصوفه مي گويند اما اگر به بعد فرهنگي آن توجه شود: بان عرفان مي گويند: اين دو در واقع مانند يك گروه وابسته بهم هستندآنها داراي افكار وانديشه، آداب ورسوم در مجالست و مصاحبت وحتي نوع پوشش وآرايش مخصوص به خود دارند.

[1] -صحفه 8 سيري در عرفان-دكتر گل باباسعيدي:انتشارات طريق كمال چاپ اول 1377 تهران

فایل : 65 صفحه

فرمت : Word