مقاله کامل تاسيسات برق صنعتي

زمین الکتریکی
در مهندسی برق، واژه زمین یا ارت با توجه به کاربردهای آن دارای معانی متفاوتی است. زمین در یک مدار الکتریکی می‌تواند نقش یک نقطه مبدا را داشته باشد که بر طبق آن بقیه ولتاژهای الکتریکی را اندازه‌گیری می‌کنند. واژه زمین همچنین به مسیری کلی برای بازگشت جریان به منبع نیز اطلاق می‌شود. این واژه در مورد یک اتصال مستقیم به زمین نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.
یک مدار الکتریکی ممکن است به دلایل مختلفی به زمین متصل شده باشد. در مدارهای قدرت این اتصال‌ها معمولاً برای بالا بردن ایمنی و محافظت افراد یا دستگاه‌ها از تاثیرات معیوب بودن عایقکاری هادی‌ها ایجاد می‌شود. اتصال به زمین در مدارهای قدرت از آسیب دیدن عایق‌های مدار در اثر افزایش ولتاژ بین زمین و مدار جلوگیری کرده و این ولتاژ را در یک حد معین محدود می‌کند. از اتصال زمین برای جلوگیری از افزایش الکتریسیته ساکن در هنگام حمل مواد قابل اشتعال یا تعمیر تجهیزات الکترونیکی نیز استفاده می‌کنند. در برخی از انواع تلگراف‌ها و شبکه‌های انتقال زمین به تنهایی نقش یکی از هادی‌ها را ایفا می‌کند و به عنوان مسیر بازگشت جریان به منبع مورد استفاده قرار می‌گیرد با این کار در هزینه ایجاد یک خط جداگانه برای بازگشت جریان صرفه‌جویی می‌شود. در اندازه‌گیری از زمین به عنوان یک پتانسیل الکتریکی ثابت استفاده می‌کنند که با توجه به اختلاف پتانسیل هر قسمت از مدار از زمین میزان پتانسیل آن قسمت را مشخص می‌کنند. یک زمین الکتریکی باید از ظرفیت انتقال جریان مناسبی برخوردار باشد تا بتوان از آن به عنوان مبدا صفر ولتاژ استفاده کرد.
معنی واژه زمین یا ارت در برق و الکترونیک بسیار گسترده‌است و حتی ممکن است در وسایل نقلیه‌ای مانند کشتی، هواپیما یا فضاپیما که عملاً اتصال مشترکی با زمین ندارند نیز از این واژه به عنوان پتانسیل صفر استفاده شود. در عمل بدنه هادی تجهیزات الكتریكی از نقطه نظر حفاظتی و سیستم های الكترونیكی شبكه های دیتا و مخابرات از نظر عملكرد آنها، به طور مستقیم و هادی های فعال نیز از طریق ارسترهای حفاظتی به این مرجع ثابت پتانسیل(زمین) متصل می شوند. یك سیستم زمین خوب می‌بایست موجب قطع به موقع تجهیزات حفاظتی در هنگام اتصالیهای زمین و خطاهای حادث در سیستم تغذیه شده و با كاهش ولتاژ گام و تماس در
مواقع بروز اختلاف پتانسیل های خطرناك ناشی از القائات الكترومغناطیسی (LEMP) و تخلیه الكتریسته ساكن (ESD)، حفاظت انسانها و تجهیزات را تضمین نماید.
تاریخچه
سیستم الکترومغناطیسی تلگراف راه دور که از سال ۱۸۲۰ مورد استفاده قرار می‌گرفت از دو یا چند سیم برای انتقال پیام‌ها به صورت پالس‌های الکتریکی استفاده می‌کرد. سپس این موضوع روشن شد (احتمالاً به وسیله دانشمند آلمانی استین‌هیل) که از زمین می‌توان به عنوان مسیر برگشت برای کامل کردن مدار پیام‌ها استفاده کرد؛ به این ترتیب نیازی به سیم بازگشت نخواهد بود اما این روش در طول مسیرهای درون‌قاره‌ای که در سال ۱۸۶۱ بین سنت ژوزف، میسوری و ساکرامنتو کالیفرنیا ایجاد شده بود یک مشکل داشت. در طول فصل‌های خشک سال به علت خشک بودن زمین مقاومت آن به شدت افزایش می‌یافت که باعث اختلال در کارکرد تلگراف می‌شد.
بعدها زمانی که تلفن می‌رفت تا جایگزین تلگراف شود این نکته روشن شد که جریانی که به وسیله شبکه‌های قدرت، خطوط راه‌آهن برقی و دیگر مدارهای تلفن و تلگراف ایجاد می شد موجب ایجاد اختلال در سیگنال‌های فرستاده شده می‌شود و به این ترتیب استفاده از سیستم‌های دو سیمه دوباره جایگزین شد.
ارتباطات رادیویی
اتصال الکتریکی به زمین می‌تواند به عنوان یک مبدا پتانسیل الکتریکی برای سیگنال‌های بسامد رادیویی در نوع خاصی از آنتن مورد استفاده قرار گیرد. قسمتی که مستقیماً با زمین در ارتباط است می‌تواند از یک جسم ساده مانند یک میله هادی که در زمین فرورفته تشکیل شده باشد و یا از اتصال با لوله‌های فلزی آب ایجاد شده باشد (در این موارد این خطر وجود دارد که بعدها لوله‌ها با لوله‌های پلاستیکی تعویض شوند). یک الکترود زمین ایده‌آل باید صرف نظر از میزان جریانی که به زمین وارد می‌شود یا از آن خارج می‌شود هنواره ولتاژی برابر صفر داشته باشد. در واقع میزان مقاومت یک سیستم زمین است که می‌تواند کیفیت آن را مشخص می‌کند و این کیفیت را می‌توان به راه‌های مختلفی افزایش داد برای مثال با افزایش سطح در تماس الکترود با زمین، افزایش عمق دفن الکترود، استفاده از میله‌های الکترود متعدد، افزایش رطوبت زمین، افزایش میزان مواد
معدنی رسانا در خاک و یا افزایش سطح پوشیده شده به وسیله سیستم زمین می‌توان مقاومت زمین را کاهش داد.
برخی سیستم‌های آنتن‌های فرستنده در VLF، LF، MF و یا پایین‌تر از رنج SW برای عملکرد مناسب خود نیازمند یک زمین خوب هستند. برای مثال یک آنتن عمودی تک قطب نیازمند یک سیستم زمین است که معمولاً از شبکه‌ای به هم پیوسته از سیم‌ها که به طور شعاعی از مرکز به فاصله تقریباً برابر با طول آنتن دور می‌شوند، تشکیل شده‌است. در برخی موارد این سامانه زمین در بیرون تقویت می‌شود تا از تلفات جلوگیری شود.
تاسیسات سیم‌کشی قدرت
با وصل بدنه تجهیزات الکتریکی بروز خطا در هر یک از تجهیزات موجب جاری شدن جریان در سیم زمین شده و از برق دار شدن بدنه جلوگیری می‌کند. یک اتصال مناسب به زمین باید مقاومت پایینی داشته باشد تا در صورت بروز خطا، جریان جاری در زمین موجب عمل کردن سیستم حفاظت در شبکه شود. با وصل تمامی اجسام هادی در خطر برقدار شدن می‌توان از بروز شوک الکتریکی در اثر تماس با این اجسام جلوگیری کرد.
سیم زمین سیمی است که (مستقیماً یا غیر مستقیم) به یک یا چند الکترود زمین اتصال دارد. این الکترودها ممکن است در نزدیکی محل استفاده از سیم زمین یا در محلی دورتر قرار داشته باشند. این سیم (یا شینه داخل تابلو) زمین در سیستم‌های TNS وTNCS که رایجترین سیستمهای نیرورسانی میباشند میبایست به سیم (یا شینه داخل تابلو) نول وصل شود. همچنین ممکن است این سیم به شبکه لوله‌کشی شده ساختمان نیز متصل شده باشد تا مقاومت کمتری را ایجاد کند. استفاده از لوله‌های آب برای اتصال به سیستم زمین با گسترش استفاده از لوله‌های غیر فلزی مثل لوله‌های پلی وینیل کلراید در برخی کشورها ممنوع شد. در صورت همبندی پی و یا اسکلت فلزی ساختمان با چاه ارت مقاومت سیستم بمیزان زیادی کاهش یافته و ایمنی افزایش خواهد یافت. تجهیزات الکتریکی ثابت معمولاً از اتصال زمین دائمی برخوردارند. تجهیزات قابل حمل که دارای بدنه فلزی هستند از یک پین مخصوص برای وصل سیم زمین استفاده می‌کنند. اندازه هادی زمین معمولاً با استفاده از استانداردها و مقرارت مربوط به حفاظت الکتریکی تعیین می‌شود.
انتقال انرژی الکتریکی
برخی از سیستم‌های انتقال HVDC از زمین به عنوان سیم برگشت استفاده می‌کنند. این کار به ویژه در مورد خطوط کابلی زیر آبی مورد استفاده قرار می‌گیرد چرا که آب دریا یک هادی مناسب است. در این حالت برای ایجاد اتصال با زمین از الکترودهای دفن شده در زمین استفاده می‌شود. محل قرار گرفتن این الکترودها باید با دقت انتخاب شود تا از خوردگی شیمیایی الکترودها و تاسیسات زیر زمینی تا جای ممکن کاسته شود.
در سیستم‌های توزیع تک سیم با برگشت زمین (Single Wire Earth Return/SWER) با استفاده از یک سیم قدرت در شبکه‌های قدرت در هزینه‌ها صرفه‌جویی می‌شود. این روش معمولاً در مناطق روستایی مورد استفاده قرار می‌گیرد تا خطرات ناشی از برگشت جریان زیاد در زمین موجب خسارت نشود.
یکی از نگرانی‌های خاص در طراحی پست‌های الکتریکی افزایش پتانسیل زمین است. زمانیکه جریان بسیار بزرگ ناشی از خطا در شبکه به زمین تزریق می‌شود ممکن است پتانسیل الکتریکی در مناطق مجاور محل تزریق جریان نسبت به مناطق دیگر بالا رود. این اتفاق به دلیل محدود بودن ضریب هدایت در لایه‌های خاک رخ می‌دهد. این تغییر پتانسیل در زمین می‌تواند آنقدر زیاد باشد که دو نقطه نزدیک به هم بر روی زمین دارای ولتاژی با اختلاف بالا باشند. این اختلاف ولتاژ می‌تواند خطراتی را برای افرادی که در آن منطقه بر روی زمین ایستاده‌اند ایجاد کند (به دلیل افزایش ولتاژ گام). همچنین لوله‌ها، نرده‌ها یا سیم‌های ارتباطی داخل پست نیز دچار اختلاف ولتاژ می‌شوند که می‌تواند ولتاژ تماس با این اشیا را تا حد خطرناکی بالا ببرد.
چاه ارت
برای حفاظت از برخورد آذرخش و اتصال الکتریسیته به بدنه یخچال و هر وسیله موجود در منزل و کارگاه که به برق وصل می‌شود و در اثر تماس انسان برای وی خطر ایجاد می‌کند معمولاً بهترین راه احداث چاه ارت (چاه زمین‌کاری) است. برای ساختمان مسکونی از چاه ارت زیر 5 اهم استفاده می شود و برای شرکتها و کارخانه ها از چاه ارت زیر 2 اهم استفاده می گردد.
نحوه احداث چاه ارت
سالهای قبل از زغال و نمک برای چاه ارت استفاده می‌شد ولی پس از مدتی در اثر تماس نمک با مس صفحه مسی سولفاته می‌شد و عملاً چاه ارت از کار می‌افتاد ولی در حال حاضر یک حلقه چاه به عمق بین 5 ال 10 متر حفر می‌گردد که بستگی به جنس خاک و رطوبت زمین داردو یک صفحه مسی به ابعاد ۷۰*۷۰ سانتیمتر و با ضخامت ۵ میلیمتر که به یک سیم مسی معمولاً نمره 70 از طریق جوش و بست اتصال می‌یابد و از ماده‌ای بنام بنتونیت یا سوپر اکتیو بنتونیت استفاده می‌گردد این ماده را بهمراه ۱۰۰۰ لیتر آب بصورت دوغاب در آورده و درون چاه می‌ریزیم در بین کار صفحه مسی را بصورت عمودی و در وسط چاه قرار می‌دهیم و الباقی دوغاب را می‌ریزیم سپس خاک را سرند کرده داخل چاه می‌ریزیم. یک تابلو تست برای ارت بالای چاه ارت قرار می دهیم و سیم ارت به شین ارت داخل تابلو وصل می گردد و از طریق سیم کلیه بدنه دستگاهها شامل الکتروموتور بدنه لوازم آشپزخانه هر آنچه را که به برق وصل شده و قابلیت تماس با انسان را دارد به این شمش مسی وصل می‌کنیم. برای چاه صاعقه گیر نیز می توان یک چاه مشابه همین چاه ولی مجزا از این چاه با فاصله 2 برابر عمق چاه اجرا نمود و در بلندترین نقطه ساختمان یک میله برقگیر نصب می‌کنیم و آنرا نیز به تابلو چاه ارت وصل می‌کنیم.
نتیجه: اگر صاعقه به ساختمان بزند از طریق این میله به زمین منتقل می‌شود. اگر سیم لخت شده و به بدنه فریزر ماشین لباسشویی و غیره وصل شود قبل از اینکه برای انسان خطری ایجاد کند به زمین منتقل می‌شود و خلاصه با ایجاد سیستم زمینی کردن خطر برق گرفتگی از بین می‌رود ضمناً در دو شاخه‌های جدید و پریزها جدید بجز سیم نول و فاز یک سیم دیگر وجود دارد و آن همین سیم ارت است.
در این راستا اقدام تامین اقلام سیستم ارتینگ نظیر انواع كلمپ ها، مواد كاهنده مقاومت خاك و تجهیزات مربوط به هم پتانسیل سازی، گراندینگ و انواع الكترودهای زمین از جمله چاه ارت (میله، صفحه و لوله های فولادی) كرده. همچنین در 10 سال اخیر، به منظور افزایش فعالیت و بالا بردن كیفیت، فعالیت خودوارد عرصه جدیدی در این مقوله شده ایم كه ارت كردن مخازن، تانكرها و نفتكش ها در محیط قابل انفجار را شامل میشود.
شوك الكتریكی Electric shock هنگامی رخ می دهد كه دو عامل زیر به طور همزمان رخ دهد:
ابتدا فرد باید با یك سیستم حامل جریان یا یك قطعه فلزی مرتبط با سیم حامل جریان تماس داشته باشد.
فرد باید با زمین در ارتباط باشد.
به طور كلی هر مدار الكتریكی سه سیم دارد. سیم فاز یا سیم حامل جریان با عایق مشكی رنگ، كه قابل تشخیص است. البته برای سیم فاز می توان از رنگ مشكی یا هر رنگ دیگری به جز سفید، سبز یا خاكستری استفاده كرد. علاوه بر سیم فاز، یك سیم نول و یك سیم زمین نیز در مدارهای الكتریكی وجود دارد. سیم نول معمولاً با عایقی به رنگ سفید یا خاكستری قابل شناسایی است. سیم زمین نیز به صورت سیم مسی بدون روكش یا سیم با عایق سبز رنگ اجرا می شود. در سیم كشی مدارهای خانه هایی كه پیش از سال 1960 ساخته شده اند، اغلب سیم زمین در نظر گرفته نشده است.
سیم فاز در واقع خطرناك ترین سیم در مدار الكتریكی ساختمان به شمار می رود، چون حامل بار الكتریكی بوده و به محض تماس با اجزای رسانا بار الكتریكی خود را به آن ها منتقل می كند. اما جریان الكتریكی تا زمانی كه مسیر برگشت به منبع نداشته باشد، برقرار نمی شود. سیم نول در واقع همان سیمی است كه برای ایجاد این مدار یا مسیر بسته در نظر گرفته می شود. به عبارت دیگر، با قرار دادن كلید یك وسیله الكتریكی در وضعیت روشن، مسیر ارتباطی بین سیم فاز و سیم نول برقرار می شود و به این ترتیب با كامل شدن مدار، جریان الكتریكی برقرار شده و آن وسیله روشن می شود.
سیم فاز بلافاصله مسیر را حس نموده و انرژی الكتریكی را آزاد می كند. در صورتی كه هیچ عاملی موجب جلوگیری از عبور جریان در مدار نشود، بخش عمده انرژی بدون استفاده خواهد ماند. می توان گفت كه یك لامپ یا هر وسیله الكتریكی دیگری كه بین سیم فاز و نول قرار می گیرد تقریباً تمام انرژی موجود در آن مدار را مصرف می كند و به طور مجازی هیچ انرژی دیگری برای بازگشت از طریق سیم نول به منبع باقی نمی ماند. دلیل آن كه تماس دست با سیم فاز موجب ایجاد شوك الكتریكی می شود، در حالی كه سیم نول شوك الكتریكی ایجاد نمی كند نیز همین امر است.
در هنگام ایجاد شوك الكتریكی، بدن همانند سیم نول عمل كرده و مدار الكتریكی را كامل می كند. علت این مسأله آن است كه زمین به خودی خود مسیر بسیار مناسبی برای عبور جریان و كامل كردن مدار الكتریكی به شمار می رود. در واقع در چنین مواردی، سیستم الكتریكی از زمین به عنوان یك مسیر جایگزین استفاده می كند. سیم نول در تابلو برق اصلی به زمین متصل می شود. از تابلو برق اصلی، یك سیم تا میله فولادی با روكش مسی منشعب می شود كه این میله در عمق زمین فرو می رود. در ساختمان های قدیمی نیز گاهی اوقات این سیم را به لوله آب فلزی واقع در زیر زمین متصل می كردند.
بهترین روش برای مقابله با شوك الكتریكی آن است كه اطمینان حاصل كنید كه بدن شما با زمین در ارتباط نیست. به خاطر داشته باشید كه جریان الكتریكی تنها در صورتی از بدن شما عبور خواهد كرد كه بدن شما همانند مسیر عبور جریان به زمین، عمل كند. بنابراین هیچ گاه روی زمین خیس و یا بر روی نردبانی كه روی زمین خیس قرار گرفته است با مدارها و تجهیزات الكتریكی كار نكنید. استفاده از ابزارهای برقی و سایر تجهیزات الكتریكی در محدوده سیستم های لوله كشی نیز می تواند بسیار خطرناك باشد. زیرا سیستم های لوله كشی در واقع به عنوان رابط بین بدن شما با زمین عمل می كنند كه نتیجه آن ایجاد شوك الكتریكی است.در استاندارد NEC، سه مشخصه برای افزایش ضریب ایمنی تجهیزات و مدارهای الكتریكی مطرح شده است:
1) اتصال تجهیزات به زمین
2) مجهز كردن سیستم به رله عیب اتصال زمین
3) استفاده از درپوش های قطبی Polarized plugs
برای دستیابی به یک سامانه‌ی اتصال زمین کارآمد، بادوام و قابل اعتماد، باید جنبه‌های مختلفی، همچون طراحی، اجرا و انتخاب مصالح مناسب را مورد توجه قرار داد. اما در میان تمامی بخش‌های مختلف این سامانه، چاه ارت از حساسیت و ویژگی‌های خاصی برخوردار است، زیرا پس از اجرا امکان دسترسی مجدد به آن وجود ندارد و در صورت بروز اشکال، کار چندانی برای آن نمی‌توان کرد؛ و با عنایت به این که این بخش نقشی تعیین کننده در کارآمدی سامانه اتصال زمین دارد، می‌توان گفت مهم‌ترین و حساس‌ترین بخش سامانه، اتصال زمین است و طراحی و اجرای صحیح آن از اهمیت اساسی برخوردار است. در حال حاضر متأسفانه کمبود منابع
کاربردی در مورد سامانه‌ی اتصال زمین احساس می‌شود، که این خود موجب رواج یافتن برخی شیوه‌های اشتباه و بروز اختلاف نظرهایی، به ویژه در زمینه‌ی اجرای چاه ارت شده است و اغلب شاهد اجراهای نادرست و در نتیجه عدم دستیابی به مقاومت مناسب و یا بی‌دوام بودن چاه‌های اجراشده هستیم. گاهی یک بی‌دقتی ساده در اجرای چاه باعث از دست رفتن کل هزینه‌ها و ناکارآمدی سیستم اتصال زمین و در نتیجه ناایمن شدن شبکه‌ی برق و بروز پیامدهای ناگوار ناشی از آن می‌شود. از این رو، شایسته است برای «اجرای چاه ارت» اهمیتی ویژه و جایگاهی خاص قائل شویم.
در نوشتار حاضر کوشیده‌ایم شناختی علمی و در عین حال ساده از مسائل اجرایی و عوامل مؤثر در کیفیت چاه ارت به دست داده و راهکارهایی مناسب و کاربردی برای اجرا و نیز حل مشکلات آن ارائه نماییم. همچنین، نحوه‌ی کاربرد بنتونیت به عنوان یک الکترولیت خوب در چاه نشان داده شده است. انتخاب بنتونیت از این جهت بوده که این ماده تأثیر فوق‌العاده مطلوبی در کاهش مقاومت چاه، کاهش هزینه‌ها و پایداری و دوام طولانی مدت چاه زمین دارد.
عوامل مؤثر بر مقاومت چاه
1)یخ‌زدگی و خشکی خاک
می‌دانیم که هدایت الکتریسیته در فلزات ناشی از جابه‌جایی الکترون‌هاست و در این کار هسته‌های اتم‌ها در جای خود می‌مانند و جابه‌جا نمی‌شوند. ولی در غیرفلزاتی مانند خاک، قضیه به شکل دیگری‌ست؛ در این مواد هدایت الکتریسیته ماهیت شیمیایی داشته و از املاح یونیزه شده‌ی موجود در آن‌ها سرچشمه می‌گیرد. همچنین، می‌دانیم که عبور جریان توسط یون‌ها مستلزم حرکت و جابه‌جایی آن‌هاست. حال با توجه به این که یک یون، کل اتم را شامل می‌شود و اتم‌های مواد جامد قادر به جابه‌جایی نیستند، خاک نیز در حالت جامد قادر به هدایت جریان برق نیست؛ ولی هنگامی که مقداری آب جذب خاک شود، املاح خاک، در این رطوبت حل و سپس یونیزه شده و آنگاه می‌توانند عمل هدایت الکتریکی را انجام دهند. به همین دلیل، خاک‌های خشک یا یخ‌زده قادر به هدایت نبوده و مقاومت بسیار زیادی از خود نشان می‌دهند. بر همین اساس، هنگام تعیین عمق چاه، می‌باید به امکان یخ زدن سطح خاک در زمستان و خشک شدن آن در تابستان توجه کرد و با در نظر گرفتن آب و هوای منطقه، عمق مؤثر چاه را از سطحی که امکان یخ زدن و خشک شدن ندارد، به پایین

فهرست.. 2

زمین الکتریکی. 4

تاریخچه. 4

ارتباطات رادیویی. 4

تاسیسات سیم‌کشی قدرت.. 5

انتقال انرژی الکتریکی. 5

نحوه احداث چاه ارت.. 5

عوامل مؤثر بر مقاومت چاه 7

انواع الکترودها 10

هادی یا سیم ارت.. 12

اتصال هادی به الکترود ارت.. 16

ویژگی‌های جوش انفجاری یا Cad Weld. 16

روش اجرای جوش انفجاری.. 17

چاه ارت.. 17

اجرای چاه ارت.. 18

سیستم ارت.. 18

الکترود زمین. 18

گراند کردن تجهیزات.. 19

روش های معمول ارتینگ: 19

روش اجرای سیستم ارت به روش عمقی. 19

نحوه احداث چاه ارت.. 20

روشهای اجرای ارت یا زمین حفاظتی: 21

اجرای ارت به روش عمقی: 22

نصب شینه و میله برقگیر. 23

اجرای ارت به روش سطحی. 24

اجرای ارت به روش ROD كوبی. 24

مصالح مورد نیاز. 24

روش اجرا 24

سایر روش ها: 24

اجرای ارت در ارتفاعات.. 24

روش اول: 25

روش دوم: 25

روش ۶۲٪. 27

اندازه گیری مقاومت شبکه زمین به روش دو الکترودی (ارت مرده) 27

اندازه گیری بدون کوبیدن میله  stake less measurement 28

اجرای چاه ارت با بنتونیت.. 29

اجرای چاه گراند 29

نحوه ی اجرای چاه گراند 29

مناطق صخره ای.. 29

مکان اجرای چاه ارت.. 30

چاه ارت.. 30

اجرای چاه ارت با بنتونیت.. 31

بنتونیت در اجرای چاه ارت چیست؟. 31

سیستم ارت چیست؟. 31

کاربرد سیستم ارت.. 31

اجرای سیستم ارت.. 32

سیستم ارت چیست.. 32

سیستم ارت.. 32

سیستم ارت و پرنمودن چاه ارت.. 32

سیستم گراندینگ و اتصال به زمین. 33

اجرای سیستم ارتینگ… 34

اجرای چاه ارت با بنتونیت.. 34

مزاياي استفاده از بنتونيت در اجرای چاه ارت.. 34

روشهای اجرای سیستم ارتینگ… 34

تست چاه ارت.. 35

روش های تست چاه ارت.. 35

روش چاه اتصال زمین الکترود صفحه ای مسی. 38

ضوابط اجرای سيستم ارت و چاه ارت.. 43

منابع: 44

فایل : 69 صفحه

فرمت : Word