مقاله کامل بررسی میزان آگاهی سیاسی زنان اردبیل

دانشگاه آزاد واحد اردبیل
عنوان
بررسی میزان آگاهی سیاسی زنان اردبیل
استاد مربوطه :
جناب آقای دکتر علایی
تهیه و تنظیم :
رقیه حبیبی
زمستان 93
/
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ی عوامل اجتماعی با میزان آگاهی سیاسی زنان شهر اردبیل انجام گرفته است .
روش تحقیق در این پژوهش پیمایشی بوده و جامعه آماری آن تمام زنان 20 سال به بالای شهر اردبیل را شامل می شود که در حدود 9127 نفر بوده و بر طبق حجم نمونه مورگان تعداد 368 نفر از این زنان به عنوان نمونه انتخاب شده ا ند. روش نمونه گیری تصادفی ساده است داده ها بوسیله پرسشنامه هایی که محقق ساخته ودر قالب طیف لیکرت طراحی شده جمع آوری شده اند. پایایی پرسشنامه با استفاده از آلفای کرنباخ سنجیده شده است . از نرم افزار spss و آزمون های آماری ضریب همبستگی اسپرمن و پیرسون ، تحلیل واریانس یک طرفه ، تحلیل رگرسیون و تحلیل مسیر برای سنجش مدل و آزمون فرضیه ها استفاده شده است .از میان عوامل اجتماعی چهار عامل ( میزان استفاده از رسانه های جمعی ،وضعیت اشتغال ، میزان تحصیلات و میزان ارتباط با همسالان ) به عنوان متغیرهای مستقل و میزان آگاهی سیاسی زنان مورد مطالعه به عنوان متغیر وابسته انتخاب شده اند . بر اساس یافته های پژوهش بین میزان استفاده از رسانه های جمعی و میزان آگاهی سیاسی رابطه وجود دارد . میزان تحصیلات بالاتر باعث بالا رفتن میزان آگاهی سیاسی می شود . بین میزان ارتباط با گروه همسالان و میزان آگاهی سیاسی زنان رابطه وجود دارد . و میان اشتغال زنان در بیرون از خانه و میزان آگاهی سیاسی آن ها رابطه قوی و مستقیم وجود دارد . نتیجه دیگری که جدا از آزمون فرضیه ها آن را محاسبه کردیم میزان آگاهی سیاسی زنان گروه نمونه است که در حد متوسط می باشد . طبق یافته های حاصل از تحلیل رگرسیون حدود 3/96 در صد از میزان آگاهی سیاسی زنان مورد مطالعه توسط چها متغیر ( میزان استفاده از رسانه ها ، میزان ارتباط با همسالان ، میزان تحصیلات و وضعیت اشتغال ) تبیین می شود .
واژه های کلیدی : عوامل اجتماعی ، آگاهی سیاسی ، گروه همسالان ، رسانه های جمعی .
مقدمه
بدون شك یکي از مسائلي كه از ابتداي زندگي بشر تاكنون نقش مهم و اساسي ايفا نموده است و جوامع مختلفي را دچار سقوط و صعود كرده بحث آگاهي داشتن وشناخت افراد جامعه از محيط سیاسی و اجتماعي پیرامون خود می باشد. آگاهي سياسي در برگيرنده طرز تلقي ها و ارزيابي از مسايل خاص سياسي و يا از شخصيت ها و حوادث سیاسی است(داوسون،1382). اين آگاهي و بينش، متحرک و ايده آل ساز و آفريننده است که آن را مي توان به معناي اعم ايدئولوژي، خود آگاهي انساني، آگاهي اجتماعي وتاريخي، علم کمال و رهبري، شعور انقلابي و دگرگون کننده، درک مکتبي و مسلکي،درک آرماني و بعثت اجتماعي خواند. آگاهي سياسي يک معرفت ويژه فوق علوم و فنون است(زکریایی،1376). به عبارت دیگر منظور از آگاهی سياسي در اینجا،آگاهي ها، اطلاعات و دانسته هاي شهروندان درباره مفاهيمي مانند دولت، ملت، سياست،حکومت، قدرت، اقتدار، مشروعيت، نفوذ سياسي و غيره است كه آنها را هرچه بيشتربراي احراز شأن شهروندي در جامعه اي مردم سالار آماده سازد. میزان آگاهی سیاسی مردم موتور پرقدرتی است که تاثیر بسزایی در سعادت یک جامعه دارد. مردم آگاه از مسائل سیاسی نه اجازه حکومت به افراد نالایق و ستمگر میدهند و نه در جریان حکومت به مسئولان اجازه می دهند که از مسئولیت هایشان تخطی کنند و با انتقادهای سازنده خویش مسئولین اجرایی را متنبه می سازند و نمی گذارند افرادخاص حرکتشان به جای منافع اکثریت، منافع و رفاه اقلیت افراد باشد. لذا وجود تشکلها،انجمن ها و به شکل قوی تر احزاب در هر کشور نشانه بلوغ و رشد سیاسی مردم آن کشور است(فلاح،1388).
مقام معظم رهبری نیز درباره ضرورت آگاهی سیاسی مردم می فرماید: (یكی از خطوط ظریف موضع خود را شناختن و در اوج قرار گرفتن و هوشیاری سیاسی و شم سیاسی و قدرت تحلیل سیاسی داشتن به دور از ورود به دسته بندی های سیاسی شدن است). همچنین ایشان می فرمایند تحلیل سیاسی به شكل صحیح و پروراننده ذهن یك چیز بسیار مهمی است. ذهن باید پروریده شود. دوران دشوار هر انقلاب آن دورانی است كه حق و باطل در هم ممزوج شود(مهدوی،1389).
در راستای اهمیت آگاهی سیاسی در حکومتهای مردمی و اینکه افراد برای آنکه شهروندانی شایسته باشند باید به اندازه کافی از سیاست آگاهی داشته باشند، کارپینی و کیتر استدلال می کنند که احتمال مشارکت شهروندان مطلع، در سیاست بیشتر است و آنان بهتر می توانند منافع شخصی خود را تشخیص دهند، بهتر می توانند نفع فردی خود را با افکار و اید ه های خاص درباره دنیای سیاست ارتباط دهند، به احتمال زیاد دارای افکاری هستند که از انسجام کافی برخوردارند و در طول زمان ثابت می مانند و به احتمال زیاد افکارشان را به گونه های عقلانی و معنادار، به مشارکت سیاسی خود ارتباط می دهند. از نظر آنها، هر چه شهروندان بیشتر مطلع باشند، به احتمال زیاد سایر لوازم و شرایط شهروندی مطلوب، نظیر مدارای سیاسی را از خود نشان می دهند(دیلی ، کارپینی و کیتر 1996).
بر این اساس می توان گفت آگاهي سياسي سلاحی است که قدرت بالقوۀ مردم را به قدرت بالفعل تبديل مي کند. مردم ناآگاه از لحاظ سياسي، قدرت دارند، اما اين قدرت راکد است و به کار نمي افتد. آگاهي سياسي مردم، مجرايي را براي به جريان افتادن قدرت مردم باز مي کند. سوأل اساسي اين است که چگونه به مردم آگاهي سياسي داده شود؟ به عبارت دیگر چگونه مردم ساکت و مسئوليت گريز و غير فعال با مجهز شدن به سلاح آگاهي سياسي به مردم صاحب آواز، مسئوليت پذير و فعال تبديل خواهند شد؟
بیان مسئله
از زمانی که افلاطون و ارسطو، برای نخستین بار در زمینه آگاهی سیاسی مردم بحث کرده اند، این امر روشن شده است که حکومت های مردمی به شهروندانی مشارکت جو نیاز دارند. شهروندانی که آگاهی، شایستگی و ویژگی هایشان، مناسب نظام های غیر مردمی نیست (مارش و اولسون، 2000). امروزه این فرض پذیرفته شده است، برای آنکه شهروندان به نحوی مطلوبتر بتوانند ترجیحات خود را ابراز و نمایندگانشان را انتخاب نمایند، باید از حداقل آگاهی در زمینه نظام سیاسی برخوردار باشند (نایمی و جون، 1998). در واقع، یکی از اثرات مهم آگاهی سیاسی در نظام های مبتنی بر مشارکت این است که شهروندان از ابزار و ساز و کارهای گوناگون کنترل مقامات منتخب برای پیشگیری از عدول از قدرت خود و نیز پاسخگو نگهداشتن آنها در برابر مردم بهره می گیرند. برخی از مهمترین این راهبردها عبارتند از: محدود کردن قلمرو فعالیت حکومت به صورت نهادی، توزیع قدرت دولت میان عوامل گوناگون، ایجاد بنگاه ها و عوامل کاملاً مستقل، تضمین آزادی های سیاسی و مدنی و ایجاد انتخابات رقابتی. به طور کلی فرضیه پذیرفته شده این است که شهروندان برای این منظور باید از اطلاعات کافی درباره سیاست و موضوعات عمومی برخوردار باشند تا سیاستمداران را در زمینه رفتارشان در مسند قدرت، پاسخگو نگهدارند. چنانچه شهروندان از این ویژگی اساسی، یعنی آگاهی از موضوعات سیاسی و عمومی بی بهره باشند، در آن صورت باید گفت که حکومت مبتنی بر رای و نظر مردم، طرحی نامطمئن است.در راستای اهمیت آگاهی سیاسی در حکومت های مردمی و اینکه افراد برای آنکه شهروندانی شایسته باشند باید به اندازه کافی از سیاست آگاهی داشته باشند، دیلی ،کارپینی و کیتر استدلال می کنند که «احتمال مشارکت شهروندان مطلع، در سیاست بیشتر است و آنان بهتر می توانند منافع شخصی خود را تشخیص دهند، بهتر می توانند نفع فردی خود را با افکار و ایده های خاص درباره دنیای سیاست ارتباط دهند، به احتمال زیاد دارای افکاری هستند که از انسجام کافی برخوردارند و در طول زمان ثابت می مانند و به احتمال زیاد افکارشان را به گونه ای عقلانی و معنادار، به مشارکت سیاسی خود ارتباط می دهند. از نظر آنها، هرچه شهروندان بیشتر مطلع باشند، به احتمال زیاد سایر لوازم و شرایط شهروندی مطلوب، نظیر مدارای سیاسی را از خود نشان می دهند (دیلی- کارپینی و کیتر، 1996).
پژوهش ها در حوزه آگاهی سیاسی در کشورهای اروپایی و آمریکایی، با افزایش علاقه محققان و سیاستمداران به اینکه آیا کاهش نارضایتی و نیز مخالفت گزارش شده جوانان نسبت به سیاست، نشان دهنده پدیده نسلی جدید است (برای مثال، آیا جوانان امروز در مقایسه با نسل های پیشین، بیشتر سرخورده هستند؟)، یا اینکه تئوری چرخ زندگی هنوز می تواند مصداق داشته باشد، نشات گرفته است. از یک سو، تئوری های نسلی بر این اعتقادند که بسیاری از نگرش ها، در آغاز زندگی شکل گرفته و در طول زمان نسبتاً ثابت باقی می مانند، (آلوین و اسکات، 1996)، از سوی دیگر، ایده چرخه زندگی سیاسی معتقد است که علاقه به فعالیت های سیاسی، با توجه به سن و مسئولیت افزایش می یابد (باتلر و استوکس، 1969). در این راستا، استدلال می شود که جوانان امروز همانند نسل های پیشین خود، علاقه به سیاست را با افزایش سن کسب خواهند کرد، زیرا از آن پس، سیاست بیشتر به زندگیشان ارتباط پیدا خواهد کرد. (جوانل و پارک، 1998) و همراه با مسئولیت های مالی و خانوادگی، علاقه به سیاست نیز
افزایش خواهد یافت (ریچارد سون، 1990؛ وایت، بروک و ریتچی، 2000). از دید این محققان، سطوح پایین علاقه جوانان به سیاست، بیش از آنکه به تغییرات نسلی مرتبط باشد به تغییرات در محیط اجتماعی- اقتصادی که جوانان در آن زندگی می کنند، مربوط است. از نظر آنان، تاخیر در ورود به محل کار، وابستگی به حمایت والدین را طولانی می کند و این امر سبب تاخیر در شروع مسئولیت های مالی و خانوادگی می شود و در نتیجه سنی را که افراد به سیاست علاقه مند می شوند به تاخیر می اندازد (کیمبرلی، 1998). لیکن تحقیقات انجام شده نشان داده است که جوانان و نوجوانان از آگاهی و فهم اندکی در زمینه سیاست برخوردارند. بسیاری از محققان از این امر آگاهی دارند که امروزه افراد، به ویژه جوانان و نوجوانان، کمتر روزنامه می خوانند و درباره تاریخچه جامعه خود هیچگونه آگاهی ندارند. هیرش ، از این پدیده با عنوان «بیسوادی فرهنگی» یاد می کند. سواد فرهنگی، شبکه ای از اطلاعات است که همه خوانندگان شایسته دارا هستند. افزون بر این، سواد فرهنگی متشکل از اطلاعات زمینه ای است که در ذهن افراد ذخیره شده و به آنها کمک می کند تا روزنامه را در دست گیرند و آن را در سطحی جامع و مناسب بخوانند، نکات اصلی و برجسته آن را پیدا کنند و دلالتهاشان را بفهمند (هیرش، 1987). به تبعیت از هیرش، برخی از محققان فقدان فهم سیاسی در میان افراد یک سیستم سیاسی را به عنوان جنبه های خاصی از بیسوادی فرهنگی تلقی کرده اند (شوور و ویس، 2000).در زمینه اندک بودن سواد سیاسی نوجوانان و جوانان، پژوهشی انجام شده است که بر اساس نتایج حاصل از آن فارغ التحصیلان دبیرستانی 15 تا 16 ساله انگلیسی، فقط توانستند شخصیت های اصلی را بشناسند، آنها آگاهی اندکی از قانون اساسی داشتندو به زحمت موضوعاتی را می شناختند که احزاب را از یکدیگر متمایز می ساختند (استرادلینگ، 1997). گانتر و فارنهام نیز دریافتند که جوانان 10 تا 22 ساله، شخصیت های مهم سیاسی را می شناختند، ولی فاقد اطلاعات در زمینه چگونگی عملکرد سیستم سیاسی بودند (فارنهام و گانتر، 1987). همچنین در پژوهشی که انجمن جوانان بریتانیا انجام داده است مشخص شده که در حدود 10 درصد از جوانان 16 تا 24 ساله، نام نخست وزیر، 54 درصد، اسم رهبر دموکرات لیبرال و 60 درصد نیز اسم محافظه کار را نمی دانسته اند (انجمن بریتانیا، 1998). لاتکوس، در پژوهشی بر مبنای تقسیم بندی ارزیابی ملی پیشرفت آموزشی (NAEP) به این نتیجه رسید که 35 درصد از دانشجویان ارشد به بالا، از نظر آگاهی سیاسی، زیر خط پایه قرار داشتند که دلالت بر فقدان آگاهی مدنی می کرد. 39 درصد دیگر، در سطح پایه قرار داشتند. از نظر وی، این مقدار از آگاهی سیاسی، بسیار کمتر از آگاهی کارآمد تلقی می شود که شهروندان شایسته بدان نیاز دارند (لاتکوس و دیگران، 1999).
طي چند دهه ي گذشته جامعه ي زنان تحولاتي را از سر گذرانده است. با افزايش آگاهي و گسترش آموزش عالي، آنان توانمندي هاي خود را ارتقا داده اند و ديگر نمي توان زنان را در حاشيه ي مناسبات سياسي – اجتماعي نگه داشت. اكنون آنها خواهان پايگا ههايي هستند تا به موقعيت هاي بهتري دست يابند. واقعيت اين است كه زنان ايران امروز مصلحت انديشي هاي موجود درباره ي حضور و مشاركت در مديریت هاي كلان جامعه را به چالش كشيده اند. ديدگاه ساختي؛ تأكيد مي كند كه زنان در بزرگسالي موانع ساختي را در تمايل خود به فعاليت سياسي تجربه مي كنند. تفاوت هاي جنسي در امور سياسي در دوره ي كودكي بروز نمي كند، بلكه تفاوت وقتي ظاهر مي شود كه مجموعه ي نقش زن در خانواده تغيير مي يابد(هیوز،1987).
ديدگاه وضعيتي؛ معتقد است از آنجا كه زنان در امور خانه و خانواده درگير شده اند، فرصت كمتري براي فعاليت سياسي دارند و يا به دليل تجربه ي اندك سياسي كمتر به آن توجه نشان مي دهند. زنان به دليل تأكيد جامعه بر حفظ و نگهداري كيان خانواده ارتباط كمتري با فعاليت سياسي كه اساساً امري بيروني است، دارند(لیپست،1984). ديدگاه كاركردي؛ كاركرد زنان را به امور خانوادگي محدود دانسته وبر اين باور است كه واگذاري نقش اقتصادي و سياسي به زنان سبب تخريب كاركردهاي كنوني جامعه مي شود (پارسنز،1951). به عقيده ي پارسنز زنان در خانواده نقش عاطفي ايفا مي كنند و از آنجا كه آزادي زنان از خانواده به آشفتگي جامعه منجر مي شود، كاركردي ندارد. مشاركت سياسي درگير شدن فرد در سطوح مختلف نظام سياسي را شامل مي شود. مشاركت سياسي با اجتماعي شدن سياسي رابطه دارد.در مشاركت سياسي بايد سه جنبه را بررسي كرد: شيوه ي مشاركت، شدت و كيفيت آن(پری،1990).بنابراین محقق در پی یافتن نقش عوامل اجتماعی درمیزان آگاهی سیاسی زنان اردبیل است .
اهمیت و ضرورت انجام تحقيق
از دیدگاه اسلام، ضرورت مبارزه با استكبار امری غیرقابل انكار و تردید ناپذیر است. تاریخ گواه آن است كه انبیاء الهی و ائمه معصومین (ع) با قدرتهای مستكبر زمان خویش مبارزه كرده‌اند و شماری از آن بزرگان در این راه سر و جان باخته و یا حبس و تبعید و محرومیت كشیده اند.آگاهی، شناخت و هوشیاری اولین گام برای تحقق مبارزه جانانه و پاكبازانه است. حضرت امام خمینی (ره) پیروزی مسلمانان بر مستكبر زمان، آمریكا را متوقف بر بیداری و آگاهی دانسته، می‌فرماید: «من ان شاء الله امیدوارم كه همه مسلمین بیدار شوند و توجه بكنند به اینكه اگر چنانچه جلوی آمریكا و این مهره های آمریكا كه برای خاطر آمریكا و منافع او به اسلام صدمه وارد می‌كنند، مثل اسرائیل، مثل صدام، ان شاء الله مردم بیدار شوند و بفهمند كه اگر به اینها مهلت داده شود، همه مسلمین به تباهی كشیده خواهند شد».در تاریخ ملتها نیز همواره یكی از عوامل شكست، عدم شناخت كافی از دشمن بوده است كه در نتیجه دشمن ناگهان با اغتنام فرصت، در لحظه مناسب ضربه را وارد كرده است. مقام معظم رهبری درباره ضرورت آگاهی سیاسی مردم می‌فرماید: «یكی از خطوط ظریف موضع خود را شناختن و در او قرار گرفتن و هوشیاری سیاسی و شم سیاسی و قدرت تحلیل سیاسی داشتن به دور از ورود به دسته بندی های سیاسی شدن است». همچنین ایشان می‌فرمایند: «تحلیل سیاسی به شكل صحیح و پروراننده ذهن یك چیز بسیار مهمی است. ذهن باید پروریده شود. دوران دشوار هر انقلاب آن دورانی است كه حق و باطل در هم ممزوج شود». در عصر حاضر، تحولات سیاسی نظام بین الملل بیانگر آن است كه آمریكای مستكبر در روند هژمونیك گرایی نوین قرار گرفته است. این امر شاخص‌هایی از یكجانبه گرایی، نظامی گری و جنگ روانی را در خود دارد. از این رو شناخت سیاست‌های آمریكا در برخورد با نظام بین الملل و نظام جمهوری اسلامی ایران، همچنین تبیین خطرات پنهان و آشكار آمریكا امری ضروری است. امروز آمریكایی‌ها شمشیرها را از رو بسته‌اند و با دخالت آشكار در امور داخلی ایران و طراحی توطئه‌های مختلف سیاسی، فرهنگی، اقتصادی، امنیتی و نظامی، به دنبال فروپاشی نظام جمهوری اسلامی ایران، اعاده نفوذ و احیای تسلط مجدد همه جانبه خود بر مقدرات ملت ایران و خاموش كردن این منبع الهام بخش و الگوی خیزش اسلامی علیه ظلم و استبداد و استكبار در جهان اسلام و بلكه در كل
دنیای استضعاف است. بدون تردید، شكل گیری انقلاب اسلامی، جریان جدیدی را در عرصه سیاسی در سطح بین المللی ایجاد كرد كه حوادث، برخوردها، قطب بندی‌های بعدی را تا حدود زیادی رقم زد و در معاملات و تعارضات بین المللی آینده نیز نقش آفرین شد. فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی نیز تمایل دیرین آمریكا را برای تبدیل شدن به یك امپراتوری جهانی، بیشتر ساخت و سودای حاكمیت بلامنازع بر جهان را در ذهن ساكنان كاخ سفید پروراند. از این رو آنان با تاكید بر دو قدرت سخت افزاری و نرم افزاری خود ساختاری جدید با عنوان نظم نوین جهانی را برای جهان ترسیم كردند. آمریكا در عرصه نرم افزاری با تكیه بر قدرت رسانه‌ای و تبلیغاتی خود درصدد شكل دهی افكار عمومی مردم جهان است و از این طریق تلاش روزافزونی برای جهانی سازی ارزشهای آمریكایی در عرصه فرهنگ، دموكراتیزه كردن نظامهای سیاسی و ترسیم ساختار اقتصادی كشورها بر اساس كاپیتالیسم صورت می‌دهد تا تنها ارزشهای جاری و معتبر در جهان ارزشهای آمریكایی باشد. آمریكا برای این منظور به شیوه های جنگ روانی علیه دشمنان خود بویژه انقلاب اسلامی كه منشاء اصلی‌ترین جریان ضد آمریكایی در عصر حاضر است، متوسل شده است. این كشور در كنار به كارگیری قدرت نرم افزاری از قدرت سخت افزاری خود نیز استفاده می‌نماید و برای این منظور استراتژی نظامی خود در دوران جنگ سرد را متناسب با نبرد نامتقارن فعلی تغییر داده و به عراق و افغانستان حمله ور شده و آن دو را به پایگاههای بزرگ خود تبدیل نموده است. در این میان موضوع چگونگی تعامل و برخورد با ایران به عنوان مهمترین كشور خاورمیانه دغدغه اصلی دولتمردان آمریكا را تشكیل می‌دهد. زیرا خاورمیانه دغدغه اصلی دولتمردان آمریكا را تشكیل می‌دهد. زیرا خاورمیانه در حقیقت محوری‌ترین و حساس ترین نقطه جهان برای استقرار نظم نوین جهانی ایالات متحده محسوب می‌شود. با توجه به توضیحات فوق درصدد هستیم در یادداشتهایی با عنوان كلی «بصیرت سیاسی»، شناختی كلی از طرحها و توطئه های آمریكا علیه ایران ارائه دهیم تا از این طریق در ارتقا و بالابردن آگاهی سیاسی اقشار مختلف مردم خصوصاً زنان، تاثیرگذار بوده باشیم.
اهداف پژوهش
هدف کلی:
بررسی رابطه عوامل اجتماعی با میزان آگاهی سیاسی زنان اردبیل
اهداف جزئی:
تبیین نقش رسانه جمعی بر آگاهی سیاسی زنان اردبیل
تبیین نقش میزان تحصیلات بر آگاهی سیاسی زنان اردبیل
تبیین نقش همسالان بر آگاهی سیاسی زنان اردبیل
تبیین نقش وضعیت اشتغال بر آگاهی سیاسی زنان اردبیل
فرضیه های پژوهش
فرضیه کلی:
عوامل اجتماعی با میزان آگاهی سیاسی زنان اردبیل در ارتباط است.
اهداف جزئی:
_بین تحصیلات دانشگاهی و آگاهی سیاسی زنان شهر اردبیل رابطه وجود دارد .
– میان استفاده از رسانه ها و وسایل ارتباط جمعی و آگاهی سیاسی زنان شهر اردبیل رابطه وجود دارد.
– بین اشتغال زنان در بیرون از خانه و میزان اگاهی سیاسی آنان رابطه وجود دارد.
– بین ارتباط با گروه همسالان و میزان آگاهی سیاسی زنان شهر اردبیل رابطه وجود دارد.
تعاریف مفهومی و عملیاتی
آگاهی سیاسی
منظور از آگاهی سیاسی آگاهي ها، اطلاعات و دانسته هاي شهروندان درباره مفاهيمي مانند دولت، ملت، سياست، حکومت، قدرت، اقتدار، مشروعيت، نفوذ سياسي و غيره است كه آنها را هرچه بيشتر براي احراز شأن شهروندي در جامعه اي مردم سالار آماده سازد(فلاح،1386).در این پژوهش میزان آگاهی سیاسی با استفاده از پرسشنامه که محقق ساخته ارزیابی خواهد شد .
عوامل اجتماعی
به مجموعه عوامل (فرهنگی،قومی، سیاسی، و منطقه ای) که باعث ایجاد تفاوت در زندگی وفعالیت روزمره شخص میشود به طوری که کاستی یا افزایش آن به نحوی باعث اختلال در زندگی فرد شود ،عوامل تاثیر گذار اجتماعی نامیده میشود(محرمی،1388).
پیشینه پژوهش
بازیگر و مرادی زاده (1383) در تحقیقی با عنوان «سنجش میزان آگاهی سیاسی دانش آموزان شاهد مقطع متوسطه استان لرستان» به این نتیجه رسیدند که میزان آگاهی سیاسی دانش آموزان و دختر و پسر شاهد درباره مقوله رهبری، ریاست جمهوری، قوه مقننه، قوه قضاییه و وقایع انقلاب اسلامی تفاوت معناداری وجود ندارد».
فلاح و زاهدی اصل (1378) در پژوهشی با عنوان «جامعه شناسی بررسی آگاهی سیاسی دانشجویان دانشگاه شاهد» به این نتیجه رسیدند که پاسخ گویان در هیچ اختلافی معناداری بین ورودی های مختلف دانشگاه و فارغ التحصیلان آن و همچنین بین دانشکده های مختلف دانشگاه شاهد از لحاظ میزان آگاهی سیاسی وجود ندارد.
لیزن (2008) در پژوهشی به عنوان «آزادی رسانه ها، آگاهی سیاسی و مشارکت سیاسی» به این نتیجه رسید که کنترل رسانه ها توسط حکومت ها باعث کاهش میزان آگاهی سیاسی و مشارکت سیاسی شهروندان می شود. علاوه بر این، از نظر این محقق کنترل رسانه ها و بازار فروش آنها توسط حکومت ها باعث می شود که شهروندان از لحاظ آگاهی سیاسی نادان و بی تفاوت باشند».
بازن (2007) در پژوهشی با عنوان «انگیزه دهی به منابع آگاهی سیاسی؛ آیا منافع شخصی مهم است؟» به بررسی منابع مهیج آگاهی سیاسی پرداخت و به این نتیجه که تنوع و کنجکاوی دو منبع مهم آگاهی سیاسی هستند و منافع شخصی صرفاً یک منبع ثانویه در کسب آگاهی از مسائل سیاسی روز برای شهروندان است.
فرنت (2005) در پژوهشی با عنوان «تهدید رفتار قالبی داشتن و شکاف جنسیت در آگاهی سیاسی» به این نتیجه رسید که زنان به دلیل جنسیت از میزان آگاهی سیاسی کمتری نسبت به مردان برخوردارند.
گرانلند (2005) در پژوهشی با عنوان «آگاهی سیاسی و اینترنت» به این نتیجه رسید که اینترنت در کسب اطلاعات سیاسی نقش موثری دارد و این امر متقابلاً در آگاهی سیاسی رای دهندگان موثر است.

فایل : 20 صفحه

فرمت : Word