مقاله کامل آسیب پذیری و تهدیدات شبکه های کامپیوتری

واحد سبزوار
عنوان پایان نامه :
آسیب پذیری و تهدیدات شبکه های کامپیوتری
استادراهنما:
مهندس حسام حسن پور
گردآودنده:
فاطمه صبافرد
زمستان 1387
فهرست مطالب
مقدمه صفحه 1
BIND Domain Name System: اولين نقطه آسيب پذير
صفحه 6
Remote Procedure Calls (RPC)دومين  نقطه آسيب پذير :
صفحه 9
 Windows Authenticationسومين نقطه آسيب پذير : 
صفحه 11
 Internet Explorer (IEچهارمين نقطه آسيب پذير:(
صفحه 24
Windows Remote Access Services پنجمين  نقطه آسيب پذير :
صفحه 26
ششمین نقطه آسیب پذیر: نحوه حفاظت در مقابل دستيابی به ريجستری سيستم
صفحه 33
هفتمین نقطه آسیب پذیر: متداولترين پورت ها
صفحه 41
FTP هشتمین نقطه آسیب پذیر:
صفحه 47
Windows Peer to Peer File Sharingنهمين  نقطه آسيب پذير :
صفحه 50
منابع
صفحه 54
مقدمه
مهمترين نقاط آسيب پذير سيستم عامل، يکی از عناصر چهار گانه در يک سيستم کامپيوتری است که دارای نقشی بسيار مهم و حياتی در نحوه مديريت منابع سخت افزاری و نرم افزاری است . پرداختن به مقوله  امنيت سيستم های عامل ، همواره از بحث های مهم در رابطه با ايمن سازی اطلاعات در يک سيستم کامپيوتری بوده که امروزه با گسترش اينترنت ، اهميت آن مضاعف شده است . بررسی و آناليز امنيت در سيستم های عامل می بايست با ظرافت و در چارچوبی کاملا” علمی و با در نظر گرفتن تمامی واقعيت های موجود ، انجام تا از يک طرف تصميم گيرندگان مسائل استراتژيک در يک سازمان قادر به انتخاب مستند و منطقی يک سيستم عامل باشند و از طرف ديگر امکان نگهداری و پشتيبانی آن با در نظر گرفتن مجموعه تهديدات موجود و آتی  ، بسرعت و بسادگی ميسر گردد .اکثر کرم ها و ساير حملات موفقيت آميز در اينترنت ، بدليل وجود نقاط آسيب پذير در تعدادی  اندک  از سرويس های سيستم  های عامل متداول است . مهاجمان ، با فرصت طلبی خاص خود از روش  های متعددی بمنظور سوء استفاده از نقاط ضعف امنيتی شناخته شده ، استفاده نموده  و در اين راستا ابزارهای  متنوع ، موثر و گسترده ای را بمنظور نيل به اهداف خود ، بخدمت می گيرند . مهاجمان ، در اين رهگذر متمرکز بر سازمان ها و موسساتی می گردند که هنوز مسائل موجود امنيتی ( حفره ها و نقاط آسيب پذير ) خود را برطرف نکرده و بدون هيچگونه تبعيضی آنان را بعنوان هدف ، انتخاب می نمايند . مهاجمان بسادگی و بصورت مخرب ،  کرم هائی نظير : بلستر ، اسلامر و Code Red را در شبکه  منتشر می نمايند. آگاهی از مهمترين نقاط آسيب پذير در سيستم های  عامل ، امری ضروری است . با شناسائی و آناليز اينگونه نقاط آسيب پذير توسط کارشناسان امنيت اطلاعات ، سازمان ها و موسسات قادر به استفاده از مستندات علمی تدوين شده بمنظور برخورد منطقی با مشکلات موجود و ايجاد يک لايه حفاظتی مناسب می باشند. در مجموعه مقالاتی که ارائه خواهد شد ، به بررسی مهمترين نقاط آسيب پذير يونيکس و لينوکس خواهيم پرداخت . در اين راستا ، پس از معرفی هر يک از نقاط آسيب پذير ، علت
وجود ضعف امنيتی ، سيستم های عامل در معرض تهديد ، روش های  تشخيص آسيب پذيری سيستم و نحوه مقابله و يا پيشگيری در مقابل هر يک از نقاط آسيب پذير ، بررسی می گردد .همزمان با  ارائه مجموعه مقالات مرتبط با  يونيکس ( پنج مقاله ) ، به بررسی مهمترين نقاط آسيب پذير در ويندوز  ، طی مقالات جداگانه ای خواهيم پرداخت .همانگونه که اشاره گرديد ، اغلب تهديدات و حملات ، متاثر از وجود نقاط آسيب پذير در سيستم های عامل بوده که زمينه تهاجم را برای مهاجمان فراهم می آورد .  شناسائی و آناليز نقاط آسيب پذير در هر يک از سيستم های عامل ، ماحصل  تلاش و پردازش دهها کارشناس امنيتی ورزيده در سطح جهان است و می بايست مديران سيستم و شبکه در يک سازمان بسرعت با آنان آشنا و اقدامات لازم را انجام دهند.نقاط آسيب پذير موجود در هر سيستم عامل  که در ادامه به آنان اشاره می گردد ، سندی پويا و شامل دستورالعمل های لازم بمنظور برخورد مناسب با هر يک از نقاط آسيب پذير و لينک هائی به ساير اطلاعات مفيد و تکميلی مرتبط با ضعف امنيتی است .
مهمترين نقاط آسيب پذير: يونيکس ، يکی از سيستم های عامل رايج در جهان بوده که امروزه در سطح بسيار وسيعی استفاده می گردد . تا کنون حملات متعددی توسط مهاجمين متوجه سيستم هائی بوده است که از يونيکس ( نسخه های متفاوت )  بعنوان سيستم عامل استفاده می نمايند . با توجه به حملات متنوع و گسترده انجام شده ، می توان مهمترين نقاط آسيب پذير يونيکس را به ده گروه عمده تقسيم نمود :
BIND Domain Name System
Remote Procedure Calls (RPC)
Apache Web Server
General UNIX Authentication Accounts with No Passwords or Weak Passwords
Clear Text Services
Sendmail
Simple Network Management Protocol (SNMP)
Secure Shell (SSH)
Misconfiguration of Enterprise Services NIS/NFS
Open Secure Sockets Layer (SSL)
در بخش اول اين مقاله ، به بررسی BIND Domain Name System  وRemote Procedure Calls   (موارد يک و دو)  ، خواهيم پرداخت .
اولين نقطه آسيب پذير : BIND Domain Name System  نرم افزار BIND ) Berkeley Internet Name Domain) ، در مقياس گسترده ای و بمنظور پياده سازی DNS)Domain Name Service) ، استفاده می گردد. BIND ، سيستمی حياتی است که از آن بمنظور تبديل اسامی ميزبان ( نظير : www.srco.ir ) به آدرس IP ريجستر شده ،استفاده می گردد .با توجه به استفاده وسيع از BIND  و جايگاه حياتی آن در يک شبکه کامپيوتری ، مهاجمان آن را بعنوان يک هدف مناسب بمنظور انجام حملات ، خصوصا”  از نوع DoS)Denila Of  Service) انتخاب و حملات متنوعی را در ارتباط با آن انجام داده اند. حملات فوق،از کارافتادن سرويس DNS و عدم دستيابی به اينترنت برای سرويس های مربوطه و ميزبانان را می تواند بدنبال داشته باشد. با اينکه پياده کنندگان BIND ، تلاشی مستمر را از گذشته تا کنون بمنظور برطرف نمودن نقاط آسيب پذير انجام داده اند ، ولی هنوز تعداد زيادی از نقاط آسيب پذير قديمی ، بدرستی پيکربندی نشده و سرويس دهندگان آسيب پذير در آن باقی مانده است .عوامل متعددی در بروز اينگونه حملات نقش دارد: عدم آگاهی لازم مديران سيستم در خصوص ارتقاء امنيتی سيستم هائی که بر روی آنان Bind deamon  بصورت غير ضروری  اجراء می گردد و پيکربندی نامناسب فايل ها ، نمونه هائی از عوامل فوق بوده و  می تواند زمينه  يک تهاجم از نوع DoS  ، يک Buffer Overflow و يا  بروز اشکال در DNS Cache  را بدنبال داشته باشد.از جمله موارديکه اخيرا” در رابطه با ضعف امنيتی  BIND کشف شده است مربوط به يک تهاجم از نوع DoS است . مقاله CERT Advisory CA-2002-15  جزئيات
بيشتری را در اين رابطه ارائه می نمايد. از ديگر حملات اخير ، تهاجمی  از نوع Buffer Overflow است . مقاله CERT Advisory CA-2002-19  جزئيات بيشتری را در اين رابطه در اختيار قرار می دهد. درتهاجم فوق ، يک مهاجم از نسخه آسيب پذير پياده سازی  توابع Resolver مربوط به DNS  استفاده و با ارسال پاسخ های مخرب به DNS و اجرای کد دلخواه ، امکان  سوء استفاده از نقطه آسيب پذير فوق را فراهم و حتی دربرخی موارد می تواند زمينه بروز يک تهاجم از نوع  DoS را باعث گردد . تهديدی ديگر که می تواند در اين رابطه وجود داشته باشد ، حضور يک سرويس دهنده BIND آسيب پذير در شبکه است . در چنين مواردی ، مهاجمان از وضعيت فوق استفاده و از آن بمنزله مکانی جهت استقرار داده های غير معتبر خود و بدون آگاهی مديرسيستم استفاده می نمايند. بدين ترتيب ، مهاجمان از سرويس دهنده بعنوان پلات فرمی بمنظور فعاليت های آتی مخرب خود بهره برداری خواهند کرد .
سيستم های عامل در معرض تهديد : تقريبا” تمامی سيستم های عامل  يونيکس و لينوکس بهمراه يک نسخه از BIND  ارائه شده اند .در صورت پيکربندی ميزبان بعنوان سرويس دهنده ، نسخه ای  از BIND بر روی آن نصب خواهد شد.
نحوه تشخيص آسيب پذيری سيستم :در صورت دارا بودن  نسخه خاصی از BIND  که بهمراه سيستم عامل ارائه و بر روی سيستم نصب شده است ، می بايست عمليات بهنگام سازی آن را با استفاده از آخرين Patch های ارائه شده توسط توليد کننده ( عرضه کننده ) انجام داد. در صورت استفاده از نسخه BIND مربوط به  ISC: Internet Software Consortium ، می بايست از نصب آخرين نسخه BIND ، اطمينان حاصل نمود . در صورتيکه BIND  نصب شده بر روی سيستم ، نسخه ای قديمی بوده و يا بطور کامل  Patch نشده باشد ، احتمال آسيب پذيری سيستم وجود خواهد داشت . در اکثر سيستم ها ، دستور : “named – v ” ، اطلاعات لازم در خصوص نسخه BIND نصب شده بر روی سيستم را بصورت X.Y.Z نمايش خواهد داد . X ، نشاندهنده نسخه اصلی ، Y
،نشاندهنده جزئيات نسخه و Z نشاندهنده يک Patch Level است . پيشنهاد می گردد ، آخرين نسخه BIND  ارائه شده  توسط  ISC  را دريافت و آن را  بر روی سيستم نصب نمود. آخرين نسخه موجود Version 9.2.2 بوده و می توان آن را از سايت  ISC دريافت نمود.  يکی ديگر از رويکردهای کنشگرايانه مرتبط با نگهداری امنيت  BIND ،  عضويت در گروه های خبری نظير Symantec  برای آگاهی از آخرين هشدارهای امنيتی است . در اين راستا می توان از يک برنامه پويشگر بهنگام شده  که قادر به بررسی دقيق سيستم های DNS بمنظور تشخيص نقاط  آسيب پذيراست ، نيز استفاده گردد .نحوه حفاظت در مقابل نقطه آسيب پذير: بمنظور حفاظت در مقابل نقاط آسيب پذير مرتبط با BIND موارد زير پيشنهاد می گردد :
غير فعال نمودن BIND deamon ( به آن  named نيز اطلاق  می گردد ) بر روی سيستم هائی که بعنوان يک سرويس دهنده DNS در نظر گرفته نشده اند .  بمنظور پيشگيری ازاعمال برخی تغييرات خاص ( نظير فعال نمودن مجدد آن ) ،  می توان  نرم افزار BIND  را از روی اينگونه سيستم ها حذف نمود.
بمنظور بهنگام سازی سرويس دهنده DNS ، از تمامی Patch های ارائه شده توسط توليد کنندگان استفاده و در صورت امکان آن را به آخرين نسخه موجود ارتقاء دهيد . برای دريافت اطلاعات تکميلی در رابطه با نصب مطمئن تر BIND ، از مقالات ارائه شده درسايت CERT و بخش UNIX Security Checklist ، استفاده نمائيد .
بمنظور پيچيده تر نمودن حملات اتوماتيک و يا پويش سيستم مورد نظر ، Banner مربوط به ” Version String ” را از BIND حذف و نسخه واقعی BIND  را با يک شماره نسخه غيرواقعی در فايل named.conf ، جايگزين نمائيد .
امکان ارسال انتقالات Zone را صرفا” برای سرويس دهندگان ثانويه DNS در Domain فراهم نمائيد (  secondary DNS servers) . امکان انتقالات Zone در ارتباط با  Domain های Parent و Child را غير فعال و در مقابل از امکان
Delegation ( واگذاری مسئوليت ) و فورواردينگ ( Forwarding ) استفاده نمائيد .
امکان Recursion و glue fetching را بمنظور حفاظت در مقابل عماکرد ناصحيح  DNS Cache ، غير فعال نمائيد .
بمنظور حفاظت در رابطه با استفاده از “named” و  تحت تاثير قرار دادن تمامی سيستم ، BIND را محدود نمائيد . بنابراين BIND بعنوان يک کاربر non-privilage در دايرکتوری Chroot اجراء می گردد. برای نسخه شمازه نه BIND از آدرس  http://www.losurs.org/docs/howto/Chroot-BIND.html  استفاده نمائيد .
بمنظور حفاظت در مقابل حملات اخير و مرتبط با  نقاط آسيب پذير کشف شده BIND  می توان از منابع زير استفاده نمود:
برای نقطه آسيب پذير DoS در رابطه با ISC BIND 9 از آدرس  http//www.cert.org/advisories/CA-2002-15.html    استفاده گردد.
چندين نقطه آسيب پذير DoS در رابطه با ISC BIND 8  از آدرس  http://www.isc.org/products/BIND/bind-security.html  استفاده گردد .
برای آگاهی و استفاده از پيشنهادات لازم بمنظور نصب ايمن تر BIND بر روی سيستم های سولاريس ، می توان از آدرس : Running the BIND9 DNS Server Securely   و آرشيو مقالات ارائه شده در آدرس Afentis  استفاده نمود.
دومين  نقطه آسيب پذير :  ( Remote Procedure Calls (RPC با استفاده از RPC برنامه های موجود بر روی يک کامپيوتر قادر به  اجرای روتين هائی در کامپيوتر دوم از طريق  ارسال داده و بازيابی نتايج می باشند . با توجه به جايگاه عملياتی RPC ، استفاده از آن  بسيار متداول بوده و درموارد متعددی از آن بمنظور ارائه سرويس های توزيع
شده شبکه نظير مديريت از راه دور ، اشتراک فايل NFS و NIS  استفاده می گردد.وجود ضعف های امنيتی متعدد در RPC باعث  بهره برداری مهاجمان بمنظور انجام حملات مختلفی شده است .دراکثر موارد ، سرويس های RPC با مجوزهای بيش از حد معمول  ، اجراء می گردند . بدين ترتيب يک مهاجم غير مجاز قادر به استفاده از سيستم های آسيب پذير در جهت اهداف خود خواهد بود.اکثر حملات از نوع DoS در  سال 1999 و اوايل سال 2000 در ارتباط با سيستم هائی بود که دارای ضعف امنيـتی و نقظه آسيب پذير RPC بودند. مثلا” حملات گشترده و موفقيت آميز در رابطه با سيستم های نظامی امريکا ، بدليل نقطه آسيب پذير RPC کشف شده در صدها دستگاه کامپيوتر مربوط به وزارت دفاع امريکا بوده است . اخيرا” نيز  وجود يک ضعف امنيتی DCOM RPC  در ويندوز ،  باعث انتشار گسترده يک کرم  در سطح اينترنت گرديد .
سيستم های عامل در معرض تهديد : تمامی نسخه های يونيکس و لينوکس که بر روی آنان سرويس های RPC نصب شده است در معرض اين آسيب می باشند .
نحوه تشخيص آسيب پذيری سيستم :با استفاده از يک پويشگر نقاط آسيب پذير و يا دستور ” rpcinfo” ، می توان از اجراء يکی از سرويس های متداول RPC  بر روی سيستم آگاه گريد :
سرويس های RPC ، عموما” از طريق حملات buffer Overflow ، مورد سوء استفاده قرار می گيرند .علت اين امر ، عدم انجام بررسی لازم و کافی در خصوص خطاها و يا اعتبار داده های ورودی توسط برنامه های RPC است . نقاط آسيب پذير Buffer overflow ، اين امکان را برای يک مهاجم فراهم می نمايد که داده غير قابل پيش بينی را ( اغلب بصورت کد مخرب ) به درون حافظه برنامه ، ارسال نمايد . با توجه به ضعف موجود در رابطه با بررسی خطاء و  صحت داده ، داده ارسالی مکان هائی حساس و کليدی که مورد استفاده پردازنده می باشند را بازنويسی می نمايد.در يک تهاجم موفقيت آميز Overflow ، کد مخرب ارسالی ،در ادامه توسط

فایل : 61 صفحه

فرمت : Word