مقاله در مورد یونجه
مقاله در مورد یونجه
یونجه
یونجه برای درمان کمبود ویتامین A,C,E,K بهکار میرود. بهعنوان مغذی و منبع نمکهای معدنی کلسیم، فسفر و آهن میباشد.
- یونجه
Medicago sativa
(L.(Papilionaceae
Cultivated medick, Alfa Alfa
ریختشناسی گیاه: گیاهی پایا، ایستاده یا خیزان است که گاهی خوابیده با بن محکم و قوی، کم و بیش چوبی شده و طویل که ارتفاع آن به ۸۰-۳۰ سانتیمتر میرسد. ساقه متعدد، ایستاده یا خیزان، گاهی خوابیده بر خاک، سبز علفی، برگپوش است. برگ دارای سه برگچه، برگچهها و از تخممرغی یا پهن دراز، در انتهاء دندانهدار، گل به رنگ بنفش یا آبی، گاهی سفیدرنگ، مجتمع در خوشههای پهن دراز میباشد. میوه نیا، بدون کرک یا پوشیده از کرکهای نرم و کوتاه بر هم خوابیده، فاقد خار است.
محل رویش : در بلوچستان، ارتفاعات تفتان، دیلمان، ارومیه، مسجد سلیمان، اصفهان، کردستان و بخشهای شمالی کشور پراکندگی دارد.
زمان برداشت: در تابستان جمعآوری میشود.
قسمت مورد استفاده: قسمتهای هوائی گیاه
کاربرد درمانی: برای درمان کمبود ویتامین A,C,E,K بهکار میرود. بهعنوان مغذی و منبع نمکهای معدنی کلسیم، فسفر و آهن میباشد.
آثار فارماکولوژیک: سطح کلسترول افراد مبتلابه زیادی چربی خون را طبیعی میکند.
احتیاط مصرف: کاناوائین جزء سمی گیاه است.
منع مصرف: دوز بالا با داروهای ضدانعقاد خون و هورمونهای ضد بارداری تداخل دارد. یونجه در بیماران دیابتی روی غلظت خون تأثیر میگذارد. مصرف دانههای آن در شیردهی و بارداری منع شده است.
ترکیبات شیمیائی: ایزوفلاوونوئید، کومارین، آلکالوئید، ویتامین، اسید، آمینواسید، ساپونین، استروئید، کربوهیدرات، پیگمان، موادمعدنی، پروتئین.
نحوه و میزان مصرف:
۱. دمکرده: ۱۰-۵ گرم گیاه خشک سه بار در روز میل شود.
۲. عصاره مائی: به نسبت ۱:۱ در الکل ۲۵%، ۱۰-۵ میلیلیتر سه بار در روز میل شود.
مصرف غذائی
در مقادیر کم طعمدهنده غذائی است.
شرايط اقليمى و خاکى يونجه
يونجه مخصوص مناطق گرم و خشک- آفتابى با آب فروان است. اگر اين شرايط فراهم باشد بسيار محصول خوبى مىدهد (مثلاً در خوزستان مىتواند ۱۵ چين بدهد)
در کرج چون هوا سرد و معتدل است تعداد چين کاهش پيدا مىکند و به ۵-۴ چين مىرسد. در تبريز چون هوا سردتر است تعداد چين ۳-۲ بار خواهد بود. در مناطق ساحل خزر چون رطوبت زياد است و خاک مرطوب بوده و تهويه نمىشود بنابراين يونجه بهخوبى رشد نخواهد کرد و خشک مىشود (فقط ممکن است يک چين بدهد). با در نظر گرفتن خوشخوراکى و هزينه کمتر و طول بهرهبرداري، قابل توصيه است که کشت يونجه توسعه يابد.
انواع یونجه :
يونجه رازکى – يونجه سياه
نام علمى: Medicago lupulina L
نام انگليسى: Hopclover, Black medick
گياهچه
لپهها در سطح بالائى سبز تيره و در سطح زيرين سبز کمرنگ و به طول ۴ تا ۹ ميلىمتر هستند. اولين برگهاى حقيقى به مقدار کم پوشيده از کرکهاى کوچک، و بهصورت يک برگچهاى است. ساير برگها سه برگچهاى هستند.
گياه کامل
– اندامهاى رويشى :
گياهى يکسالهٔ زمستانه يا دوساله، ايستا يا خوابيده به ارتفاع ۱۰ تا ۵۰ سانتىمتر که توسط بذر تکثير مىيابد. ساقهها متعدد، باريک، چند ضلعى ضعيف و ترد هستند. برگها سه برگچهاى و برگچهها واژ تخممرغى تا تقريباً لوزى شکل که در قاعده گوهاى هستند و در قسمتهاى انتهائى دندانهدار و داراى نوکى چالدار هستند. طول دمبرگهاى اين گياه يک سانتىمتر و گاهى اوقات دمبرگهاى پائينى تا ۷ سانتىمتر هم مىرسند. ساقه و برگهاى اين گياه بدون کرک يا کرکدار و يا داراى غده است.
– اندامهاى زايشى :
گلآذين بهصورت خوشه و شامل ۱۰ تا ۳۰ گل زرد رنگ است که بهصورت متراکم در کنار يکديگر قرار گرفتهاند. طول گلها ۵ تا ۱۵ ميلىمتر است که بر روى دمگلى باريک و به طول ۲ تا ۳ سانتىمتر مستقر هستند. در هر گلآذين چندين ميوه تشکيل مىشود و ميوهها نيام، کليوى شکل و به طول دو تا سه ميلىمتر است. ميوهٔ رسيده سياهرنگ، بدون کرک و يا پوشيده از کرکهاى متراکم يا بهطور پراکنده داراى نقاط سفيدرنگ با کرکهاى ساده و يا شامل غدههاى پراکنده هستند. بذرهاى اين گياه زرد و يا قهوهاى رنگ، دندانهدار، به طول ۵/۱ تا ۲ و قطر ۱ تا ۵/۱ ميلىمتر است.
موسم گلدهى آن ارديبهشت تا مردادماه است.
محل رشد و پراکنش
اين علف هرز نواحى مرطوب با خاکهاى قليائى را ترجيح داده و عمدتاً در چمنزارها، پارکها، مزارع، حاشيهٔ جادهها، کانالهاى آبيارى و باغها مشاهده مىشود.
یونجه Alfalfa
مقاله در مورد یونجه
- کاربر گرامی، در این وب سایت تا حد امکان سعی کرده ایم تمام مقالات را با نام پدیدآورندگان آن منتشر کنیم، لذا خواهشمندیم در صورتی که به هر دلیلی تمایلی به انتشار مقاله خود در ارتیکل فارسی را ندارید با ما در تماس باشید تا در اسرع وقت نسبت به پیگیری موضوع اقدام کنیم.