مقاله در مورد کودکان و وسایل ارتباط جمعی

عروسک‌ها اولین وسایل ارتباط جمعی بشر بودند

عروسک جزو قدیمی‌ترین دست سازه‌ها و همرازه‌های بشری بوده است و به عنوان نخستین خلاقیت‌های هنری و وسایل ارتباط جمعی و دست‌آوردهای ارتباطی بشر محسوب می‌شود . فرهنگ‌ها زمانی می‌توانند به حیات خود ادامه دهند که پویایی و نو شدن خود را فعالانه دنبال کنند و عدم اتصال و ارتباط با تکنولوژی، دوران مدرن کهنگی را به ارمغان می‌آورد.

اردشیر صالح پور در جشنواره کودک، نیایش و مهر،گفت:به طور کلی عروسک جزو قدیمی‌ترین دست سازه‌ها و همرازه‌های بشری بوده است. این انسان واره‌های کوچک در فرهنگ‌های مختلف گونه‌گونی‌های فراوانی داشته‌اند و به عنوان نخستین خلاقیت‌های هنری و وسایل ارتباط جمعی و دست‌آوردهای ارتباطی بشر محسوب می‌شوند .در زمان‌های بعدی به عنوان پیشگامان هنر تئاتر عروسکی مطرح شدند.

این استاد دانشگاه با اشاره به نقش و حضور عروسک‌ها در تاریخ تفکر بشری، افزود:در ابتدا این عروسک‌ها بیشتر در مفاهیم فکری سهیم بودند اما رفته رفته، بشر، در کنار گرایشات فکری همواره به سرگرمی هم می‌اندیشیده است و عروسک کم کم از کاربرد آیینی به شکل سرگرمی تغییر شکل پیدا کرد.

صالح پور،حضور عروسک‌ها را در زندگی و فرهنگ بدوی کودکان، حضوری چشمگیر و گسترده دانسته و گفت:کودکان با ویژگی‌های خاص تخیلی خود زمینه ارتباط و تعامل با عروسک را دو چندان می‌کند و کودک به همراه این همراز همدل سعی می‌کند زندگی خود را بشناسد و از پس مشکلات روزمره برآید و به نوعی نیازهای روحی و دغدغه‌های خود را پاسخ گوید.

وی با اشاره به تغییر نقش عروسک در تعیین سرگذشت بشر، گفت: بعدها همین عنصر به اسباب‌بازی و وسیله تفریحی برای کودکان تغییر ماهیت داد و به دنبال آن نمایش‌های عروسکی برای جانبخشی به مفاهیم روحی انسان در قالب‌های گوناگون سایه‌ای نخی دستکشی و باتومی و خیمه شب بازی پدید آمد.

این پژوهشگر حوزه عروسکی، در باره عروسک‌های سنتی و نحوه نگرش نوین به آنها گفت: نخستین نگاه باید همواره ما را به حفظ روال فرهنگ سنتی و صیانت آن در همان قالب‌های کهنه و دیرینه وا دارد. همچنین از آنجا که فرهنگ‌ها همواره به شکلی ثابت و ایستا نمی‌مانند، عروسک‌ها نیز مشمول این دگردیسی شده و یقیناً می‌بایست با نوآوری و بدعت بیانگر اصالت‌های فرهنگی هر قومی باشند.

نگاهى نو به دنياى کودک و تلويزيون

بسياري بر اين عقيده‌اند كه عصر جديد را همانطور كه عصر فضا، اتم و ئيدروژن مي‌خوانند به حق بايد عصر ارتباط الكترونيك نيز خواند. عصري كه در آن هيچ حادثه‌اي به فضاي جغرافيايي محدود نيست بلكه به كل جهان يا دست كم كره زمين تعلق دارد. به تعبيري ديگر، انفجار در زمان و فضا موجبات كوچك شدن گيتي و ملل دور دست را فراهم ساخته است. پيدايي خانواده يا به تعبيري ديگر، قبيله جهاني، با اين وسايل نو، تحقق‌پذير گشته است. اين وسايل با خود دنياي نو، ارزش‌هايي تازه و در عين حال اسارت‌هايي جديد به همراه آورده‌اند پس بايد فرزندان ما نيز در اين دنياي نو نيازها و مسائلي تازه يابند. همانطو ركه از امكاناتي بي‌سابقه در مقايسه با حيات نياكان خويش بهره مي‌جويند دنياي ارتباطات الكترونيك درمقابل اين نسل، چشم‌اندازي نو خلق كرده است. برخلا‌ف اعصار پيشين تنها مدرسه يا به طور كلي سازمان‌هاي آموزشي انحصار آموختن را در دست ندارند بلكه آموزش در همه جاي جامعه به چشم مي‌خورد. با ورود به عصر ارتباطات الكترونيك، مخصوصا تلويزيون آموزش صرفا مجرد و دور از

مقاله در مورد کودکان و وسایل ارتباط جمعی