مقاله در مورد زندگي نامه ويگوتسكي

زندگي نامه ويگوتسكي :
ويگوتسكي در پنجم نوامبر 1896 در شهر اورشا (ORSHA)در بخش شمالي جمهوري بلوورس ، روسيه در يك خانواده متوسط يهودي پا به عرصه وجود نهاد پدرش، ويگودسكي (Vygodsky) كاركند بانك، و مادرش كه كدبانوي صاحب كمال و بسيار آگاه بود زندگي خود را وقف تربيت هشت فرزند خود كرد (1999) ويگوتسكي دومين فرزند اين خانواده بود .
لثوي آموزش ابتدايي خود را در خانه و با آشپيتز (A.Ashpitz) ، معلم خانگي خود آغاز كرد ، كسي كه پيشتر به سبب فعاليتهاي انقلابي اش به سيبريه تبعيد شده بود . ويگوتسكي پس از گذراندن امتحانات آموزش ابتدايي وارد دبيرستان شد ودر آنجا بود كه آثار نبوغش بر همگان معلوم گشت . او به همه دروس عشق مي ورزيد و در همه آنها آنچنان دانش و مهارتي از خود نشان مي داد كه هر يك از معلمانش وي را به ادامه تحصيل در رشته تخصصي خود تشويث مي كرد ، اما ويگوتسكي بيش از همه به هنر تئاتر وادبيات و فلسفه گرايش داشت ، و بر خلاف دوستانش كه عموما اشعار تغزلي را
دوست داشتند ، او با اشعار تراژيك الفت فراوان داشت ( به نقل از بلانك در مول ) .
ويگوتسكي افزون بر زبانهاي آلماني و روسي ، مي توانست به چندين زبان ديگر، فرانسوي ، عبري و انگليسي تكلم كند و بخواند.زبانهاي لايتني و يوناني را در دبيرستان فرا گرفته بود و زبان اسپرانتو را به خوبي بلد بود . حافظه قوي و تواناييهاي ذهني اش شگفتي همگان را بر مي انگيخت و در تند خواني و تحليل اطلاعات يد طولاني داشت .
زماني كه به سن پانزده سالگي پا نهاد ، همه او را «پروفسور كوچولو» صدا مي كردند . و همواره نخستين كسي بود كه در محافل دوستانه آغازگر بحثهاي فلسفي و علمي بود . در 1913 با كسب مدال طلا در امتحان ورودي دانشگاه مسكو قبول شد و نخست در رشته پزشكي ثبت نام نمود ، اما پس از يك ماه تغيير رشته داد و در دانشكده حقوق ثبت نام نمود ، و در سال 1971 تحصيل دراين رشته را به پايان برد و به شهر گومل ، جايي كه خانواده پدري زندگي مي كرد ، عزيمت نمود و به عنوان معلم به تدريس دروس ادبيات ، منطق ،
روان شناسي ، زيباشناسي ، تاريخ و هنر تئاتر پرداخت . با وجود وضعيت اسفبار شرايط اجتماعي زندگي كه بعد از انقلاب كمونيستي ، 1917 برروسيه مستولي شده بود ، روشنفكران صاحب نام و بي بديل در كنفرانسها ، سمينارها ، جلسه هاي مباحث علمي در آمد و شد بودند .
دانش و تبحر ويگوتسكي همه كساني را كه به سخنرانيهاي وي درباره شكسپير،جخوف ، تولستوي و يوشكين گوش مي سپردند به حيرت وا مي داشت . او در روان شناسي مجذوب عقايد فرويد و جيمز بود : در زبان شناسي با عقايد هامبولت و «پوتب» نيا الفت داشت : در بحث تكامل و مطالعات تطبيقي جانوران به واگنر (vagner) ارادت مي ورزيد . انيشتين را به خاطر نظريه نسبيت اش ستايش مي كرد .متفكران بزرگي چون بيكن ، دكارت ، اسپينوزا ، فويرباخ ، هگل ، ماركس ، انگلس در تكوين فلسفي اش سهم فراواني داشتند.
در سال 1919 ويگوتسكي به بيماري سل مبتلا شد كه او را پانزده سال در سال 1934از پاي در آورد ، و اين در حالي بود كه ويگوتسكي هنوز پژوهشهاي فراواني پيش رو داشت . او در تابستان
1925 براي آشنا شدن با شيوه هاي آموزش كودكان كر و لال به كشورهاي انگليس ، فرانسه و هلند سفر كرد . در همين سال بود كه نگارش روان شناسي هنر 4 را كه پايان نامه دكتر ايش بود به انجام رسانيد .
در سال 1930 او و لوريا كتاب بررسيهايي درتاريخ رفتار : ميمون انسان نما ، انسان بدوي و كودك 5 را به رشته تحرير كشيدند . در واپسين ماههاي عمرش ويگوتسكي به رياست بخش روان شناسي موسسه ملي پزشكي تجربي منصوب گرديد ، اما مرگ نابه هنگامش اجراي برنامه هاي پژوهشي وي را ناتمام گذاشت . در بهار سال 1934 آخرين يورش بيماري سل او را روانه بيمارستان كرد و بامداد روز يازهم ژوئن 1934 چشم از جهان هستي فرو بست.
امروزه ويگوتسكي در زمره معدود متفكران بزرگ قرن بيستم به شمارمي رود و هرچه بيشتر زمان مي گذرد ، تلالو انديشه هاي نابيش چشمان مشتاقان آثارش را خيره تر مي سازد . شگفتا كه پس از گذشت چندين دهه، گلستان انديشه هايش همچنان خوش و
باطراوت است . جهان علم امروز او را بهتر از ديروز مي سناسد و بيشتر از گذشته ارج مي نهد . امروز، مال اوست .
اصل نظريه تفكر و زبان ويگويسكي :
هر چند ويگوتسكي همه فرايندهاي عالي روان شناختي را در بر مي گرفت ، ليكن او عمدتا به رشد زبان و رابطه آن با تفكر ، وبه يك مفهوم كلي ، به رابطه ميان زبان انسان وهشياري علاقه مند بودد . فعاليت علمي ويگوتسكي روي اين مسئله ، اساس كتاب بسيار مهروف او را به نام Myshlenie I Rech (تفكر و زبان ) فراهم آورد.
به نظر مي رسد كه ويگوتسكي در تعقيب اين خط مشي پژوهشي مسائل فراواني را كه در دهه 1960 در زمينه روان شناسي زبان ، محور پژوهشي امريكا را درباره روان شناسي زبان تشكيل مي داد فورمولبندي كرد . در ميان اين مسائل رابطه هاي ميان فرايندهاي رشد فكري و زباني بودند كه به لحاظ پديدايي فردي متغييرند ، ونيز سازمان سلسله مراتبي تشكيل مفهوم از توده هاي هماد بينانه ايماژها گرفته تا ساختارهاي منطقي مفاهيم علمي ؛ شيوه هاي گوناگون توليد زباني مانند گفتار ارتباطي، زبان خود محور ، زبان دروني و زبان كتابت ، و بالاخره ، فعاليتهاي خواندن و نوشتن بمثابه فرايندهاي قدرتمند روان شناختي .
اگر چه به لحاظ موضوع معلوم شده كه پژوهش ويگوتسكي رو به سوي آينده روان شناسي دارد ، ليكن آثار روان شناسان معاصر، مانند كارل بوهلر، و ولفگانگ كوهلر، ژان پياژه و ويليام استرن الهام بخش او بودند . مضافا، مسائل علمي نظام آموزشي شوروي در سالهاي دهه 1930 به سهولت با مباحث عموما انتزاعي روان شناختي در نوشته هاي ويگوتسكي در آميخت . و بالاخره ، به نظر مي رسيد كه ويگوتسكي در مقام پاسخ به آن انديشه انسان گرايانه دروني برآمده است كه دانشمندان معاصر چون ميخائيل باختين در روسيه و مارتين هايدگر در آلمان را واداشته بود در پي يافتن فورمولهاي تازه براي رابطه بين زبان وانسان و هستي برآيند .
زیربنای فلسفی نظریه ویگوتسکی 
  انسان از دیر باز به زبان و چگونگی و منشأ پیدایش آن اندیشیده است. آثار باقی مانده از مصرقدیم حکایت از این دارند که  مصریان در دوران فرعون سلمه سیسوس1 در زمینه زبان و ریشه های آن به تحقیق و تفحص می پرداختند. آنها در پی جستجوی اولین واژه ای که بشر به آن دست یافته بود،

فایل : 28 صفحه

فرمت : Word