مقاله وصیتنامه

وصیت در لغت: سفارشی به اینکه کارهای ناکرده مرا که در آستانه مرگ قراردارم شما انجام دهید این درخواست را وصیت می گویند.
وصیت در تمام ادیان: نه تنها در اسلام بلکه در تمام ادیان به وصیت ذکر شده و به طریق مختلف بیان دشه از جمله در دین اسلام که به چند نوع و چند زمینه پرداخته شده است وصیت برای همه است و وصیت کننده انتظار دارد دیگری کارهایی که انجام نداده شخص دیگر برایش انجام دهد.
و در نتیجه وصیت به این اشکال نیز است:
وصیت واجب است: شخص در آستانه مرگ است و مدیون کسی است که جز او و خودش کسی نمی داند یا به کسی ظلم کرده و رضایت نگرفته یا حقّی را پایمانل کرده و جز خود کسی نمی داند واجب است.
وصیت مستحب است: جایی که طرف مدیون کسی نیست ولی چون از نزدیکان مثل برادر و خواهر و غیره ازدواج نکرده این بخش را برای ازدواج آنها قرارداده این سفارش را بکند یا وصیت به صله ارحام یا به جا آوردن نماز و روزه.
وصیت مکروه است: مثلاً بعد از من وافور خود را به فلانی بدهید چون شخص دیگری را احتمالاً گرفتار می کند.
وصیت حرام است: مثلاً فلان فرزند از ارث محروم شود نکته: چون بعد از مرگ دو سوم مال از آن خودمان نیست و نمی توانیم از حق او را محروم کنیم ولی مثلاً می توانیم یکی از فرزندان را بخاطر اینکه به من خدمت کرده بیشتر به آن ارث بدهیم اینکه وصیت کنیم که تمام را به یکی بدهیم یا ندهیم این حرام می شود.
وصیت مباح است: جایز نبودن مثلاً نه حرام یا نه حلال و نه مکروه باشد مثالاً یک زمین دارم آن را این طور خرج کنید.
انواع وصیتنامه
وصيتنامه طبق قانون امور حسبى سه نوع مى‌باشد: 1- وصيتنامه رسمى 2- وصيتنامه خودنوشت 3-وصيتنامه سرى وصيتنامه خودنوشت، وصيتى است که وصيت کننده به خط خود مى‌نويسد و بدين اعتبار وصيتنامه مزبور را خودنوشت ناميده‌اند. به دستور ماده 287 قانون امور حسبى (وصيتنامه) خودنوشت در صورتى معتبر است که تمام آن به خط وصيت
کننده نوشته شده و داراى تاريخ روز، ماه و سال به خط وصيت کننده بوده و به امضاى او رسيده باشد. فرقى نمى‌کند که خط وصيتنامه فارسى باشد يا لاتينى يا خط ژاپنى يا چينى و امثال آن و به هر زبانى که باشد، امضاى وصيت کننده در وصيتنامه ممکن است قبل از تاريخ يا بعد از تاريخ نوشته شود.
وصيت نامه رسمى تربيت تنظيم و اعتبار آن به طورى است که براى اسناد تنظيم شده در دفاتر اسناد رسمى مقرر شده است مى‌باشد و از نظر رسميت و اعتبار آن از 2 نوع ديگر بالاتر و بهتر مى‌باشد و اگر کسى وصيت خود را به طور رسمى تنظيم نمايد ديگر هيچ خدشه‌اى به آن وارد نمى‌باشد و هيچ کدام از ورثه بعد از فوت وصيت کننده نمى‌تواند ايرادى به آن وارد نمايد.
وصيتنامه سرى ممکن است به خط وصيت کننده و يا به خط ديگرى باشد ولى در هر صورت بايد به امضاى وصيت کننده برسد و به ترتيبى که براى امانت اسناد در قانون ثبت اسناد مقرر گرديده در اداره ثبت اقامتگاه وصيت کننده يا محل ديگرى که در آئين نامه وزارت دادگسترى تعيين مى‌گردد، امانت گذارده مى‌شود. طبق قانون امور حسبى کسى که