مقاله ورزش در دیابتی ها

فواید ورزش در دیابتی ها

دیابت در واقع یک بیماری مزمن است که با عدم توانایی بدن در تولید مقدار کافی انسولین برای سوخت و ساز مناسب قند، چربی و پروتئین مشخص می شود. همان طور که می دانید افراد دیابتی به دو دسته تقسیم می شوند:
الف) وابسته به انسولین: بیماری آنها با تزریق مقدار مشخصی از انسولین، همراه با رعایت رژیم غذایی و برنامه ی ورزشی، قابل کنترل است.
ب) غیر وابسته به انسولین: دیابت آنها با رژیم غذایی، ورزش و گاهی مصرف برخی داروهای خوراکی کاهنده ی قند خون، تحت درمان قرار می گیرد.
بنابراین بیماران دیابتی (هم افراد وابسته به انسولین و هم افراد غیر وابسته به آن) می توانند از ورزش برای کنترل بیماری اشان سود زیادی ببرند. با این وجود باید حتماً دقت کرد که افراد دیابتی پیش از شروع برنامه های ورزشی، از لحاظ شرایط بالینی و پزشکی تحت معاینه و بررسی دقیق قرار بگیرند.
فواید ورزش در دیابت
1) ورزش از طریق کمک به کاهش وزن، سبب کاهش مقدار گلوکز خون می شود که می تواند در کنترل بیماری دیابت نقش مهمی را ایفا کند.
2) یکی از دلایل بروز دیابت، مقاومت بدن به انسولین است که در خون وجود دارد. ورزش با افزایش سوخت و ساز بدن، مقاومت سلول ها به انسولین را کم می کند و باعث کارآیی بیشتر آن می شود، پس می تواند سبب بهبود کنترل قند بشود.
3) همان طور که می دانید بیماری های قلبی – عروقی (سکته قلبی، سکته مغزی، نارسایی کلیوی، فشار خون بالا و…) در افراد مبتلا به دیابت شایع تر از دیگران است. ورزش احتمال تصلب شرایین و بروز بیماری های عروق را کاهش می دهد و می تواند بر طول عمر افراد دیابتی بیفزاید. البته برای اینکه این نتیجه به دست آید، برنامه ی ورزشی باید در تمام طول عمر بیمار، حالت منسجم  و منظم داشته باشد.
خطرات ورزش در افراد دیابتی
پایین افتادن قند خون (هیپوگلیسمی)
وقتی برنامه ی ورزشی بسیار طولانی مدت یا شدیدتر از حد مجاز باشد، ممکن است سبب افزایش اثر انسولین تزریقی یا داروی خوراکی کنترل قند خون گردد و به این ترتیب، باعث کاهش بیش از حد قند خون شود که با علایمی مثل ضعف، سرگیجه، تعریق، رنگ پریدگی و حتی اختلال هوشیاری همراه است که درمان آن نوشیدن مایعات غنی از قند مثل آب پرتقال (که به آن شکر اضافه شده باشد)، آب قند و… است، در عین حال باید برای کنترل این وضعیت فورا به پزشک مربوطه مراجعه کرد.
بنابراین به تمام افراد دیابتی توصیه می شود، موقع فعالیت ورزشی مقداری نوشیدنی شیرین در دسترس داشته باشند.
برخی عوارض دیابت مثل نارسایی کلیوی، آسیب به شبکیه ی چشم، آسیب به اعصاب محیطی… ممکن است با فعالیت های نامناسب بدنی (از لحاظ شدت یا مدت ورزش) تشدید شود، بنابراین پیش از شروع ورزش با پزشک خودتان مشورت کنید.
چند نکته:
توصیه های زیر می تواند به بیماران دیابتی کمک کند تا حین ورزش خطرات کمتری را متحمل شوند:
1) تا زمانی که قند خون شما به طور مناسب تحت کنترل قرار نگرفته است، فعالیت های ورزشی سنگین را انجام ندهید و حتماً قبل از شروع ورزش مورد علاقه تان، با پزشک خود مشورت کنید تا تناسب آن رشته ی ورزشی با وضعیت جسمانی و بالینی شما مورد تأیید قرار گیرد.
2) تحت راهنمایی های گروه پزشکی، یاد بگیرید که مقدار انسولین (و یا داروهای خوراکی کنترل قند خون) را بسته به مقدار غذایی که می خورید و میزان فعالیتی که دارید، تنظیم کنید؛ به عنوان مثال اگر قرار است ورزش سنگینی را انجام دهید، ممکن است لازم باشد تا غذای بیشتر بخورید، ولی در عین حال مقدار انسولین کمتری را تزریق کنید.
3) در صورتی که برای کنترل دیابت، از انسولین استفاده می کنید، سعی کنید محل تزریق شما در مناطقی از بدن تان باشد که کمتر تحت فعالیت قرار می گیرند؛ به طور مثال در بازی فوتبال یا بسکتبال، منطقه شکم بهتر از ناحیه ی ران ها یا بازوها است.
4) اگر دیابت سبب آسیب به شبکیه ی چشم شما شده، بهتر است از ورزش هایی مثل وزنه برداری یا ورزش هایی که سبب فشار بر ناحیه ی سر یا افزایش فشار داخل چشم می شوند، خودداری کنید.
5) به علت اینکه دیابت شانس ایجاد بیماری های هم زمان قلبی-عروقی را در این افراد بالاتر می برد، تمام افراد مبتلا به این بیماری (خصوصا اگر سن آنها بالای 60 سال باشد) قبل از شروع هر گونه برنامه ی ورزشی، باید حتما از لحاظ مسائل قلبی -عروقی تحت معاینه و بررسی قرار بگیرند.
6) اگر علاوه بر دیابت، مبتلا به بیماری های دیگری هستید و برای درمان آنها از سایر داروها مانند آسپرین، داروهای ضد التهابی استروئیدی، کورتون و… استفاده می کنید، این دقت را داشته باشید که هر کدام از این داروها ممکن است روی سطح قند خون شما اثر بگذارند و شاید نیاز باشد با توجه به اثر هر کدام از این داروها، مقدار فعالیت خودتان را (برای پیشگیری از افت یا افزایش بیش از حد قند خون) کاهش یا افزایش بدهید.
نکات مهم ورزش کردن براي ديابتي ها

بيماران ديابتي بايد در هنگام ورزش کردن نکات زير را مد نظر داشته باشند :
1- انتخاب ورزش مورد علاقه
2- شروع آهسته ي فعاليت‌هاي ورزشي
3- ورزش روزانه
4- پوشيدن جوراب‌هاي نخي
5- بررسي ميزان قند خون در صورت امکان قبل و بعد از انجام فعاليت‌هاي ورزشي سنگين
6- همراه داشتن غذا براي نگه داشتن قند خون در سطح فعاليت، در طول فعاليت ورزشي.
در صورتي که احساس کاهش قند خون کرديد، (لرزش، عرق کردن، سستي زانوها، تپش قلب،…) موادي مثل آب پرتقال يا هر نوع آب ميوه (1ليوان) و يا 1قطعه آب نبات مصرف کنيد و اين احساس را به هيچ عنوان ناديده نگيريد.
7- نوشيدن آب و مايعات غيرقندي در طي ورزش و بعد از آن.
8- زماني که دچار درد قفسه سينه يا درد شديد در ناحيه پا شديد، ورزش را متوقف کنيد.
9- پاها را قبل و بعد از هر ورزش، از نظر بريدگي‌ها، قرمزي و تاول کنترل کنيد.
10- از پياده روي طولاني و پيمودن مسافت‌هاي زياد که خطر تاول زدن و ساير آسيب‌ها به پا را افزايش مي‌ دهد، خودداري کنيد.
11- به خاطر داشته باشيد در هنگام ورزش، به‌خصوص پياده روي و دويدن از کفش‌هاي راحت استفاده کنيد تا احتمال آسيب رساندن به پاها را به حداقل برسانيد.
12- توصيه مي‌شود ورزش را روزانه در ساعت‌هاي معين، به ويژه زماني که سطح قند خون در حداکثر مي‌باشد، انجام دهيد. بهترين برنامه، نرمش صبحگاهي بعد از صبحانه به ‌مدت حداقل 10دقيقه در فضاي آزاد يا در اتاق با پنجره باز مي‌باشد.
13- قبل از برنامه ورزشي يک غذاي سبک مانند يک عدد ميوه يا يک ساندويچ پنير ميل نماييد. اين عمل در ورزش‌هاي سبک مثل نرمش‌هاي کوتاه مدت لازم نيست.
14- در صورتي که ورزش بيش از نيم ساعت طول بکشد، خوردن غذايي ساده مثل يک عدد ميوه، يک ليوان آب ميوه، يک ساندويچ کوچک ضروري است.
15- اگر ميزان قند خون بيش از 250 ميلي گرم در دسي ليتر باشد، ورزش نکنيد، زيرا فعاليت ورزشي در اين حالت، سبب تشديد افزايش سطح قند خون مي‌شود.
انجام ورزش در افرادي که قند خون کنترل شده ندارند، موجب افزايش بيشتر قند خون آنان مي‌شود، زيرا بدون انسولين کافي در بدن، در عضله‌اي که در حال ورزش مي‌باشد، مصرف قند خون افزايش نمي‌يابد، علاوه بر آن توليد قند در کبد بالا مي‌رود و باعث وخيم شدن وضعيت ديابت شما مي‌شود. اما در افرادي که قند خون آن‌ها کم ‌تر از 250 ميلي‌گرم در دسي ليتر باشد، ورزش منجر به کاهش مطلوب قند خون خواهد شد.
16- چنانچه پيش از شروع ورزش دچار خستگي بي‌علت، کسالت، گيجي، تنگي نفس يا تپش قلب هستيد، ورزش نکنيد.
17- در صورتي که قصد داريد ورزش‌هاي شديد و سنگين انجام دهيد، با پزشک خود مشورت کنيد.
نکات مهم در مورد کوهنوردي
1- سعي کنيد به تنهايي مسافت‌هاي طولاني در کوه را طي نکنيد.
2- اطرافيان را در جريان ديابت خود قرار دهيد.
3- هر گونه علائم قند خون را جدي بگيريد و سريع وارد عمل شويد.
4- هميشه مواد قندي به همراه داشته باشيد.
5- از خستگي بيش از حد در کوهنوردي خودداري کنيد.
6- از کفش‌هاي مناسب جهت کوهنوردي استفاده کنيد.
7- پاهاي خود را قبل از شروع کوهنوردي مورد بررسي قرار دهيد.
8- قبل از شروع کوهنوردي مقداري مواد قندي مصرف کنيد.
9- با پزشک خود در خصوص کاهش انسولين تزريقي در روز کوهنوردي و روز بعد از آن مشورت نماييد.
* مطالب مرتبط در اين سايت:
چرا ديابتي ها نياز به ورزش دارند؟
تاثير ورزش در ديابت
رژيم غذايى در بيماران ديابتى (1)
رژيم غذايى در بيماران ديابتى (2)
توصيه هاي غذايي در ديابت
آموزش تغذيه در بيماران ديابتي
هيپوگليسمي (افت قند خون) و درمان آن در ديابت
توصيه هاى طلايى به مبتلايان ديابت
تمرينات هوازي نياز به انسولين در بيماران ديابتي را كاهش مي‌دهد
نيازهاي تغذيه اي کوه پيمايان
چرا ديابتي ها نياز به ورزش دارند؟

چرا بدن شما نياز به ورزش کردن دارد؟
فعاليت فيزيکي براي هر فردي مفيد است، اما شما که به‌عنوان يک فرد ديابتي هستيد، ورزش منظم سبب کنترل قند خون در بدن شما مي‌شود؛ زيرا زماني که ورزش مي‌کنيد، قند خون سريع‌تر به مصرف مي‌رسد.
ورزش به کنترل وزن شما کمک مي‌کند. ورزش و رژيم غذايي در کنار يکديگر باعث کنترل بهتر ديابت مي‌شود. ورزش سبب بهبود و پيشرفت جريان خون در قلب و ريه‌ها مي‌گردد.
در نهايت ورزش کردن احساس بهتري در شما ايجاد مي‌کند و باعث کاهش فشار عصبي مي‌گردد.
انتخاب ورزش صحيح
پياده روي، يک تمرين ورزشي خوب براي شروع فعاليت جسماني مي‌باشد. اين امر در صورتي است که بدن در وضعيت راحت باشد و قدم زدن همراه با راحت بودن کل بدن باشد.
اما بايد به خاطر داشته باشيد که هنگام ورزش جوراب‌هاي نخي و کفش‌هاي مناسب بپوشيد.
ورزشکاران به ندرت به ديابت بزرگسالان يا نوع 2(ديابت غير وابسته به انسولين) مبتلا مي‌شوند؛ چرا که ورزش و فعاليت جسماني به عنوان عامل مهم پيشگيري کننده در ديابت مطرح و مورد قبول است.
فوايد ورزش
1- افزايش قدرت ماهيچه‌ها
2- بهبود وضعيت رواني و ايجاد اطمينان و آرامش روحي براي برخورد با مشکلات
3- کنترل وزن و تنظيم اشتها
4- افزايش حساسيت نسبت به انسولين، بهبود وضعيت نياز به انسولين جهت مصرف قند خون در عضله
5- کاهش ميزان چربي خون و عوارض ناشي از آن
6- کاهش فشار خون و در نتيجه مشکلات ناشي از آن در بيماران ديابتي که انسولين مصرف نمي‌کنند.
انجام ورزش، موجب افزايش تعداد گيرنده‌هاي انسولين در اين افراد مي‌شود و چنان چه کاهش وزن پيدا کنند، تعداد گيرنده‌هاي انسولين در سلول‌هاي بدن نيز افزايش مي‌يابد و در نتيجه کنترل ديابت را آسان مي‌کند.
براي به کار انداختن ماهيچه ‌ها نياز به انرژي داريم. اين انرژي را از طريق مصرف قند و در نهايت چربي به دست مي‌آوريم. قند از جمله موادي است که در سلول‌هاي ماهيچه هاي بدن مورد استفاده قرار مي‌گيرد.
اگر يک فرد ديابتي که با انسولين درمان مي‌شود، بيش از حد معمول روزانه، به فعاليت بدني بپردازد يا ورزش کند، ماهيچه‌هاي وي براي توليد انرژي مقدار زيادي قند مصرف مي‌کنند.
در افراد سالم توليد انسولين در لوزالمعده هنگام ورزش به‌طور اتوماتيک کم مي‌شود و در واقع ميزان انسولين خون به شدت کاهش مي‌يابد. بنابراين يک فرد سالم، هنگام ورزش کردن دچار کاهش قند خون نمي‌گردد.
اما در افرادي که انسولين تزريق مي‌کنند، هنگام ورزش کاهش ميزان انسولين به ‌طور خودکار صورت نمي ‌گيرد، يعني انسولين تزريق شده، در خون فرد وجود دارد و هنگام ورزش کردن ماهيچه‌ها براي مصرف انرژي از قند استفاده مي‌کنند. پس در يک فرد ديابتي هم‌ زمان با انجام فعاليت ورزشي يا پس از آن، سطح قند خون به شدت کاهش يافته و در نتيجه علايم کاهش قند خون در وي ظاهر مي‌شود که شامل: لرزش، عرق کردن، سستي زانوها، تپش قلب، رنگ پريدگي، اختلال در بينايي مي‌باشد.
توجه داشته باشيد که احتمال کاهش قند خون هنگام ورزش غيرقابل پيش‌بيني است، اما موارد زير از جمله عواملي است که در افت قند خون هنگام ورزش موثر مي‌باشند:
1- شدت و مدت ورزش:
در ورزش‌هاي خسته کننده و پرتحرک، احتمال کاهش قند خون بيشتر وجود دارد.
2- عضلاتي که در ورزش به کار گرفته مي‌شود.
براي مثال ورزش فوتبال را در نظر بگيريد. اگر انسولين در پا ترزيق شده باشد، افزايش جريان خون در پا هنگام ورزش باعث مي‌شود که انسولين سريع‌تر وارد جريان خون شود و در نتيجه احتمال کاهش ميزان قند خون نيز بالا مي‌رود. پس در صورت انجام ورزش‌هايي که از پاها بيشتر استفاده مي‌شود، انسولين بايد در دست‌ها تزريق شود.
3- مدت زماني که از آخرين وعده غذايي مصرفي مي‌گذرد.
اگر مدت زيادي از مصرف وعده غذايي گذشته باشد و شما شروع به فعاليت ورزشي کنيد، احتمال کاهش ميزان قند خون بيشتر مي‌باشد.
در نتيجه بهتر است مقدار غذايي را که پيش و پس از ورزش مصرف مي‌کنيد افزايش دهيد و يا اين که ميزان تزريق انسولين را کاهش دهيد. در مورد تغيير ميزان مصرف انسولين در هنگام فعاليت بدني با پزشک خود مشورت کنيد.
البته توجه داشته باشيد فعاليت جسماني فقط ورزش نمي‌باشد، بلکه اسباب کشي، باغباني و هر فعاليتي که بيش از حد معمول باشد، شامل اين فعاليت‌ها مي‌شود.
تاثير ورزش در ديابت

ورزش در درمان ديابت بسيار موثر است، زيرا نه تنها باعث پايين آوردن قند خون و كاهش مقاومت بدن به انسولين مي شود، بلكه خطر بيماري هاي قلبي عروقي و نياز به دارو در ديابت نوع 2(ديابت غير وابسته به انسولين)را كاهش مي دهد.
هنگامي كه يك فرد غير ديابتي ورزش مي كند، سطح انسولين خون، تحت تأثير افزايش هورمون هاي ضدانسولين (خصوصاً گلوكاگون) كاهش مي يابد. به اين ترتيب، افزايش مصرف گلوكز توسط ماهيچه، با افزايش توليد گلوكز توسط كبد مطابقت مي يابد.
در افراد ديابتي كه انسولين يا داروهاي كاهنده قند خون مصرف مي كنند، هيپوگليسمي(کاهش قند خون) مشكلي است كه با ورزش پيش مي آيد. اين هيپوگليسمي (HYPOGLYCEMIA) بيشتر بعد از ورزش اتفاق مي افتد، زيرا بعد از ورزش، كبد و ماهيچه نياز به استفاده از گلوكز براي بازسازي گليكوژن دارد كه اين بازسازي 30-24 ساعت طول مي كشد. براي جلوگيري از اين افت قند خون يا بايد غذاي بيشتري قبل از
ورزش يا در حين يا بعد از آن مصرف كرد و يا دوز انسولين را با افزايش فعاليت ورزشي كاهش داد.
از طرفي اگر در حالي كه قند خون بيشتر از 300-250 ميلي گرم در دسي ليتر است، ورزش شروع شود، هيپوگليسمي و كتوز در اثر كمبود انسولين رخ مي دهد، در اين حالت ورزش بايد متوقف شود.

راهنماي ورزش کردن در افراد ديابتي:
تست قند خون قبل و بعد از ورزش، به تعيين نوع برنامه ورزشي شخص ديابتي بسيار كمك مي كند.
در كل به ازاي هر يك ساعت ورزش، خوردن 15گرم كربوهيدرات اضافه تر قبل يا بعد از ورزش، احتياج مي شود. براي ورزش هاي شديدتر، 30 گرم كربوهيدرات در هر يك ساعت ممكن است نياز شود. ورزش با شدت متوسط و مدت كمتر از 30 دقيقه ندرتاً احتياج به مصرف كربوهيدرات يا انسولين اضافه تر دارد، ولي با اين وجود اگر قند خون كمتر از 100 ميلي گرم در دسي ليتر باشد، مصرف يك وعده غذاي كوچك و كم حجم لازم مي شود.
اغلب براي جلوگيري از هيپوگليسمي ، بايد دوز انسولين را مطابقت داد و اين تطابق بيشتر در مورد ورزشي كه 60-45 دقيقه طول مي كشد، اهميت پيدا مي كند. در بيشتر افراد ديابتي، كاهش متوسط (تقريباً 20-10 درصد) دوزانسولين تزريقي، براي جلوگيري از هيپوگليسمي كافي است. براي ورزش هاي طولاني تر و شديدتر كاهش بيشتري در كل دوزانسولين روزانه ممكن است نياز شود.
بطور كلي كاهش انسولين بر حسب شدت ورزش به ترتيب زير است:
– 10 درصد براي ورزش يا فعاليت سبك
– 20 درصد براي ورزش يا فعاليت متوسط
– 40-30 درصد براي ورزش يا فعاليت شديد
و بر حسب مدت ورزش، كاهش دوزانسولين كوتاه اثر به ترتيب زير است:
– 30 درصد كاهش براي ورزش كمتر از يك ساعت
– 40 درصد كاهش براي ورزش 2-1 ساعته
– 50 درصد كاهش براي ورزش 3 ساعته و بيشتر
قبل از انجام ورزش، گرم كردن لازم است تا ماهيچه براي فعاليت هوازي آمادگي پيدا كند. بطور ايده آل، در يك ورزش 40-30 دقيقه اي، قسمت هوازي ورزش تقريباً 20 دقيقه بايد ادامه يابد.
بايد دانست كه حتي 3 بار ورزش 10 دقيقه اي در طول روز به جاي يك بار ورزش 30 دقيقه‌اي، هم مي تواند همان اثرات مفيد را داشته باشد.
در ديابت نوع 2، ورزش تا حدود زيادي باعث افزايش حساسيت سلول ها نسبت به انسولين و كاهش مقاومت به انسولين مي شود و از آنجايي كه اين حساسيت ايجاد شده به انسولين 48 ساعت بعد از ورزش دوباره از بين مي رود، تكرار ورزش در دوره هاي منظم براي كاهش مقاومت به انسولين در ديابت نوع 2 لازم است. ورزش همچنين از اثر هورمون هاي ضدانسوليني مي كاهد و باعث بهبود كنترل گلوكز مي شود.
انجام ورزش بعد از خوردن غذا مفيد است و باعث كاهش هيپرگليسمي(افزايش قند خون) بعد از غذا (كه در ديابت نوع 2 رايج است) مي باشد.
نقش ورزش در سلامت جسم

در ادامه ي مطلب قبلي در مورد تاثير ورزش در کاهش وزن و افزايش مصرف انرژي، در اين مطلب درباره ي چگونگي اثر ورزش در پيشگيري از بيماري ها، عقب انداختن فرآيند پير شدن و حفظ سلامتي دستگاه هاي مختلف بدن از جمله سيستم قلب و عروق، تنفس، گوارش، اسکلتي و ايمني بدن براي شما صحبت مي کنيم.
1- تقويت سيستم اسکلتي و پيش‌گيري از ابتلا به بيماري پوکي استخوان
مشخص شده است که تقويت سيستم اسکلتي بدن و متراکم بودن آن ارتباط مستقيمي با ميزان فعاليت بدني و فشارهاي مکانيکي دارد.
به طور مثال در فضانورداني که به مدت طولاني در فضا به سر مي‌برند،به دليل بي‌وزني و يا در بيماران مزمن که به مدت طولاني بستري شده يا پايشان گچ گرفته شده و تحرکي ندارند، تراکم استخواني به‌ شدت کاهش يافته و بسيار مستعد شکستگي مي‌شود.
اين همان پديده اي است که به آن « پوکي استخوان» مي گويند و در افراد سالمند به طور شايع ديده مي‌شود. پوکي استخوان منجر به دردهاي متوسط تا شديد و مزمن اسکلتي مي‌شود و زندگي عادي فرد را تحت تأثير قرار مي‌‌دهد.
2- به تأخير انداختن پديده‌ي سالمندي يا پير شدن
اين تغييرات در ترکيب بدن را مي‌توان با ورزش کاهش داد. ورزش سبب حفظ توده‌ي عضلاني بدن و افزايش مصرف انرژي پايه مي‌گردد. هم‌چنين از يبوست و بيماري‌هاي قلبي- عروقي جلوگيري مي کند که بعداً به آن اشاره خواهد شد و بدين ترتيب پديده‌ي سالمندي را به تأخير مي‌اندازد.
3- مصرف بي‌واسطه و مستقيم اسيدهاي چرب
مي‌دانيم که اکثر بافت‌هاي بدن از گلوکز (قند خون) به عنوان سوخت اصلي خود استفاده مي‌کنند.
يکي از وظايف دستگاه گوارش و کبد اين است که مواد غذايي دريافت شده را هضم و جذب کرده و در نهايت، قسمتي از آن را به شکل گلوکز براي مصرف بافت‌ها و سلول‌هاي بدن وارد خون کند.
براي ورود گلوکز به درون سلول و مصرف آن، وجود هورمون انسولين ضروري است. انسولين هورموني است که از افزايش قند خون جلوگيري مي‌کند. اين هورمون از آب شدن چربي بدن و آزاد شدن اسيدهاي چرب از بافت چربي جلوگيري مي کند. حتي در صورت مصرف زياد غذا، به ذخيره شدن انرژي به صورت چربي نيز کمک مي‌کند.
اما عضلات در حال فعاليت از اين امر مستثني هستند و مي‌توانند بدون نياز به انسولين، انرژي خود را علاوه بر گلوکز از اسيدهاي چرب نيز تأمين کنند. اين امر باعث مي‌شود سطح انسولين خون کاهش يابد و باعث ذوب شدن توده‌ي چربي و آزاد شدن اسيد‌هاي چرب از آن مي شود که به نوبه‌ي خود توسط عضلات به مصرف خواهند رسيد.
4- تأثير مثبت در بيماران ديابتي و کاهش مقاومت به انسولين
در بيماران ديابتي نوع دو، انسولين وجود دارد اما قادر به عمل نيست که اصطلاحاً به آن «مقاومت به انسولين» گفته مي‌شود.
مشخص شده است که بافت چربي، گيرنده‌ي عمده‌اي براي انسولين ندارد و به طور بارزي باعث مقاومت به اثرات انسولين و در نتيجه بالا رفتن قند خون و عوارض ناشي از آن مي‌شود.
ورزش با کاهش بافت چربي و افزايش ميزان سوخت و ساز بدن، مقاومت به انسولين را کاهش داده و باعث بهبود عملکرد گيرنده‌هاي انسولين شده و سطح گلوکز خون را کاهش مي‌‌دهد.
حتي در بيماران ديابتي نوع يک که در بدن آن‌ها انسولين وجود ندارد يا به ميزان کافي ترشح نمي‌شود، ورزش با افزايش ميزان متابوليسم و مصرف انرژي، سطح گلوکز يا قند خون را کاهش مي دهد و بدين ترتيب نياز به انسولين تزريقي يا رعايت رژيم‌هاي بسيار سخت و محدود از قند و انرژي را در اين افراد کمتر مي کند.
5- کاهش خطر ابتلا به بيماري‌هاي قلبي- عروقي و سکته‌هاي مغزي
ورزش باعث کاهش اسيدهاي چرب آزاد خون و افزايش کلسترول خوب يا HDL مي‌شود. بدين طريق پديده‌ي آترواسکلروز يا تنگ شدن عروق بدن از جمله عروق قلبي و مغزي به تأخير مي‌افتد و هيچ‌گاه به حد بحراني و انسداد (که در اين صورت شاهد سکته‌هاي مغزي يا قلبي خواهيم بود) نمي‌رسد.
هم‌چنين باعث کاهش مقدار تري‌ گليسيريد و کلسترول بد يا LDL خون مي‌شود که همگي آن‌ها در آترواسکلروز يا تنگ شدن عروق نقش دارند.
6- افزايش حجم گردش خون موثر بدن و جلوگيري از ترومبوز (لخته شدن خون) در سياهرگ عمقي پا
فعاليت بدني و تحريک زياد باعث افزايش حجم گردش خون موثر و جلوگيري از رکود خون در سياهرگ عمقي پا مي‌گردد و جريان خون را در کل عروق بدن افزايش مي‌دهد، از جمله بازگشت خون را زياد مي‌کند. بدين طريق احتمال ترومبوز يا لخته شدن خون در سياهرگ

فایل : 14 صفحه

فرمت : Word