مقاله فارسی تاكسونوميست ها

مقدمه :
تازه هائي براي تاكسونوميست ها
اگردر مجلات علمي تقريبا روزانه گياهان و جانوران تازه كشف شده توصيف مي شوند ،جامعه از آن به ندرت يادداشت برداري مي نمايد . براي غير زيست شناس ها موضوع زماني جالب توجه مي گردد ،كه پديده اي درباره كشف جانوران بزرگ گزارش شود . چنين تازه هايي ديگر پس از پايان دوران سفرهاي اكتشافي قرن ها ي 18و 19 بهع ندرت روي مي دهند . به اين ترتيب وقتي اولين گزارش توصيفي اوكاپي ، در سال 1901 درباره زرافه كوتاه گردن از جنگل ها ي دست نخورده آفريقاي مركزي ، و نيز 11 سال بعد گزارش كشف تازه مربوط به بك نوع سوسمار غول آساي 3 متري در جزيره كومودو منتشر گرديد ، براي مدت طولاني
در ميان عموم به عنوان بزرگترين تازه هاي قرن بيستم سرگرمي آفريد .
اهميت علمي يك گونه موجود زنده تازه كشف شده براي زيست شناسان نه از اندازه آن بلكه از ويژگي هاي نقشه ساختماني و طرز زندگي آن حاصل مي شود . طي آن اشكالي از گياهان و جانوران جديد براي تاكسونوسيست ها جالب توجه هستند ، كه جهت توضيح روابط خويشاوندي موجودات اهميت دارند و يا حتي طرح هاي ساختماني ناشناخته را به نمايش مي گذارند . اينكه چنين كشف هايي حتي در زمان ما نيز مي توانند تازه هاي واقعي براي گياه شناسان يا جانورشناسان بشمار آيند ، ممكن است با مثال زير اثبات شود :
در گياهان برگ سوزني (كاجها ) فقط فاميل علف هاي باتلاقي يا تاگزوديا سه با فقط 15 گونه ، قبل از هر چيز بدين جهت توجه همومي را به خود جلب نموده ،
كه درختان ماموت كاليفرنيائي با بيش از 100 متر ارتفاع عمري بيش از 3000 سال لقب غول ها و پيران دنياي گياهان را به خود اختصاص دادند . در سال هاي بعد از جنگ دوم جهاني اين فاميل گياهي با كشف درخت ماموت دنياي قديمي كه به عنوان نماينده يك جنس مستقل شناخته شده بود ، مركز توجه گياه شناسان گرديد . تاريخ كشف اين درخت جالب توجه است اين تاريخ از زماني شروع گرديد ، كه در سال 1941 ميكي ، فسيل شاخه هاي چوب سوزني ها را از دوران سوم ژاپن توصيف مي نمودند ، كه بايستي به يك جنس از علف هاي باتلاقي كه تاآن زمان ناشناخته شمرده مي شد تعلق داشته باشد . او براي آن نام متاسكويا را برگزيده بود با اين نام گذاري بايستي شباهت آن با جنس درخت ماموت سكويا بيان گردد . در همين سال 1941 بود كه ت . كان گياه شناس از دانشگاه نان كينگ در مركز چين يك نمونه درخت سوزني
ناشناخته براي گياه شناسان با برگ هاي ريزان كشف نمود . طي سفر هاي علمي متعدد در سال هاي 1944 تا 1948 توانستند بالاخره نشان دهند ، كه اين درخت 35 متري ، كه قطر ساقه اش به بيش از 2 متر مي رسد ، در بخش مرزي استان سي چوان و هوباي در مساحتي برابر 800 كيلومتر مربع گسترده است . از مطالعه دقيق در گياهان اين نتيجه بدست آمد كه درخت يك نمونه زنده از جنس متاسكوياست ، كه با استناد به مطالعات فسيل شناسي سال 1941 توصيف گرديده بود امروز درخت ماموت دنياي قديم ، كه براي آن در سال 1948 نام علمي متاسكوياگليپتو استروبوئيدس انتخاب گرديد ، در شمار زيادي از باغ هاي نباتات يافت مي شود . هر چند كشف درخت ماموت دنياي قديم در اواسط قرن بيستم شگفتي زيادي بر انگيخت ولي اهميت علمي يافت چند سال بعد از آن بيشتر حدس زده مي شود . موضوع فقط به يك گياه كوچك مربوط مي
شود، در سال 1954 گياه شناسي هايدلبرگي راو در مناطق مرتفع أندن در سرزمين پرو ، يك علف با تلاقي بالشتك ساز كشف نمود ، كه با نام استايليتز انديكولا معرفي گرديد .
براي اينكه به اهميت اين كشف بها داده شود ، لازم است طبيعت و جايگاه سيستماتيكي ايزوئيتس ها را كه تا أن زمان شناخته بود ، بررسي نمائيم .
راسته ايزوئتس (هميشه سبزان ) عبارت از گياهان علف مانند از گروه پتريدوفيت ها هستند كه غالبا در عمق درياچه يا در نقاط كم رطوبت مي رويند . در اين گياهان كه ظاهرا بدون ساقه هستند به نظر مي رسند ،از يك محور كوتاه غده اي شكل مجموعه اي برگ هاي بلند و نيشتر مانند خارج مي گردند ، كه اسپوروفيل هاي توليد كننده اسپور مي باشند . قريب 100 گونه ايزوتالي كه امروز حيات دارند ، بقاياي گروهي از نظر شكل بسيار متنوع تر هستند ، كه
نقطه اوج تكامل خويش را دروان هاي اوليه زمين دارا بوده اند .آنها احتمالا از زيگيلارياسه ها كه جزو وافرترين درختان پتريدوفيت جنگل هاي ذغال سنگي كربنيفر بودند ، منشا مي گيرند .
از اين گياهان در اثر كاهش اندازه پلورومياسه ها بوجود آمدند ، كه ما آنها را از ماسه سنگ هاي الوان مي شناسيم كه فقط ارتفاع ساقه اي برابر با دو تا سه متر داشتند . در نتيجه كاهش بيشتر طول ساقه بالاخره ايزوتال ها توليد گرديدند ، كه بيشتر گونه هاي آنها پس از تغييرات ثانويه اي زندگي در آب را برگزيدند . يكي از اشكال جالب حد واسط پلورومياسه هاي ساقه دار در ماسه سنگ هاي الوان ، و انواع امروزي بدون ساقه ايزوتال ها ، در تشكيلات كرتا سه تحتاني در كودلينگ بورگ يافت شده است ، اين گونه ، ناتورستيانا آربورا عبارت از يك
ايزوئتس به ارتفاع فقط 10 تا 20 سانتي متر است كه هنوز بطور واضح ساقه اي به بلنداي حدود 5 سانتي متر دارا بوده است .
تا سال 1954 گياه شناسان عقيده داشتند كه همه ايزوئتس ها زنده ، گياه بدون ساقه هستند . كشف استايليتز آنديكولا به اين ترتيب خبر هيجان انگيزي براي تاكسونوميست ها بود ، زيرا اين گونه ايزوئتس ساقه اي به طول 20 سانتي متر و قطر 3 سانتي متر بوجود مي آورد ،كه گاه چند شاخه بوده و همانند اشكال فسيل الگوي برگ هاي جدا شده را آشكار مي سازد . به اين ترتيب آخرين نمونه زنده پتريدو فيت هاي بوجود آورنده ساقه رابطه بسيار نزديك با جنس ناتورستيانا ، كه بيش از 100 ميليون سال قبل زندگي مي كرده است دارد .
هيجان انگيز تر از كشف گياهي توصيف شده ، در دهه هاي گذشته كشف اشكال سازماي جديد دنياي جانوران بود .
يكي از جالب ترين فصول تاريخ تحقيقات سيستماتيك جانوري زماني آغاز گرديد ، كه سرنشينان يك كشتي كوچك ماهي گيري در 22 دسامبر 1938 در اقيانوس هند ، مقابل سواحل آفريقاي جنوبي وتقريبا 180 مايل دريائي در جنوب غربي ايست لندن يك ماهي عجيب به طول 4/1 متر از عمق 75 متري صيد نمودند . از آنجا كه هيچ يك از ماهي گيران تا آن زمان چنين ماهي نديده بودند فرمانده كشتي آنرا درون يخ بسته بندي كرد و سه روز بعد به خانم كورتيناي لاتيمر مديريت موزه محلي ايست لندن تحويل داد . همچنين بدان علت كه او نيز جانور را نمي شناخت ، ولي از طرف ديگر حدس مي زد ، كه اين يك كشف كاملا جديد است ، از آن يك تصوير اجمالي تهيه و براي ماهي شناس معروف جي. ال . اسميت در گراهامز تاون فرستاد .
اسميت به استناد شرح كوتاه همراه فورا متوجه گرديد ، كه جانور بايستي يك
نمونه از ماهي هاي باله برسي ، يعني گروهي از ماهي هايي باشد ، كه از پايان كرتاسه بالائي در 70 ميليون سال قبل از بين رفته اند . او به منظور مطالعه نمونه يافت شده راهي ايست لندن شد ، ولي ناچار گرديد در اولين توضيح مونوگراف ماهي ، خود را با چند صفت قابل تشخيص ، ظاهري قانع سازد ، زيرا خانم كرتيناي لاتيمر پوست جدا شده و جمجمه پره پاراسيون شده جانور را در موزه نگه داشته بود ،ولي بخش هاي نرم بدن ماهي به دليل عدم اطلاع از اهميت فراوانش ، مدت كوتاهي پس از صيد جدا و نابود شده بودند . نمونه باله برسي زنده كشف شده به خاطر كاشف آن توسط اسميت نام جنس لاتيمريا را به خود گرفت ، در حالي كه نام گونه كالومنه آ مي بايست ياد آور محل كشف آن در نزديكي رودخانه كالومنا باشد .چه چيز در اين كشف اين همه اهميت دارد ؟
مسلما كشف اولين نمونه يك گروه جانوري كه آن هنگام فقط بصورت فسيل شناخته مي شد براي هر تاكسونوميستي البته يك مژده است ، كه هر چه از زمان تصويري انقراض اين گروه جانوري بگذرد ، به همان اندازه بزرگ تر مي شود . ولي كشف لاتيمريا كالو منه آ قبل از هر چيز بدين جهت به يك واقعه مهيج واقعي تبدل شدكه در آغاز اولين دهه هاي قرن ما نشانه هاي پالئونتولوژيكي در تاييد اين مطالب افزايش يافتند ، كه اينها از نظر انتساب تاريخي مهره داران زميني از باله برسي ها يا كروسو پتريژير ها آنگونه كه از نظر علمي خوانده مي شوند ، بايستي بوجود آمده باشند .
به اين ترتيب فهميده مي شود ، كه اسميت با فعاليتي خستگي ناپذير كوشيده نمونه هاي بيشتر و بهتر نگهداري شده از باله برسي هاي زنده تازه كشف شده بدست آورد . او اوراقي را با شرح
كوتاه و تصوير جانور تهيه نمود . كه در سرتاسر سواحل جنوبي و شرقي آفريقا پخش گرديد و براي يابنده هر باله برسي 100 پوند انگليسي جايزه تعيين مي كرد . اسميت مي بايست براي دست يابي بر موفقيت 14 سال تمام تلاش كند و منتظر بماند .
هنگامي كه يك خريدار در بازار جزيره كوموري آنجوان يك ماهيي را مشاهده كرد ، كه شباهت كامل به آن تصوير داشت كه او چند روز قبل دست يك كاپيتان انگليسي و بر روي يكي از اوراق آن ديده بود ، باز هم ماه دسامبر بود . جانور كه وزني بيشتر از 50 كيلو گرم داشت توسط يك صياد محلي از عمق 15 متري دريا به فاصله 200 متر دورتر از ساحل ، در آبراه موزامبيك صيد شده بود. كاشف كه كاپيتان هانت نام داشت ، جانور را خريداري و آن را با فرمل كنسرو كرده و پروفسور اسميت را خبر داد ، و او فورا با هواپيمائي اختصاصي
سفر طولاني .3000 كيلو متري خود را به سوي يافته اي كه مدت ها مشتاقانه انتظارش را مي كشيد ، آغاز نمود .
مطبوعات و راديو ها موجب گرديدند ، كه اين كشف جالب بزودي در تمام دنيا شناخته شود با دومين نمونه از لاتيمريا همزمان بطور واقعي جانور كشف شد . ما امروز مي دانيم كه آخرين نمونه هاي باله برسي ها در آب هاي محدوده مجمع الجزاير كرموريافت مي شوند ، در آنجا در اعماق 150 تا 600 متري دريا بر روي صخر ه ها زندگي صيادي را مي گذرانند .اولين نمونه احتمالا مي بايست راه گم كرده اي باشد ، كه بوسيله جريان موزامبيك از سواحل جنوبي آفريقا دور گرديده و 3000 كيلومتر دورتر از وطن حقيقي اش كشف شده بود . حتي در منطقه كومورها اين جانور كمياب است ، زيرا به روايت صيادان محلي هر سال فقط 3 تا 4 نمونه يافت مي شود .
از سال 1952 تا سال 1976 تقريبا 80 نمونه لاتيمريا كشف شده است ، كه غالب آنها راهي كشور فرانسه گرديده اند . محققين فرانسوي تحت رهبري ژاك ميلوت ساختمان بدن جانور را بطور مفصل مطالعه و در يك مونوگرافي وسيع تشريح كردند . البته مطالعه طرز زندگي ماهي مشكلات بزرگي را ايجاد نمود ، زيرا جانوران هرگز بيش از چند ساعت زنده نبودند . با وجود همه تلاش ها نخست در بيستم مارس 1972 موفق شدند يك باله برسي زنده بدست دانشمندان برسانند كه چند ساعت تمام رفتار جانور و مخصوصا حركاتش را ضمن شنا توانستند مورد دقت قرار دهند . درباره نحوه توليد مثل لاتيمريا تا چندي پيش اطلاعي در دست نبود . اولين بار در سال 1975 توانستند ضمن تشريح يك لاتيمريا ماده به طول 60/1 متر ، كه درون لوله تخم بر جانور نوزادان 5 تا 33 سانتي متري
يافت شدند پي ببرند ، كه ماهي زنده زا مي باشد .
كشف سرنوشت ساز جهت حل مسئله مهم ايجاد انتساب تاريخي مهره داران چهار پاي خشكي توسط فسيل شناسان و نه جانور شناسان انجام گرفت . در اولين ثلث قرن بيستم نزد فسيل شناسان اين اعتقاد شكل گرفت كه مهره داران خشكي از كروسوپتريژيرها منشا گرفته اند كه خود به راسته ريپي ديستير ها تعلق دارند ماهي باله برسي زنده لاتيمريا نيز به عنوان يك نمونه از راسته ديگري از كروسوپتريژيرها يعني آكتي نيستر ها شناخته شد . در حالي كه ريپي ديستيرها به عنوان ساكنين كاملا سازش يافته با آب شيرين از دوونين تا پرمين تحتاني زندگي مي كرده اند ، با لاتيمر يا تا امروز باقي مانده اند .
نقطه اوج همه تازه هاي رده بندي جانوري در دهه هاي اخير بدون ترديد كشف يك شاخه جانوري جديد در اواسط قرن
بيستم بود . يكي از اولين نمونه هاي اين گروه جانوري را كاولري ضمن مسافرت علمي سيبوكا هلندي در مجمع الجزاير آركيپل در مالي يافته بود .
ولي اهميت جايگاه سيستماتيكي اين گونه جانوري دريائي كه توسط او به نام سيبوگلينوم وبري معرفي گرديد بود ابتدا ناشناخته ماند سپس براي اولين بار در سال 1933 جانور شناس روسي اوشاكف گونه دومي به نام لامليزابلا ساكسي را از درياي اوكوتسك معرفي نموده و در گروه پرموها ( پلي كت ها ) قرار داد . طي مطالعات بوري درباره اين كشف محقق سوئدي يوهانسن در سال 1937 به اين نتيجه رسيد ، كه اين موجود البته بايستي به يك كلاس جانوري جديد متعلق باشد ، كه او براي آن نام يوگونوفورا ( در يوناني به معناي ريش دار ) را انتخاب نمود .
در سال 1951 محقق روسي ايوانوف توانست نشان دهد ، كه سيبوگينوم و لامليزابلا
به همان گروه خويشاندي متعلق هستند ، كه او در سال سال 1955 به عنوان يك شاخه جانوري مستقل معرفي نمود .
اينكه به زودي بعد از 1950 تعدا زيادي گونه هاي پوگونوفور كشف و توصيف گرديدند . مخصوصا مديون تحقيقات عميق دريائي انستيتو اقيانوس شناسي آكادمي علوم شوروي در درياي اوكوتسك و برينگ هستيم . به منظور مطالعه دقيق ساختمان و رشد اين جانوران قبل از هر كس آ . و ايوانوف (متولد 1906 ) خدمتي انجام داد ، كه به همين منظور جايزه لنين را دريافت نمود . تعداد گونه هاي شناخته شده پوگونوفورها امروز به بيش از 100 گونه افزايش يافته است .
تعداد گروه هاي جانوري تازه كشف شده زياد است . در اينجا فقط توانستيم از معروف ترين كشفيات جديد جانور شناسي سخن به ميان آورد . ولي تاريخچه كشف آنها نبايد باعث اين نتيجه گيري اشتباه گردد ، كه كشف اشكالي جديد
جانوري فقط با مسافرت هاي علمي پر هزينه نظير آنچه براي تحقيق در اعماق دريا انجام مي شوند ، امكان پذير است .
حتي مطالعه دقيق تر محيط هاي زندگي كه تاكنون كمتر مورد توجه قرار گرفته اند مانند منطقه اروپاي مركزي مي تواند به كشفيات غير منتظره اي منجر گردد . به اين ترتيب گروه هاي تا آن زمان ناشناخته اي از خيار هاي دريائي ، كرم هاي پهن و خرچنگ ها كشف گرديدند ، كه سيستم خالي بين ذرات ماسه هاي ساحلي را مسكون مي سازند. در ميان ساكنان كوچك و ميكروسكوپي اين سيستم ماسه اي همچنين كرم هاي ريز مخصوصي باطولي حدود 3/0 تا 2 ميلي متر وجود دارند ، كه جايگاه سيستماتيكي آنها تا كنون موضوع بحث هاي گرمي بوده است . اين جانوران بنام گناتوستوموليد ها در سال 1956 به عنوان راسته اي مستقل معرفي شدند ، ولي بعدا به درجه يك كلاس ارتقا
يافته و حتي به وسيله عده اي از جانور شناسان به عنوان يك شاخه جانوري مستقل معرفي گرديدند .
بحثي در مورد اين مطلب نيست رده بندي زيست شناسي نقطه اوج خود را قرن گذشته دارا بوده است . با شكوفائي تحقيق تجربي در زيست شناسي ، توجه به مسائلي شكل شناسي رده بندي و تاكسونوميست نيز مي تواند به سهم خويش گونه ها و جنس هاي تازه را جستجو نمايد . معهذا مثال هاي ذكر شده از گروه هاي جانوري تازه كشف شده نشان مي دهند ، كه ما تا امروز هم گو ناگوني اشكال ظاهر شده در سلسله هاي ديگر گياهي و جانوري را بطور كامل در نيافته ايم . به اين ترتيب حتي جستجو براي يافتن تيپ هاي ساختماني شناخته نشده موجودات زنده ، كه كشف آنها احتمالا مي تواند نظرياتي غير قابل انتظار درباره ارتباطات مربوط به انتساب تاريخي موجودات زنده
ارائه دهد ، به تصوير زيست شناسي نوين تعلق دارد .

فایل : 20 صفحه

فرمت : Word