شرح ثابتهاي عددي

شرح ثابتهاي عددي :
جاوا رمز بكار مي برد تا در نهايت مشخص كند كه ارزش يك ديتا بايد در طول اجراي برنامه كاربردي ثابت باقي بماند . ادامه دادن قراردادهاي مثل زير ناميده مي شود .
براي نشان دادن تايپ ديتا با يك پيشوند حرف كوچك شروع كنيد .
براي بقيه اسم همه حرف بزرگ را استفاده كنيد .
براي تسهيل خواندن اسم كلمه ها را با خط كشيدن (Underline) زير آن متمايز كنيد .
كلمات كليدي نهايي را قبل از تايپ ديتا قرار دهيد . شما بايد ارزشي را براي مقدار ثابت تعيين كنيد . مقداري كه در حين انجام برنامه تغيير پيدا نكند .
مثالهاي بالا يك مقدار ثابت را براي زمينه عددي صحيح و يكي را براي float نشان مي دهد . شما مي توانيد ثابتهاي هر تايپ ديتا را بوجود بياوريد فقط بايد اطمينان حاصل كنيد تمام حروف در ثابت و تايپ ديتا مشابه باشد . حرف f يك حرف float را بوجود مي آورد . براي ارائه يك ثابت بلند مي توان از L با دو حرف استفاده كرد .
طبقه بندي هاي تايپ ديتا :
جاوا از طريق شامل شدن طبقه بنديهاي براي كار كردن ديتا بر روي تايپ هاي ديتاي اوليه توسعه مي يابد . هرطبقه بندي ديتا روشهايي براي كمك به كاربرد ديتا دارد .
يكي از سودمندترين طبقه‌بندي‌ها پشت سرهم آوردن طبقه است . شما در تايپ هاي اوليه ديتا مي بينيد كه جاوا يك تايپ نصفه دارد . اما يك تايپ نصفه تغيير پذير مي تواند فقط يك حرف را بگيرد . بطور معمول شما چندين حرف را نياز داريد ذخيره كنيد مثل نگه داشتن يك اسم .
نشان دادن موضوعهاي مرتب با استفاده از فرصتهاي مشابه براي تايپهاي ديتاي اوليه :
طبقه بنديهاي عددي «راپر» (wrapper)
همچنين طبقه بنديهاي براي نگه داشتن داده هاي شماره كافي وجود دارد .
گاهي اين طبقه بندي ها به طبقه بندهاي راپر بر مي گردند . چون آنها يك تايپ ديتاي اوليه مي گيرند و آنرا با كارايي بيشتر ارائه مي كنند . جدول 3-2 چندتا از طبقه بندي هاي «راپر» (پوشش) را نشان مي دهد .
هنگام نشان دادن موضوعهاي طبقه بندي راپر از فرصت براي نشان دادن موضوعهايي استفاده كنيد .
طبقه بنديهاي float يك راپر (پوشش) براي تايپ اوليه float و Boolean براي boolean اوليه مي باشد اگر شما بخاطر بياوريد كه جاوا يك حالت حساس است تفاوت را درخواهيد يافت . تايپ هاي اوليه ديتا تماماً با حرف كوچكند اما طبقه بنديها با يك حرف بزرگ شروع مي شوند .
بعداً شما فرصتهاي استفاده از طبقه بنديهاي راپر (wrapper) را در مقابل تايپ‌هاي اوليه ديتا در خواهيد يافت و كارايي را كه متدهاي طبقه بندي تهيه كرده است آن هنگام كه نياز شود .
بطور مثال طبقه بندي هاي (كلاسه هاي) راپر (wrapper) متدهايي دارند كه داده را از يك تايپ ديتا به ديگري تغيير مي دهند . شما در بخش 4 از اين مزيت بهره خواهيد برد .
تفاوت عمده اي بين اثرات نشان دادن موضوعات طبقه بندي هاي راپر و متغيرهاي تايپ هاي ديتايي واقعي وجود دارد . هنگامي كه شما يك متغير تايپ هاي ديتايي واقعي را نشان مي دهيد شما حافظه را به متغير اختصاص مي دهيد : متغيرها واقعاً وجود دارند با اين حال وقتي كه شما يك موضوع تايپ طبقه بندي را نشان مي دهيد
شما به موضوع يك نام داده ايد . با اين حال هنوز موضوع وجود ندارد شما بايد يك كلمه كليدي جديد را براي راه‌اندازي قوي موضوع بكار ببريد .
دامنه و عمر متغير :
هنگامي كه شما متغيرها و ثابت ها را نشان مي دهيد مي توانيد عمل آنها را انتخاب كنيد . محل قرار گرفتن تعيين مي كند كه كجاها متغيرها و ثابت ها مي‌توانند استفاده شوند (جايي كه در دسترس هستند) «دامنه» ناميده مي‌شوند. همچنين محل اعلام «عمر مفيد» ثابت يا متغير را مشخص مي كند كه چگونه ارزش در حافبظه باقي مي ماند و بوسيله برنامه مورد استفاده قرار مي گيرند.
شما همچنين تعريف را در كنار طبقه بندي يا متد قرار دهيد . ثابت ها و متغيرهايي كه شما در طبقه بندي بيان مي كنيد براي همه متدها در طبقه هاي قابل دسترسي هستند و تا زماني كه مضوع در حافظه هست موجود مي‌باشند. با اين حال متغيرهايي كه در كنار يك متد بيان مي كنيد مي تواند فقط در كنار آن متد ديده و استفاده شود . اين متغيرها كه دو متغيرهاي محلي ناميده مي‌شوند هنگامي كه روش پايان مي پذيرد از حافظه پاك مي شوند . هر زماني كه برنامه روشي را بخواند يك متغير جديد در حافظه بوجود مي آيد .
دامنه و عمر مفيد همچنين غالبند كه از شناساگرها بخواهند شما اجزا سازنده مثل (متن فرضيه) و كارها را بوجود بياوريد بطور كلي شما يك شناساگر (مشخص كننده) نشان مي دهيد و در صدر طبقه بندي جزء تشكيل دهنده را قرار دهيد . پس شناساگر براي جزء سازنده در همه متدهاي طبقه بندي در دسترس است پس همه اجزا به هر يك روش طبقه بندي رجوع داده شود كه شامل متد (in it) مي باشد
استفاده متغيرهاي محلي :
در يك طبقه بندي بطور كلي بيشتر متغيرهاي شما بايد در بالاي طبقه بندي بيان شود . چنانچه متغير در همه روشها در دسترس باشد . با اين حال وقتي كه شما يك متغير را تنها در يك روش بكار مي بريد آنرا بعنوان يك متغير ثابت در كنار آن روش نشان دهيد .
متغيرهاي نمونه و متغيرهاي طبقه بندي :
وقتي كه شما يك متغير را در كنار يك طبقه بندي نشان مي دهيد هر موضوع از محتويات طبقه بندي يك نمونه متغير بوجود آمده است ، بيائيد بگوئيم كه شما طبقه بندي داريد كه student نام دارد كه متغيرهايي براي نام و نام خانوادگي در بر دارد . اگر شما سه موضوع Student بوجود بياوريد هر موضوعي متغير نام و نام
خانوادگي دارد . اين به اين خاطر مهم است كه هم دانش آموزان به يك اسم براي خود نيازمندند . اسن متغيرها بعنوان متغيرهاي نمونه رجوع داده مي شوند با اين وجود شما ممكنست بخواهيد متغيري داشته باشيد كه شامل همه دانش آموزان باشد ، مثل يك شمارش تعداد دانش‌آموزان. شما تنها يك كپي از شمارش دانش آموزان مي خواهيد بدون توجه به اينكه چه تعداد موضوع student توليد مي كنيد . شما براي هر طبقه‌بندي يك متغير نياز داريد نه براي هر نمونه يك متغير . شما مي توانيد اين نوع از متغير را بوجود بياوريد كه «متغير طبقه بندي» ناميده مي شود .
بوسيله استفاده از كلمه كليدي (static) در تعريف
جدول 4-2 قوانين عمر و دامنه را براي متغير طبقه بندي ، نمونه و محلي خلاصه مي كند .
بارخورد 2-2 :
1-نشان دهيد متغيري را در حال استفاده تايپهاي ديتاي اوليه ، كه شماره نقشه برگشتي را در بر گيرد (با شماره كمتر از 5.000 در نظر بگيريد) .
2-با شماره (بيشتر از 50.000)
3-يك ارزش اوليه از صفر به يك زمينه float براي تعادل تعيين كنيد و نشان دهيد .
4-متغيري را نشان دهيد كه نام خردش را در بر دارد .
5-يك متغير طبقه بندي نشان دهيد كه مبلغ دلارها و سنت ها را در معاملات در بر گيرند در كجا اين تعريف مشاهده مي شود .
6-يك متغير نمونه نشان دهيد مقدار دلارها و سنت هاي يك معامله را برگيرد. اين نوع تعريف در كجا مشاهده خواهد شد .
7-چه موقع شما بايد يك متغيرمحلي را به كار ببريد چه يك متغير نمونه را به متغير طبقه‌بندي شود را .
اجزاء متن :
شما اجزاء متن را بكار مي بريد هنگامي كه هم ظاهر كنيد و اطلاعات را وارد كنيد بر خلاف يك استفاده كننده مي تواند اطلاعات را وارد اجزاء متن كنيد . جاوا دو نوع از
اجزاء متن را دارد (شكل 3-2) متن زمينه و متن گسترده يك Texfield تنها يك خط متن را اجازه مي دهد اما ‍TextArea مي تواند خطوط چندگانه متن را داشته باشد .
توجه : تركيب اجزاء در اين بخش خيلي اوليه است . جاوا چندين گرداننده تركيب دارد كه شما در بخش 3 ياد خواهيد گرفت . در اين بخش يك تركيب غيرقابل flowlayout را كه اجزاء بعد از هم قرار مي گيرند ياد مي گيريم .
متن فرضيه :
يك متن را هنگامي بكار ببريد كه كاربر مي خواهد اطلاعات را وارد كند . اجزاء قبل يك مارك بنظر مي رسد كه اطلاعات را نشان مي دهد اما همچنين يك نقطه ضميمه دارد كه اجازه مي دهد تا كاربر متن را ويرايش وارد كند ناميدن پيشوند براي يك متن زمينه (text) مي باشد .
اجزاي TextField حرفهاي سازنده :
آيا شما تايپهاي ديتا را در ليست پارامتري براي هر سه فرصت سازنده آخر به يادآوريد . شما مي توانيد حمايت كنيد اندازه عدد صحيح يا ارزش مرتب اوليه و يا يك ارزش ضرب اوليه كه بوسيله يك اندازه از عدد صحيح دنبال شده است . نتيجه قابل نقد است . همگردان ابتدا رشته را قبول مي كند و سپس عدد صحيح را بازگرداندن ارزشها باعث يك اشتباه (خطا) مي شود .
مثالها :
هنگامي كه شما يك ارزش اوليه را مشخص مي كنيد ولي اندازه دانه ، اندازه رشته ، اندازه متن زمينه را مشخص مي كند .
همچنين توجه كنيد كه شما يك متن زمينه را استفاده مي كنيد تا ارزشهاي اوليه‌اي قبل يك نام بخوبي ارزشهاي شمارگاني مثل يك مقدار را وارد كنيد همه اعداد شمار
كافي كه استفاده كننده وارد مي كند بعنوان يك متن رفتار مي‌شوند . بنابراين وقتي كه با اين مجموعه ها در بخش 3 كار مي كنيد لازم است كه ارزش رشت به تايپ ديتاي شمار كافي تغيير بدهيم .
گستره هاي متن :
همانند متن زمينه گسترة متن به شما اجازه مي دهد داده را وارد كنيد و يا
نشان دهيد محصول (خروجي) با يك (گستره متن) شما مي توانيد تعداد خطوط بعلاوة پهنا را مشخص كنيد (txa) را براي پيشوند بكار ببريد .
اجراي متن گستره – فرصتهاي سازنده
طبقه بندي text Area چندين ثابت را تعريف مي كند كه شما مي توانيد به عنوان مقدار بكار ببريد : موانع – حركت – هر دو – و موانع حركت عمودي به تنهاي موانع حركت و افقي – بدون موانع حركت . تكامل نيافته اي يك مانع حركت عمود است .
قرار دادن ارزشهاي اوليه براي يك (متن گستره)
توجه كنيد كه شما مي توانيد به يك متن گستره (Text Field) ارزش اوليه بدهيد . استفاده يكي از فرصتهاي سازنده كه يك بحث ارزش اوليه را شامل مي شود متن خواسته را وارد كنيد .
همچنين شما مي توانيد مشخصه هاي كنترل را با اضافه كردن يك كليد جدول‌بندي افقي يا مشخصه خط پاره اي استفاده كنيد . مشخصه ها كنترل را بعداً در اين بخش ببينيد .
روشهايي براي اجزاء متن :
متن زمينه و گستره در روشهاي زيادي اشتراك دارند (جدول 25) هر دو اجزا آنها در روش get text اشتراك دارند كه اطلاعات را از كنترل گرافيكي بازيابي مي كند روش set text را هنگامي كه مي خواهيد اطلاعات را در متن زمينه –
گستره و يا label استفاده كنيد .
روشهاي get Text و set Text
روش get text را براي بازيابي ارزش از اجزاء متن بكار ببريد . سپس شما مي‌توانيد ارزش آن را تعيين كنيد . نسبت به يك متغير يا ارزش در هر روش كه شما انتخاب مي كنيد بكار ببريد . ارزش هميشه از getText (Stinggeven) حتي اگر كاربر در يك عدد استفاده كند اگر شما نياز داريد كه ارزش را در يك مجموعه بكار بريد و شما بايد آنرا به يك تايپ دستيابي شمار كافي تغيير دهيد شما تغيير دادن ديتا را از اجزا متن به شمار كافي در بخش 4 فرا مي‌گيريد .
اين حالت ارزش را از txtName به يگ متغير به نام strName جايگزين مي كند.
اين مثال از تعيين حالت مي باشد كه تعيين مي كند ارزش را در طرف راست علامت معادل در چپ شما مي توانيد متن را قرار دهيد كه مي خواهيد در اجزاء يك متن نشان دهيد يا با يك برچسب استفاده متد settext . رشته شكل است متغير يا حرفي باشد .
توجه كنيد كه مثال سوم اسم را از متن زمينه textName مي گيرد و آنرا به زنجيره (Hello) اضافه مي كند . علامت (+) براي جمع كردن زمينه هاي زنجيره بكار مي رود . اين فرآيند (تسلسل) ناميده مي شود . هر فضائي در درون گيومه زنجيره را شامل مي شود م. اطمينان حاصل كنيد از اضافه كردن فضا چنانچه فضايي مابين دو زنجيره حرفي دارد «Hello» و ارزش را از متن زمينه داريد .
مثال آخر متدي براي پاك كردن متن زمينه نشان مي دهد . توجه كنيد كه فضاي مابين دو گيومه كه «فضاي خالي زنجيره» ناميده مي شود وجود ندارد.
هنگامي كه شما يك رشته بوجود مي آوريد تا نمايش دهيد شايد بخواهيد مشخصه هاي مخصوص ضميمه كنيد براي فاصله گذاري بكار مي‌رود . اين مشخصه ها و مشخصه هاي خلاصي (رهايي) ناميده مي شوند كه هر كدام با يك واكنش آغاز مي شود .
n خط پايه (خط جديد)
t كليد جدول بندي افقي را تسري مي دهيد به كليد جدول بندي بعدي و كليد كنيد .
f بر روي خط تغذيه (هنگام ارسال خروجي بر پرينتر صفحه را بيرون بياوريد .
” نقل دوباره (شامل نقل دوباره در رشته)
’ نقل يكباره (شامل نقل يكباره در رشته)
\ واكنش (شامل نقل واكنش در رشته)
براي مثال شما يك رشته را در خط هاي چند گانه نشان مي دهيد .
رشته “Hello n world” بر روي دو خط نشان مي دهد . در نظر گرفتن اينكه شما يك اجزائي را بكار مي بريد كه به خط هاي چندگانه اجازه مي دهد . مثل يك Text Area .
شما جدول كليدي افقي t را بكار مي بريد تا توسعه دهيد به جدول بعدي كه روي خط نگه داريد . اين مشابه فشار دادن كليد Tab بر روي (كي‌بورد) هنگام تايپ مي باشد . بستگي به توقفهاي جدول كليدي و طول رشته ها براي نشان دادن شما قادر خواهيد بود . خطوط ديتا را به رديف درآوريد .
براي مثال رشته “Hellot world t fromt me” مي باشد .
روشهاي ضميمه :
روشهاي ضميمه به شما اجازه مي دهد كه در متن گستره اطلاعاتي را به آخر رشته اضافه نمائيد . شما مي توانيد ضميمه “build” را بكار ببريد تا خروجي داده خود را به عنوان اطلاعات قابل دسترس بسازيد يا‌آنرا بكار مي‌بريد تا خطوط چندگانه خروجي ايجاد كنيد . روش ضميمه – فرصت كلي :
شما مي توانيد خطوط چندگانه در يك (Text Area) بوسيله يك كد براي يك خط جديد ايجاد كنيد . سه حالت زير سه خط متن را در يك جزء Area Text توليد مي كند .
روش ضميمه – مثالها
زير ديتا را اجزاء Text Field بازيابي مي كند و ارزشها را به متغيرهاي رشته نسبت مي دهد . رشته زنجيره دارد . در Text Area همراه با كد خط جديد نشان مي دهد . چنانكه ورودي بعدي بر روي يك خط جديد خواهد بود . اجزاء Text Field پاك مي شوند . براي ورودي بعدي
شما ممكن است انتظار داشته باشيد خطوط متن را با پيش كد به رديف در آورد : اما متاسفانه زمينه هاي طولهاي متفاوت در خطوط مرتب ظاهر نمي شوند . در اين سطح خطوط نامرتب كافي است بعداً شما ياد خواهيد گرفت تا خطوط را مرتب كنيد . بيشتر ماموريت ها در پايان بخش طول برابري از ديتا ارائه مي دهد كه يك تصادف نيست .
شما ممكن است مشاهده كنيد برنامه هاي جاوائي كه روشهاي متن ضميمه را بجاي ضميمه بكار مي برند روش متن ضميمه در جاوا 1. 1 گنجانده شده است (جايگزين شده با روش متن)
Prompts براي اجزاي متن :
هر كدام از جعبه اي متن براي كارب ورودي ديتا بايد يك چيز سريع (به موقع، حاضري) مارك گذاري شده باشد حاضري به كاربر مي گويد كه چيزي وارد كند شما مي توانيد حاضري ها را با ماركهايي بوجود بياوريد اما آن مارك ها هيچ وقت در كد بعد از بوجود آمدن رجوع داده نمي شوند . اگر شما نمي‌خواهيد برگرديد به يك مارك بعد از بوجود آوردن آن شما مي توانيد يك مرحله را حذف كنيد و جزئي را بدون نام بوجود‌ بياوريد . براي يك مارك نامگذاري شده بياد داشته باشيد كه شما يك متغير جديد در بالاي طبقه‌بندي تعريف كرده ايد و مارك را به روش اضافه كرده ايد .

فایل : 20 صفحه

فرمت : Word