مقاله کامل كشت در زمينهاي شور

مو ضوع تحقيق :
كشت در زمينهاي شور
مربوط به درس :
زراعت عمومي
استاد راهنما :
آقاي مهندس عليمحمدي
گردآورنده:
ندا خدادادي
بهار82
((فهرست مطالب))
اصول مديريت و شيـوه هـا ي به كارگيري بي خطر آب شور 2
مباني راهنماي مديريت 4
مديريت توليد محصول 14
كشت محصولات مقاوم به شوري 15
مديريت خاك در شرايط آبياري باآب شور 19
خاك ورزي 20
شخم عميق 20
استفاده از شن 21
بهسازي هاي شيميايي 21
كلش و كودهاي سبز و آلي 24
به كارگيري موثر سيستمهاي آبرساني 25
آبياري باراندمان بالا 27
منابع 40
اصول مديريت و شيـوه هـا ي به كارگيري بي خطر آب شور
هرچند كشاورزي فارياب موجب افزايش چشمگير عملكرد محصولات كشاورزي شده در عين حال ابياري نامناسب و غير كار آمدباعث به هدر رفتن آب آلودگي آبهاي سطحي و زير زميني ،آسيب ديدن حاصل خيزي خاك و تغيير اكو لوژي مناطق وسيعي شده است در بسياري از مناطق آلوده شدن منابع آب توسط آبياري موجب به خطر افتادن سلامتي نسانها شده است و به ميزان غير قابل وصفي هزينه تصفيه آب براي مصارف خانگي و صنعتي را افزايش داده است در بسياري از مناطق آبهاي سطحي را توسط انواع كودها ،علف كشها آفت كش ها و نمكها آلوده شده اند مواد شيميايي سمي بسياري از منابع آب موجود رابراي شرب وحتي در بعضي مواد براي آبياري نا مناسب كرده انداينگونه آلاينده هاكاربردهاي تفريحي و ارزش زيبا شناسي ابهاي سطحي را نيز تخريب نموده اند در عين حال محدويتهاي پر هزينه اي براي كاهش فاضلابهاي آلوده كننده و يا تصفيه مواد زايد قبل از تخليه اعمال شده است يافتن محلي مناسب و قابل قبول براي تخليه چنين فاضلاب ها يي در بعضي شرايط بخصوص در كشورهاي توسعه يافته به يك معضل تبديل شده است مخلوط كردن آبهاي شور و شيرين قابليت استفاده از مجموعه كل آب را كاهش مي دهد استفاده از آبهاي آلوده
به منظور آبياري استعدادتوليد محصول را محدود كرده و سلامتي مصرف كنندگان اينگونه محصولات را نيز به خطر مي اندازد .
براي فايق آمدن بر مشكلات فوق توسعه و به كار گيري روشهاي جديد به منظور كاهش استفاده بي رويه از آب حفظ منابع محدود آب و همچنين پيدا كردن راههاي بهتري برا ي استفاده موثرتري از روش ها ي موجود الزامي است بايدبا اتخاذ سياستهاي اجرايي مناسب به كار گيري سيستمهاي باراندمان بالا از طريق آموزش و تعليم كارايي آبياري را افزايش داد استفاده مجدد از هرز آبها از جمله زه آبها و آبهاي زيرزميني شور و كم عمق براي توليد محصول بايد در ارتباطي فراگير بامديريت اب ابياري و برنامه هاي حفاظت آب و محيط زيست قرار بگيرد براي تداوم و پايداري كشاورزي فارياب و جلوگيري از آلودگي منابع مرتبط باآن بايد اقدامات موثرتري در زمينه كنترل شور ي انجام شود چنين اقدامات ي بايد بر اساس شناخت فرايند هاي طبيعي دخيل در آبياري و ژئوهيدرولوژي (نه صرفاً در سطح مزرعه )و درك نحوه تاثير آنها بر كيفيت منابع آب و خاك (نه صرفاً توليد محصول) صورت پذيرند برخي روشها را مي توان براي كنترل شوري در عمق ريشه گياه به كار برد وبرخي ديگر براي كنترل شوري در واحدهاي
بزرگتر مديريتي همچون پروژ ه ها ي آبياري ،حوزه هاي رود خانه ها و غيره داراي كاربرد مي باشند برا ي محافظت از سيستمهاي بوم شناسي و زيست محيطي جانبه از جمله منابع آبهاي زير زميني و سطحي مربوطه مي توان از روشهاي ديگر نيز استفاده كرد روشها ي كاربردي در سطح مزرعه معمولاًشامل شيوه هاي زراعي ومهندسي است كه زارع اين روشها را از مزرعه اي به مزرعه ديگر به اجرا در مي آورد روشهاي منطقه اي يا مبتني بر سازماندهي بزرگتر معمولاً از ساز ه هاك مهندسي براي كنترل آب (هم از لحاظ آبرساني و تخليه ،سيستمهاي جمع اوري ،استفاده مجدد ،تصفيه ويا تخليه زه آبها تشكيل مي شوند .
معمولاً بهره برداري بي خطر از آب شور در آبياري محدود به يك را ه منحصر به فردنيست از ادغام روشها و رويكردهاي گوناگون ميتوان به يك سيستم مناسب در آبياري باآب شور دست پيدا كرد ادغام مناسب اين روشها بستگي به اوضاع اقتصادي ،اقليمي ،اجتماعي و همين طور خاك شناسي و هيدروژئولوژيكي دارد لذا در اينجا هيچ عملكرد خاصي برا ي گزينش مجموعه راههاي مناسب كه در موقعيتهاي گوناگون كار برد دارند ،ارائه نمي شود بلكه برخي اهداف مهم ،اصول و خط مشيهاي مديريت آب ،و گياه كه در
هنگام استفاده از آب شور در آبياري بايدمد نظر قرار بگيرد به عنوان راهنما مطرح شده اند
مباني راهنماي مديريت
مديريت شوري جنبه مهمي از كاربرد بي خطر آبياري با آب شور را شامل مي شود .اين امر مستلزم آنست كه نحوه تاثير فرآيندهاي هيدروژئولوژيكي بر تجمع نمك،ونيزنحوه تاثير فعاليتهاي آبياري وكشت زرع را بر شوري آب وخاك درك نماييم.تاثير اساسي نمك بر خاك وگياهان ،علتها وفرايندهاي اصلي شورشدن اراضي فارياب ومنابع آب مرتبط باآن كه بايد مشخص شوند وبدين ترتيب كاربردهاي موثر كنترل كه بايد توسعه يافته واجرا شوند در فصول 4و5مورد بررسي قرار گرفته اند.
براي جلوگيري از تجمع بيش از اندازه نمك در عمق ريشه به واسطه آبياري بايد آب (يا آب باران )به مقداري بيش از آب مورد نياز ET به زمين داده مي شودوحداقل به مقدار خالصي از عمق ريشه عبور نمايد .اين مقدار را كه به صورت نسبت است ’’نياز آبشويي’’
نامند.(Lr يا نياز آبشويي عبارت است از نسبت آب نفوذ يافته كه بايد از عمق ريشه عبور نمايد تا شوري را در سطح قابل قبولي نگه دارد.)در مزارعي كه با مديريت آبياري متداول تا شرايط ماندگار آبياري شده اند غلظت نمك آب خاك نزديك سطح ،بدون توجه به نسبت آبشويي
اصولا يكنواخت مي باشد. (نسبت آبشويي (LF) عبارت است از نسبت آب نفوذ يافته اي كه واقعا از عمق ريشه عبور مي كند)،ولي همانطور كه LFكاهش مي يابد،
غلظت نمك باافزايش عمق افزايش مي يابد.به همين ترتيب باكاهش نسبت آبشويي ميانگين شوري عمق ريشه افزايش يافته وهنگامي كه شوري از سطوح قابل تحمل فراتر رود عملكرد محصول كاهش مي يابد .درباره روشهاي محاسبه نياز آبشويي وپيش بيني افت عملكرد محصول براثر شوري قبلا بحث شده است .هنگامي كه محلول خاك به حداكثر سطح شوري متناسب با سيستم زراعي رسيده باشد حداقل مقدار نمكي كه توسط آبياريهاي اضافي به عمق ريشه اضافه شده بايد از آن خارج گردد.كه اين فرآيند ؛((برقراري تعادل نمك)) ناميده شده است .
براي جلوگيري از ماند آبي شدن وشوري ثانويه ،زهكشها بايد آب بارندگي ،آب آبياري وهرگونه آب اضافي كه به منطقه وارد مي شود واز مقدار نياز آبي گياه بيشتر است را تخليه نمايد.همچنين زهكشها بايد براي خارج ساختن نمكهايي كه درعمق ريشه تجمع مي يابندمجرايي فراهم نمايد تا از شوري بيش از اندازه خاك جلوگيري به عمل آيد .سيستم زهكشي مي بايستي سطح ايستابي را براي رشد بهينه ريشه در حد كافي پايين نگه دارد ،از جريان يافتن سفره آب

فایل : 47 صفحه

فرمت : Word