مقاله کامل درباره آموزش در دوران كودكي ( روش تحقیق )

بيان مساله
كودكان گلهاي زندگي هستند كه اگر نور خورشيد تربيت به آنها بتابد و اگر از جويبار آگاهي آب بنوشند و باز هم اگر مورد توجه ،‌لطف و نوازش كافي قرار گيرند عطرشان باغ زندگي را فرا مي گيرد ، اگر چنين نباشد ، كويري را بوجود مي آورند بي بروبار كه نه باغ ، بلكه خارستان است و اولين سنگ بناي سازندگي شخصيت كودكان و در نهايت سازندگي اجتماع در همين سالهاي اوليه گذاشته مي شود و لذا هم از نظر كيفي و هم از حيث كمي اين دوره از اهميت خاصي برخوردار است .
بنا به سفارش نبي اكرم (ص) كه مي فرمايد (العلم في الصغر كالنقش في الحجر) كه دانش در كودكي مانند نقش بر سنگ است . و يا غزالي اشاره اي به اين مطلب دارد كه (هر كار
كه عظيم بود ، تخم آن اندر كودكي افكنده باشند )
در اين راستا فردريك فروبل آلماني سيستمي از بازيهاي آموزشي را براي كودكان ابداع كرد و براي نخستين بار كودكستاني را در سال 1837 در بلانكبرك آلمان بنا نهاد و در سال 1855 اولين كودكستان در آمريكا توسط كارل شورز تاسيس شد .
در نيم قرن اخير ، آموزش و پرورش پيش دبستاني (كودكستان –مهدكودك )در كشور ما ضرورت پيدا كرد و از سال 1298 در تهران و بعضي از كشورهاي ديگر مانند ايران كودكستانهايي تاسيس شد و مي توان گفت اولين كودكستان ايران در سال 1303 در شهر تبريز در
محله صفي بازار توسط جبار باغچه بان به نام باغچه اطفال تاسيس شد .
در سال 1307 در شيراز تاسيس شد و مخصوص كودكان مرفه بود و اولين امتيازي كه از طرف وزارت معارف و اوقاف صنايع مستطرفه براي تاسيس كودكستان ها صادر شد و به نام خانم برسابه هوسپيان در تاريخ 31/4/1310 بود و اين سال سرآغاز جديدي درتاريخ آموزش هاي پيش دبستاني در ايران بود كه مخصوص كودكان 7-4 سال بود كه در سال 1335 طبق آئين نامه اي سن كودكان 6-3 سال قيد شد و تا سال 1322 كودكستان در ايران وجود داشته است و تا سال 1371 تعداد آنها به 4114 باب رسيد و در كشور بنين نيز دوره دو ساله پيش از دبستان كه كودك از سن 3 سالگي شروع مي كند و تا سن 5
سالگي ادامه مي يابد در اين دوره مطابق علاقه و استعدادش تحصيل مي كند.
آموزش و پرورش در مرحله پيش از دبستان از دير باز در كشور ، بعنوان يك مرحله آموزش مطرح بوده است . يعني از همان زمان كه برنامه ريزي در امر تعليم و تربيت كودكان در دوره دبستان به طور جدي مورد توجه قرار گرفته مساله تعليم و تربيت كودكان در سالهاي اوليه پيش از دبستان كه بايد آن را سالهاي سازندگي و تشكيل دهنده بسياري از صفات و خصوصيات كودك ناميد نيز از اهميت ويژه اي برخوردار است با توجه به اينكه انسان اولين ارتباط اجتماعي خود را با محيط اطرافش از دوران طفوليت آغاز مي كند و اولين درسهاي زندگي فردي و اجتماعي را در اين سن مي آموزد . لذا اين سن ضرورت توجه بيشتر را مي طلبد و
هويدا است ذهن كودك همانند زمين مساعدي است كه تاكنون كشتي در آن صورت نگرفته و بذري افشانده نشده است . بنابراين در چنين زمين مساعدي هر بذري كه افكنده شود پاسخ مي دهد و زمينه رشد آن با توجه به توانايي هايش فراهم مي شود و حاصل اين بذر تا پايان عمر در مزرعه ذهن كودك باقي مي ماند و فرد از آن تاثير مي پذيرد و بر اساس آن عمل مي كند و تغيير بنيادي آن بسيار مشكل و در مواردي غير ممكن است . بنابراين براي اينكه كودك در مسير صحيح تربيتي قرار گيرد بايد آموزش او را از همان دوران كودكي آغاز كرد ليكن رشد روزافزون صنعت و جامعه صنعتي و تنگناهاي اقتصادي موجب شده تا آنچنان كه بايد و شايد مسئولان با اين موضوع برخورد جدي ننمايند . نگاهي گذرا به تغيير و تحولات آموزش و پرورش پيش از دبستان در طول بيش از نيم قرن گذشته
نشانگر اين است كه وجهه نظرهاي شخصي در اين امر بيش از حقايق علمي و عيني و مسلم و غير قابل انكار موثر بوده است .
در طول تاريخ نگرش انديشمندان درباره مقام محيط و جايگاه آموزش كودكان متفاوت بوده است . زماني كودك مينياتور افراد بزرگسال تلقي مي شده و زماني ديگر اين انديشه رواج داشته كه كودك يك بزرگسال كوچك نيست بلكه به خودي خود اهميت و ارزش دارد و از اين رو بايد نيازهاي او را دريافت و در جهت ارضاي آنها كوشيده ولي آنچه مهم است اين است كه آموزش و پرورش در دوره هاي پيش از دبستان خود مرحله اي است كه براي رشد قواي جسماني ، ذهني ، عاطفي ، اعتقادي و اجتماعي كودك ضرورت دارد و از اين مي خواهيم بررسي نماييم كه آيا
دوره پيش دبستاني بر پيشرفت تحصيلي دانش آموزان تاثير دارد ؟
اهميت و ضرورت موضوع
اهميت آموزش در دوران كودكي از دو جنبه مورد نظر است يكي حساسيت و سهولت اثر پذيري كودكان از محيط هاي آموزشي و ديگري دوام تاثيرات عميق يادگيري ها در اين دوران .
و اهميت اين نوع آموزش در دوران اوليه كودكي به حدي محسوس و شايان توجه است كه در آيات ، احاديث ، پژوهشهاي علمي و برنامه هاي آموزشي مراكز پيش دبستاني كاملاً هويدا است و جان آموس كمينوس معتقد است كه آموزش و پرورش در سالهاي اوليه كودكي به بهترين وجه صورت مي گيرد و تنها در صورت برخورداري از چنين آموزشي ، موقعيت هاي بعدي امكان پذير است .
از آنجا كه بين رشد هوشي و تجارب اوليه كودكان رابطه وجود دارد مثلاً بنجامين بلوم معتقد است كه حدود 50% از رشد هوشي بين زمان تولد تا 4 سالگي ، حدود 30%‌ ، بين سنين 4 تا 8 سالگي و 20% باقي مانده بين 8 تا 17 سالگي
شكل مي گيرد و لذا بايستي به دوران كودكي توجه خاص مبذول داشت پرواضح است كه وجود مراكزي براي آموزش در سنين اوليه 6-3 سالگي با توجه به اهميت آن در مراحل بعدي آموزش ضروري است و برطرف نمودن نيازهاي فردي كودكان نيز از نقطه نظر حسي ، حركتي ، عقلي ، اجتماعي وجود اين مراحل را الزامي مي كند .
در مطالعه حاضر سعي بر آن است كه تاثير گذرانيدن دوره پيش دبستاني بر پيشرفت تحصيلي دانش آموزان پايه اول دبستان مورد بررسي قرار گيرد اما از آنجائيكه پيشرفت تحصيلي متاثر از عوامل فردي و خانوادگي ، اجتماعي ، فرهنگي ، اقتصادي و سياسي است . لذا در حد توان تاثير متغيرهاي ديگري در كنار گذراندن دوره پيش دبستاني مورد بررسي قرار گرفته است .
از اين رو هدف كلي از اين تحقيق بررسي رابطه بين متغير گذراندن دوره پيش دبستاني و ويژگي هاي هوش ، آموزش ، خانواده دانش آموزان بر پيشرفت تحصيلي دانش آموزان سال اول است .
با توجه به اهميت مسئله يكي از تكاليف اساسي ما آن است كه بر كيفيت و ثمربخشي عمومي كه دوره پيش دبستاني و دبستاني مهم ترين بخش آن است تاكيد مي كنيم .
اگر به اين مسئله نيز توجه كنيم كه اكثريت بزرگي از كودكان دوره پيش دبستاني و دبستاني ما متعلق به گروه هاي محروم تر فرهنگي – اجتماعي هستند . ضرورت بهسازي و تحول آن در آموزش و پرورش و برنامه ريزي هاي آموزشي و پرورشي كودكان ديگر ندارد ليكن بايد عمدتاً بر كاهش نكات فرهنگي بين گروههاي مختلف اجتماعي جذب كليه كودكان پنج ساله محروم براي گذراندن يك تا دو سال دوره آمادگي و

فایل : 96 صفحه

فرمت : Word