مقاله کامل خیار

مقدمه
خیار (Cucumis sativus) گیاهی از تیره کدوئیان است که اقسام گوناگون دارد. میوه‌اش درشت و سبز یا سفیدرنگ است. بوته آن مانند بوته خربزه است.
واژه خیار ريشه و بنياد فارسي داشته و از فارسي به زبان عربي داخل شده.
تاريخچه
مبدأ خيار را نواحى جنوبى آسيا ( هندوستان ) ذکر کرده‌اند. در هندوستان حداقل سه هزار سال كاشت مي گرديده و روميها و يونانيان قديم نيز از آن استفاده مي نموده اند.
در اين مناطق همچنان فرم‌هاى اوليه خيار که به‌صورت وحشى مى‌رويند و داراى ميوه‌هاى کوچک و تلخ مى‌باشند يافت مى‌شود.

کاشت خيار در دنيا سابقه چند هزار ساله دارد. حدود بيست قرن قبل از ميلاد مسيح مصريان قديم از آن استفاده مي كرده اند .
كشورهاي توليد كننده
مهمترین کشورهای تولید کننده خیار چين و آمريكا هستند.
ايالت فلوريدا مهمترين توليد كننده خيار در آمريكا است و حدود يك سو م خيار كل آمريكا را توليد مي كند .در ايران استانهاي كهكيلويه و  بوير احمد، لرستان ، خوزستان و ايلام
مشخصات گياه ‌شناسى
خیار گیاهی است گلدار، از رده دولپه ای ها، از گیاهان یکساله جالیزی، از خانواده کدوئیان (Cucurbithacae) با نام علمی (Cucumis sativus).
خيار گياهى خزنده است. ریشه آن نسبتاً سطحی است و برای کاشت آن باید خاک سطح الارض کاملاً آماده و غنی از مواد غذایی باشد. ریشه آن یکساله و گاهی هم دائمی است.
ساقه آن علفی، رونده و به رنگ سبز روشن، آبدار و دارای پوست نازک و کرکهای ریزی است که از ساقه منشعب می شوند. طول بوته خیار با توجه به هرسی که انجام می شود مکن است به بیش از 6 m برسد.
در واریته های معمولی برگها نسبتاً کوچک در واریته های بکرزا یا پارتنوکارپیک برگها بزرگتر، پنجه ای شکل و به رنگ سبز روشن بوده و بریدگی های کم عمق، برگ را به پنج قسمت یا Lobe که غالباً به شکل مثلث هستند، تقسیم می کند. دمبرگ آن بلند، آبدار، قطور، و رگبرگها مشخص و روشنتر از خود برگ هستند.
گياهى يک پايه است. تعداد گل‌هاى نر بيشتر از گل‌هاى ماده بوده و زودتر از آنها نيز ظاهر مى‌شوند. البته در خيارهاى نوع گلخانه‌اى فقط گل‌هاى ماده به‌ وجود مى‌آيند. يعنى ميوه‌هاى پارتنوکارپ هستند و احتياجى به تلقيح گل نمى‌باشد. در خيارهاى معمولى بايد گرده‌افشانى انجام گيرد و زنبور عسل نقش مهمى در تلقيح آن خواهد داشت.
ميوه در بعضى از انواع و ارقام خيار تلخ مى‌باشد.
میوه خیار از لحاظ گیاه شناسی شفت بشمار میرود یعنی میوه ای است گوشتی که برون بر آن نازک، میانبر آن گوشتی و خوراکی و درون بر آن غشائی و سخت است.
محل پیدایش میوه روی ساقه دو حالت دارد:
1.     خیارهایی که روی ساقه اصلی و در زاویه برگها تولید می شوند.
2. خیارهایی که روی ساقه فرعی تولید می شوند که دراین صورت ساقه های جانبی به هرس منظم احتیاج دارند.سازگاري
این سبزی محصول فصل گرم است و گیاه جوان آن به یخبندان حساس است. ميانگین درجه حرارت روزانه برای رشد خیار بين 18 تا 24 درجه سانتیگراد مناسبترین است. چنانچه دماي شب پائينتر ازc0 5 باشد ميوه ها به حد كافي تشكيل نمي شوند و يا اينكه اختلالات فيزيولوژيكي در آنها ظاهر مي گردد.
دماي بالا براي جوانه زني، مرحله رويشي و مراحله زايشي لازم است. حداقل دما براي جوانه زدن بذر خيار c0 12 و براي رشد و نمو بالاي c0 10 است گلها ابتدا در دماي  c0 15 به بالا و گرده ها در دماي c0 17 به بالا باز مي شوند. عمل لقاح در دماي 26 تا 29 درجه سانتي گراد انجام مي گيرد.
اين گياه به آب و گرماى زيادى احتياج دارد. خيار در تمام مراحل رشد نسبت به سرما و يخبندان حساس است. حتى درجه حرارت‌هاى بالاى صفر نيز به بوته خيار صدمه غيرقابل جبران خواهند زد.
در مناطق سردسیر بعد از رفع سرما کاشت خیار انجام می شود. در مناطق جنوبی کشورمان در دو فصل بهار و پائیز این گیاه کاشته می شود. باید توجه داشت در مرحله ی گلدهی باید کود از انتها به گیاه داده شود تا میزان محصول افزایش یابد.
با توجه به خواسته‌هاى گرمائى خيار نيازهاى آبى خيار نيز بسيار زياد مى‌باشد. اگر تنش رطوبتی به گیاه خیار داده شود میوه ها تلخ خواهد شد. البته عوامل دیگری از قبیل نامظمی در میزان کود و آب و دما نیز باعث تلخی خواهد شد، اما تلخی ته خیار طبیعی و به علت وجود ماده ای به نام کوکومرین می باشد.
خاک مورد استفاده بايد قدرت نگهدارى آب را داشته باشد و همچنين از نفوذپذيرى و قابليت تهويه خوبى برخوردار باشد و خواسته‌هاى ريشه خيار را در اين مورد برآورده سازد. زمين‌هاى سبک که داراى موادآلى کافى باشند مناسب براى کاشت خيار مى‌باشند.
خاک مورد استفاده در گلخانه های کشت خیار بایستی دارای بافت سبک (Sandy loam) بوده و از نفوذپذیری خوبی برخوردار باشد.
PH مناسب بستر خاکی6.5-7.5  و EC کمتر از 3000µmos/cm (3 دسی زیمنز بر متر) می باشد. قابلیت جذب عناصر به وسیله PH بستر محیط ریشه تعیین و مشخص می شود. در PH پائین نسبت عناصر قابل جذب و محلول آهن، منگنز و آلومنیوم بیشتر بوده و در نتیجه همه آنها باعث تثبیت و غیر قابل استفاده شدن فسفر می شود. همچنین میزان کلسیم، منیزیم، گوگرد و مولیبدن قابل استفاده نیز در PH پائین کاهش می یابد. از طرفی مقدار فسفر، آهن، منگنز، روی، مس و بر در PH بالا محدود می شود.
حرارت اپتيمم براي خيار گلخانه اي 25-20 درجه سانتي گراد و رطوبت اپيتمم 65%-60% مي باشد. Ec آب مورد استفاده براي خيارگلخانه اي بايستي حدود 1-0.8 ميلي موس بر سانتي متر بوده و آب هاي با Ec بيشتر از 2 ميلي موس بر سانتي متر براي كشت گلخانه اي مناسب نمي باشند . همچنين بهترين PH خاك 7-6 بوده و مقدار Ec محلول خاك نيز نبايستي از 2 ميلي موس بر سانتي متر تجاوز كند .

فایل : 47 صفحه

فرمت : Word