مقاله کامل بررسی مدل هاي سبب شناسی اضطراب اجتماعی

بررسی مدلهاي سبب شناسی اضطراب اجتماعی

چکیده

موضوع آسیب شناسی اختلال اضطراب اجتماعی از این جهت اهمیت دارد که به دلیل همبودي و تقدم این اختلال بر سایر اختلال هاي روانی به طور کلی و اختلال هاي هیجانی به طور اختصاصی تر، شناخت، درمان و پیشگیري از این اختلال می تواند در فهم و درمان اخلال هایی مثل افسردگی و سوء مصرف مواد که همبودي بالایی با این اختلال دارند، کمک کننده باشد. از این رو هدف این مقاله بررسی مدل هاي سبب شناسی اضطراب اجتماعی است. در این راستا با استفاده از روش کتابخانه اي و روش توصیفی انواع اضطراب اجتماعی، مدل هاي سبب شناسی اضطراب اجتماعی (مدل کلارك و ولز، مدل راپی و هیمبرگ، مدل هافمن و بارلو، مدل کیمبرل، مدل رپی و اسپنس) تحلیل می شوند. بررسی ها نشان داد؛ عمده مدل هاي سبب شناسی فعلی براي اختلال اضطراب اجتماعی اغلب یکپارچه نگر بوده اند، این تحولات در درمان هاي نوین اختلال اضطراب اجتماعی تأثیر گذاشته است. مدل هاي شناختی اغلب بر تداوم اختلال اضطراب اجتماعی تأکید دارند و کمتر به شکل گیري این اختلال پرداخت هاند. تمرکز عمده این مدل ها بر تأثیرات نزدیک مثل سوگیري در قضاوت و حافظه و تعبیر محرك هاي اجتماعی است. 

کلیدواژه ها: مدل هاي سبب شناسی، اضطراب اجتماعی، مدل کلارك و ولز، مدل راپی و هیمبرگ، مدل هافمن و بارلو، مدل کیمبرل، مدل رپی و اسپنس. 

1-مقدمه

اضطراب به عنوان هراس بیش از اندازه از پیش بینی یک مشکل تعریف می شود، در مقابل ترس به عنوان یک واکنش به خطر فوري تعریف می شود و روان شناسان بر بعد فوري ترس در مقابل بعد پیش بینی اضطراب تمرکز می کنند. در واقع، ترس مواظب بودن در مورد خطري در آینده است؛ که اضطراب و ترس هر دو می توانند باعث برانگیختگی فعالیت هاي سیستم عصبی سمپاتیک شوند. اضطراب باعث برانگیختگی محدود و ترس باعث برانگیختگی بیشتر می شود (کرینگ و همکاران، 2010). اضطراب اجتماعی یک ترس مقاوم و غیرواقع بینانه از موقعیت هاي اجتماعی است که فرد در آن موقعیت ممکن است مورد ارزیابی و بررسی یا در معرض دید افراد ناآشنا قرار بگیرد.

اصطلاح اضطراب اجتماعی به عنوان یک نام مناسب تر براي این اختلال در نظر گرفته شده است، چون نسبت به مشکلات ایجاد شده نسبت به دیگر فوبی ها، مشکلات ایجاد شده به وسیله این اختلال فراگیرترند و مداخلۀ بیشتري در فعالیت هاي عادي فرد دارند (وانگ و همکاران، 2016). ویژگی اصلی اضطراب اجتماعی ترس مداوم و مشخّخص از موقعیت هاي اجتماعی عملکردي است که در آن موقعیت فرد ممکن است خجالت بکشد. اگرچه احساس اضطراب در بین بیشتر مردم وقتی که به یک موقعیت اجتماعی جدید، ناآشنا و یا موقعیت هاي اجتماعی ارزیابی کننده مثل مصاحبه هاي شغلی و استخدامی می روند، شایع است، اما افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی حتّی زمانی که احتمال مواجهه در برابر موقعیت هاي مختلف را پیش بینی می کنند، ترس و وحشت زیادي را تجربه می کنند که اضطراب از ترس از بررسی و ارزیابی منفی دیگران ناشی می شود و در نهایت منجر به احساس خجالت، تحقیر و شرم می شود (ژائو و همکاران، 2013. در موارد بالینی افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی معمولاً تلاش می کنند از موقعیت هایی که ممکن است مورد ارزیابی قرار بگیرند، نشانه هاي اضطراب را نشان دهند و یا به روشی خجالت آور رفتار کنند، اجتناب کنند؛ اگرچه این ویژگی ها ممکن است شبیه به کمرویی باشد، اما افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی، از موقعیت هاي اجتماعی بیشتري اجتناب می کنند، احساس ناراحتی اجتماعی بیشتري دارند نسبت به افرادي که کمرو هستند، این علائم را در دوره طولانی تري از زندگی شان تجربه می کنند (روزنبرگ و همکاران، 2015).

مواجهه با موقعیت ها تقریباً همیشه باعث اضطراب می شود و در یک موقعیت می تواند باعث حملات مضطرب کنندة پانیک شود و علیرغم اینکه بیماران می دانند که ترس آن ها بیش از اندازه و غیرواقعی است، اما اغلب موقعیت ها یا اجتناب می شوند و یا با پریشانی قابل ملاحظه اي تحمل می شوند؛ علاوه بر این، افراد هنگام اضطراب براي محافظت از خود، درگیر رفتارهاي امنیتی و سبک هاي بین فردي ناکارآمد می شوند، که به وسیله اجتناب از موقعیت ها و محرّك هاي اضطراب زا مشخّص می شود (داودي و همکاران، 1391.

هر چند که این رفتارها منجر به رد شدن و نپذیرفتن از طرف دیگران می شود. افراد مبتلا اغلب می ترسند که سرخ شوند و یا عرق کنند. صحبت کردن در جمع، خوردن در جمع، استفاده از دستشویی هاي عمومی، درگیر شدن در هر نوع فعالیتی در حضور دیگران می تواند باعث ایجاد اضطراب زیاد در آن ها شود. افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی که اضطراب شدیدي را هنگام خوردن، صحبت کردن و یا نوشتن در جلوي افراد ناآشنا تجربه میکنند، ممکن است وقتی تنها هستند، یا با خانواده و دوستان نزدیکان شان هستند هیچ مشکلی در انجام دادن این رفتارها نداشته باشند( قدم پور، 1393).

2-  انواع اضطراب اجتماعی

اضطراب اجتماعی با توجه به طیف وسیعی از موقعیت هایی که فرد ترس و اجتناب را تجربه می کند به دو نوع خاص و کلّی تقسیم می شود که عبارتند از:

2–1– اضطراب کلّی 

بیماران مبتلا به اضطراب اجتماعی کلّکلی معمولاً ترس و رفتارهاي اجتنابی را در بیشتر موقعیت هاي اجتماعی نشان می دهند (فینک و همکاران، 2009). در واقع زمانی که افراد از بیشتر موقعیت هاي اجتماعی مثل موقعیت هاي عملکرد عمومی و تعاملات اجتماعی می ترسند، تشخیص اضطراب اجتماعی کلّکلی می گیرند (کلارك و بک، 2010).

نوع منتشر با سال هاي اولیۀ شروع، اثرات منفی بیشتر در فعالیت هاي اجتماعی و شغلی مرتبط است (کرینگ و همکاران، 2010). این خرده تیپ علاوه بر سنّ شروع، با اضطراب شدیدتر، افسردگی، بازداري اجتماعی، ترس از ارزیابی منفی، اجتناب و خودآگاهی و هم چنین سطوح بیشتر روان رنجوري، کمرویی در دوران کودکی و درون گرایی مرتبط است (بیدل و تورنر ، 2007).

2–2– اضطراب اجتماعی خاص 

این خرده تیپ می اتو ند ناهمگن باشد، مثلاً فرد فقط از یک موقعیت عملکردي (مثل صحبت در جمع) بترسد و هم چنین ممکن است بعضی از افراد از بیشتر موقعیت هاي عملکردي بترسند ولی از موقعیت هاي تعاملی اجتماعی نمی ترسند (کلارك و بک، 2010). مثلاً فردي که از نوشتن در جمع دچار اضطراب می شود، اما در دیگر موقعیت هاي اجتماعی مضطرب نمی شود، فردي با اضطراب اجتماعی خاص تشخیص داده می شود (کرینگ و همکاران، 2010). در اضطراب اجتماعی خاص افکار اغلب به وسیلۀ ارتباط واقعی یا پیش بینی شده با محرّك هاي ترس آور راه اندازي می شود.

3-  مد لهاي سبب شناسی اضطراب اجتماعی

3– 1– مدل کلارك و ولز

این مدل به طور اساسی سبب شناسی اختلال اضطراب اجتماعی را تبیین نمی کند، بلکه اغلب تبیینی براي تداوم اجتناب اجتماعی و ناراحتی ناشی از آن فراهم می کند (شکل 1). بر اساس مدل شناختی کلارك ولز، افراد به سه دسته باور معتقدند که شامل1) قرار دادن استانداردهاي بسیار افراطی براي خود؛ ^“ضمن سخنرانی نباید حتّی یک کلمه هم اشتباه کنم”. 2) باورهاي مشروط دربارة خود؛ ^“اگر هنگام سخنرانی مکث کنم، دیگران فکر می کنند من احمق هستم”. 3) باورهاي نامشروط دربارة خود؛ ^“من عجیب و غریب و شکست خورده هستم”.

فایل : 19 صفحه

فرمت : Word