مقاله فارسی صخره نوردی

به نام خدا
صــخره نوردي
نام و نام خانوادگی : علی شاهی
صخره نوردي
جستجوي ارتفاعات تازه:
چيزي كه در ابتدا مثل يك صعود پر هيجان شروع شد اكنون در سرگرمي
هاي همگاني و فعاليتهاي رقابتي وارد شده است. صخره نوردي جديدترين ورزش مشكلي است
كه در تمام آمريكا در حال گسترش است. تخمين زده مي شود كه بيش از سيصدهزار نفر از
مردم در آمريكا, از يك ديواره صخره أي بالا رفته اند. به هر حال, با گسترش بيشتر
اين فعاليت, آسيبها هم بيشتر مي شود. در نتيجه, حركتي در جهت دادن آگاهي بيشتر
راجع به خطرات احتمالي صخره نوردي به نوآموزها, تازه كارها و با تجربه ها شروع شده
است به اين اميد كه از صدمات پيشگيري شود.
پيش نيازهاي صخره نوردي :
صخره نوردي يك ورزش جدي و بسيار
انرژي بر است. شما بايد كمر, شانه, ران و دستهاي بسيار قوي داشته باشيد آمادگي ذهني
نيز به همين اندازه مهم است كه البته, بعضي از صعود كننده ها ممكن است به اين امر
آگاه نباشند براي مثال شما بايد نسبت به بدنتان كاملأ آگاه باشيد بطوري كه قبل از
انجام حركت بعدي تان بدانيد كه دستها و پاهايتان دقيقأ كجا هستند.
همچنين, شما بايد توانايي تمركز روي
چالش هايي كه در حين كوشش براي حفظ تعادل و ايجاد وضعيت مناسب براي حركت بعدي تان
مكررأ اتفاق مي افتد را داشته باشيد
فوايد صخره نوردي :
صخره نوردي مي تواند به وسيله بيشتر گروههاي سني انجام پذيرد و
بدن سازي كاملأ خوبي را ارائه مي دهد زيراكه بيشترين گروههاي عضلاني را در بر مي
گيرد. صخره نوردي مي تواند به شما در ساختن اعتماد به نفستان, مهارت در حل كردن
مشكلات, تقويت و بالا بردن تمركز ذهنيتان كمك كند. هزينه تجهيزات لازم براي يك
صعود
كننده تازه كار در حدود 300 دلار است. شما مي توانيد با پيوستن به باشگاه صخره
نوردي منطقه تان يا تماس با يك مربي باتجربه صخره نوردي طبيعي در مورد اين ورزش
بيشتر فرا بگيريد.
انواع آسيبهايي كه در صخره نوردي اتفاق مي افتد :
بيشترين نگراني براي كساني كه در صخره نوردي تازه كارند, احتمال آسيب, بخصوص به انگشتان و دستها است.
تكرا ر و شدت صدمات در صخره نوردي به بسياري از متغيرها بستگي دارد, مانند تجربه, موقعيت صخــــره نورد( حرفه أي, تازه كار )
, نوع صعــود, اقدامــات پیشگـــــرانه أي كه به عمل آمده است و معالجات و مراقبتهاي انجام شده بعد از جراحت . متداول ترين صدمات
در صخره نوردي در پائين ذكر شده اند.
مشــــــکلات ( حفــره آرنجي ) Cubital Fossa وقتي اتفــاق مي افتد كه در حين کشیــدن وزن بـــدن به بالا,, فشـــــار در
عضلات Brachialis و Biceps Brachii قرار دارد. اين مي توانــد در تاندونهاي اتصال دهنــــده عضله منجر به آسيب و التهاب شود.

التهاب غضروف كناري(آرنج ) Lateral Epicondylitis, التهـــاب خارجي ترين تاندونها است كه عضلات ساعــد دست را به
آرنــــج پيونـــد ميدهد اين تاندونها به دست اجازه كشيده شدن مي دهند.

آسيب ديدن ليگامان كششي همراه انگشت, ليگامـــان كششي براي حمــــایت از مفصـــل انگشتــــان است
(ليگامانها بافتهايي هستند كه استخوانها را به هم متصل مي كنند). آسيب به اين ليگامانها, معمولأ در اثر گرفتن کمـک مورد نياز از يك
انگشت, براي تحمل در صد زيادي از وزن بــــدن حادث مي شود. Interphalangeal (IP ) Effusion مفصل, يك التهاب مفصل انگشت
و ازدياد مايع در كپسول مفصلي است كه مي تواند به بیمــــاری آرتريت بيانجامد.

انگشت صخره نوردان ممكن است در قسمت قرقره أي تاندون خم كننده, تاندونهاي محصور كننده و حفاظت كننده أي كه مفصل انگشتان را به هم متصل مي كنند آسيب ببيند.

سندروم تونل كارپال, وضعيتي است كه در 25% از صخره نوردان ديده مي شود كه در آن عصب مديان Median دست, تحت فشار قرار مي گيرد و ايجاد درد و بيحسي مي كند.

آسيبهاي سقوط ممكن است صرفأ از بودن در ارتفاعات بالا ناشي شود كه مي تواند روي قدرت قضاوت و هماهنگي دست و چشم اثر بگذارد و يا ممكن است از توجه كامل نداشتن به صعود و به كساني كه با شما صعود مي كنند, ناشي شود. عمومأ در كوهنورداني كه سقوط كرده اند, شكستگي هاي استخوان هاي زانو و استخوان ساق پا ديده شده است. در بعضي موارد سقوط مي تواند به آسيب ديدگي شديد سر, گردن و پشت منجر شود و در نتيجه باعث ضعف قواي جسماني و مرگ گردد.
آيا اين آسيبها قابل پيشگيري هستند :
مانند تمام ورزشها, كار كشيدن بيش از حد, از يك قسمت از بدن, مي تواند منجر به آسيب شود. رعايت اقدامات پيش گيرنده, مانند استفاده از تكنيكهاي صعود, كه در يك زمان, فشار زيادي روي يك دست يا انگشت, نمي آورد, مي تواند در جلوگيري از آسيبها نقش مهمي بازي كند. بسياري از سالنها( باشگاهها ) در امكانات صعودشان از گيره هاي بزرگي
استفاده مي كنند كه به شما اجازه مي دهد در حالي كه فشار كمي روي انگشتانتان وارد مي كنيد, گيره هاي خوبي را بگيريد.
صعود كنندگان بايد بين صعودهايشان وقفه هايي براي استراحت و برگشت به حالت طبيعي ( تجديد قوا ) ايجاد كنند.
به خاطر داشته باشيد دوره هاي تكنيكي و تكنيكهاي مربوط به صخره نوردي بسياري وجود دارند كه قبل از انجام حتي ساده ترين صعودها بايد به خوبي آموخته شوند. صخره نوردان تازه كار بايد با صعودهاي ابتدايي و پايه أي شروع كنند, مانند تمرين سنگ كوتاه, (صعود افقي و فقط چند متري بالاتر از زمين ) و تمرينهاي شان را تا رسيدن به صعودهاي كاملأ حرفه أي مانند سرطناب شدن در مسيرهاي بلند با درجه سختي بالا ( صعود روي ديواره هاي طبيعي كه صدها متر از زمين فاصله دارد ) ادامه دهند. يك راه خوب براي حرفه أي شدن در اين صعودها تمرين در باشگاه منطقه خودتان است آنجا مي توانيد ديواره هاي مختلف براي رده هاي مهارتي مختلف پيدا كنيد: ديواره هاي مبتديان با گيره هاي نزديك به هم, ديواره هاي مشكل تر با گيره هاي پراكنده تري كه صعود كنندگان را به چالشهاي بيشتري دعوت مي كنند
تغذيه درورزش صخره نوردي

افرادي که به ورزش صخره نوردي مي پردازند،در اغلب موارد تا حد امکان بايد غذاهاي کامل را انتخاب کنند. به کار بردن غذاهاي کامل (غذاهاي تصفيه نشده ،يعني غذاهاي حاوي سبوس) منجر مي شود که فيبر، ويتامين، مواد معدني و آنتي اکسيدان ها از طريق غذاهاي مختلف که در طول روز انتخاب مي شوند برآورده شوند. غذاهاي تصفيه شده، عاري از مواد
معدني و مواد مغذي مهم مانند ويتامين هاي گروه B مي باشند. با مصرف غذاهاي تصفيه شده شما فقط مقداري کالري بدست مي آوريد .
انرژي روزانه مورد نياز شما، بستگي به مقدار زماني که شما صرف ورزش صخره نوردي يا ساير ورزشها در طول هفته مي کنيد، دارد. اگر شما در طول هفته 3 يا 4 روز ( در مجموع 25- 18 ساعت) صرف انجام فعاليت هاي ورزشي مي کنيد بايد بدين طريق انرژي مورد نياز خود را محاسبه کنيد:
1- وزن خود را (برحسب پوند) در 14ضرب کنيد که حاصل اين ضرب، مقدار انرژي مورد نياز شما در حالت استراحت مي باشد. (هر يک کيلوگرم معادل 2/2 پوند است)
2- عدد فوق را در 30 درصد ضرب نماييد.
3- سپس عدد بدست آمده را با انرژي مورد نياز در حالت استراحت جمع کنيد. عدد بدست آمده انرژي مورد نياز شما در طول يک روز است.
ميزان انرژي مورد نيازشما حتي درروزهايي که صخره نوردي يا فعاليت ورزشي انجام نمي دهيد، نيزيکسان است.اين هم بدين دليل است که، شما بايد مقادير کافي چربي، پروتئين،کربوهيدرات را براي بدن خودتأمين کنيد ،تا قوي و سالم باقي بمانيد. اگر فعاليت ورزشي شما شامل هفته به هفته است، غذاي شما مي تواند از يک روز به روز ديگر ثابت باقي بماند بدون توجه به اينکه شما در طول آن روز صخره نوردي انجام مي دهيد يا خير. يک يا دو روز طول مي کشد تا ذخيره گليکوژن تخليه شده دوباره تامين شود. بنابراين دريافت غذاي خود را به طور ثابت نگه داريد.

رژيم غذايي صحيح بايد شامل مقادير متعادل کربوهيدرات، چربي و پروتئين باشد. به طور کلي، روي هم رفته فرد صخره نورد بايد 50 تا 55 درصد انرژي مورد نيازش را از کربوهيدرات، 18 تا 20 درصد را از پروتئين و 30 درصد رااز چربي به دست آورد: بهترين راه براي جلوگيري از اتلاف وقت جهت محاسبه اين درصد ها اين است که بشقاب خود را بدين روش به بخشهاي مختلف تقسيم کنيد، يعني يک سوم آن را بوسيله کربوهيدراتهاي

فایل : 8 صفحه

فرمت : Word