مقاله فارسی در مورد والیبال

واليبال درسال 1895 ميلادي مطابق باسال 1274 شمسي توسط ويليام .ج . مورگان مدير Y.M.C.A  در هوليک ايالت ماساچوست آمريکا ابداع شد. درابتدا اين ورزش مينتونت نام گذاري شده بود ودليل انتخاب يان نام براي همگام نامعلوم بود. تحت تأثير محبوبيت فراوان بسکتبال دربين عامه، مورگان تصميم گرفت براي دانشجويان خود ورزشي را بوجود آورد که بازي ازروي تور انجام گيرد و لذت بخش باشد . مورگان با استفاده ازتوئي توپ بسکتبال که بدليل سبکي وزن به دستها آسيب نمي رساند بازي را شروع کرد. با وجود اينکه بطور آهسته و کند از Y.M.C.A آغاز شد ولي طولي نکشيد که طولي نکشيد که درکليه شهرهاي ماساچوست و نيوانگلاند عموميت يافت.
  دراسپرينگ فيلد، دکتر ت-آهالستيگ با مشاهده بازي، مينتونت را به واليبال تغيير نام داد، زيرا قصد اساسي از بازي کردن، فرستادن و برگشت دادن (ردو بدل کردن) توپ از روي تور است که کلمه واليبال درمعنا اين نيت را مشخص مي سازد. با اينکه واليبال درآغاز ورزش سالني بود و درمحل هاي سرپوشيده بازي آن انجام مي شد و اساساً براي فعاليت هاي سرگرم کننده پيشه وران و تجّار اختصاص يافته بود ولي کم کم به زمين هاي روباز کشيده شد و بعنوان يکي ازفعاليت هاي جالب توجه تابستاني درآمد وبه شدّت تعقيب مي شد. درآغاز براي بازي واليبال قوانين خاصي تدوين نشده بود، هرفرد و درهرکشوري بميل خود
و بطريق مختلف با توپ باي ميکردند. رفته رفته واليبال درمناطق و نواحي مختلف جهان گسترش مي يافت. همچنانکه هر ابداع يا اختراعي درآغاز با نواقص همراه بوده و به مرور زمان تکميل و رفع نواقص مي شود، واليبال نيز ازاين قاعده مستثني نبود و کم کم قوانين براي اين بازي وضع شد وروشها وحرکات تکنيکي جايگزين حرکات قبلي گرديد.
درسال 1900 پذيرفته شد که امتيازات هرست بازي 21 پوئن باشد.
درسال 1912 سيستم چرخش به تصويب رسيد.
درسال 1917 پذيرفته شد که هر ست بازي 15 پوئن (امتياز) باشد.
درسال 1918 تعداد بازيکنان هرطرف زمين 6 نفر پيشنهاد شد که مورد قبول عامه قرارگرفت.
درسال 1921 موافقت شد که هرتيم باسه ضرب توپ را به طرف ديگر بفرستد.درسال 1923 اندازه زمين بازي 9×18 متر تعيين شد.
بمرور درسالهاي بعد، قوانين فراواني براي اين بازي وضع شدودر بسياري ازقوانين قبلي نيز تغييراتي حاصل گشت که هنوزهم اين تغييرات (سال2000) ادامه دارد و هرچهار سال يکبار درکنگره بين المللي واليبال تغييراتي درقوانين بازي به تصويب مي رسد و درآخرين کنگره جهاني که درسال 1998 ميلادي
(1377 شمسي) همزمان با برگزاري چهاردهمين دوره مسابقات واليبال جهاني مردان و سيزدهمين دروه زنان درژاپن برگزار شد با تصويب و تغيير قوانين مانند روش امتياز گيري با برد رالي، امتيازات 25 براي ست هاي اول، دوم، سوم و چهارم و امتيازات 15 براي ست پنجم و همچنين تصويب بازيکن دفاعي ليبرو، بکار بردن روش جديد دگرگوني و هيجان فراواني دربازي واليبال بوجود آورده است.اولين کشور خارجي که واليبال را پذيرفت کشور کانادا و بسال 1900 بود اساساً نهضت Y.M.C.A  (سازمان جوانان مسيحي) درمعرفي اين ورزش به ديگر کشورهاي جهان و تعميم آن سهم فراواني دارد. بازي واليبال درپايان سال1900 به هندوستان ودرسالهاي 1905 به کوبا، 1909 به پورتريکو، 1910 به فيليپين، 1912 به اوروگوئه، 1913 به چين و 1917 به ژاپن و به تدريج ازسال 1914 به بعد توسط سربازان قواي آمريکا و مستشاران و اشخاص ديگر به کشورهاي اروپائي ازقبيل فرانسه، چکسلواکي، لهستان، شوروي و بلغارستان و ساير کشورهاي اروپائي معرفي شد و تعميم يافت. ولي بسبب بيگانه بودن اين ورزش براي اروپائيان درابتدا امر قبول آن به کندي صورت مي پذيرفت.  فرانسه، چکسلواکي و لهستان سه کشوري بودند که قبل ازديگران اقدام به تشکيل فدراسيون ملّي واليبال درکشورخود نمودند. کشور شوروي که درسال1923 اقدام به تأسيس انجمن ملّي واليبال نمود براي پيشرفت و دگرگوني آن فعاليت زيادي بعمل آورد. اصولاً شوروي ازکشورهائي است که درپيشرفت تکنيک و تاکتيک واليبال و تنظيم قوانين درجهان سهم بسزائي دارد و
براي قهرماني درمسابقات است که قدرت بزرگ جهاني بحساب مي آيد. کشورهاي فرانسه، چکسلواکي و لهستان پس ازتشکيل فدراسيون ملّي مصمم شدند که باکمک کشورهاي ديگر فدراسيون بين المللي راتأسيس نمايند ودرسال 1936 بينگام بازيهاي المپيک دربرلين آلمان دراين زمينه فعاليت زيادي نمودند ولي با آغاز جنگ بين المللي دوّم و طغيان آن دراروپا اقدامات آنان متوقف شد. بطور کلّي تغييرات و پيشرفت واليبال را ميتوان به سه دوره تقسيم نمود، دوره اوّل ازسال آغاز تا سال 1918 ، دوره دوّم ازسال 1919 تا سال 1946 و دوره سوّم ازسال 1947 به بعد که تغييرات و پيشرفت اساسي واليبال دردوره سوم صورت پذيرفته است.پس ازجنگ بين المللي دوّم، فعاليت هاي فراوان براي حرکت جديد به واليبا ل مجدداً آغاز شد و اولين مسابقه بين المللي درقاره اروپا بين دو کشور فرانسه و چکسلواکي درشهر پاريس برگزار گرديد. پيگيري براي تأسيس فدراسيون بين المللي واليبال ادامه يافت. مذاکرات بين سه کشور فرانسه، چک و لهستان منتج به موافقت درجهت تشکيل کنگره ويژه براي تأسيس اتحاديه بين المللي واليبال گرديد.سرانجام درتاريخ آوريل 1947 کنگره اي با شرکت نمايندگان چهارده کشور ازسراسر جهان درپاريس برگزار و موافقت شد فدراسيون بين المللي واليبال (F.I.V.B ) تأسيس گردد که اين فدراسيون درپاريس تشکيل شد وآقاي پل ليبود ازکشور فرانسه بعنوان اولين رئيس فدراسيون بين المللي واليبال انتخاب شد. بزودي کشورهاي زيادي درخواست عضويت خودرا براي پيوستن به فدراسيون
بين المللي اعلام نمودند که امروز اين فدراسيون حدود 217 کشور عضو دارد (سال 2000) و بيش از 200 ميليون نفر از مردم جهان واليبا ل بازي ميکنند. اولين رئيس انتخابي فدراسيون بين المللي واليبال آقاي پل ليبود ازکشور فرانسه تا سال 1984 ( يعني 37 سا ل تمام) رياست فدراسيون بي المللي را باقدرت برعهده داشت  وتوانست با کمک ساير اعضاء اين فدراسيون را دررديف فعا ل ترين فدراسيونها، و واليبال را درزمره بزرگترين ورزشهاي جهاني درآورد.پس ازتأسيس فدراسيون بين المللي، کميته هاي مختلفي درداخل آن بوجود آمد و برنامه مسابقات رسمي بين المللي تنظيم و آغاز شد. درسال 1949 اولين دوره مسابقات جهاني واليبال براي مردان درپراگ و درسال 1952 دومين دوره مسابقات جهاني مردان و اولين دوره مسابقات جهاني زنان درمسکو برگزار شد. برنامه اين مسابقات بطور منظم هرچهار سال يکبار تاکنون درکشورهاي مختلف انجام شده است. درسال 1998 دوره چهاردهم مسابقات جهاني مردان باشرکت 24 تيم و دوره سيزدهم مسابقات جهاني زنان با شرکت 16 تيم درکشور ژاپن انجام يافت. (تيم ملي واليبال بزرگسالان ايران دراين مسابقات شرکت نمود) و بسبب اهميتي که واليبال دربين ورزشها بدست آورد، درسال 1964 مسابقات واليبال مردان و زنان به برنامه بازيهاي المپيک توکيواضافه شد که تاکنون (سال 2000) درنه دوره ازبازيهاي المپيک برنامه هاي آن اهميت خاصي انجام شده است.علاوه برمسابقات قهرماني جهان و المپيک، مسابقات واليبال مردان و زنان درسراسر جهان با عنوانهاي: جام جهاني، ليگ جهاني، قهرماني اروپا، پان
آمريکن، قهرماني آسيا، بازيهاي آسيائي، واليبال ساحلي، جهاني دانشجويان (يونيور سياد). قهرماني آفريقا، ارتشهاي جهان، گراندپري زنان،  راه آهن هاي جهان، قهرماني ناشنوايان، قهرماني معلولين، پارالمپيک معلولين، قهرماني کشورهاي عربي، چهارتيم برتر، جايزه بزرگ، ستاره ها و تورنمنت هاي بين المللي و دوستانه و غيره درگروه هاي سني نوجوانان، جوانان و بزرگسالان بطور منظم انجام مي شود.درتاريخچه واليبال جهان بايد کشور ژاپن را بعنوان دگرگون کننده تکنيک ها، تاکتيک ها و آمادگي جسماني درواليبال معرفي نمود(دگرگون کننده درسرويس، ساعد، انواع تاس ها، توپ گيري و انواع آبشارهاي سرعيت با پاس هاي کوتاه الف و ب و ترکيبي و به ويژه بدنسازي). انجمن واليبال ژاپن از سال 1961 فعاليت هاي بين المللي خودرا افزايش داد وتيم هاي ملّي زنان و مردان اين کشور درکليه مسابقات رسمي تحت نظر فدراسيون بين المللي و کنفدراسيون آسيائي شرکت نموده اند. مربي تيم ملّي واليبال مردان ژاپن آقاي ياسوتاکاماتسودايرا با تنظيم يک برنامه 8 ساله و منطقي ازسال1965 تا 1972 توانست مدال طلاي المپيک مونيخ را به سال  1972 براي کشور خود بدست آورد. ماتسودايرا يکي ازبزرگترين مردان واليبال جهان بحساب مي آيد وسمت هائي را با عنوان رئيس فدراسيون واليبال ژاپن، رئيس کنفدراسيون واليبال آسيا و نايب رئيس فدراسيون بين المللي و رئيس کميته ليگ جهاني و اليبال داشته است. ايشان سهم بسزائي درپيشرفت واليبال جهان دارد. ماتسودايرا اولين دوره کلاس مربيگري بين المللي واليبال را درسال1971 دردوکاتاگوري
1و2 درتوکيو تشکيل داد که قريب 60 نفر ازکشورهاي مختلف جهان دراين کلاس شرکت داشتند (ازکشورهاي آقايان: ابراهيم نعمتي، رضا هدايتي وداود دارابيان درميان شرکت کنندگان بودند). از ديگر مردان واليبال ژاپن که دراين تاريخچه مي توان ازوي نام برد آقاي تويودا مي باشد که ايشان ازلحاظ تئوري فنّي و ارائه تکنيک ها و تاکتيک هاي واليبال درجهان سهم مؤثري داشته است. ضمناً آقاي تويودا سمت هائي درفدراسيون بين المللي و کنفدراسيون واليبال آسيا و ژاپن داشته اند و دارند (سال2000). آقاي “هورست باکه” ازکشور آلمان شرقي نيز درپيشبرد امورفنّي واليبال جهان وآموزش، نقش بسزائي داشته است و آغاز ميني و واليبال براي کودکان از سن 9تا 12 سال ازابتکارات اين شخص است.تيم هاي صاحب نام زنان ومردان دنيا که از اوّلين مسابقات جهاني و المپيک و جام جهاني تاکنون توانسته اند  مقام هاي اول تا ششم را در جهان بدست آوردند عبارتند از کشورهاي: شوروي، ايتاليا، ژاپن، چکسلواکي، آمريکا، لهستان، بلغارستان، روماني، مجارستان،آلمان شرقي، کوبا، برزيل، آرژانتين، کره جنوبي، چين، پرو، فرانسه، کره شمالي، هلند، سوئد و کانادا. امروزه  فدراسيون بين المللي واليبال با سازماني مرکب از يک رئيس، دو نائب رئيس، پنج نائب رئيس از کنفدراسيون هاي واليبال قاره ها يک مدير فني، يک خزانه دار، سيزده عضو و کميته هاي مسابقات، مربيان داوري، قوانين، پزشکي، گسترش وفعاليت ها، شناسائي بازيکنان، اطلاعات،  حقوقي، تشريفات، واليبال ساحلي،  ليگ جهان و همچنين حدود 217 کشور عضو و پنج کنفدراسيون واليبال قاره ها با سازمان
منظم و تعدادي مدرسين بين المللي در امور داوري و مربيگري، برنامه هاي واليبال را در سراسر جهان هدايت کرده و به پيش مي برد. در تاريخچه واليبال جهان از آقاي دکتر روبن اکوت که از سال 1984 در کنگره واليبال لوس آنجلس آمريکا  به رياست فدراسيون بين المللي انتخاب شده است به بزرگي بايد کرد. ايشان مديري لايق و شايسته و داراي ابتکاري برجسته اي در زمينه پيشرفت واليبال مي باشند، و به جرأت مي توان گفت که به همت ايشان واليبال به عنوان يکي از سه ورزش بزرگ جهان معرفي شده است. امروزه مقر فدراسيون  بين المللي در شهر “لوزان” سوئيس قرار دارد و در اداره امور جاري فدارسيون بين المللي و سيستم اداري و ارتباطي با جهان ورزش با واليبال، خانم مالواگوستا همسر رئيس فدراسيون بين المللي، سهم ارزنده اي داشته و دارد. از رويداد هاي مهم واليبال بغير از المپيک، قهرماني جهان و جام جهاني مي توان ليگ سراسري مردان جهان را نام برد. اولين دوره ليگ جهان در سال 1990 با شرکت 8 تيم و جايزه اي معادل يک ميليون دلار آغاز شد و به ترتيب دومين دوره به سال 1991 و با شرکت 10 تيم و دو ميليون دلار جايزه و سومين دوره در سال 1992 با شرکت 12 تيم و سه ميليون دلار جايزه و بالاخره دهمين دوره آن در سال 1999 و جايزه اي معادل هفت ميليون دلار و با شرکت 12 تيم برگزار شده است. جايزه يازدهم سال 2000 يازده ميليون دلار است. تيم واليبال ايتاليا در ده دوره شرکت در مسابقات ليگ جهان جمعاً  در هفت دوره و طي سالهاي 1990،1991،1992،1994،1995،1997،1999 مقام قهرماني و در سال
1996 به مقام دوم و سال 1993 سوم و سال 1998 مقام نايب قهرماني و از بهترين تيم هاي ليگ بشمار رفته است. اما در دوره چهارم برزيل و در دوره هفتم هلند و در دوره نهم کوبا مقام قهرماني ليگ جهان را بدست آوردند. از ديگر نکات مهم و موفقيت آميز واليبال در سال هاي اخير پيشرفت هاي  سريع واليبال ساحلي است که به سبب اهميت آن و با درايت و مديريت دکتر اگوستا، کميته بين المللي المپيک تصويب نمود که مسابقات آن در المپيک 1996 آتلانتا برگزار گرديد. تاريخچه واليبال جهان داراي جزئيات فراواني و مهمي است که از آنها ذکر آنها صرف نظر مي شود که انشاء الله  در کتاب ويژه اي در آينده به همه آنها اشاره خواهد شد.
تاريخچه واليبال در ايران
 ورزش واليبال حدود سال 1299 شمسي توسط جناب آقاي مير مهدي ورزنده استاد بزرگ ورزش، به ايران آورده شد و از دارالمعلمين ورزش آغاز به تعليم گرديد. بازي واليبال در ايران در ابتداي امر داراي قواعد خاصي نبود و بشکل هاي مختلف آن را بازي مي کردند. فنون و تاکتيک هاي واليبال نيز مانند قوانين آن پايه و اساس اصولي نداشت وهر بازيکن به ابتکار شخصي و اختصاصي خود که اکثر با مشت يا سمبه زدن همراه بود با توپ بازي مي کرد. ليکن  در سال 1302 شمسي با استفاده از ترجمه مجلات خارجي قوانين که در آن زمان در
کشورهاي ديگراجرا مي شد، در ايران نيز تا حدودي از آن پيروي مي گرديد.طول و عرض زمين در آن موقع 10*20 متر بود و در هر طرف زمين 9 تا 11 نفر با استفاده از سر و دست با  توپ بازي مي کردند. گردش يا چرخش بازيکنان بطور جدي وجود نداشت و هر کس در هر محلي که بيشتر تخصص داشت بطور ثابت در آن محل بازي مي کرد. از سال 1304 توجه بيشتري از جانب علاقمندان نسبت به اين ورزش معطوف گرديد و ظرف مدت کمي طرفداران بسياري جذب اين ورزش شدند، بطوريکه تمرينات واليبال در سه محل، بطور جدي و مستمر شروع و دنبال شد.اين سه محل عبارت بودند از:
 1- دار المعلمين ورزش   
2- کلوپ شايسته يا اجتماعيون     
3- کلوپ ورزش کالج البرز.
محل سوم داراي امکانات و زمين هاي زيادتري بود و در نتيجه جوانان بيشتري به تمرينات اشتغال داشتند. پس از چند ماه تمرين، اولين مسابقه واليبال در سال 1304 بين دو تيم دارالمعلمين ورزش و کلوپ شايسته انجام گرديد که با هيجان فراوان تؤام بود. چون مسابقه براي مردم تازگي داشت لذا حضورآنان باعث شد که رقابت بيشتري بين دو تيم مسابقه دهنده بوجود آمده و بر هيجان آن افزوده
شود. اين مسابقه مقدمه اي براي توسعه روز افزون اين ورزش گرديد. براي تمرينات و آماده نمودن افراد کلوپ شايسته يا اجتماعيون، مرحوم آقاي شمس الدين شايسته که ساليان دراز خدمات ارزنده اي در ورزش کشور انجام داده اند، تلاش بسيار مي نمود و خود نيز يکي از بازيکنان ورزيده آن دوره محسوب مي شد. از بازيکنان خوب دوران قديم مي توان آقايان: حسن گوشه، بديع الله مجذوب، ناصر خان رفيعا، دکتر علي کني، دکتر علي يوسفي، علي اکبر همايوني، حاجي مقدم، نصرالله مقدم، صادق رياحي و چارلي اسمعيل زاده، اوشار، نقابت و پاليزي را نام برد.
بازي واليبال به تدريج به مدارس راه يافت و در اندک زماني توسط مربيان فارغ التحصيل دارالمعلمين ورزش در مدارس و همچنين شهرستان هاي کشور رواج و عموميت يافت. شهرستان اصفهان اولين شهري بود که بعد از تهران در امر توسعه اين ورزش فعاليت داشت. اولين مسابقه شهرستان هاي ايران بين دو تيم واليبال کالج اصفهان و کالج البرز تهران برگزار شد. تهيه توپ واليبال يکي از مشکلات آن زمان بود و براي بازي واليبال اکثراً از توپ فوتبال استفاده  مي شد. سرانجام اولين توپ واليبال توسط شخصي بنام قمشه اي ساخته شد. در سال 1314 يک دوره مسابقه باشگاهي در تهران برگزار گرديد که تيم واليبال باشگاه دربند برنده جام قهرماني گرديد. در همين سال نيز چند مسابقه دوستانه و تشويقي بين تيم هاي بانوان تهران انجام شد. در سال 1318 اولين دوره مسابقات واليبال قهرماني ايران همزمان با مسابقات ساير رشته هاي ورزشي برگزار شد.
در ابتداي تأسيس فدراسيون هاي ورزشي  (سال 1324)، والبيال و بسکتبال داراي فدراسيون مشترک بود و تا سال 1336 به همين نحو ادامه داشت و همه ساله مسابقاتي تحت عنوان قهرماني باشگاه ها، دستجات آزاد، انتخابي، قهرماني مدارس و دانشکده هاي هر شهرستان و نهايتاً قهرماني کشور انجام مي گرفت.  اشغال ايران توسط نيروهاي متفقين در جنگ جهاني دوم، ارتباط ورزشي کشور ما به ويژه تيم هاي واليبال را با سربازان اين نيروها به همراه داشت و راهي براي آشنا شدن با واليبال خارج از کشور بود. در آن زمان يک مسابقه دوستانه بين يک تيم از کشورمان با ارتش روسيه در بندرانزلي انجام شد که به نفع ايران خاتمه يافت. (بازيکنان اين تيم عبارت بودند از: شاملو، هاکوپيان، چارلي، احمد نيا، شادمان، بزرگمهر، خاتم و…). مسافرت ورزشکاران اين رشته چه به بصورت شخصي و يا ورزشي به خارج از کشور و مشاهده مسابقات واليبال خارجي  تأثير فراواني براي واليبال ايران در براشت و اين تغييرات از سال 1331 به بعد کاملاً محسوس بود و پاس هاي  قوسي بلند به ابتکار آقاي محمد حسن اشتري، و آبشار زدن با روش جفت در واليبال ثمره اين مسافرت ها بود که در آن زمان آبشار زدن با روش لنگ رواج داشت (يعني پرش به بالا بوسيله يک پا انجام مي شد) و کسانيکه با روش جفت آبشار مي زدند مورد پسند جامعه مربيان آنروز ايران قرار نمي گرفتند ومخالف آبشار زدن با روش جفت بودند. ترجمه کتاب قوانين واليبال در سال 1333 توسط دکتر سيد ضياء
الدين شادمان رئيس فدراسيون واليبال و بسکتبال وقت و تهيه و تنظيم آن به توسط آقاي کاظم رهبري رئيس تربيت بدني آموزشگاه هاي پايتخت که از داوران ممتاز واليبال و چند رشته ورزشي در کشورمان بودند اقدام ارزنده اي که شکل منظمي را در برگزاري مسابقات واليبال آن زمان فراهم نمود. همچنين تمرينات منظمي در تهران و شهرستان ها آغاز شد و برگزاري مسابقات شکل مناسب تري پيدا کرد. تمرينات و مسابقات ادامه داشت.  در پايان سال 1336 واليبال داراي فدراسيون مستقل شد و آقاي امير عباس امين به سمت اولين رئيس فدراسيون واليبال منصوب گرديد. علاقمندي و دلسوزي آقاي امين موجب شد که فعاليت اساسي واليبال و رقابت بين تيم ها از اين زمان در کشور آغاز شود. آغاز واليبال نوين را مي توان از بدو رياست امير عباس امين و دبير فدراسيون واليبال آقاي حسين جبار زادگان که از مربيان لايق و با قدرت واليبال و بسکتبال بود به حساب آورد. مسابقات و برنامه هاي تمريني تيم ها به صورت وسيعتر و با کيفيت بيشتري تعقيب مي شد. در سال 1337 براي اولين بار تيم ملي واليبال مردان پاکستان به تهران دعوت شد و چند مسابقه دوستانه با تيمهاي ملي وباشگاهي و ارتش انجام گرفت که پاکستان در چهار مسابقه پياپي با تيم ملي وتيم هاي ديگرمان سه بر صفر پيروز شد ولي در پنجمين مسابقه
با تيم ارتش که در هواي آزاد و با توپ لاستيکي انجام شد سه بر دو شکست خورد. تيم واليبال مردان کشورمان براي اولين بار در اين سال تشکيل شد. شکست در اين مسابقات واليبال ما را از خواب بيدار کرد و با بهره گيري از اين تجربه تمرينات تيم ها با شکل منظم تري ادامه يافت. چند ماه بعد تيم ملي مردان به مسابقات واليبال بازيهاي آسيايي 1958 توکيو اعزام شد. اعضاء تيم را هشت بازيکن به ترتيب کمال پور هاشمي، عبدالمنعم کمال، محمد اسمعيل اشتري، محمد شريف زاده، عباس تهراني، محمود عدل، حسينعلي اميري، سياوش فرخي و مربي تيم ملي آقاي فريدون شريف زاده که از استادان بزرگ واليبال، بسکتبال و فوتبال بودند و قبلاً عضويت در تيم هاي گالاتاسراي ترکيه را داشتند و يک سرپرست آقاي امير عباس امين تشکيل مي دادند و داور تيم همراه آقاي ابراهيم نعمتي و بازيکنان نهم تيم آقاي شعبان محمدي از ليست 125 نفري اعزامي به بازيهاي آسيائي توکيو بدون علت حذف شدند. اين تيم که براي اولين با در چنين رويداد مهمي شرکت کرده بود توانست درميان کليه تيمهاي شرکت کننده با افتخار و سربلندي مقام دوم مسابقات را کسب نموده ومدال نقره اولين دوره مسابقات واليبال بازيهاي آسيائي را به ارمغان آورد. پس از اين مسابقات فعاليت هاي بين المللي بيشتري
در ورزش واليبال ايران آغاز شد. اعزام مربيان و داوران به کلاس هاي بين المللي، دعوت از تيم هاي زنان و مردان خارجي به کشور و اعزام تيم هاي ملي زنان و مردان به تورنمنت ها و مسابقات رسمي بين المللي مانند بازيهاي آسيائي، مسابقات قهرماني آسيا، قهرماني جهان، دانشجويان جهان، ارتش هاي جهان، ناشنوايان جهان، معلولين جهان، راه آهن هاي جهان و جام هاي جمهوريت ترکيه و غيره از اهم اين فعاليت ها مي باشد. که اين تاريخچه از مربيان و داوران بين المللي ايران، بازيکنان تيمهاي ملي نام برده خواهد شد. مسابقات مهم بين المللي که تيمهاي ملي و ديگر تيمهاي نهادها و ارگانهاي کشور ما در هر رده سني چه در داخل و چه درخارج کشور انجام داده اند به همراه اسامي کليه بازيکنان تيم ملي در رده هاي سني مختلف بازي کرده اند در اين تاريخچه به ترتيب تا نام معرفي مي شوند. در رويدادهاي داخلي، برگزاري مسابقات واليبال ليگ سراسري ايران با عنوان جام پاسارگارد که در سال هاي 1353- 1354- 1355 انجام شد و مسابقات بين المللي دهه فجر و ليگ هاي برتر و دسته اول باشگاه هاي از سال 1372 تا کنون از اهميت ويژه اي برخوردار بوده و در رواج و گسترش و پيشرفت واليبال در کشور تأثير فراوان بر جاي گذارده است.
مسابقات رسمي که تاکنون (سال 1379) تيمهاي ملي واليبال زنان و مردان و ساير تيمهاي واليبال نهادها و ارگانهاي ايران شرکت نموده و توانسته اند مقام قابل معرفي را در آسيا يا جهان بدست آورند وبه ترتيب زير اعلام مي شود:1- مقام دوم بازيهاي آسيائي 1958 ميلادي در توکيو مردان مدال نقره 2- کسب مقام قهرماني ارتش هاي جهان (سيزم) و مدال طلا در تهران 13473- رتبه سوم در مسابقات واليبال بازيهاي آسيائي بانکوک به سال 1966 (زنان و مردان)4- رتبه پنجم در مسابقات واليبال آسيائي بانکوک 1970(مردان)5- رتبه چهارم در مسابقات واليبال بازيهاي آسيائي تهران 1974 (زنان)6- رتبه پنجم در مسابقات واليبال بازيهاي آسيائي تهران 1974 (مردان)7- رتبه چهارم در مسابقات واليبال بازيهاي آسيائي تهران 19748- مقام قهرماني ناشنوايان جهان 1976، مدال طلا (مردان)9- مقام قهرماني ارتشهاي جهان (سيزم) سال 1979 مدال طلا (مردان)
10- مقام قهرماني معلولين جهان سال 1985 مدال طلا (مردان)11- مقام قهرماني معلولين جهان سال 1986 مدال طلا (مردان)
12- مقام قهرماني معلولين جهان سال 1989 در تهران
13- مقام قهرماني مسابقات ناشنوايان جهان
14- رتبه ششم مسابقات واليبال قهرماني آسيا در بحرين 1981 (مردان)                  15- مقام چهارم در اولين دوره مسابقات قهرماني نوجوانان جهان در دوبي سال 1990 (مردان)16- مقام پنجم در مسابقات قهرماني باشگاه هاي آسيا در هيروشيما سال 1992(تيم باشگاه بنياد شهيد)( مردان)
17- مقام چهارم در مسابقات قهرماني جوانان آسيا در تهران 1993 (مردان)18- مقام پنجم در مسابقات باشگاه هاي آسيا در هيروشيما سال 1993 (تيم باشگاه بانک ملي ايران)  (مردان)
19- مقام اول در مسابقات انتخابي جوانان جهان در تايلند 1993 (مردان)
20- مقام پنجم در مسابقات قهرماني آسيا در تايلند سال 1993 (مردان) 21- مقام قهرماني جوانان آسيا در تهران 1998 (مدال طلا)  (مردان)22- مقام اول مسابقات واليبال آسياي مياني – بزرگسالان سال 1998 تهران (مدال طلا) (مردان)23- مقام اول تورنمنت انتخابي جوانان جهان در منطقه آسيا که تيم ملي جوانان براي شرکت در مسابقات قهرماني جوانان جهان در بحرين انتخاب شد(1377شمسي)24- مقام دوم تورنمنت انتخابي قهرماني جهان، بزرگسالان در تهران، تيم ملي براي شرکت در مسابقات قهرماني جهان در ژاپن انتخاب شد 137625- مقام نهم قهرماني نوجوانان جهان در تهران سال 197726- مقام نهم قهرماني جوانان جهان در بحرين سال 1997 27- مقام هشتم قهرماني جوانان جهان در تايلند سال 199928- مقام پنجم قهرماني بزرگسالان آسيا در تهران سال 1378 شمسي29- مقام دوم قهرماني باشگاه هاي آسيا در سال 1998 در لبنان (تيم باشگاه پيکان تهران)30- مقام سوم قهرماني باشگاه هاي آسيا با عنوان اولين دوره کاپ

فایل : 19 صفحه

فرمت : Word