مقاله فارسی تاریخچه هندبال

تاریخچه هندبال
هومر» تاریخ نویس مشهور یونان در کتاب معروف خود اودیسه، از ورزش هندبال با نام «اورانیا» یاد کرده است. نقش های مربوط به این بازی که در سال ۶۰۰ قبل از میلاد روی یکی از دیوارهای آتن حجاری شده بود، در سال ۱۹۲۶ کشف شد.
هومر» تاریخ نویس مشهور یونان در کتاب معروف خود اودیسه، از ورزش هندبال با نام «اورانیا» یاد کرده است. نقش های مربوط به این بازی که در سال ۶۰۰ قبل از میلاد روی یکی از دیوارهای آتن حجاری شده بود، در سال ۱۹۲۶ کشف شد.
در قرن های شانزدهم و هفدهم میلادی، زنان دربار و شوالیه ها به این بازی که تغییر مختصری یافته بود می پرداختند و شاعران وقت، آن را اولین بازی تابستانی نام نهاده بودند.
در سال ۱۸۹۰، کنرادکخ که یک معلم ورزش آلمانی بود، هندبال را به صورت جدیدتری با نام «رافابال اشپیل» معرفی کرد که آن را به صورت هندبال یازده نفری بازی می کردند که شباهت زیادی به یکی از بازی های محلی چکسلواکی به نام «هازنا» داشت. پس از جنگ جهانی اول، «هرمان» رئیس فدراسیون هندبال آلمان برای گسترش و تحکیم این ورزش تلاش فراوانی کرد. دکتر «کارل شلنز» استاد دانشسرای عالی تربیت بدنی و ورزش برلین که او را پدر هندبال نامیده اند، در سال ۱۹۲۰ مقررات این ورزش را تدوین کرد و آن را در کلاسهای خود به اجرا درآورد. پس از او شاگردانش موجبات گسترش این ورزش را در سراسر آلمان فراهم آوردند.
در کشورهای شمال اروپا به دلیل سردی هوا، برای اجرای این ورزش در سالن، شکل تازه ای به آن داده شد که این امر باعث پیدایش هندبال هفت نفره امروزی شد. این ورزش بین سال های ۱۹۰۴ تا ۱۹۲۰ تحت تأثیر بعضی قوانین فوتبال بود و در این دوران توسعه فراوانی در اروپا یافت. تا سال ۱۹۲۸ از نظر تشکیلات بین المللی، هندبال جزو فدراسیون بین المللی دوومیدانی محسوب می شد اما به دلیل اهمیت هندبال، این فدراسیون در هشتمین کنگره خود که در سال ۱۹۲۶ برگزار شد، کمیسیونی برای مستقل کردن آن به وجود آورد. سرانجام در ماه اوت ۱۹۲۸ فدراسیون بین المللی هندبال با عضویت یازده کشور در آمستردام تشکیل شد. در همان سال اولین بازی نمایشی هندبال در آمستردام انجام شد و در سال ۱۹۳۱ کمیته بین المللی المپیک اجازه داد که هندبال به جمع بازیهای المپیک بپیوندد. در خلال سالهای ۱۹۲۸ تا ۱۹۳۴ فدراسیون بین المللی هندبال گسترش بسیاری یافت و توانست بیش از ۲۵ کشور را به عضویت بپذیرد. سرانجام اولین بازیهای بزرگ و رسمی هندبال در المپیک ۱۹۳۶ برلین در رشته هندبال یازده نفره مردان انجام یافت که کشورهای آلمان، اتریش و سوئیس به ترتیب مقام های اول تا سوم را به دست آوردند. در سال ۱۹۳۸ به مناسبت دهمین سال تأسیس فدراسیون بین المللی هندبال، اولین دوره مسابقات قهرمانی جهان در رشته های هندبال یازده نفره و هفت نفره با شرکت کشورهای آلمان، دانمارک، هلند، مجارستان، لوکزامبورگ، لهستان، سوئد، سوئیس و چکسلواکی در کشور آلمان انجام شد که در هر دو رشته آلمان به مقام قهرمانی رسید. با وقوع جنگ جهانی دوم فدراسیون قدیمی هندبال منحل شد تا اینکه در ماه ژوئیه ۱۹۴۶ با پیگیری کشورهای فرانسه و سوئد و با شرکت کشورهای دانمارک، فنلاند، هلند، نروژ، لهستان و سوئیس کنگره ای در کپنهاک تشکیل گردید که به ایجاد فدراسیون بین المللی هندبال انجامید. در سال ۱۹۵۰ محل این فدراسیون به سوئیس منتقل شد.
در سال ۱۹۵۲ دومین دوره مسابقات جهانی هندبال یازده نفره در سوئیس برگزار شد که کشورهای آلمان، سوئد، سوئیس، اتریش، دانمارک، هلند، فرانسه و اسپانیا به ترتیب مقام های اول تا هشتم را کسب کردند. در سال ۱۹۵۴ مسابقات جهانی هندبال هفت نفره در سوئد برگزار شد و کشور میزبان به مقام قهرمانی رسید و آلمان شرقی و چکسلواکی در رده های دوم و سوم قرار گرفتند. در سال ۱۹۵۶ مسابقات جهانی هندبال یازده نفره بانوان در آلمان برگزار شد که کشورهای رومانی، آلمان و مجارستان به مقام های اول تا سوم دست یافتند. سال بعد، این مسابقات در رشته هندبال هفت نفره در یوگسلاوی برگزار شد و کشورهای سوئد، چکسلواکی و آلمان شرقی مقام های اول تا سوم را کسب نمودند. مسابقات هندبال سالنی (هفت نفره) از سال ۱۹۷۲ بار دیگر در جمع رقابت های بازیهای المپیک قرار گرفت.
جرائم در هندبال
بازیکن تعلیقی در مدت تعلیق خود حق شرکت در بازی را ندارد و تیم او نیز نمی تواند در این مدت، از بازیکن دیگری در زمین به جای وی استفاده نماید. زمان تعلیق از لحظه سوت داور برای شروع مجدد بازی آغاز می شود.
● می توان یک اخطار داد برای:
الف: در خطاها و تخلفات مشابه علیه حریف (۵:۵، ۸:۲) به شرطی که در رده خطاهای پیش رونده تحت قانون (۸:۳) نباشد، باید یک اخطار داد برای:
ب: هر نوع خطایی که باید به صورت پیش رونده جریمه شود (۸:۳).
ج: تخلف هنگامی که بازیکنان مقابل در حال اجرای یک پرتاب رسمی هستند.
د: رفتار خارج از روحیه ورزشی به وسیله بازیکن یا مسؤول تیم (۸:۴).
▪ توضیح: به یک بازیکن بیش از یک اخطار و به یک تیم بیش از ۳ اخطار نمی توان داد. بازیکنی که دو دقیقه تعلیق شده است نمی تواند اخطار بگیرد، مجموعاً بیش از یک اخطار نمی توان به مسؤولین یک تیم داد.
داور باید به وسیله بالا آوردن کارت زرد، اخطار را به بازیکن متخلف یا مسؤول و وقت نگهدار/ منشی اعلام نماید (علامت دست شماره ۱۳). «کارت زرد» باید دارای ابعاد ۹۷۱۲ سانتیمتر باشد.
● اكسکلود
▪ یک اكسکلود باید داده شود:
هنگامی که بازیکن در خلال وقت بازی (نگاه کنید به پاراگراف اول قانون ۱۶:۱۳ و قانون ۲:۶) داخل یا خارج از زمین بازی مرتکب تهاجم و درگیری بدنی شود (مشخص شده در قانون ۸:۷).
داوران پس از اعلام تایم اوت باید به صورت واضح و آشکار به وسیله علامت دست استاندارد، اكسکلود را به بازیکن مختلف و وقت نگهدار/ منشی، نشان دهند (داور، دستها را بالا برده و به صورت ضربدر در مقابل صورت خود نگه می دارد).
اكسکلود همواره برای تمامی وقت باقیمانده بازی بوده و آن تیم باید با یک بازیکن کمتر در زمین، بازی را ادامه دهد. بازیکن اسکلود شده نمی تواند تعویض شود و بلافاصله باید زمین بازی و محوطه تعویض را ترک نماید. بازیکن پس از ترک محل، مُجاز نیست به هر شکل با تیم ارتباط داشته باشد. اكسکلود باید توسط داوران در برگه مسابقه برای مرجع ذیصلاح گزارش شود.
بیش از یک تخلف، در یک موقعیت خاص
اگر بازیکن یا مسؤول تیم، مرتکب بیش از یک تخلف به صورت همزمان یا سلسله وار شدند قبل از آنکه بازی مجدداً شروع شود و این تخلفات، احکام جریمه متفاوتی داشته باشند، آنگاه فقط یکی از شدیدترین جریمه ها را باید اعلام نمود، این همواره در شرایطی است که یکی از موارد تخلف، تهاجم و درگیری بدنی باشد. علیرغم این، در موارد استثنا شده ذیل، تیم باید به مدت چهار دقیقه با نیروی کمتری در زمین بازی کند.
الف) اگر بازیکنی که قبلاً تعلیق گرفته است، قبل از آنکه بازی مجدداً شروع شود، مرتکب رفتار خارج از روحیه ورزشی شود، آنگاه آن بازیکن بار دیگر دو دقیقه تعلیق می شود (۱۶:۳ح) (اگر تعلیق اضافه شده سومین آن باشد آنگاه بازیکن دیسکالیفه می گردد).
ب) اگر بازیکنی که قبلاً دیسکالیفه شده است (مستقیم یا به علت سومین تعلیق) قبل از شروع مجدد بازی مرتکب رفتار خارج از روحیه ورزشی شود آنگاه به تیم، یک جریمه اضافه تعلیق می گیرد، در این شرایط این کاهش برای مدت چهار دقیقه خواهد بود.
ج) اگر بازیکنی که قبلاً دو دقیقه تعلیق گرفته است، قبل از شروع مجدد بازی مرتکب رفتار شدید خارج از روحیه ورزشی شود، آنگاه آن بازیکن علاوه بر آن دیسکالیفه می شود (۱۶:۶د) این جریمه های ترکیبی منجر به چهار دقیقه کاهش می شود (پاراگراف دوم۱۶:۸).
د) اگر بازیکنی که قبلاً دیسکالیفه شده است (مستقیم یا به علت سومین تعلیق) قبل از آنکه بازی، مجدداً شروع شود مرتکب رفتار شدید خارج از روحیه ورزشی شود، آنگاه به تیم، یک جریمه اضافی تعلق می گیرد؛ در این شرایط این کاهش به مدت چهار دقیقه خواهد بود.
● تخلفات خارج از وقت بازی
موقعیتهای شرح داده شده در قوانین ۱۶:۱، ۱۶:۳، ۱۶:۶، ۱۶:۹ عموماً تخلفات در خلال وقت بازی را شامل می شود. منظور از این قوانین، وقت بازی به علاوه وقت اضافی و تایم اوت بوده ولی استراحت بین دو نیمه نمی باشد. رفتار خارج از روحیه ورزشی، رفتار شدید خارج از روحیه ورزشی یا تهاجم یا درگیری بدنی که توسط بازیکن یا مسؤول تیم در محوطه بازی و خارج از وقت بازی روی می دهد، باید به شرح ذیل جریمه شود:
● قبل از مسابقه
الف) در مورد رفتار خارج از روحیه ورزشی یک اخطار باید داده شود (۱۶:۱د).
ب) در موارد رفتار شدید خارج از روحیه ورزشی یا تهاجم یا درگیری بدنی (۱۶:۶د، و) یک دیسکالیفه باید داده شود اما تیم اجازه دارد بازی را با ۱۲ بازیکن و ۴ مسؤول شروع نماید.
● در خلال وقت استراحت
ج ) در موارد رفتار خارج از روحیه ورزشی باید یک اخطار داده شود (۱۶:۱د).
د) در صورت تکرار یا رفتار شدید خارج از روحیه ورزشی یا در موارد تهاجم و درگیری بدنی (۱۶:۶ب، د و ج) باید یک دیسکالیفه داده شود. در موارد تکرار رفتار خارج از روحیه ورزشی، مقررات تعیین شده علاوه بر قانونهای (۱۶:۳ج، د) است که در خلال وقت بازی نیز قابل اجرا می باشد. پس از دیسکالیفه در خلال وقت استراحت، تیم می تواند بازی را با تعداد بازیکنی برابر تعداد نفرات بلافاصله قبل از وقت استراحت ادامه دهد. بعد از پایان مسابقه، پنج گزارش نوشته می شود.
قوانین زمین بازی

– زمین مسابقه
زمین مسابقه باید مستطیل باشد و خط طولی زمین از خط دروازه بلندتر است.
– اندازه زمین
طول زمین نباید بیشتر از 120 متر و کمتر از 90 متر باشد. عرض زمین نباید بیش از 90 متر و کمتر از 45 متر باشد. در مسابقات بین المللی طول زمین مسابقه نباید بیش از 110 و کمتر از 100 متر و عرض آن بیش از 75 متر و کمتر از 64 متر باشد و در همه حال طول زمین باید بیشتر از عرض آن باشد.
– علامت‌گذاری زمین
زمین مسابقه با خطهایی به طور مشخص خط‌ کشی می شود و نباید ضخامت این خط کشی بیش از 12 سانتی متر باشد. طولانی ترین خط زمین بازی را خطوط طولی و کوتاهترین خط را خط دروازه می نامند. زمین بازی به وسیله خط میانی به دو نیمه تقسیم می شود. نقطه مرکزی زمین در وسط خط میانی مشخص می گردد و یک دایره به شعاع 15/9 متر (10 یارد) در اطراف آن رسم می شود.
– محوطه دروازه
محوطه دروازه در انتهای هر نیمه زمین به صورت ذیل تعیین می شود:
دو خط با فاصله 5/5 متر از داخل تیرهای عمودی بر روی خط دروازه به طرف گوشه‌های زمین ترسیم می گردد و این خطها نیز به فاصله 5/5 متر به داخل زمین کشیده می شود، و به وسیله خطی موازی با خط دروازه به هم متصل می شود.
– محوطه جریمه
محوطه جریمه در انتهای هر نیمه زمین به صورت ذیل معین می شود:
در روی خط دروازه دو خط به فاصله 5/16 متر از داخل تیرهای عمودی به طرف گوشه‌ها رسم می گردد. این خطها به وسیله خطی دیگر به فاصله 5/16 متر به طرف داخل زمین بازی کشیده می شود و به وسیله خطی موازی با خط دروازه به هم متصل می شوند، که محدوده ترسیم شده را محوطه جریمه نامند. در داخل هر محوطه جریمه، یک نقطه پنالتی به فاصله 11 متر از وسط خط دروازه به طرف داخل زمین مشخص گردد. از نقطه پنالتی، قوسی به شعاع 15/9 متر در خارج از محوطه جریمه رسم می گردد.
– میله های پرچم
میله های پرچم حداقل به ارتفاع 5/1 متر در هر گوشه زمین می بایستی قرار گیرد و نباید فاصله میله مذکور کمتر از 5/1 متر باشد. میله پرچم نباید نوک تیز باشد. چنین پرچمی را می توان در دو طرف خط مرکزی که فاصله آن نباید کمتر از یک متر باشد در خارج از خط طولی قرار داد.
– قوس کرنر
در هر گوشه زمین، ربع دایره ای به شعاع 1 متر رسم می گردد که قوس کرنر نامیده می شود.
– دروازه ها
در وسط خط دروازه، دروازه ها قرار دارند که از دو تیر عمودی و یک تیر افقی تشکیل می شوند. فاصله دو تیر عمودی از یکدیگر 32/7 متر و فاصله تیر افقی از زمین 44/2 می باشد. عرض تیرهای دروازه نباید بیش از 12 سانتی متر باشد. همچنین عرض خطهای زمین مسابقه می بایستی با عرض خط بین تیرهای دروازه به یک اندازه (12 سانتی متر) باشد. تور دروازه می تواند به تیرهای عمودی و افقی
پشت دروازه وصل شود ولی باید آن را به نحوی وصل نمود که مزاحم حرکت دروازه بان نباشد. رنگ تیرهای دروازه باید سفید باشد.
– سالم بودن دروازه ها
دروازه ها باید به طور محکم بر روی زمین نصب شوند. دروازه های قابل حمل تنها موقعی می توانند مورد استفاده قرار گیرد که نیاز فوق را برآورده سازند.
قانون توپ
(3:1) توپ، به شکل کروي و جنس آن از چرم و يا مواد مصنوعي است. سطح توپ نبايد براق و لغزنده باشد (3ـ17).
(3:2) اندازه توپ شامل محيط و وزن، در رده هاي مختلف تيمي به صورت متفاوت به شرح زير است:
* محيط 60ـ58 سانتيمتر و وزن 475ـ425 گرم (اندازه 3 فدراسيون جهاني هندبال) براي مردان و نوجوانان (بالاي 16سال)؛
* محيط 56ـ54 سانتيمتر و وزن 375ـ325 گرم (اندازه 25 فدراسيون جهاني هندبال) براي زنان و دختران جوان (بالاي 14 سال) و پسران جوان (16ـ12 سال)؛
*محيط 52ـ50 سانتيمتر و وزن 330ـ290 گرم (اندازه 1 فدراسيون جهاني هندبال) براي دختران جوان (14ـ8 سال) و پسران جوان (12 ـ8 سال).

فایل : 11 صفحه

فرمت : Word