مقاله فارسی آبخوری های دستی کله قندی

آبخوریهای دستی کله قندی برای جوجه های جوان از این نوع آبخوریها استفاده می شود که توسط کارگر قابل کنترل بوده و کلیه عملیات پر کردن ، خالی کردن ، شستشو و ضد عفونی آنها توسط نیروی کارگر انجام می گیرد . نمونه این آبخوریها ، آبخوریهای کله قندی است که به اسانی آب در اختیار جوجه قرار می گیرد . برای اینکه این عمل بهتر انجام گیرد ، باید داخل حصار و اطراف مادر مصنوعی ، تعدادی آبخوری کوچک از این نوع قرار داده شود . حداقل ظرفیت آبخوریهای کله قندی دو لیتر و حداکثر ۴ لیتر است ؛ ولی باید توجه داشت که از نظر مدیریتی استفاده از تعداد زیاد تر آبخوری کوچک بهتر از تعداد کم آبخوری بزرگ است. ● آبخوری های دستی ناودانی
این آبخوری ها که بیشتر در سیستم پرورش مرغ تخمگذار در قفس مورد استفاده قرار می گیرد ، به طوری سرتاسری در جلو قفس نصب شده و مقطع آن به صورت
u و v می باشد . جنس آن از آهن سفید ، یا آلومینیوم و یا پلاستیک بوده و معمولا به تانکر آب و یا سیستم لوله کشی وصل است . در این نوع آبخوری ، آب تازه همیشه به طیور ملایم جریان داشته و اب اضافی از دریچه ای در انتهای آن سرازیر می شود . در این روش مصرف اب زیاد است و همچنین مرتبا باید آبخوری ضد عفونی و شستشو شود . ضمنا خطرات ناشی از قطع آب نیز عیب دیگر این نوع آبخوریهاست که از این نظر نیاز به پیش بینی هایی در این خصوص می باشد . چنانچه از این نوع آبخوری در سیستم بستر استفاده شود ، جهت جلوگیری از ورود طیور به داخل ظرف آب ، بر روی هر ناودان یک میله گردان نیز نصب می شود . ● آبخوریهای اتوماتیک قطره ای (نیپل)این سیستم به طور وسیعی در روش قفسهای اتوماتیک مورد استفاده قرار گرفته و کاملاً بهداشتی بوده و احتیاج به ضد عفونی مکرر ندارد . به علاوه از نظر صرفه جویی در مصرف آب بسیار مناسب می باشد . در این سیستم جریان آب از لوله می گذرد و در کنار هر قفس ۲ تا ۳ سرپوش (سوپاپ یا والو) مخصوص تعبیه شده است که آب به صورت قطره قطره از آن خارج می شود . طیور نیز با نوک زدن متناوب با این سوپاپ ها ، موجب می شوند که آب از دهانه سوپاپ ، به طرف پایین جریان پیدا کند . این نوع ابخوریها برای جوجه های قبل از سن یک هفتگی قابل استفاده نیست .
● آبخوریهای اتوماتیک سیفونی یا پلاسون
این آبخوریها از یک قسمت مدور و یک بشقاب تشکیل شده است . جنس آنها اغلب از پلاستیک و دارای دستگاه تنظیم بوده و به وسیله لوله ای نازک به لوله اصلی جریان آب که از زیر سقف می گذرد وصل و آویزان گردیده است. هنگامی که میزان آب آبخوری از حد معینی کاهش یابد ، به علت سبکی ، فنر متصل به آن بالا رفته و شیر تنظیم باز می شود و آب به داخل آبخوری جریان می یابد . و زمانی که میزان آب به حد معینی (لازم) رسید، دوباره به علت سنگین شدن آبخوری فنر به پایین کشیده شده و شیر تنظیم بسته می شود ؛ بدین ترتیب ، همیشه به مقدار کافی آب تمیز و خنک در اختیار مرغها قرار می گیرد . ارتفاع ابخوری را با توجه به سن مرغها می توان کم یا زیاد نمود . استفاده از این آبخوریها معمولا بهداشتی تر بوده و در مصرف آب نیز تا حدی صرفه جویی می شود ؛ ولی این کار در مقایسه با انواع دیگر آبخوری نیاز به سرمایه گذاری بیشتری دارد . باید توجه داشت که ابخوریها را نباید مستقیما به
جریان آب (آب شهر یا آب چاه) وصل نمود . زیرا در صورت قطع جریان آب ، لطمه بزرگی به مرغها وارد می شود . از سوی دیگر در نقاط سردسیر ، خطر یخ زدگی لوله های آب وجود دارد ؛ از این رو شایسته است برای هر سالن یک منبع ذخیره آب (جداگانه) نصب و جریان آب مورد نیاز سالن به منبع مذکور وصل شود که برای این منظور می توان از بشکه های معمولی و یا تانکهای کوچک استفاده نمود . همچنین هنگام دادن دارو نیز می توان مقدار معینی از دارو را در آب مخزن حل نموده ، به داخل آبخوریهای سالن هدایت نمود . یک فایده دیگر استفاده از این بشکه ها ، گرم نگهداشتن آب در فصل سرماست تا از این طریق حداقل دمای آب ، یعنی ۱۲ درجه سانتی گراد به خوبی تامین شود . ● آبخوریهای اتوماتیک فنجانی آبخوریهای کوچکی هستند که ۵ تا ۱۵ سانتی متر قطر و ۵/۲ تا ۶/۷ سانتی متر عمق دارند و بر اساس روشی که آب در داخل آنها وارد می شود ، به انواع مختلف زیر تقسیم می شوند : ۱) نوع معلق – یک فنجان نسبتا بزرگی به انتهای یک لوله عمودی یا لوله خرطومی متصل است و در داخل فنجان سوپاپی قرار دارد که بر اساس وزن آب داخل فنجان باز و بسته می شود . ۲) نوع ماشه ای – معمولا فنجانها در قسمت بالای یک لوله افقی در طول سالن قرار دارند و سوپاپی در قسمت پایین فنجان تعبیه شده است که توسط ماشه ای باز و
بسته می شود . ماشه توسط خود مرغ عمل می کند و فنجان این نوع آبخوری بسیار کوچک است . همچنین لوله افقی را می توان بالا و پایین کشید ؛ از این رو بر اساس سن جوجه ارتفاع آن تغییرمی یابد .
شرايط سالن شير دوشی
  ساختمان شير دوشی شامل: سالن شيردوشی، اتاق نگهداری شير، محوطه انتظار گاوها برای ورود به سالن، اتاق نگهداری ابزار و تجهيزات شيردوشی، حمام و اتاق كارگران مي باشد. توجه داشته باشید که در کلیه قسمتهای عنوان شده مسائل زیر رعایت گردد:- سالن شيردوشی همواره بايد تميز بوده و ظاهري مطلوب داشته باشد. – سالن شيردوشی بايد تجهيزات لازم براي تهويه مناسب ، گرمايش و يا سرمايش را داشته باشد. – لبه ها و گوشه هاي سيمانی بايد دارای خميدگي باشند تا حيوان آسيب نبيند. – سطح دروني ديوارها و سقف بايد رنگ روشن داشته، قابل شستشو بوده و نسبت به ايجاد لكه مقاوم باشد. 
– در شيردوشي بايد آب گرم كافي برای شستن گاوها و سالنها در دسترس باشد. – سالن بايد نور كافي داشته باشد.
– درهاي ورود و خروج بايد استحكام كافی داشته باشند و پهنای آنها متناسب با گاوهايی باشد كه از آن عبور می كنند. – اتاق شير بايد براحتی قابل دستيابی باشد، به آسانی تميز شود ، تهويه مناسب داشته و از امكانات سرمايش و گرمايش لازم برخوردار باشد. – تمام قسمتهای شيردوشی بويژه اتاق شیر بايد به ترتيبی باشد كه تا حد امكان از ورود مگس و ساير حشرات به آنها جلوگيری شود.- كف محوطه انتظار نبايد لغزنده باشد.
معرفی دستگاه شيردوشی
ماشين شيردوشی بيش از هر ماشين ديگري در گاوداری كاربرد دارد و در صورتی كه توجه خاصی به آن شود می تواند نقش بسزايی در كسب درآمد مزرعه داشته باشد. پايه و اساس ماشينهاي شيردوشی براساس حركت شير از پستان بسوي تانكر جمع آوري شير با حداقل خطر به سلامت دام مي باشد. علاوه بر این
ماشينهای شيردوشی می توانند در کنترل و یا ایجاد بیماری ورم پستان و همچنین كيفيت شير نقش بسزايی داشته باشند.  
 واحد دوشنده شامل قسمتهای زير می باشد:   
1)چهار فنجان پستانی كه هر كدام شامل يك روكش، يك لاينر قابل انعطاف ، يك لوله كوتاه ضربان (پالسيشن) و يك لوله كوتاه شير می باشد. 2) يك خرچنگی   3)يك لوله بلند شير 4) يك لوله بلند ضربان (پالسيشن)
شيردوشی صحيح
نکات مهم در این زمینه به شرح زیر هستند:- دست شيردوش مي تواند باكتري را از يك گاو به گاو ديگر انتقال دهد. بنابراين ضدعفوني و شست و شوی مرتب دستها با آب و صابون در خلال شيردوشی الزامی است. – لباس كاركنان شيردوشی همواره بايد تميز و پاكيزه باشد. – كوتاه كردن موهای بلند روی شكم ، پستانها و قسمت عقب حيوان برای تميز نگهداشتن سيستم پستانی و شير الزامی است.
 مراحل شیردوشی
1- شستن پستانشستن پستان به دو هدف انجام می شود:الف) از بين بردن كثافات. ب) تحريك پستان برای آزاد سازی شير.
2- خشك كردن استفاده از حوله هاي كاغذی يكبار مصرف توصيه می شود.
3- بازديد شير قبل از دوشش- تشخيص گاوهای مبتلا به ورم پستان ( مشاهده دلمه ، در اين صورت به تكنسين خبر دهيد.) – خارج كردن باكتريهای نوك پستان – تحريك پستان و آماده سازی برای دوشش
4- اتصال واحد شيردوشی (خرچنگی ) به پستان- نوك پستانها قبل از وصل دستگاه بايد خشك و تميز باشند. – لوله شير حد فاصل بين خرچنگي و كاسه پستانك می بايست به حالت S نگاهداشته شود تا از ورود هوا به داخل سيستم جلوگيری بعمل آيد.  – كلاهكها بايد بدقت روی پستان قرار گيرد.
تذكر مهم: حداكثر 1 دقيقه بعد از شستن پستان خرچنگی بايد وصل شود. (در غير اين صورت به دليل كم شدن هورمون آزاد كننده شير، شير كمتری خارج خواهد شد.)
5- بازديد- كاسه سرپستانها نبايد قسمت انتهايی سرپستان را به داخل فرو برد. 
– دوشش بايد با سرعت و بدون وقفه انجام پذيرد.
6- جدا كردن خوشه شيردوشی از پستان- براي جدا كردن دستگاه شيردوشی،سوپاپ خرچنگي را بطرف بيرون بكشيد. در اين حالت هوا داخل فضای بين پستانك و كاسه پستانك وارد شده و در نتيجه خلاء از ميان رفته و خوشه شيردوشی از پستان جدا مي شود. – بايد توجه داشت كه پستان كامل دوشيده شود (با نگاه كردن به جريان شير در لوله های انتقال شير و كوچك و شل شدن پستان). – زمان شيردوشی نبايد زياد طولانی شود زيرا به بافت ظريف پستان آسيب رسانده و موجب ورم پستان می شود.

فایل : 10 صفحه

فرمت : Word