مقاله کامل جنگل كاري و منطقه چهل چاي

مقدمه :
منطقه جنگلي مخروبه روستاي كه در سمت جنوب غربي اين روستا واقع شده است در طي ساليان دراز مورد تهاجم روستائيان و دامداران بخصوص محل تردد گاو و گاوداري در تابستانها بوده است .همچنين جنگل آن مورد تجاوز قرار گرفته و بكلي نابود گرديده و تبديل به چراگاه و گهگاه زراعت شده و اكنون منطقه وسيعي رها شده و درختچه هاي سياه تلو- ازگيل و وليك و به جنگلي و آلو جانشين جنگل گرديده است و هيچ ارزش اقتصادي ندارد . طرح مذكور جهت نجات اين منطقه از تجاوز بيشتر روستائيان به جنگل و تبديل به يك جنگل اقتصادي نوشته شده است .
اين طرح چهار موضوع كلي از قبيل اطلاعات پايه 2- كارهاي اجرائي طرح 3- هزينه هاي مورد نياز طرح 4- توجيه اقتصادي را دنبال مي نمايد كه هر كدام بطور جداگانه بررسي مي گردد .
هدف :
همانطور كه در مقدمه اشاره شده منطقه مانند ساير مناطق جنگلي مورد تجاوز قرار گرفته و موجب تخريب آن شده اين اعمال زيانهاي اقتصادي و نابودي اكوسيستم را بهمراه داشت بنابراين هدف از اجراي اين طرح رفع مسائل بالاست كه داراي دو جنبه است بشرح ذيل :
الف : هدف جنبي :
جهت دادن اكوسيستم منطقه طرح بحالت يك جنگل
جلوگيري از تجاوزات و حفظ جنگلها در ارتفاعات و مجاور طرح
جلوگيري از فرسايش شديد خاك و شخم آن در منطقه طرح
ايجادكار در منطقه و بالا بردن وضع مالي روستائيان حاشيه طرح
ب: هدف اصلي :
توليد چوب تيري- تونلي – ساختماني – چوبهاي صنعتي
بالا بردن كيفيت گونه هاي بومي پهن برگان
بالا بردن پتانسيل از طريق كشت گونه سوزني برگان و تامين نياز كارخانجات صنايع چوب
اصول كلي طرح
الف : اطلاعات پايه :
موقعيت منطقه – جنگل مخروبه واقع در جنوب شهرستان مينودشت.
نام محلي منطقه طرح : معروف به جنگل مخروبه
مساحت منطقه طرح : بر اساس تهيه نقشه 218 هكتار
موقعيت جغرافيايي :
منطقه طرح جنگلكاري در 30 كيلومتري جنوب شهرستان مينودشت واقع است كه از شمال به روستا و زمينهاي زراعتي روستا و از جنوب به جنگل و رودخانه ميان در و از شرق به جنگل و ارتفاعات قاطركش و از غرب به رودخانه دون قوزلر منتهي مي شود و از لحاظ حفاظتي جز حوزه استحفاظي اداره منابع طبيعي آزاد شهر مي باشد .
پستي و بلندي :
ناحيه طرح كلا داراي پستي وبلندي متفاوت بوده و از يك شيب كه جهت آن از شرق به مغرب مي باشد كه حداقل درصد شيب آن 10% و حداكثرآن 50% مي باشد وبطور متوسط داراي شيب 25% است منتهي مي شود.
درداخل طرح يك دره كوچك موجود است كه در هنگام بارندگي داراي آب مي باشد در دوطرف ناحيه طرح دو رودخانه ميان دره و دون قوزلر امتداد دارد كه داراي آب دائمي است .
ارتفاع منطقه :
ناحيه طرح كلا در منطقه كوهستاني واقع است و پست ترين نقطه آن كه متصل به رودخانه ميان درو است داراي ارتفاع 700 متر از سطح درياست وبلندترين نقطه آن داراي ارتفاع 700 متر از سطح دريا است وبلند ترين نقطه آن كه معروف به ارتفاعات قاطركش است و
در شرق اين منطقه واقع است و متصل به جنگل صنعتي است داراي ارتفاع 1300 متر از سطح درياست .
طول وعرض جغرافيايي منطقه طرح :
عرض جغرافيايي ناحيه طرح و طول جغرافيايي آن مي باشد .
وضعيت آب و هوايي :
آب و هواي ناحيه طرح كلا يك آب و هواي كوهستاني است زيرا در منطقه كوهستاني واقع شده و نزديكترين ايستگاه هواشناسي به آن گنبد كاووس مي باشد كه در 50 كيلومتري ناحيه طرح واقع است واز نظر آب وهوايي تفاوت جزئي در آن مشاهده مي شود .مع الوصف با توجه به جداول بارندگي – حرارت و نم ايستگاه – هواشناسي گنبد كاووس كه جدولهاي ياد شده پيوست مي باشد وضعيت آن بشرح ذيل است .
معدل بارندگي 12 ساله آن 502 ميلي متر متوسط بارندگي ماهيانه 12 ساله كمترين ماه بارندگي در تيرماه 1/10 ميلي متر و بيشترين بارندگي ماه اسفند 1/65 ميلي متر و همچنين ميانگين حداقل درجه حرارت 35/7 در ديمه و حداكثر حرارت 2/29 درجه سانتيگراد است و ميانگين حداقل نم نسبي 7/61% و حداكثر نم نسبي 1/71% مي باشد . ريزش برف بطور متناوب در منطقه طرح ريزش دارد و بر اساس طبقه بندي آب وهوايي در فرمول آمبرژه منطقه طرح جزو مناطق نيمه مرطوب محسوب مي شود زيرا كمترين بارندگي را در زمانهاي تابستان دارد . در ضمن باتوجه به منحني آمبروترميك كه بر اساس
جدول آمار هواشناسي كل كشور در ايستگاه گنبد كاووس تهيه شده و پيوست كتابچه است فصل خشك مدت 5/3 ماه كه بين ماههاي خرداد – تير – مرداد و اوايل شهريور است .
وضعيت خاك ناحيه طرح :
وضعيت خاك ناحيه بدينصورت است كه حداقل ارتفاع آن 700 متر و حداكثر آن 1300 متر از سطح دريا است و حداقل شيب 10% و حداكثر آن در بعضي قسمتها 60-70% منطقه بصورت پستي و بلندي و تپه ماهور و بعضي قسمتها داراي دره هاي نيمه عميق است كلا شيب در اين ناحيه از شرق به طرف غرب ختم مي شود .
پوشش طبيعي منطقه عبارت از گياهان آقطي- تمشك – موري – گند جارو – پونه گراينه ها – آلوجنگلي – توسكا در دره ها – به جنگلي – انجيلي – ممرز – يونجه پيچك . اكثر قسمتها را پوشش علفي سطح خاك را مي پوشاند سنگ ما در آهكي كه بخوبي تجزيه شده PH خاك خنثي تاقليائي . در بعضي قسمتنها كه فاقد پوشش گياهي است فرسايش سطحي و شياري مشاهده مي شود . در نيمرخ خاك سه افق A.B.C مشاهده مي گردد كه افق B قهوه اي روشن و در افق C قهوه اي كاملا روشن مي باشد . زهكشي در طبقات خوب ريشه دواني تا عمق 5/1 متر ديده شده بافت خاك متوسط در بعضي نقاط نزديك روستا سنگين فعاليت بيولوژيكي بعلت فعاليت موجودات خاكي و نفوذ ريشه و پراكنش آن خوب خاك از خاكدانه هاي درشت و در بعضي نقاط با خاكدانه هاي
معكبي ريز ديده مي شود . لايه محدوده كننده اي ديده نشده فقط در بعضي نقاط بندرت لغزش خاك مشاهده شده و در يك نقطه در اثر شستشو خاك تخته سنگهاي بزرگ مشاهده گرديده .عمق آب زير زميني 5/1 متر پايين تر است و جز خاكهاي غيرشورمي باشد. عمق خاك مناسب و جز خاكهاي عميق است .
تشريح پارسلها و جوامع رستني :
پارسل شماره 1
مساحت اين پارسل حدود 60 هكتار مي باشد كه حداقل ارتفاع آن از سطح دريا 1200 متر و حداكثر آن 1300 متر و متوسط ارتفاع آن 1250 متر است . شيب اين پارسل بطور متوسط بين 25-20% و جهت عمومي قطعه از شرق بطرف غرب مي باشدو از لحاظ پستي و بلندي تقريبا داراي تپه ماهور ودره كوچك نيمه عميق و در بعضي قسمتها تقريبا مسطح است . بافت خاك آن متوسط و پوشش سطحي آن گونه اي علفي پونه – شبدر – پيچك – گل گاوزبان – و به جنگلي و آلوجنگلي مي باشد . گونه هاي پيشنهادي جهت جنگلكاري در اين پارسل در جدول مخصوص آمده است در ضمن در روي يالها و نقاط نورگير كشت بلوط پيشنهاد مي گردد بفاصله 11 متر .
پارسل شماره 2
مساحت اين پارسل حدودا 53 هكتار است در اخل اين پارسل چند قطعه زمين زراعتي است كه توسط مردم تجاوز شده كه از سطح كل كسر گرديده اين قطعه هم مانند پارسل
شماره 1 داراي شيب و جهت عمومي آن از شرق بطرف غرب مي باشد . حداقل ارتفاع آن از سطح دريا 1100 متر و حداكثر آن 1200 متر است و ارتفاع متوسط و اكثر قطعه 1550 متر مي باشد . شيب بطور متوسط 35-30% است كه براحتي مي توان وسائل مكانيزه در آن بكار برد . سطح اكثر قطعه را گياهان علفي مثل سرخس آقطي- پونه – گل گاوزبان –پيچك – شبدرو- درختچه هاي به جنگل – آلوجنگلي پوشانده سطح قطعه بشكل تپه ماهور و داراي يك دره كوچك كم عمق و چشمه هاي كوچك مي باشد .
گونه هاي پيشنهادي جهت جنگلكاري در آن در جدول مخصوص آمده است و در ضمن در حاشيه دره ها گردو كشت مي گردد .
پارسل شماره 3
مساحت اين پارسل حدود 64 هكتار است كه سطح آن به شكل تپه ماهور وقسمتي از سطح و جهت و شيب آب به طرف جنوب مي باشد و قسمت ديگر آن از شرق به طرف غرب امتداد دارد . حداقل ارتفاع اين قطعه از سطح دريا 850 و حداكثر آن 1100 متر مي باشدو ارتفاع متوسط قطعه كه اكثر سطح قطعه را شامل مي شود 950 متر مي باشد . بافت خاك اين پارسل متوسط و در بعضي قسمتهاي كوچك صخره اي ديده مي شود . پوشش سطحي قطعه گياهان علفي – آقطي – گزنه – پوته و درختچه اي به جنگلي – سپيدار – آلو جنگلي پوشانده است ، شيب متوسط آن بين 30-25 % بوده و بيشتر مرز آن

فایل : 25 صفحه

فرمت : Word