مقاله واليبال

واليبال
واليبال يکي از رشته‌هاي ورزشي جهاني است که شهرت جهاني خود را مرهون مسابقات المپيک ۱۹۶۴ توکيو است. واليبال در سال ۱۸۹۵ از کشور آمريکا شروع شد ولي انجمن آماتوري واليبال انگليس و ايرلند شمالي در سال ۱۹۵۵ تلاش در شناساندن اين ورزش به جهانيان کردند. اين ورزش در مدارس و باشگاه‌ها پيشرفت شاياني نموده است و همچنان که مردم سعي در شناساندن آن مي کنند به شدت رو به ترقي و تکامل مي‌باشد. واليبال براي تمام گروه‌هاي سني مناسب بوده و قابل اجرا در داخل خانه يا خارج از محيط آن مي‌باشد. از نظر اجتماعي و فيزيکي مزايايي بيش از ساير ورزش‌هاي باستاني دارد. در مورد اجراي بازي بايد گفت که احتياج به فضاي کمي داشته و وسايل آن که شامل توپ و تور مي‌باشد گران نيستند. در هنگام بازي پرورش فيزيکي خارق‌العاده‌اي را براي بازيکنان فراهم نموده و در نوع خود جز يکي از مهيج‌ترين بازي‌ها محسوب مي‌شود.
تولد واليبال
واليبال ورزش مورد علاقه سربازها در جنگ جهاني دوم بود. ورزش واليبال (Volleyball) که در ابتدا مينتونت (Mintonette) ناميده مي‌شد در سال ۱۸۹۵
– يعني چهار سال پس از تولد بسکتبال – توسط فردي بنام ويليام جي. مورگان (William G. Morgan) ابداع شد. مورگان متولد سال ۱۸۷۰ در شهر نيويورک بود که پس از تحصيل در کالج جوانان مسيحي مسئوليت تهيه برنامه‌هاي ورزشي براي سلامتي و تندرستي مردان به او واگذار شد. اين بازي از ترکيب بازي‌هاي بسکتبال، تنيس و هندبال به دست آمد و هدف اوليه آن بود که براي افرادي که تمايل به تحرک کمتري دارند، ابداع شود. قوانين ابتدايي بسيار ساده بود چرا که بيشتر از آن که شبيه ورزش باشد، يک تفريح محسوب مي‌شد اما به تدريج پس از آن که اين ورزش در کشورهاي ديگر – به خصوص فيليپين – نيز به صورت جدي مورد استفاده قرار گرفت، لزوم تدوين قوانين رسمي براي آن احساس شد. تور اوليه‌اي که براي اين بازي در نظر گرفته شده بود با ايده از تنيس، دو متر انتخاب شد و با توپ بسکتبال شبيه به بازي هندبال انجام مي‌شد. اين ورزش تا سال ۱۹۰۰ توپ مخصوصي براي خود نداشت و با هر توپي – از جمله توپ بسکتبال – آن را بازي مي‌کردند. هدف هر تيم آن بود که توپ را در زمين حريف فرود بياورد و در اين راه ممکن بود، هر چند بار توپ را در دست ياران خودي بچرخاند. در سال ۱۹۱۲ [[امتياز]خهاي هر گيم به ۲۱ ثابت شد و ارتفاع
تور بالاتر رفت. فيليپيني‌ها اولين قوانين مدون براي اين بازي را در سال ۱۹۱۶ تهيه کردند و به دنبال آن در سال ۱۹۲۸ اتحاديه واليبال ايالات متحده آمريکا تشکيل شد و به وضع قوانين اين ورزش اقدام کرد. از جمله وقايع مهمي که در ارتباط با اين ورزش به مرور زمان رخ داد مي‌توان به اين موارد اشاره کرد:
۱۹۱۷: امتيازهاي هر گيم از ۲۱ به ۱۵ تغيير کرد.
۱۹۲۰: تعداد ضربات براي هر طرف به ۳ محدود شد.
۱۹۲۲: اولين دوره رسمي مسابقات در بروکلين با حضور ۲۷ تيم از ۱۱ ايالت آمريکا برگزار شد.
۱۹۳۰: اولين بازي واليبال ساحلي دو نفره انجام شد.
۱۹۴۷: فدراسيون جهاني واليبال به نام Federation Internationale De Volley Ball با اختصار FIVB تشکيل شد.
۱۹۴۸: اولين دوره مسابقات رسمي واليبال ساحلي انجام شد.
۱۹۴۹: اولين دوره مسابقات جهاني واليبال در شهر پراگ چکسلواکي برگزار شد.
۱۹۶۴: واليبال براي اولين بار به جمع بازي‌هاي المپيک در ژاپن پيوست.
۱۹۸۷: FIVB واليبال ساحلي را نيز به مجموعه مسابقات جهاني ورزش‌هاي مختلف اضافه کرد.
۱۹۹۶: واليبال ساحلي دو نفره نيز به عنوان ورزش رسمي المپيک شناخته شد.
تاريخ واليبال
در ابتدا اين ورزش مينتونت نام‌گذاري شده بود و دليل انتخاب اين نام براي همگان نامعلوم بود. تحت تأثير محبوبيت فراوان بسکتبال در بين عامه، مورگان تصميم گرفت براي دانشجويان خود ورزشي را به وجود آورد که بازي از روي [[تور]خ انجام گيرد و لذت بخش باشد. مورگان با استفاده از تويي توپ بسکتبال که به دليل سبکي وزن، به دست‌ها آسيب نمي‌رساند، بازي را شروع کرد. با وجود اين که به طور آهسته و کند از Y.M.C.A آغاز شد ولي طولي نکشيد که در کليه شهرهاي ماساچوست و نيوانگلند عموميت يافت. در اسپرينگ فيلد، دکتر ت. آهالستيگ با مشاهده بازي، مينتونت را به واليبال تغيير نام داد، زيرا قصد اساسي از بازي کردن، فرستادن و برگشت دادن (رد و بدل کردن) توپ از روي تور
است که کلمه واليبال، در معنا، اين نيت را مشخص مي‌سازد. با اينکه واليبال در آغاز ورزشي سالني بود و در محل‌هاي سرپوشيده انجام مي‌شد و اساسا براي فعاليت هاي سرگرم کننده پيشه‌وران و تجار اختصاص يافته بود ولي کم‌کم به زمين‌هاي روباز کشيده شد و به عنوان يکي از فعاليت‌هاي جالب توجه تابستاني درآمد و به شدّت پيگيري مي‌شد. در آغاز براي بازي واليبال قوانين خاصي تدوين نشده بود، هر فرد و در هر کشوري به ميل خود و به طريق مختلف با توپ بازي مي کرد. رفته‌رفته واليبال در مناطق و نواحي مختلف جهان گسترش مي‌يافت. همچنان که هر ابداع يا اختراعي در آغاز با نواقصي همراه بوده و به مرور زمان تکميل و رفع نواقص مي‌شود، واليبال نيز از اين قاعده مستثني نبود و کم‌کم قوانيني براي اين بازي وضع شد و روش‌ها و حرکات تکنيکي جايگزين حرکات قبلي گرديد. در سال ۱۹۰۰ پذيرفته شد که امتيازات هر ست بازي ۲۱ پوئن (امتياز) باشد. در سال ۱۹۱۲ سيستم چرخش به تصويب رسيد. در سال ۱۹۱۷ پذيرفته شد که هر ست بازي ۱۵ پوئن (امتياز) باشد. در سال ۱۹۱۸ تعداد بازيکنان هر طرف زمين ۶ نفر پيشنهاد شد، که مورد قبول عامه قرار گرفت. در سال ۱۹۲۱ موافقت شد که هر تيم با سه ضربه توپ را به طرف ديگر بفرستد. در سال ۱۹۲۳ اندازه زمين بازي ۹×۱۸ متر تعيين شد. به مرور در سال‌هاي
بعد، قوانين فراواني براي اين بازي وضع شد و در بسياري از قوانين قبلي نيز تغييراتي حاصل گشت، که هنوز هم اين تغييرات (سال 2007) ادامه دارد و هر چهار سال يک بار در کنگره جهاني واليبال تغييراتي در قوانين بازي به تصويب مي‌رسد و در آخرين کنگره جهاني که در سال ۱۹۹۸ ميلادي (۱۳۷۷ شمسي) هم زمان با برگزاري چهاردهمين دوره مسابقات واليبال جهاني مردان و سيزدهمين دوره زنان در ژاپن برگزار شد، با تصويب و تغيير قوانين مانند روش امتيازگيري با برد رالي، امتيازات ۲۵ براي ست‌هاي اول، دوم، سوم و چهارم و امتيازات ۱۵ براي ست پنجم و همچنين تصويب بازيکن دفاعي ليبرو، به کار بردن روش‌هاي جديد، دگرگوني و هيجان فراواني در بازي واليبال به وجود آورده است. اولين کشور خارجي که واليبال را پذيرفت، کشور کانادا و به سال ۱۹۰۰ بود. اساسا نهضت Y.M.C.A (سازمان جوانان مسيحي) در معرفي اين ورزش به ديگر کشورهاي جهان و گسترش آن، سهم فراواني دارد. بازي واليبال در پايان سال ۱۹۰۰ به هندوستان و در سال‌هاي ۱۹۰۵ به کوبا، ۱۹۰۹ به پورتوريکو، ۱۹۱۰ به فيليپين، ۱۹۱۲ به اورگوئه، ۱۹۱۳ به چين و ۱۹۱۷ به ژاپن و به تدريج از سال ۱۹۱۴ به بعد توسط سربازان قواي آمريکا و مستشاران و اشخاص ديگر به کشورهاي
اروپايي از قبيل فرانسه، چکسلواکي، لهستان، شوروي، بلغارستان و ساير کشورهاي اروپايي معرفي شد و گسترش يافت. ولي به سبب بيگانه بودن اين ورزش براي اروپاييان، در ابتدا امر قبول آن به کندي صورت مي‌پذيرفت. فرانسه، چکسلواکي و لهستان سه کشوري بودند که قبل از ديگران اقدام به تشکيل فدراسيون ملي واليبال در کشور خود نمودند. کشور شوروي که در سال ۱۹۲۳ اقدام به تأسيس انجمن ملي واليبال نمود، براي پيشرفت و دگرگوني آن فعاليت زيادي به عمل آورد. اصولا شوروي از کشورهايي است که در پيشرفت تکنيک و تاکتيک واليبال و تنظيم قوانين در جهان سهم به سزايي دارد و براي قهرماني در مسابقات است که قدرت بزرگ جهاني به حساب مي‌آيد. کشورهاي فرانسه، چکسلواکي و لهستان پس از تشکيل فدراسيون ملي مصمم شدند که با کمک کشورهاي ديگر فدراسيون جهاني واليبال را تأسيس نمايند و در سال ۱۹۳۶ به هنگام بازي‌هاي المپيک در برلين آلمان در اين زمينه فعاليت زيادي نمودند ولي با آغاز جنگ جهاني دوم و طغيان آن در اروپا اقدامات آنان متوقف شد. به طور کلي تغييرات و پيشرفت واليبال را مي‌توان به سه دوره تقسيم نمود، دوره اول از سال آغاز تا سال ۱۹۱۸، دوره دوم از سال ۱۹۱۹ تا سال ۱۹۴۶ و دوره سوم از سال ۱۹۴۷ به بعد که تغييرات و پيشرفت اساسي
واليبال در دوره سوم صورت پذيرفته است. پس از جنگ جهاني دوم، فعاليت‌هاي فراوان براي حرکت جديد به واليبال مجددا آغاز شد و اولين مسابقه جهاني در قاره اروپا، بين دو کشور فرانسه و چکسلواکي در شهر پاريس برگزار گرديد. پيگيري براي تأسيس فدراسيون جهاني واليبال ادامه يافت. مذاکرات بين سه کشور فرانسه، چکسلواکي و لهستان منتج به موافقت در جهت تشکيل کنگره ويژه براي تأسيس اتحاديه جهاني واليبال گرديد. سرانجام در آوريل ۱۹۴۷ کنگره‌اي با شرکت نمايندگان چهارده کشور از سراسر جهان در پاريس برگزار و موافقت شد، فدراسيون جهاني واليبال (F.I.V.B) تأسيس گردد که اين فدراسيون در پاريس تشکيل شد و پل ليبود از کشور فرانسه به عنوان اولين رئيس فدراسيون جهاني واليبال انتخاب شد. به زودي کشورهاي زيادي درخواست عضويت خود را براي پيوستن به فدراسيون جهاني واليبال اعلام نمودند که امروز اين فدراسيون حدود ۲۱۷ کشور عضو دارد (سال 2007) و بيش از ۲۰۰ ميليون نفر از مردم جهان واليبال بازي مي‌کنند. اولين رئيس انتخابي فدراسيون جهاني واليبال پل ليبود از کشور فرانسه تا سال ۱۹۸۴ (يعني ۳۷ سال تمام) رياست فدراسيون جهاني واليبال را با قدرت برعهده داشت و توانست با کمک ساير
اعضا، اين فدراسيون را در رديف فعال‌ترين فدراسيون‌ها، و واليبال را در زمره بزرگ‌ترين ورزش‌هاي جهاني درآورد. پس از تأسيس فدراسيون جهاني واليبال، کميته‌هاي مختلفي در داخل آن به وجود آمد و برنامه مسابقات رسمي جهاني تنظيم و آغاز شد. در سال ۱۹۴۹ اولين دوره مسابقات جهاني واليبال براي مردان در پراگ و در سال ۱۹۵۲ دومين دوره مسابقات جهاني مردان و اولين دوره مسابقات جهاني زنان در مسکو برگزار شد. برنامه اين مسابقات بطور منظم هر چهار سال يک بار تاکنون در کشورهاي مختلف انجام شده است. در سال ۱۹۹۸ دوره چهاردهم مسابقات جهاني مردان با شرکت ۲۴ تيم و دوره سيزدهم مسابقات جهاني زنان با شرکت ۱۶ تيم در کشور ژاپن انجام يافت. (تيم ملي واليبال بزرگسالان ايران در اين مسابقات شرکت نمود) و به سبب اهميتي که واليبال در بين ورزش‌ها به دست آورد، در سال ۱۹۶۴ مسابقات واليبال مردان و زنان به برنامه بازي‌هاي المپيک 1964 توکيو اضافه شد که تاکنون (سال 2007) در يازده دوره از بازي‌هاي المپيک برنامه هاي آن با اهميت خاصي انجام شده است. علاوه بر مسابقات قهرماني جهان و [[المپيک]خ، مسابقات واليبال مردان و زنان در سراسر جهان با عنوان‌هاي جام جهاني، ليگ جهاني، قهرماني اروپا، پان آمريکن،
قهرماني آسيا، بازي هاي آسيايي، واليبال ساحلي، جهاني دانشجويان (يونيور سياد)، قهرماني آفريقا، ارتش‌هاي جهان، گراندپري زنان، راه‌آهن‌هاي جهان، قهرماني ناشنوايان، قهرماني معلولين، پارالمپيک معلولين، قهرماني کشورهاي عربي، چهار تيم برتر، جايزه بزرگ، ستاره‌ها و تورنمنت‌هاي جهاني و دوستانه و غيره در گروه هاي سني نوجوانان، جوانان و بزرگسالان بطور منظم انجام مي‌شود. در تاريخچه واليبال جهان بايد کشور ژاپن را به عنوان دگرگون کننده تکنيک‌ها، تاکتيک‌ها و آمادگي جسماني در واليبال معرفي نمود (دگرگون کننده در سرويس، ساعد، انواع [[تاس]خ‌ها، [[توپ‌گيري]خ و انواع آبشارهاي سرعتي با پاس هاي کوتاه الف و ب و ترکيبي و به ويژه بدنسازي).
واليبال ايران
ليگ برتر واليبال ايران به همت استاد ابراهيم نعمتي اولين داور جهاني واليبال ايران در سال 1354 تحت عنوان جام پاسارگاد در زمان رياست فرهاد مسعودي (رئيس وقت فدراسيون واليبال ايران) با شرکت ۱۲ تيم در يک گروه آغاز و تيم دخانيات تهران، قهرمان شد. اين جام در سال 1355 با همان تعداد تيم ادامه يافت که اين بار استقلال تهران، قهرمان شد. در سال 1356
مسابقات با شرکت ۱۰ تيم آغاز که به سال 1357 نيز کشيده شد و استقلال بار ديگر بر سکوي اول تکيه زد. در سال 1357 با اوج‌گيري انقلاب اسلامي ايران تشکيلات ورزش و واليبال دستخوش تغييراتي شد و ليگ برتر در دستور کار قرار نگرفت. بالاخره در اواخر سال 1368 با انتصاب محمدرضا يزداني‌خرم به رياست واليبال از سوي دکتر حسن غفوري‌فرد، رئيس وقت سازمان تربيت‌بدني تحولات اساسي در ساختار واليبال به وجود آمد و ليگ برتر واليبال توسط سيدرضا هدايتي، هفتمين داور جهاني واليبال که مسئول اجرايي ليگ برتر شده بود، راه‌اندازي شد. در سال 1368 اولين دوره جام حذفي باشگاه‌هاي واليبال ايران در زمان پرويز خاکي رئيس وقت فدراسيون واليبال انجام گرفت که استقلال تهران با غلبه بر تيم گنبد قهرمان شد. دوران رياست پرويز خاکي از سال 1366 تا 1368 بود و مسابقات واليبال ايران به صورت استاني انجام مي‌شد که تهران قهرمان سه دوره لقب گرفت. از سال 1369 ليگ برتر واليبال با شرکت ۱۰ تيم تحت عنوان جام فجر شروع شد و تا سال 1377 که با اين نام انجام مي‌شد هر سال تعداد تيم‌ها به صورت عجيبي زياد يا کم مي شد. ۸ تيم، ۱۴ تيم، ۷ تيم، ۹ تيم و… تا اينکه در سال 1383 مسابقات با حضور ۱۸ تيم انجام شد.
قوانين و مقررات
زمين بازي
طول زمين ۱۸ و عرض آن ۹ متر مي‌باشد و فارغ از هر گونه برجستگي يا فرورفتگي است.
زمين توسط خطوطي به عرض ۵ سانتيمتر علامت گذاري مي‌شود. اين اندازه‌گيري از گوشه زمين است.
خطي به عرض ۵ سانتيمتر ميان خطوط کناري در زير طور کشيده شده است و زمين را به دو قسمت مساوي تقسيم مي‌کند و به اسم خط مرکزي شناخته مي‌شود.
خطوطي به طول ۹ و عرض ۵ متر در ۳ متري خط مرکزي بطور موازي کشيده شده است و به عنوان خط پايان شناخته مي‌شود. منطقه حمله به خط مرکزي محدود است.
در هر قسمت زمين، منطقه سرويس توسط دو خطوط به طول ۱۵ و عرض ۵ سانتيمتر مشخص شده و در بيست سانتيمتري خط پايان و عمود بر آن قرار گرفته است. يکي از اين خطوط در امتداد خط کناري و ديگري در ۳ متري سمت چپ خط کناري راست قرار گرفته است.
حداقل درجه حرارت زمين سرپوشيده ۱۰ درجه است.
تور
طول تور ۵/۹ و عرض آن ۱ متر است. و از سوراخ‌هاي مربع شکلي به ضلع ۱۰ سانتيمتر تشکيل شده است. پارچه‌اي از جنس کتاني به ضخامت ۵ سانتيمتر به لبه بالايي تور دوخته شده است.
ارتفاع تور از مرکز زمين ۴۳/۲ متر است. تعيين ارتفاع تور براي خردسالان و نوجوانان به عهده مجمع ملي گذاشته مي‌شود. هر دو انتهاي تور از زمين به يک فاصله هستند و نبايد حتي ۲ سانتيمتر بالاتر از اندازه مقرر باشند.
پارچه اي از جنس کتاني که عرض آن ۵ سانتيمتر بوده و سفيد رنگ مي‌باشد، در کناره‌هاي تور و عمود بر لبه‌هاي آن کشيده مي‌شود.
بازي واليبال
‌واليبال بازي ساده‌اي است و قابل اجرا براي تمام گروه‌هاي سني در داخل يا خارج خانه مي‌باشد. در بسياري از مناطق جهان به عنوان يکي از اساسي‌ترين ورزش‌هاي تفريحي و در مناطق ديگر به عنوان يکي از ورزش‌هاي رقابتي شناخته شده است. اين ورزش نه تنها يکي از بازي‌هاي خوب محسوب مي‌شود بلکه ورزش پرورشي جالبي براي
ورزشکاران، شناگران و بازيکنان ساير رشته‌هاي ورزشي مي باشد و احتياج به پرش، چابکي، سرعت، واکنش و تنظيم حرکات در وقت تعيين شده دارد. به طور اساسي واليبال به تنيس تشبيه شده است ولي تفاوتي که وجود دارد اين است که:
در واليبال هيچ يک از بازيکنان انفرادي بازي نمي‌کنند و توپ را از روي تور رد نمي‌کنند.
هر تيمي مي‌تواند قبل از گذراندن توپ از روي تور و فرستادن آن به سوي تيم ديگر ۳ بار ضربه بزند ولي هيچ يک از بازيکنان نمي‌توانند دوبار متوالي با توپ تماس يابند (استثنا در مورد دفاع وجود دارد).
زماني بازي شروع مي‌شود که توپ توسط يکي از بازيکنان واقع در قسمت راست قطاع دايره خط پشتي سرو مي‌شود.
هر تيم داراي شش بازيکن مي‌باشد، به طوري که ۳ تن از بازيکنان در خط پشتي و ۳ تن ديگر در خط جلويي قرار مي‌گيرند.
هر تيم تلاش مي‌کند که توپ را در زمين حريف فرود آورد و اگر موفق به انجام اين کار شود، حريف را وادار به اشتباه سازد و امتياز کسب کند. تيمي که ابتدا 25 امتياز کسب کند و يا بعد از امتياز 25 و با اختلاف 2 امتياز از حريف جلو باشد و در ست
پنجم اگر 15 امتياز کسب کند، برنده ست مي‌شود.
فقط تيمي که سرو مي زند امتياز کسب مي‌کند.
اگر تيمي موفق به فرود آوردن توپ در زمين حريف گردد، مسئوليت زدن سرويس را به عهده مي‌گيرد.
بازيکن به زدن سرو تا زماني که توپ در زمين تيم او فرود آيد، ادامه مي دهد.
زماني که توپي از طرف حريف دريافت مي‌شود، تمام بازيکنان در جهت حرکت عقربه هاي ساعت چرخش انجام مي‌دهند و بازيکني که در سمت پشتي قطاع دايره راست قرار مي‌گيرد مسئول زدن سرو مي‌شود.
اگر در هنگام زدن سرو، توپ به تور اصابت کند و در زمين خودي فرود آيد، سرويس به دست تيم مقابل مي‌افتد.
در واليبال نيز مانند ساير رشته هاي ورزشي حرکت و ضد حرکت وجود دارد. حرکات اساسي واليبال ست و ضربه مخرب و دفاع مراحلي هستند که در واليبال اجرا مي شوند.
توپ
توپ به شکل کروي و از جنس چرم است و شامل توپي لاستيکي يا ماده‌اي از اين قبيل مي‌شود. قسمت رويي آن يک رنگ است و قسمت تويي نيز بايد روشن تر باشد.
محيط : ۶۵ الي ۶۷ سانتيمتر
وزن: ۲۵۰ الي ۲۸۰ گرم
تيم‌ها
هر تيم شامل ۶ بازيکن مي‌شود.
سه بازيکن در خط جلو و سه بازيکن در خط عقب قرار مي‌گيرند.
زماني که توپ سرو مي‌شود، سه بازيکن خط جلو بايد در جلوي بازيکنان خط عقب قرار گيرند.
بازيکن از قطاع دايره سمت راست خط عقب با يک دست سرو مي‌زند.
زماني که توپ در زمين وارد مي‌شود، بازيکنان مي توانند براي پرتاب توپ به هر نقطه‌اي حرکت کنند، حتي اجازه دارند که براي جلوگيري از تماس توپ با زمين، به خارج از زمين بروند.
دو تيم ۶ نفري با يکديگر روبرو مي‌شوند. داور در بالاي تور قرار گرفته و ناظر بر اجراي مسابقه بوده و سوتي در دست دارد. سرداور نيز
مقابل او قرار مي‌گيرد. در اينجا تيمي که سرويس را دريافت مي‌کند، منتظر توپ مي‌شود. بازيکنان در وضعيت آماده‌باش بوده و دست‌ها، انگشتان، بازوها و پاها در حالات مطلوب قرار مي‌گيرند. بازيکنان در مرکز زمين مي‌ايستند و در اين محل بيشتر حمله‌ها شکل مي‌گيرد، به طوري که يکي از آن‌ها در نزديک تور ايستاده و بقيه بازيکنان فرم w را تشکيل مي‌دهند.
داورها و مسئولين
هر مسابقه داراي يک داور مي‌باشد که در بالاي تور ايستاده و ناظر بر اجراي مسابقه است.
سرداور روبروي داور نشسته و در امر قضاوت به او کمک مي‌کند.
دو نفر در کنار خطوط قرار مي‌گيرند.
مانند ساير رشته هاي ورزشي مسئول ثبت امتيازات نيز حضور دارد.
حرکت توپ در هوا (والي)
پاس بالاي سر، يکي از مشخص ترين عمليات واليبال است.
هرگز نبايد به توپ مشت زد، بلکه بايد آن را با دو دست پاس داد.پاس دادن از عقب نيز نشان‌دهنده همين عمل است.
پاس دادن، ست زدن و فرستادن توپ‌هاي بلند از بالاي تور صورت مي‌گيرد.
حرکت توپ در هوا در پرتاب آرام توپ از بالاي تور اجرا مي‌شود.
اگر قبل از تماس با توپ دست‌ها دور شوند، توپ به وسط پيشاني برخورد خواهد کرد.
هميشه بايد به توپ نگاه کرد. ابتدا پاها را حرکت داده، آن‌ها را خم کرده و بدن را در زير توپ قرار داد. به منظور حفظ تعادل و توازن يکي از پاها را به آرامي در جلوي پاي ديگر قرار داده، زانوها را خم کرده و سپس بايد تمام بدن را راست کرد. به عنوان يک قانون کلي شست‌ها را در حالت اشاره به طرف عقب و بيني نگهداريد. بازوها را راحت قرار داده و تا آن جايي که امکان دارد حرکات را بسيار ساده انجام داد. شصت و دو انگشت اول به اين عمل قدرت بخشيده و بقيه انگشتان به آن جهت مي دهند.
بهترين و معمول ترين مرحله واليبال (حرکت توپ در هوا) مي‌باشد. برخي معتقدند که براي شروع تمرينات مي‌توان از بادکنک استفاده کرد. تمرين پرتاب توپ پس از پرش براي گرفتن آن بسيار موثر است و مفيد.

فایل : 19 صفحه

فرمت : Word