مقاله فارسی پسته

پسته
نام استاد : جناب آقای زهراوی
دانشجو : سید امیر میری
مقدمه:
گياهان سرمنشا زنجيره غذايي حيات بر روي كره زمين و به عنوان ثروت ملي هر كشور محسوب مي‌شوند. پسته يكي از مهمترين اقلام صادراتي ايران است كه بيش از 23% از ارزش كل صادرات ايران را بخود اختصاص داده است.
پسته يكي از گياهان مهم در تيره پسته سانان (Anacardiaceae) است. تيره پسته سانان با حدود 60 جنس و 600 گونه ،تيره‌اي مهم در بين گياهان مي‌باشد. پسته به صورت خودرو در شمال شرقي ايران و اسياي مركزي و افغانستان وجود دارد.
پسته گياهي دو پايه است بنابراين درختان نر و ماده مجزا از يكديگر هستند و بدين صورت با كاشت بذر و پيوند نزدن آن نيمي از نهال‌ها نر و نيم ديگر ماده خواهند شد و همچنين كاشت بذر به‌علت تفرقه صفات، تنوع ژنتيكي بين درختان بوجود آورده و بعضاً امكان دارد صفاتي نامطلوب در بين جمعبت بروز كند. بنابراين در تكثير توسط بذر، گاهي مرغوبيت از بين مي‌رودو نيز زمان لازم برا ي بالغ شدن گياه در درختاني كه توسط بذر تكثير مي‌شوند طولاني‌تر مي‌شود. بنابراين براي داشتن درختان يك دست و يكنواخت از يك رقم پر محصول ومرغوب و نيز براي كوتاه‌كردن دوره نونهالي بايد از تكثير غير‌جنسي استفاده كرد. پس پيوند زدن نهال امري ضروري به نظر مي‌رسد.
طرح باغ پسته:
قبل از كاشت پسته ابتدا بايد منطقه موردنظر را براي كاشت از لحاظ آب و هوا و شرايط خاك بررسي نمود . اگر منطقه و زمين مورد نظر براي پسته‌كاري مناسب بود اقدام به تسطيح آن كرد.
براي احداث باغ پسته بهتر است ابتدا نقشه دقيقي با مقياس مناسب از زمين تسطيح شده بر روي كاغذ رسم كرد و روي آن فواصل بين درختان و رديف‌ها (فواصل بين درختان 4-3 متر و بين رديف‌ها 8-7 متر مي‌باشد).محل احداث ساختمان و يا تاسيس مورد نياز احتمالي، مسير جاده و خيابان‌هاي باغ، شبكه آبياري باغ ، وزش بادغالب و شيب زمين را مشخص نمود.
گیاهشناسی :
درخت پسته گیاهی است دو پایه یعنی گلهای نر و ماده جدا از یکدیگر و روی درخت مجزا قرار گرفته است. گل آذین درخت پسته بطور کلی خوشه‌ای است و در خوشه نر که گلها به یکدیگر فشرده و متراکم هستند. تعداد زیادتری گل مشاهده می‌شود تا در خوشه ماده که فاصله از گلها یکدیگر زیاد است و به همین علت این نوع گلها خوشه افشان و شلی تشکیل می‌دهند.گلهای ماده دارای یک تخمدان و یک تخمچه هستند ولی کلاله منشعب و دارای سه شاخه است. برگ درخت پسته از 5 تا 7 برگچه تشکیل شده است. ریشه درخت محوری و عمودی است و تا عمق بیشتر از دو متر در داخل خاک فرو می‌رود. تلقیح گلهای ماده بوسیله باد انجام می‌گیرد. آب و هوای مطلوب پسته :
درخت پسته به سرمای شدید زمستان و گرمای زیاد تابستان هر دو مقاوم است. درخت پسته با هوا و زمین مرطوب سازگاری ندارد. رطوبت زیاد در زمین باعث تولید بیماری صمغ و پوسیدگی یقه درخت می‌شود که به تدریج درخت را ضعیف و بالاخره خشک می‌کند. درخت پسته به کم آبی و خشکی مقاومت زیاد نشان
می‌دهد بطوری که درختان کهن را می‌توان بدون آبیاری بر مدت خیلی طولانی (شادی چند ده سال) زنده نگاه داشت.
تهيه بذر مطلوب :مطابق شکل بذر پسته از برون بر , میان بر , درون بر , پوشش بذر و مغز تشکیل شده
بذر در نظر گرفته شده بايد سالم و بدون هيچ گونه آفت يا بيماري و از محصول همان سال باشد. انتخاب بنه به عنوان پايه داراي مزايا و معايبي است، از مزاياي آن مقاومت بيشتر آن در برابر خشكي در مقايسه با پايه پسته اهلي و مقاومت نسبي در برابر آلودگي به نماتد مولد غده ريشه است و از معايب آن رشد بطئي در سال‌هاي اوليه كاشت و حساسيت به گموز و ورتيسليوم بوده كه به علت اين عيوب كمتر مورد توجه باغداران به عنوان پايه قرار مي‌گيرد. معمولاً بذرهاي كه به عنوان پايه اسفاده مي‌شود از ارقام پسه اهلي و عمدتاً بادامي (بادامي ريز)و قزويني است و همچنين از نوعي هيبرد به نام بنه باغي نيز مي‌توان استفاده نمود. بنه باغي فوق العاده به نماتد ريشه حساس مي‌باشد. بنابراين بايد با توجه به معايب و محاسن هريك از پايه‌ها و نيز با توجه به
نوع خاك محل كاشت و بيماري‌هاي منطقه به انتخاب پايه مبادرت نمود. از پايه‌هاي ديگر پسته درايران مي‌توان كسور،آتلانتيكا و سرخس را نام برد
آماده كردن بذر براي كاشت :
در اواخر اسفند و اوايل بهار بذر‌ها را حدود 24 تا 48 ساعت (ترجيحاً 24 ساعت ) در آب خيس خيسانده، پس از شست‌و‌شوي مجدد با استفاده از سموم قارچ‌كش نظير كاربو‌كسين تيرام، بنوميل به نسبت 5/52 تا 3 در هزار و هيپوكلريد سديم (مايع سفيدكننده)5/0 به مدت 5 الي 10 دقيقه ضدعفوني مي‌شود. پس آن بايد بذرها را در كيسه‌هاي پارچه‌اي كه به طورمنظم به‌مدت 4 تا 5 روز مرطوب نگه داشته‌شوند قرارداد (دماي مناسب براي جوانه‌زني بذرها30-20 درجه سانتي‌گراد مي‌باشد)بعد از جوانه زدن بذرها بايستي آنها را با قارچ‌كش PCNB يا بنوميل 4 در هزار ضدعفوني كرده و در محل مورد نظر كاشت. توانايي جوانه زني در بين بذر گونه‌هاي مختلف پسته متفاوت است. جوانه‌زني بستگي به سختي پوست استخواني (آندوكارپ)دارد. خراش‌دهي با اسيد سولفوريك به مدت 5/1 ساعت و سپس غوطه‌ور كردن در آب به مدت 24 ساعت، سرعت و درصد جوانه زني (مغز)بنه را افزايش مي‌دهد. استفاده از بذرهاي بدون پوست استخواني براي جوانه زني به دليل سبز شدن يكنواخت مي‌تواند مورد توجه واقع شود.
روش هاي كاشت :
كاشت بذر در زمين اصلي :
در زمين‌هاي با آب وخاك شيرين بذور جوانه زده مورد نظر براي كاشت را پس از گاورو شدن زمين (رسيدن به حد ظرفيت مزرعه ) د رمحل داغ آب زمين اصلي مي‌‌كارند.چنانچه بافت خاك مزرعه سنگين باشد به منظور از سله بستن روي بذور داخل هر گودال را به وسيله ماسه مي‌پوشانند. اين عمل به رشد گياه كمك فراوان مي‌كند، چون نه تنها اكسيژن كافي در دسترس ريشه‌هاي نهال قرار مي‌دهد بلكه موجودات هوازي مفيد
خاك را نيز به فعاليت وا مي‌دارد. عمق كاشت بذر بستگي به اندازه بذر دارد (ميزان تقريبي عمق كاشت حدود 2 تا 5 برابر بزرگ ترين قطر بذر است.
كاشت پسته در گلدان      
براي اين منظور از كيسه هاي پلاستيكي سياه به قطر 15-10 سانتيمتر و ارتفاع 30-25 سانتيمتر استفاده ميشود.
تركيب در خاك گلدان شامل ماسه شيرين + دو پنجم خاك زراعي + يک پنجم كود حيواني پوسيده (ترجيحا كود گاوي) ميباشد.
در اين روش ممكن است گلدانها به صورت آزاد در كنار يكديگر قرار گيرند يا به صورت كرتي درآيند. پس از خيساندن بذور موردنظر و ضدعفوني آنها، 2 عدد بذر در عمق 3-2 سانتيمتر خاك گلدان قرار گرفته  و روي آن با ماسه يا خاك اره پوشانيده ميشود. زمان كاشت در گلدان اواخر زمستان و اوايل بهار ميباشد.
در صورت توليد نهال گلداني در شالي يا گلخانه، ميتوان در پاييز يا اوايل زمستان نيز اقدام به كاشت بذر نمود. از مزاياي اين روش بالابودن بازده توليد نهال، سهولت و عدم محدوديت زماني در امر جابجايي گلدان ميباشد.
كاشت در خزانه :
زمين خزانه پسته مانند خزانه ديگر درختان بايد آماده گردد. فواصل كاشت بذرها بر روي خطوط بين 5 تا 10 سانتي‌متر و بين خطوط 35 تا 40 سانتي‌متر است. پس از كاشت بذر ، روي آن را با استفاده از ماسه بادي همراه باكود دامي پوشانده و آبياري مي‌نمايند. ميزان بذر مصرفي پسته در هكتار خزانه 250 تا 300 كيلوگرم مي‌باشد و حدود 250 هزار نهال در يك هكتار مي‌توان توليد نمود. نهال‌هاي توليدي در فصل خواب (پاييز و زمستان) آماده انتقال به زمين اصلي هستند (نهال يكساله). هرچه سن نهال در خزانه بالا رود به علت گسترش سيستم ريشه و پيچيده شدن ريشه نهال‌ها و عدم دقت درهنگام كندن و جابه جايي نهال به زمين اصلي و قطع ريشه‌ها، يكبار انجام مي‌شود. معمولاً د رخزانه راه روهايي در فواصل 5/1 تا 2 متر تعبيه مي‌شود كه اين عمل به رفت و آمد كارگران براي حذف علف‌هاي هرز و انجام عمليات آبياري و در صورت نياز پيوند زدن نهال‌ها كمك مي‌كند. چنانچه كف خزانه بوسيله سيمان و يا موزائيك فرش شود از رشد عمودي ريشه‌ها جلوگيري مي‌كند. بنابراين جابه‌جايي نهال‌ها آسان‌تر و تلفات آنها نيز كمتر خواهد بود.
كاشت دركيسه‌هاي پلاستيكي :
براي اين منظور از كيسه‌هاي پلاستيكي به ارتفاع 25 تا 30 سانتي‌متر استفاده مي‌شود. البته هر چه ارتفاع كيسه‌ها بيشتر باشد(45 سانتي متر ويا بيشتر ) رشد نهال بهتر است. از آنجايي كه محيط رشد در گياهان گلداني محدود است و اين گياهان مانند گياهاني كه در مزرعه و باغ كشت مي‌شوند نمي‌توانند ريشه‌هاي خود را گسترش داده و به طور طبيعي از منابع غذايي خاك استفاده كنند. لذا برا ي برآورده ساختن احتياجات گياه، خاك درون كيسه‌ها را مخلوطي از يك تا دو قسمت ماسه و يك قسمت خاك زراعي مرغوب (لومي)و يك قسمت كود دامي يا خاك برگ پوسيده انتخاب مي‌شود.
کاشت در گلدان 
معمولاً براي تسهيل د رعمليات آبياري، زمين مورد نظر را به ندازه ارتفاع گلدان‌ها خاك‌برداري‌ كرده، سپس گلدان‌ها را طوري مي‌چينند كه در فواصل 2-5/1 متري، راهروهايي براي عبور و مرور كارگران وجود
داشته باشد. قسمت بالاي گلدان‌ها معمولاً هم‌سطح زمين بوده، در نتيجه آبياري به طريقه غرقابي امكان پذير مي‌شود. درون هر كيسه معمولاً دو دانه بذر مي‌‌كارند كه پس از سبز شدن و چهار و پنج برگي شدن گياه‌چه‌ها قويترين آنها را انتخاب نموده، ديگري را حذف مي‌كنند. حتماً بايستي در ته كيسه‌ها سوراخ‌هاي كوچكي به‌عنوان زه‌كش ايجاد نمود. گياهان گلداني را در موقعي از سال مي‌توان به زمين اصلي انتقال داد. از كاشت پسته درون كيسه‌ها به منظور واكاري در باغ‌ها نيز استفاده مي‌شود. در موقع انتقال به زمين اصلي، كيسه‌ها را به آهستگي بدون آنكه صدمه‌اي به ريشه‌ها وارد شود و خاك اطراف آن بريزد، پاره كرده، گياه را به زمين اصلي انتقال مي‌دهند.
كاشت پسته در خزانه
در اين روش از يك قطعه زمين به مساحت هاي 20*10 يا 30*20 متر استفاده مي شود. از آماده سازي زمين با افزودن كود حيواني پوسيده (20 تن در هكتار)، ماسه با رس (60 تن) و مقداري كود شيميايي (فسفات آمونوم به ميزان 400 كيلوگرم در هكتار) نسبت به املاح و تقويت زمين اقدام مي گردد. از اواسط اسفند تا اواسط فروردين ماه، بذر پسته ارقام بادامي ريز يا فزوني را به مدت 12 ساعت نيسانيده و ضدخوني ميكنند.
در قطعه مورد نظر رديفهايي به فواصل 30-20 سانتيمتر ايجاد و بذور روسي رديفها به فاصله 15-10 سانتيمتر ي و در عمق 3 سانتيمتر كشت ميشوند. آبياري نهالها ابتدا 10-7 روز يك مرتبه و بعد هر 12-10 روز يك مرتبه انجام ميشود.
نهالهاي توليدي در زمستان سال اول يا دوم به زمين لهبي منتقل ميشوند. در هنگام انتقال نهالها بايد دقت لازم در زمان بيرون آوردن آنها از زمين خزانه صورت گيرد تا از قطع شدن نوك ريشه اصلي و پوشش ريشه جلوگيري شود. در صورت عدم رعايت اين مسئله ممكن است ميزان تلفات به 40-30 درصد برسد.
ـ فاصله كاشت درختان
در اكثر باغهاي پسته به دليل عدم آگاهي باغداران، فواصل كاشت رعايت نشده و باغهايي با  شكلهاي نامنظم و متراكم مشاهده ميگردد كه علاوه بر عدم رعايت اصول صحيح باغداري، مشكيات عمليات داشت و برداشت را دارد. به منظور جلوگيري از بروز اين مشكل، فاصله مناسب بين دو رديف 8-6 متر و روي رديف 4-3 متر توصيه ميشود.
ـ كشت مخلوط
كاشت هر نوع گياه اعم از زراعي يا باغي در فاصله بين درختان را كشت مخلوط ميگويند. طول دوره نونهالي درختان پسته نسبتا طولاني ميباشد. بنابراين باغدار اقدام به كاشت گياهان مناسب در فاصله بين درختان پسته ميكند تا علاوه بر تامين بخشي از هزينه هاي توليد، سبب اصلاح و بهبود ساختمان خاك نيز شود. از گياهان زراعي مناسب و متداول در كشت مخلوط ميتوان گندم، جو، يونجه، چغندر، شلغم، ضداب و زعفران را نام برد. از گياهان باغي ميتوان انگور، انار، بادام، زردآلو و سيب را نام برد.
ساير روش هاي تكثير :
اخيراً موفقيت‌هاي در زمينه تكثير پسته از طريق كشت بافت حاصل شده است. از مزاياي عمده تكثير از طريق كشت بافت، يكنواختي نهال‌ها به علت تكثير غير جنسي (كلون) تكثير سريع در فضاي كم و توليد
نهال‌هاي عاري از بيماري و نيز كوتاه نمودن طول دوره نونهالي است. درايران ريز ازديادي پايه‌هاي اهلي (قزويني، بادامي زرند) و وحشي (بنه و آتلانتيكا) و نيز ارقام تجاري از طريق قلمه‌زدن بدون استفاده از هورمون‌هاي گياهي و با غلظت بالا تا‌كنون امكان‌پذير نبوده است. خوابانيدن يكي ديگر از روش‌هاي تكثير مي‌باشد كه با اين روش مي‌توان تعداد معدودي گياه ريشه دار را از گياه مادري بدست آورد.
مراقبت از نهال هاي بذري :
پس از آن كه بذر‌ها درخزانه و يا زمين اصلي و يا كيسه‌هاي پلاستيكي سبز شدند. يك سلسله عمليات باغباني براي مراقبت از آنها لازم است كه عبارتند از :
الف – آبياري :
ميزان دفعات آبياري برحسب آب وهوا و نوع خاك و ميزان آب موجود متفاوت است. بطور‌كلي آبياري نهال‌هاي بذري بايد به آهستگي صورت گيرد.با توجه به اين‌كه در اين مرحله از رشد گياهان داراي ريشه محدودي براي جذب مي‌باشند بايد دقت نمود كه از كمبود آب صدمه نبينند.
ب – وجين :
بذر علف‌هاي هرز تقريباً در خاك وجود داشته و با گياهان اصلي به رقابت مي‌پردازند. بنابراين بايد آنهارا از ميان برد. وجين علف‌هاي هرز بايد با دقت صورت گيرد تا به ريشه گياهان اصلي صدمه‌اي وارد نشود.
ج- محافظت از گرما و تابش مستقيم آفتاب :
در روزهاي گرم، مخصوصاً در روش كاشت پلاستيكي بايد هر چند روز يك بار روي نهال‌ها آب پاشيد و نيز براي جلوگيري از تابش مستقيم آفتاب، مي‌توان پايه‌هاي در زمين به ارتفاع5/1-1 متر قرارداده، با استفاده از حصير يا مواد ديگر روي آن را پوشاند و بدين ترتيب از تابش مستقيم نور خورشيد جلوگيري كرد.
انتقال نهال به زمين اصلي :
محلي كه قرار است نهال در آن كشت شود، بايد گودالي به عمق 60 و به قطر 40 سانتي متر حفر كرد وآن را با خاك سطح الارض همراه با كود دامي پر نمود. نهال‌هاي بذري را بايد به نحوي درگودال كاشت كه طوقه (حدفاصل بين ريشه و ساقه)آن هم سطح زمين قرار گيرد. چنانچه طوقه گياه درخاك فرو رود، ممكن است پوسيده شود و يا مورد حمله قارچ‌هاي عامل پوسيدگي طوقه(گموز)واقع شود. اگر هم بالاتر از خاك قرار گيرد، قسمت‌هاي از ريشه كه در معرض هوا قرار گرفته‌اند از بين مي‌رود.
بعد از قرار دادن نهال درگودال، خاك اطراف نهال را فشار داده تا گياه در آن مستقر شود. نهال‌هاي بذري را باید بلافاصله پس از انتقال آبیاری کرد
دید کلی
بطور کلی انواع مختلف پسته را از حیث شکل ظاهری به دو دسته می‌توان تقسیم کرد. یکی بادامی و دیگری فندقی. در شکل بادامی طول پسته از عرض یا قطر آن خیلی زیادتر است به قسمی که شکل کشیده بادامی به پسته می‌دهد در صورتی که در شکل فندقی تفاوت بین طول و قطر پسته خیلی کم است. علاوه بر این در شکل بادامی فاصله دو لب داخلی پوست پسته خندان کمتر از همین فاصله در شکل فندقی است. در پسته بادامی گاهی اتفاق می‌افتد که نوک باریک پسته کمی به شکل نوک خنجر خمیده است این شکل پسته را خنجری می‌نامند.
علف های هرز باغات پسته
ازجمله علفهاي هرز دائمي باغات پسته مي توان به خارشتر ، شيرين بيان ، تلخ بيان ، جغجغه ، كنگر و گلرنگ وحشي اشاره نمود كه گياهان اراضي باير بوده و بيشتر در باغهايي رويش دارند كه عمليات خاك ورزي و شخم درآنها به خوبي انجام نشده و فواصل آبياري درآنها منظم نيست . علفهاي هرز هريز و قياق ابتدا به صورت لكه اي درباغها ظاهر مي شوند ، انتشار اين علفها از طريق ريزومها و ساقه ها قطع شده توسط ادوات كشاورزي صورت مي گيرد . ترشحات سمي ريزومها موجب ضعف درختان و رشد كم درختان شده و وجود اين علفها رطوبت مناسب جهت رشد ونمو عوامل بيماري زا را در اطراف طوقه درختان بوجود مي آورد . علف هرز گزپيچ ( علف خرس ) درصورت عدم كنترل داخل شاخه ها پيچيده ، با بالارفتن از آنها به شكل چتري روي درختان را پوشانده ، مانع رسيدن نور كافي به درختان و خشكيدن آنها مي شود . انتشار اين گونه به آهستگي انجام شده و قطع وكندن آن در اوايل ظهورش درباغات از انتشارش جلوگيري مي كند . علفهاي هرز يكساله اسفناج باغي ( سلمه چنار ) ، جارو ، سلمه ، كاسني و ترشك در جذب آب و موادغذايي با درختان رقابت كرده ، پناهگاه آفات شده و دربرداشت محصول ايجاد اخلال مي نمايند . علفهاي هرز يكساله چسبك ، جوموشك ، خارخسك و توق و جو وحشي در عمليات داشت و برداشت مشكل ايجاد مي كنند . علفهاي هرز ني ، حلفه ، بارهنگ ( كاردي ) و شيرنرم بيشتر در كانالهاي آبياري و اطراف آنها رشد و درعمليات آبياري و آبرساني اخلال ايجاد مي كنند . علفهاي هرز شور كاكلي ، زارقو ، اسفند و پنيرك ميزبان واسط سنهاي پسته بوده و بايستي قبل از هجوم سنها به باغ از بين برده شوند تا از تكثير و خسارت سنها جلوگيري شود . علفهاي هرز ازمك ( موكو ) و خارشتر ميزبان كنه هاي خانواده اريوفيد هستند ، كنه ها روي اين گياهان تكثير و توسط باد به روي درختان پسته انتشار مي يابند . انگل سس درختي نيز بصورت لكه اي گاهي در باغات پسته ظاهر مي شود . اندامهاي سس داخل درختان پيچيده و موجب خشكيدگي شاخه مي گردد چيدن ، جمع آوري و سوزاندن اندامهاي سس قبل از مرحله گلدهي از انتشار آن جلوگيري مي كند . علفهاي هرز يكساله ، دوره زندگي خود را ازجوانه زدن ، رشد كردن ، به بذررفتن تا مردن را در كمتر از يكسال كامل مي كنند ، كنترل آنها آسان ، ولي بدليل فراواني بذر خفته و انتشار بوسيله بذر و رشد سريع در واقع بيش از كنترل علفهاي هرز دائمي هزينه بر است . علفهاي هرز دوساله ، دوره زندگي خود را در دوسال كامل مي كنند . سال اول ، ابجاد رزت و رشدبرگي كرده و در سال دوم به گل و بذر رفته و بعدا” مي ميرند . اين گياهان براي گل دادن به يك دوره سرما نياز دارند . در دوره رزت و رشد برگي به روشهاي كنترل و سموم علفكش حساس تر هستند . تعداد كمي گونه در اين گروه قراردارند مانند كنگر وحشي ، زلف پير ، هويج وحشي و گل ماهور . علفهاي هرز دائمي بيش از دو تا چندين سال زندگي مي كنند ، تعدادي از آنها توسط بذر و تعدادي توسط اندامهاي رويشي خزنده مانندد ريشه هاي خزنده ، ساقه هاي خزنده روزميني (استولون) و ساقه هاي خزنده زيرزميني (ريزوم) تكثير مي يابند . علفهاي هرز دائمي گل قاصدك ، ترشك ، كاردي و بارهنگ كبير توسط بذر و علف هاي هرز دائمي هريز ( مرغ ) ، ني ، قياق ، شورمرغ ، حلفه ، كنگر صحرايي ، خارشتر ، شيرين بيان ، جغجغه ، ازمك ، گزپيچ ، و پيچك صحرايي توسط اندام رويشي خزنده تكثير مي شوند . كنترل علفهاي هرز دائمي خزنده بسيار مشكل است . چنانچه قسمتهاي هوايي آنها از بين برود ، رشد مجدد توسط اندامهاي زيرزميني انجام مي شود . مبارزه تلفيقي زراعي ، شخم عمقي مكرر همراه با جمع آوري اندامهاي
رويشي و كاربرد علفكشها در كنترل آنها موثر مي باشد . بطوركلي 121 گونه علف هرز از باغات پسته جمع آوري و شناسايي شده كه ازميان آنها حدود 20گونه علف هرز دربيش از 50 درصد باغات وجود دارند و به عنوان علفهاي هرزعمومي باغات پسته شناخته شده و به شرح زير مي باشند : مرغ ( هريز ) ، خارشتر ، شيرين بيان ، تلخه ، اسفند ( دشتي ) ، شور ، پيچك صحرايي، اسفناج باغي ( سلمه چنار ) ، چسبك ( دوستو ) ، زارقو ، ازمك ( موكو ) ، بارهنگ ( كاردي ) ، كاهوك ، جو وحشي ، سلمك ، هفت بند ، شيرنرم ، خارخسك ، جغجغه و قياق گونه هاي علف هرز غالب در باغات پسته از ميان گونه هاي فوق در درجه اول ، هريز ، خارشتر و اسفناج باغي مي باشند . در درجه دوم گونه هاي غالب عبارت از پيچك صحرايي سلمك ، هفت بند ، شور ، شيرين بيان ، تلخه ، چسبك و زارقو هستند . با توجه به علف هاي هرز عمومي و غالب باغات پسته مي توان نتيجه گرفت كه درباغات پسته بيشتر علفهاي هرز زمينهاي باير مانند خارشتر و شيرين بيان و علفهاي هرز مقاوم به شوري مانند زارقو و شورمرغ و سلمه و علفهاي هرز مقاوم به كم آبي مانند اسفناج باغي ، اسفند و جغجغه و خارخسك رويش دارند .
روشهاي كنترل علفهاي هرز :
1- قطع مكرر در فواصل كوتاه مدت ، بهترين زمان براي قطع علفهاي هرز در زمان بين رشد كامل برگ و ظاهر شدن گلها در اواسط تا اواخر بهار . 2- سوزاندن : براي از بين بردن علفهاي هرز كانالهاي آبياري و خيابانها 3- شخم : شخم عميق زمستانه 4- آبياري منظم و كوددهي درون چالكود . 5- روشهاي بيولوژيك 6- روشهاي شيميايي و كاربرد علفكشها : تعدادي از علفكشهاي عمومي قابل استفاده در باغات پسته عبارتند از :
گلي فوزيت ( رانداپ ) : به صورت اسپري برگي و جذبي بكار مي رود بايستي روي درختان پاشيده نشده ، حين سمپاشي فشار دستگاه پائين بوده و محلول علفكش هنگام خروج از نازل پرفشار نباشد و در روزهاي گرم با درجه حرارت بالا كه خطر بخارشدگي در ميان رديف درختان وجود دارد بكار نرود . غلظت مصرفي 10 ليتر درهكتار مي باشد. برروي علفهاي هرز دائمي و يكساله يا دوساله موثر مي باشد .
پاراكوات ( گراماكسون ) : علفكشي تماسي بوده و اغلب بلافاصله چند ساعت پس از كاربرد موجب پژمردگي و خشك شدن سريع برگها مي شود بهترين نتيجه را كاربرد پيش از غروب در مقايسه با صبح يا نيمروز بدست داده است . جهت كنترل علفهاي هرز يكساله قبل از گلدهي بكار مي رود نسبت كاربرد 5 ليتر در هكتار مي باشد هنگام كاربرد نبايستي روي برگ درختان و پاجوشها پاشيده شود .
هالوكسي فوپ اتوتيل ( گالانت ) : براي كنترل علفهاي هرز باريك برگ دائمي مانند هريز ( مرغ ) قياق و بسياري از كشيده برگهاي يكساله بكار مي رود . علف كشي انتخابي بوده و برروي علف هاي هرز پهن برگ و درختان پسته تاثير ندارد . نسبت كاربرد 4 ليتر در هكتار مي باشد.
خواص پستهپسته گرم و خشك و بـــرای افـــراد گرم‌مـــزاج مضر است. مصلح آن سكنجبین می‌باشد. پسته بسیار مقوی و دارای ویتامین‌های B1 و B2 و ویتامین pp و ویتامین E می‌باشد. املاح معدنی هم دارد و در تقویت قوای جسمی وجنسی و سلول‌های مغزی موثر است. در پسته مقدار قابل توجهی آهن وجود دارد و با داشتن مواد دیگری چون پتاسیم، منیزیم تامین‌كننده احتیاجات بدن و خون است. البته مصرف زیاد پسته باعث می‌شود كه

فایل : 10 صفحه

فرمت : Word