مقاله شام آخر

شام آخر
شام آخر (به ایتالیایی: Il Cenacolo or L’Ultima Cena) یکی از دیوارنگاره‌های لئوناردو داوینچی ایتالیایی است.
این اثر هنری نشانگر صحنه هایی از شام آخر روزهای پایانی عمر مسیح است آنطور که انجیل به آن اشاره کرده است. این نقاشی بر پایه ی کتاب یوحنا، باب 13 آیه ی 21 است آنجا که مسیح می گوید که یکی از 12 حواری اش به وی خیانت خواهد کرد. این نقاشی یکی از مشهورترین و بازارش ترین نقاشی های جهان است، که بر خلاف بسیاری از نقاشی هایی از این دست قابل مالکیت شخصی نیست چرا که به آسانی نمی توان آنرا جابجا کرد.
داوینچی این نگاره را برای فرمانروای حامی خود یعنی دوک لودوویچو اسفورتزا کشید. این نقاشی حدود 3سال طول کشید در روز اغاز ای نقاشی داوینچی از صورت یک مرد جوان که به همراه همسرش به یک مهمانی آمده بودن به عنوان صورت مسیح الهام گرفت. پس از سه سال داوینچی مدل دیگری برای ادامه پیدا کرد مرد الکلی که در گوشه‌ای زیر پل افتاده بود بعد از اتمام کار مرد الکلی تابلو رو دید و گفت من این نقش را سه سال پیش موقعی که هنوز همسرم من رو ترک نکرده بود دیدم
به نظر برخي ان كه در سمت راست عيسي نشسته مريم مجدليه است
شام آخر
لئوناردو داوينچي هنگام كشيدن تابلوي شام آخر دچار مشكل بزرگي شد: مي‌بايست نيكي را به شكل عيسي و بدي را به شكل يهودا، از ياران مسيح كه هنگام شام تصميم گرفت به او خيانت كند، تصوير مي‌كرد. كار را نيمه تمام رها كرد تا مدل‌هاي آرمانيش را پيدا كند.
روزي در يك مراسم همسرايي، تصوير كامل مسيح را در چهره يكي از آن جوانان همسرا يافت. جوان را به كارگاهش دعوت كرد و از چهره‌اش اتودها و طرح‌هايي برداشت.
سه سال گذشت. تابلو شام آخر تقريبأ تمام شده بود؛ اما داوينچي هنوز براي يهودا مدل مناسبي پيدا نكرده بود. كاردينال مسئول كليسا كم كم به او فشار مي‌آورد كه نقاشي ديواري را زودتر تمام كند.
نقاش پس از روزها جستجو، جوان شكسته و ژنده‌پوش و مستي را در جوي آبي يافت. به زحمت از دستيارانش خواست او را تا كليسا بياورند، چون ديگر فرصتي براي طرح برداشتن نداشت.
گدا را كه درست نمي‌فهميد چه خبر است، به كليسا آوردند: دستياران سرپا نگه‌اش داشتند و در همان وضع، داوينچي از خطوط بي‌تقوايي، گناه و خودپرستي كه به خوبي بر آن چهره نقش بسته بودند، نسخه برداري كرد.
وقتي كارش تمام شد، گدا، كه ديگر مستي كمي از سرش پريده بود، چشم‌هايش را باز كرد و نقاشي پيش رويش را ديد و با آميزه‌اي از شگفتي و اندوه گفت: «من اين تابلو را قبلأ ديده‌ام!»
داوينچي با تعجب پرسيد: «كي؟»
– سه سال قبل، پيش از آنكه همه چيزم را از دست بدهم. موقعي كه در يك گروه همسرايي آواز مي‌خواندم، زندگي پر رويايي داشتم و هنرمندي از من دعوت كرد تا مدل نقاشي چهره عيسي شوم !!!!»
 
برگرفته از كتاب «شيطان و دوشيزه پريم»، پائولو كوئيلو
تكنولوژى به كمك شام آخر داوينچى مي‌آيد
بي‌بي‌سى ــ وقتى درباره جديدترين دست‌آوردهاى تكنولوژى و زمينه‌هاى كاربرد آن‌ها صحبت مي‌كنيم، شايد موزه‌ها آخرين جايى باشند كه به عنوان محلى براى استفاده از اين فن‌آورى به ذهن ما خطور كنند. اما ديويد ريد با استفاده از فن‌آورى نوين به كمك آثار هنرى و تاريخى ايتاليا آمده و به اين ترتيب نشان داده است كه تكنولوژى روز دنيا مي‌تواند در احياى تاريخ
نقش مهمى بر عهده بگيرد. يكى از مشكلات آثار تاريخى و هنرى ايتاليا اين است كه تعداد آن‌ها بسيار زياد است. مشكل ديگر اين است كه چگونه مي‌توان به حفظ و مرمت آثار باستانى پرداخت و در همان حال به بازديدكنندگان اجازه داد به بازديد از اين آثار بپردازند. تكنولوژى به كمك حل هر دوى اين مشكلات آمده است. ديوار نگاره ,شام آخر,، يكى از مشهورترين شاهكارهاى لئوناردو داوينچى در حال حاضر چنان آسيب پذير و شكننده شده است كه تنها عده معدودى مي‌توانند در آن واحد از آن بازديد كنند. بازديد كنندگان از كليساى سانتا ماريا دل گراتزيه به نوبت وارد محفظه‌اى شيشه‌اى مي‌شوند و بعد از آن كه هواى كثيف خيابان‌هاى ميلان توسط يك پمپ از محفظه به بيرون مكيده شده و هواى تميز و تسفيه شده جايگزين آن شد، به داخل نمازخانه اين كليسا، جايى كه ديوار نگاره ,شام آخر, روى ديوار آن رسم شده است، پا مي‌گذارند. اين نقاشى در حالى كه 500 سال از عمرش مي‌گذرد كهنه‌تر و آسيب ديده‌تر از آن چه بايد به نظر مي‌رسد. به رغم اين كه اين اثر تاكنون به دفعات بازسازى و مرمت شده است، همچنان در وضعيتى ناپايدار به سر مي‌برد و آن قدر آسيب پذير است كه هواى داخل اتاق نمازخانه بايد به طور دائم توسط پمپ‌هايى كه به يك سيستم كنترل كامپيوترى متصل هستند، كنترل شود. اما اين تمام ماجرا نيست. ديوارى كه اين نقاشى روى آن كشيده شده است نيز به تدريج در حال فرو ريختن است. در حال حاضر اين ديوار با استفاده از شبكه‌اى از سيم‌هاى فولادى به تيرهاى فلزى متصل شده و به اين ترتيب از فرو ريختن آن جلوگيرى شده است. علائمى كه بيانگر هرگونه تغييراتى در اين ديوار نگاره باشند 24 ساعته توسط كامپيوتر كنترل مي‌شوند و صفحه‌هاى ويژه كنترل فشار كه در پايه اين ديوار تعبيه شده‌اند هر گونه تغيير خطرناكى در وضعيت اين ديوار را به دانشمندان هشدار مي‌دهد. جوزپه چيولفي، آرشيتكت و كارمند ميراث فرهنگى ميلان ضمن توضيح درباره شبكة فولادى كه براى نگه‌دارى ديوار ساخته شده است مي‌گويد ,اين شبكه به حس‌گرهاى بسيار حساسى مجهز شده است كه هر گونه حركت و جابجايى اين ديوار را ثبت كرده و محيط اتاق نمازخانه را كاملاً تحت كنترل دارد,. اما كاربرد تكنولوژى به همين جا خاتمه نمي‌يابد و فن آورى در زمينه‌هاى ديگرى به كمك
هنر و معمارى مي‌آيد. عكس‌بردارى از نقاشي‌ها به كمك اشعه ايكس مي‌تواند تغييراتى را كه نقاش در آن‌ها ايجاد كرده به ما نشان دهد و يا به ما نشان دهد كه آيا در نقاشى دست برده شده است يا نه. در اين حال تصاوير مادون قرمز بخش ديگرى از مشكلات اين آثار را روشن مي‌كنند. با كمك اين تصاوير مى توان به چگونگى تغيير ساختمان اين آثار در طول زمان پى برد و از وجود ترك‌ها و ساير نقاط ضعف احتمالى آگاه شد. براى مثال متخصصان با استفاده از همين شيوه نقاط ضعف ديوار نگاره ,شام آخر, را يافته‌اند. اهميت اين مطلب زمانى مشخص مي‌شود كه به خاطر آوريم كليسايى كوچك در شهر اسيسى كه ديوار نگاره‌هايى از جيوتو بر ديوارهايش كشيده شده بود، بر اثر زمين لرزه‌اى در سال 1997 خراب شد. اين در حالى است كه اگر ترك‌هاى موجود روى ديوارهاى اين كليسا به موقع پيدا شده و بناى آن مرمت و تقويت شده بود، شايد اين سرنوشت اسفناك پايان كار اين كليساى كوچك را رقم نمي‌زد. از سويى ديگر به واسطه شرايط موجود بازديد كنندگان نمي‌توانند بيشتر از زمان محدودى كه تعيين شده است در نمازخانه كليساى سانتا ماريا دل گراتزيه بمانند. راهنماها نيز در اين زمان اندك تنها مي‌توانند بخش كوچكى از اطلاعات مربوط را به بازديدكنندگان ارائه دهند. با اين حال اگر افرادى بخواهند اطلاعات بيشترى از اين محل كسب كنند، مي‌توانند از نرم افزار شبيه‌ساز سه بعدى اين كليسا استفاده كنند. كاربران اين نرم افزار علاوه بر گشت و گذار مجازى در همه قسمت‌هاى اين كليسا مي‌توانند از زوايايى به بازديد و بررسى اين بنا بپردازند كه در جهان واقعى امكان آن وجود ندارد. براى مثال آن‌ها حتى مي‌توانند از بالا به تماشاى اين ساختمان بپردازند و يا اين كه در زمان به عقب بازگشته و اين كليسا را آن طور كه جيوتو مي‌ديده است، پيش از آن كه طرح اوليه نقاشي‌هايش را روى ديوارهاى اين كليسا نقش كند، ببنيد. به اين ترتيب تكنولوژى امروز به كمك آثار تاريخى و هنرى آمده است تا ضمن حفاظت و نجات اين آثار ارزشمند، ما را بيشتر از گذشته با آن‌ها آشنا كند.
ميراث فرهنگى
افسانه ی شام آخر
 …«لئوناردو داوینچی موقع کشیدن این تابلو [شام آخر]، دچار مشکل بزرگی شد: می بایست نیکی را به شکل عیسا، و بدی را به شکل یهودا – یکی از یاران عیسا که هنگام شام تصمیم گرفت به او خیانت کند- تصویر می کرد. کار را نیمه تمام رها کرد تا مدل های آرمانی اش را پیدا کند.
روزی، در یک مراسم همسرایی، تصویر کامل مسیح را در چهره ی یک از آن جوانان همسرا یافت. جوان را به کارگاهش دعوت کرد و از چهره اش اتودها و طرح هایی برداشت.
سه سال گذشت. تابلو شام آخر تقریبا تمام شده بود؛ اما مسئول کلیسا کم کم به او فشار می آورد که نقاشی دیواری را زودتر تمام کند.
نقاش پس از روزها جستجو، جوان شکسته و ژنده پوش و مستی را در جوی آبی یافت. به زحمت از دستیارانش خواست او را تا کلیسا بیاورند، چون دیگر فرصتی برای طرح برداشتن از او نداشت.
گدا را که درست نمی فهمید چه خبر است، به کلیسا آوردند: دستیاران سرپا نگه اش داشتند و در همان وضع، داوینچی از خطوط بی تقوایی، گناه و خود پرستی که به خوبی بر آن چهره نقش بسته بودند، نسخه برداری کرد.
وقتی کارش تمام شد، گدا – که دیگر مستی کمی از سرش پریده بود –  چشم هایش را باز کرد و نقاشی پیش رویش را دید، و با آمیزه ای از شگفتی و اندوه گفت: من این تابلو را قبلا دیده ام!
داوینچی شگفت زده پرسید: کی؟
– سه سال قبل، پیش از آن که همه چیزم را از دست بدهم. موقعی که در یک گروه همسرایی آواز می خواندم، زندگی پر از رویایی داشتم، و هنرمندی از من دعوت کرد تا مدل نقاشی چهره ی عیسا بشوم. »
…
می توان گفت نیکی و بدی یک چهره دارند؛ همه چیز به این بسته است که هر کدام کی سر راه انسان قرار بگیرند.
——–
این قسمت شاید معروف ترین بخش کتاب «شیطان و دوشیزه پریم» اثر کویلیو باشه. این کتاب کشمکش وجدان مثبت و منفی یک آدمه که اون رو به اهالی یک دهکده منتقل می کنه.
هنوز تا ته نخوندمش. دو سال طول کشیده تا به وسط کتاب برسم. گمونم دو سال دیگه طول می کشه تا این کتاب رو تموم کنم.
——–
داوینچی (از 1452 تا 1519) نقاش و مهندس ایتالیایی عهد رنسانس و صاحب گرانقیمت ترین تابلوی دنیا یعنی «لبخند مونالیزا» است. داوینچی در رشته‌های معماری، موسیقی، کالبدشناسی، اختراع، مهندسی، تندیسگری، نقاشی و هندسه نیز شخصی برجسته بود.
اثر معروف دیگر او «شام آخر» نام دارد که بر روی دیوار صومعه میلان نقاشی شده است و صحنه‌ای از انجیل را نشان می‌دهد که در آن عیسی مسیح و حواریون به هنگام صرف شام در روز پیش از مصلوب شدن مسیح هستند. داوینچی در این نقاشی از فن ژرفا نمایی (پرسپکتیو) به منظور جلب توجه بیننده به چهره مسیح استفاده کرده است.
بخشی از انجیل متا که الهام بخش این اثر بوده در ذیل آمده است:
Now when the even was come, he sat down with the twelve. And as they did eat, he said, Verily I say unto you, that one of you shall betray me.And they were exceeding sorrowful, and began every one of them to say unto him, Lord, is it I?And he answered and said, He that dippeth his hand with me in the dish, the same shall betray me.
–Matthew 26
20 و 21 شب، وقتی عیسی با دوازده شاگرد خود سر میر می نشست به ایشان گفت: «یکی از شما به من خیانت می کند.»22 همه از این سخن غمگین شدند، و هر یک با اندوه زیاد پرسیدند: «آیا من این کار را خواهم کرد؟»23 او جواب داد: «آنکه دستش را اول با دست من بسوی بشقاب دراز کرد، همان کسی است که به من خیانت می کند.»
…–نوشته ی متا (26)
——–
تصوير دوباره کشيده شده:

در این تصویر مسیح در وسط و یهودا درسمت چپ عیسا نشسته و با موی خرمایی و لباس آبی رو به سمت مسیح چرخیده است.
تصوير اصلی بعد از پاک سازی:
 
 
1498 / آبرنگ روی گچ / ۶۴۲ * ۸۸۰ سانتی متر

فایل : 8 صفحه

فرمت : Word